Geen widgets gevonden in de zijbalk

Gisteren werd er een eind verderop een grote paal afgeladen. Ik hoorde de vrachtauto en toen ik naar de weg liep zag ik, dat er een lange houten paal werd afgeladen en daar in de berm werd gelegd. Mijn eerste gedachte was, dat dit een vervangende paal zou zijn voor de stroompaal tegenover ons huis, die in de storm was afgebroken. De chauffeur legde de paal erg ver van ons huis. Zal dus wel niet voor ons zijn. We zouden het gaan zien. En inderdaad. We zagen het gebeuren. Vanochtend kwam dezelfde tractor, die vrijdag de kabel en de afgebroken paal verlegde. Die haalde de paal op en die paal werd op dezelfde plek geplaatst waar de oude stond. Het restant van de oude paal werd verwijderd en de nieuwe geplaatst. Eveneens werd daar een scheerlijn aan gemaakt, zodat het extra stevig staat. Daarna werd de dikke kabel er weer aan bevestigd.

Dit alles verbaasde ons. Vooral omdat de kabel niet meer gebruikt wordt. Om onze nieuwsgierigheid te stillen liep ik naar buiten en sprak ik met een van de mannen, die daar aan het werk was. Hij vertelde mij, dat dit stuk kabel inderdaad niet meer nodig is. Het was echter eenvoudiger om dit te herstellen, dan om een andere oplossing te realiseren. Dit stuk kabel én met name ook die laatste paal, houdt het hele traject van diezelfde kabel richting Bordsjö, namelijk strak. Als dit stuk kabel weggehaald wordt, is er geen steun meer voor dat deel, dat richting het zuiden loopt. Dat kan anders opgelost worden, maar daarvoor moeten de nodige procedures en formaliteiten afgehandeld worden. Dat is een tijdrovende zaak en daarom hebben ze nu gewoon de oude situatie hersteld. Puur een kwestie van gemak. Er staat overigens nog wel stroom op! Wel een beetje jammer dat de kabel terug is. We blijven daarmee die vervelende “streep” zien tijdens het ondergaan van de zon. Tja, je kunt niet alles hebben.

Het kloven van het stapeltje hout in de schuur was mijn doel voor vandaag. Dat wilde ik vandaag graag wegwerken. Het lag al een week in de garage en er kwam eigenlijk alleen maar meer bij de laatste dagen. Overigens ligt er nét zo´n stapel, zo niet een iets grotere, buiten voor de garagedeuren. Ik was vanochtend voor de verandering ook maar eens vroeg uit bed gestapt. Nadat ik Joke had geholpen met het aantrekken van de sokken. “Wat zitten die voeten een eind van je handen af hè, als je je rug niet zo goed kunt gebruiken”… Ik wilde eerst in ieder geval het verhaal van gisteren voor de website afmaken, zodat dat geplaatst kon worden. Daarna zo snel mogelijk naar de kelder, om de klover te starten. Dat lukte en zodoende stond ik om zeven uur vanochtend al in de garage te kloven. Rond de klok van tien uur namen we samen een kop koffie en daarna ging het verder. Om twaalf uur was die stapel weggewerkt. Dat wil zeggen, dat alles was gekloofd, met behulp van de kruiwagen naar de houtstek gebracht was én dat het op dat moment eveneens gestapeld was.

Toen ik met een volle kruiwagen van de garage naar de houtstek liep, zag ik de grote dennenboom volgens mij wéér ietsje schuiner staan. Ik liep daarom voor alle zekerheid aan de veilige kant van de schuine boom langs. Aan de westkant, bij het trollenhuisje. Het waaide vandaag bij vlagen weer aardig en de grond is aan het ontdooien. Zodoende wordt de grip van de wortels volgens mij steeds ietsjes minder en kan de boom zomaar ineens omwaaien. Om de boom een beetje te helpen, kapte ik tussen het kloven door, een tweetal dikke wortels middendoor. Daardoor is de grip minder en kan én mag de boom bij een volgende storm richting het zuidoosten omvallen. Hopelijk duurt dat niet meer zo lang, want zo´n schuine boom is een tikkende tijdbom.

Joke was vanochtend opnieuw bij het aanrecht te vinden. Niet om iets te bakken. Vanochtend wilde ze de zelfgemaakte vetplantjes een kleurtje geven. Gisteren schreef ik immers al, dat ze aan het knutselen was gegaan, met de doppen van pistachenoten. Nu kregen de bloemen een kleurtje, zodat ze meer op echte bloemen zouden lijken. Ze had verwacht, dat ze nog een spuitbus zachtgroene verf in de kelder had staan, maar dat was niet zo. Geel en oranje en dat was nou net niet de juiste kleur. Daarom werden haar verfspullen uit haar bureau gepakt, kwamen een paar kwasten uit een la, werd een paletje gemaakt in de vorm van een deksel van een plastic bakje en werd alles naar boven gebracht.

Daar werd op een zeiltje op het aanrecht alles uitgestald en begon ze op het palet met het mengen van diverse kleurtjes. Die groene was natuurlijk net niet de groene kleur die zij wilde gebruiken. Grappig om te zien, hoe bepaalde kleuren “gemaakt” worden. Van tevoren had ze namelijk nog even een foto op haar mobieltje gezet met echte vetplantjes, om de juiste kleuren te bepalen. Al te roze zou uiteindelijk alsnog “nep” lijken en dat was nou net niet haar bedoeling. Al snel werden de doppen van de pistachenoten van kleur veranderd. De kleinste werd groen en die “blaadjes” kregen een wit randje. De middelste werd lichter groen en die randjes werden een beetje roze gemaakt. De grootste werd donkerroze met een groen hartje.

Toen Joke eenmaal tevreden was over de kleur van haar “vetplantjes” ruimde ze alles op. Even een tegenvallertje: ze wilde de verf van haar palet wegspoelen, toen er een kleurtje vervelend ging doen: het bleef zitten en ze wreef het alleen maar uit, in plaats van weg. Ze had één kleurtje gepakt wat geen acrylverf was, maar verf op oliebasis… Resultaat was een behoorlijk smerige gootsteen. Gelukkig had ze het geduld om alles toch weer netjes en schoon te krijgen. Hierna werd het hart gevuld met steentjes, waarna de vetplantjes “gepoot” konden worden. Tegen de middag stonden ze op de kamertafel. Ik vind ze echt heel mooi geworden zijn. Je ziet niet eens dat ze niet echt zijn. Joke is ook best tevreden over het eindresultaat. Ben benieuwd of ze nu nóg iets gaat knutselen…

“Waar gehakt wordt vallen spaanders.” Tegen vier uur hield ik het voor gezien met het kloven en veegde ik de vloer aan. Wát een afval! Veel spaanders, maar vooral ook veel schors. Niet alleen de stapel die binnen lag is weggewerkt, ook ongeveer de helft van de stapel die buiten lag. Tegelijkertijd is de houtstek nu bijna vol. Volgens mijn berekening kan daar maximaal twintig kuub liggen. In de houtstek daartegenover ligt dertig kuub. Maar oei oei, waar moet de rest nu naar toe? Er is nog veel meer te kloven. Gelukkig is van de grote houtstek, bij ons vijvertje, een vak leeg. Daar ga ik nu een tussenwandje in plaatsen, zodat daar de volgende zeven kuub hout neergelegd kan worden. Of dat toereikend is weet ik nog niet, maar dan is wellicht het volgende vak alweer leeg. Ik vind het leuk werk en het geeft een bijzonder gevoel, als je zoveel hout hebt liggen te drogen. Een gevoel van onafhankelijkheid. Met je eigen hout het huis kunnen verwarmen, onafhankelijk van een leverancier, geeft me een gevoel van vrijheid. Natuurlijk is het veel werk, maar ach, een beetje beweging is goed voor lijf en leden, toch?

Omdat Joke nog even lag naar bed was gegaan, ging ik na het kloven de dartpijlen nog even een half uurtje, driekwartier naar het bord gooien. De datum voor een heuse wedstrijd tegen Jan Koops komt nu snel dichterbij. Over twee weken is het zover, dus de tijd voor het trainen wordt beperkter. Het gooien ging eigenlijk weer vrij leuk. Althans voor mijn doen. Het aantal gegooide punten bleef zeer gevarieerd, echter het gemiddelde was goed. Als je je realiseert dat ik beide scores gooide, Jan Koops was uiteraard niet aanwezig, was mijn gemiddelde met drie pijlen vandaag 47,5. Regelmatig gooide ik een pijl in de trippel 20. Overigens gooide ik minstens zo vaak een pijl in de trippel 1. Nou ja, ik ben natuurlijk geen Michael van Gerwen. Ook het uitgooien via een dubbel ging redelijk goed. Niet één spel eindigde in een dubbel 1. Of het allemaal voldoende niveau heeft voor de echte match, gaan we in de tweede week van februari zien.

Vanmiddag had Joke even achter de laptop plaatsgenomen. Ze wilde de administratie van de laatste week bijwerken. Als er iets is wat ze bij wil houden is het dat wel. Dat ging naar wens en al vrij snel was ze daarmee klaar. Daarom bleef ze nog even in Drive werken. In onze cloud. Ze had onlangs gezien, dat er een document “op de verkeerde plaats” stond en dat wilde ze aanpassen. Van het een kwam het ander en het eindigde ermee, dat ze nagenoeg alle mappen controleerde en opruimde. Uiteindelijk wist ze behoorlijk veel ruimte in de cloud vrij te maken. Bijna 1 Gigabyte (GB). En dat is veel, want een document is immers lang niet zo groot als bijvoorbeeld een foto. Hierna was het voor haar tijd om weer in de benen te komen. Alles wat ze momenteel doet, moet (nog meer) gestructureerd worden. Systematisch opgebouwd worden. Bijvoorbeeld een kwartiertje zitten, een rondje kamer en keuken, een kwartiertje zitten, naar de kelder en naar boven, een kwartiertje zitten, enzovoort. Het lichaam geeft aan, dat dit vandaag de dag beter is… Dit keer ging ze nog even naar bed, om haar rug écht rust te gunnen. Verstandig besluit, want hierna ging het weer ietsjes beter.

2 gedachten over “Toch weer een nieuwe paal!”
  1. Wat een mooie vetplantjes hebben jullie nu! Het is echt net echt!
    Mooi tijdverdrijf voor even, om toch iets om handen te hebben,
    En wat een hout daar. Netjes opgestapeld. Jullie kunnen voorlopig vooruit. Goed gedaan Heiko!

    1. Deze notendopjes-vetplantjes zijn ontzettend gemakkelijk te onderhouden 😉
      Heiko bedankt jou voor het compliment van het stapelen!
      Fijne dag vandaag!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.