De eerste werkweek van het nieuwe jaar is begonnen! Het luieren is over! Heiko schoot na het ontbijt daarom meteen de kelder in. Hij wilde de deuren op de benedenverdieping, of eigenlijk de kelder, verven. Daar was hij ongeveer anderhalf uur mee zoet. Althans met de eerste verflaag. Toen moest dat eerst drogen. Mooi even tijd voor koffie. “Wil je er iets bij?” “Nee!”, klonk het resoluut. Ongemerkt, nou ja niet helemaal ongemerkt hoor, was zijn buik een beetje uitgezet. Ik had al gezien, dat zijn overhemden behoorlijk strak zaten, als hij op de bank zat of als ik in de auto naast hem zat. Mijn beeld werd bevestigd door de weegschaal. Er waren de laatste vier weken ongeveer vier kilootjes bijgekomen. Dat klinkt niet veel, alleen is het wel zichtbaar. Die extra kilo’s wil Heiko er weer af hebben door iets te matigen met eten en weer een beetje meer te bewegen, door buiten dingen te doen. Meestal is dat voor hem voldoende, om al vrij snel zijn streefgewicht van 88 kilo weer te bereiken. Succes!
Na de koffie gingen we eerst samen naar de zolder, om alle dozen en kratten met kerstspullen weer netjes een plekje te geven. Onze zolder is in tweeën gedeeld en op het achterste deel van de zolder staan onder andere de kerstspullen. Dat deel van de zolder is bereikbaar via een klein deurtje en om steeds heen en weer te gaan met een doos of krat is geen doen. Daarom gaf Heiko mij de kratten aan en stapelde ik het aan de andere kant op. Op deze manier was het zo gepiept. Het deurtje ging weer dicht en over elf maanden zien we alles weer terug. Elf maanden… Dat klinkt niet eens zo heel ver weg eigenlijk.
Hierna ging Heiko weer naar de kelder, om de deuren met een roller van een tweede laag verf te voorzien. Om de grootste oneffenheden weg te werken had hij de tube met plamuur er nog bij gepakt. Dat is snelplamuur en binnen een paar minuten droog. Daarna even licht schuren en verven maar. Met name de deur vanuit de tvättstuga naar de werkplaats was behoorlijk beschadigd. Nee, niet omdat daar eerst het dartbord hing! Heiko gooide zijn pijlen (meestal) wel op het bord. Of in de grote plaat waar het bord aan vast was gezet. Deze deur deed hij trouwens alleen aan de binnenkant, de tvättstuga kant. De andere kant, die van de werkplaats, komt later een keer aan de beurt. We willen die ruimte eigenlijk leeg maken en opknappen. Iets voor op onze “to-do-list”, wat echter geen hoge prioriteit heeft. Het aanbrengen van de twee laag verf op de deuren was een uurtje later klaar en daarmee kon het klusje “deuren verven” van de lijst gehaald worden.
Tussendoor had hij de radio-cd-speler in de tvättstuga gerepareerd. Die gebruik ik altijd als ik daar langdurig moet zijn. Bijvoorbeeld wanneer ik mijn oefeningen doe, sta te strijken of als ik de kapsalon geopend heb, om Heiko zijn haar te knippen. De laatste weken deed de cd-speler het niet meer. Er kunnen drie cd’s tegelijkertijd in, waarna je een van de drie kiest en afspeelt. De schuiflade, waar die drie cd’s ingelegd worden, ging op enig moment niet meer open en er werd ook geen cd meer afgespeeld. Kapot! Of toch niet? Heiko haalde een deel van de beplating van de radio-cd-speler eraf en zag meteen het probleem. Er kunnen drie cd’s in schreef ik net, maar er zaten vier in! Logisch dat het dan vast gaat zitten. Toen alle cd’s eruit waren, plaatste hij er eentje weer in terug. Drukte op “play” en… Jawel hoor. De mooie muziek uit de jaren zestig, zoals “Hey, Mr. Tambourine Man” klonk weer als vanouds in de tvättstuga. Fijn, ik kan weer onder “verzachtende” omstandigheden het strijkwerk doen. Joepie?!?
Terwijl Heiko beneden bezig was, had ik binnen de nodige taken verricht. Zo kwam ik er tijdens het schrijven van de kerstkaarten achter, dat het adressenboekje hoognodig weer eens geactualiseerd moest worden. Vele oude namen en adressen van kennissen of “bekenden”, die ondertussen uit beeld zijn, stonden er nog in. Anderen waren ondertussen verhuisd. Kortom: veel mutaties. Die wilde ik weer netjes verwerken in mijn adressenboekje. Daarin schrijf ik al jarenlang met een potlood, zodat wijzigingen eenvoudig aan te brengen zijn. Al met al was ik daar toch wel een tijdje mee bezig. Ook het warm eten voor vanavond werd alvast voorbereid, de plantjes kregen weer een scheutje water, de wasmachine werd aan het werk gezet… Dus morgen mag ik strijken… Maar dit keer weer met muziek!
Buiten ging Heiko nog een uurtje een aantal boomstammen verzagen. De tien kuub aan boomstammen van buurman Erling lagen immers nog op hem te wachten. Nu de sneeuw tijdelijk weg is en de bomen niet meer bevroren zijn, kan er gezaagd worden. Een fors aantal blokken hout van vijfendertig centimeter werden gezaagd. Die kunnen we morgen in de garage leggen, zodat we die binnen kunnen kloven in het geval er weer sneeuw komt. Misschien dat ik die blokken morgen naar binnen kan brengen, terwijl Heiko verder gaat met zagen. Of dat hij begint met kloven en ik boomstammen kan halen en gekloofd hout naar de houtstekken kan brengen. Toen de benzine van de motorkettingzaag voor de tweede keer op was vond Heiko het welletjes voor vandaag.
Hij wilde net alles opbergen toen hij achter zich keek en een heleboel afgekloven dennenappels en dennenappel schilfers op de grote kabelhaspel zag liggen. Niet te zuinig! Eerder hadden we al afgekloven dennenappels in het gras zien liggen, maar nu was duidelijk zichtbaar, dat de grote kabelhaspel als eettafel is gebruikt. In ieder geval door een en misschien wel door meerdere eekhoorns. Wat grappig! Misschien moeten we de wildcamera een keer aan die dikke dennenboom vastzetten, gericht op de kabelhaspel. Het mooiste is natuurlijk, om meerdere eekhoorns gezamenlijk te zien eten van “onze” dennenappels. Vandaag niet meer. Heiko borg de kettingzaag en werkkleding weer op en kwam in huis.
Tijd voor een kopje thee met niets erbij. Ahhh… Na de thee zagen we, dat onze verlichting aan de veranda ging branden. Daar zit een tijdschakelaar op en een schemerschakelaar. Zodra de tijdschakelaar de stroom doorgeeft, bedenkt de schemerschakelaar of het al donker genoeg is, om de lampjes te ontsteken. Om half vier was dat al het geval. Een half uurtje later was het pikkedonker om ons heen. Ik zette mij toen maar achter de laptop. Ik wilde de fotomappen van 2021 opschonen. Ongemerkt maak ik heel veel foto’s (…) en als je die een paar maanden later terugkijkt denk je wel eens: “Hmmm… Eentje is leuk, maar drie of vier van hetzelfde onderwerp is toch te veel”. Opruimen! Binnen een uur had ik al bijna negenhonderd digitale foto’s verwijderd. Nog ongeveer zestienduizend te gaan…
Via een nieuwsapp op onze telefoon lazen we, dat er in Zweden per 1 januari van dit nieuwe jaar een aantal nieuwe wetten in werking zijn getreden. Eentje daarvan sprong in het oog: “Strafrechtelijke aansprakelijkheid voor zwerfvuil”. De straf wordt “kleine overtreding van zwerfvuil” genoemd, waarvoor de overtreder een boete van sek 800 (ongeveer 80 euro) krijgt. Het is nu strafbaar, wanneer je rommel op straat of in de natuur weggooit. Specifiek werd daarbij genoemd het weggooien van kauwgum, snoeppapiertjes, een sigarettenpeuk of een zakje snus. Dat laatste is in Nederland niet bekend, maar hier in Zweden wordt niet meer zoveel gerookt. In plaats daarvan gebruikt men snus.
“Snus is een soort tabak in vochtige poedervorm, gemaakt van gestoomde tabak, die vervolgens gemalen wordt en vermengd met zout, natriumcarbonaat en aroma’s. Snus wordt voornamelijk geproduceerd en geconsumeerd in Noorwegen en Zweden.” De vervanger voor tabak en sigaretten. Heel veel mensen gebruiken snus, in kleine zakjes verpakt, die je onder de bovenlip doet. Als de inhoud daarvan is uitgewerkt, spugen veel mensen die zakjes uit op straat. Je ziet ze overal liggen, net als sigarettenpeuken. Op het weggooien op straat van een peuk, een zakje snus, kauwgum of snoeppapiertje staat vanaf nu dus een boete van €.80,-. Het is maar dat je het weet!
Andere veranderingen in de wetgeving zijn onder andere: “Belastingvermindering voor investeringen in apparatuur”. Zoals de meeste mensen weten, heeft covid-19 veel schade aangericht aan de economie. Vooral bij investeringen in bedrijven. Onlangs heeft de Riksdag, het parlement, ingestemd met het voorstel van de regering voor een tijdelijke, nieuwe wet “belastingverlaging voor investeringen in apparatuur”. De wet zal bedrijven in staat stellen investeringen in verschillende apparatuur naar voren te halen en zelfs te verhogen, wat naar verwachting zal bijdragen aan een herstel van de economie. De aftrek, die 3,9 procent van de aanschafwaarde van apparatuur bedraagt, mag worden gedaan door rechts- en natuurlijke personen, die inkomsten uit bedrijfsactiviteiten kunnen melden en die ook in de onderneming investeren door de aanschaf van apparatuur. Deze nieuwe wet is overigens tijdelijk: van 1 januari 2022 tot en met 2024.
Eveneens worden vanaf 1 januari de straffen voor geweld en overtredingen binnen relaties aangescherpt. Dit betekent, dat de minimumstraf voor zware mishandeling (van een vrouw) wordt verhoogd van negen maanden gevangenisstraf naar een jaar gevangenisstraf. De wetswijzigingen brengen onder meer met zich mee, dat er strengere straffen worden opgelegd voor het overtreden van contactverboden en dat contactverboden gecombineerd kunnen worden met elektronisch toezicht. Ook vond er een belangrijke wijziging plaats in de regeling van de Ziektewetuitkering. Het komt erop neer, dat men, net als in Nederland, kijkt naar wat men na ziekte of ongeval nog kan en dat men niet (gedeeltelijk of geheel) wordt afgekeurd voor de functie waarin men zit (of zat). Die nieuwe regels gaan in op 1 september 2022. En zo zijn er nog een aantal wetswijzigingen die we hier niet allemaal zullen benoemen. Voor de geïnteresseerde: alles is op het internet te vinden: https://www.svd.se/har-ar-de-nya-lagarna-2022-g4ue.
