Geen widgets gevonden in de zijbalk

Gisteren had ik voor onze warme maaltijd lasagne gemaakt. Dit keer onder andere met spinazie, plakjes tomaat en geraspte kaas. De lasagnebladen waren ook nog eens met spinazie gemaakt. Het recept had ik al eens een keer van het internet geplukt. Die kwam ik destijds bij toeval tegen. Op het plaatje dat erbij stond zag het er erg appetijtelijk uit. Mijn ovenschotel zag er, voordat het de oven in ging, eveneens erg mooi uit. Is het niet om van te watertanden? Hoe eten er uitziet is toch minstens zo belangrijk als de smaak? Vol goede moed ging de ovenschaal in de oven.

Nadat het uit de oven kwam en op onze borden lag, leek het echter meer op boerenkool met tomaat en gesmolten kaas. En dan druk ik me nog netjes uit… Onderling hadden we al een ander woord in de mond genomen. Tja… Soms ziet het er op een plaatje mooier en lekkerder uit dan dat het in werkelijkheid is. Of wordt… Ondanks het uiterlijk was de smaak wel goed, maar ja… Het oog wil ook wat. Om die reden denk ik niet dat ik het zo snel weer maak. Gelukkig is er nog heel veel anders om uit te kiezen, om onder de kiezen te krijgen…

Toen de schoorsteenveger gisteren op het dak zat, maakte ik van de gelegenheid gebruik, om een paar foto´s te nemen. Niet vanuit de kamer of keuken: vanuit het dakluik op zolder! Die kans krijg je niet elke dag. Daar moeten zoveel handelingen voor verricht worden en die waren vanochtend gedaan. Dus even met het hoofd boven het dak uit en snel alle drie windhoeken die ik kon zien op de foto zetten. Duidelijk is te zien, dat er veel bomen gesneuveld zijn, waardoor het allemaal ruimer en lichter is geworden. Totdat de bladeren eraan zitten. Ik denk, dat we dan weer hele andere plaatjes gaan zien.

Op weg naar zijn werk moest Heiko vanochtend even op de rem. Sterker nog: hij moest helemaal tot stilstand komen: er liepen namelijk drie reetjes op de weg! Toevallig had hij vandaag de kleine camera meegenomen en kon hij snel redelijke foto´s maken. Met zijn mobieltje was het vast niet gelukt. Doodgemoedereerd liepen de drie een stukje over de weg, om vervolgens het bos weer in te gaan. Zie je de ree bij de boom staan? Ze hebben nog steeds een goede schutkleur. Heiko kon hierna zijn weg vervolgen en de auto achter hem ook. Die was ook gewoon rustig blijven wachten. Geen haast, geen stress: die reetjes moesten eerst veilig kunnen oversteken.

In Tranås had Heiko vandaag drie verschillende klanten te bedienen. Als eerste werd een appelboom gesnoeid en uit een andere boom werden alle dode takken gezaagd en geknipt. Van die laatste boom bleek slechts een zielig model over, helaas. Daarna ging Heiko naar de andere kant van de stad Tranås, om een tegelpaadje te leggen. De bestaande stenen van het paadje naar de voordeur waren in de loop der jaren behoorlijk vies, grauw en vlekkerig geworden. Oorspronkelijk waren de stenen oranje – geel, alleen nu vooral grijs. Er was besloten om de stenen om te draaien, zodat de onderkant met de originele kleur boven kwam. Een leuk en eenvoudig klusje, omdat het zandbed al goed was. Slechts twee rijen stenen eruit halen en daarna de stenen er per rij omgekeerd weer inleggen. Al met een klusje van drie uur, met uiteindelijk een zeer tevreden klant. Helaas was er vandaag geen tijd meer voor de kantstenen. Die moeten nog weer rechtop gezet worden. Dat komt donderdag aan de beurt.

Na de middag ging Heiko samen met Anton naar de klant, waar Heiko de regie heeft over de klus. In een gesprek met de klant vertelde deze, dat hij eerder een aantal bedrijven heeft gehad. Waaronder een ontwerpbureau voor machines. Daarvoor werd er veel getekend. Dat was dus de reden, dat de man die schets van zijn tuin had gemaakt! Een zeer duidelijke tekening van zijn erf, met een uitgebreide legenda erbij. Zo is in een oogopslag te zien wat zijn wensen zijn. Er zal een graafmachine komen, die het grove werk verzet. Zoals het uitgraven van de oprit. Heiko en Anton konden alvast in totaal 25 gaten graven voor de fundering van een schutting.

In die gaten komen, in beton gegoten, metalen paalhouders. Daar worden vervolgens staanders aan vastgeschroefd en tenslotte zijplanken aan vastgemaakt voor een open schutting. Vooraf hadden Heiko en Anton zich al mentaal voorbereid op een zware klus. Ze verwachtten vele stenen in de opgehoogde grond rond het huis aan te treffen. Dat bleek gelukkig erg mee te vallen. Het huis staat zo´n beetje op het hoogste punt van Tranås, op rotsgrond, en heeft daarmee een heel mooi uitzicht. Eveneens is het een plek waar je de wind verneemt. Daarom wilde de klant in de zuidwesthoek een dichte schutting. Tijdens het graven op de erfscheiding kwam een nieuwsgierige buurman even poolshoogte nemen. Hij wilde graag weten wat de bedoeling was en hoe hoog de schutting precies zou worden. Hij was gerustgesteld toen ze vertelden, dat die maximaal 80 centimeter hoog zou worden. Overigens konden Heiko en Anton het klusje uitvoeren in een T-shirt. Zo warm was het daar. Heerlijk!

In Tranås zag Heiko bij de diverse rotondes weer de “paasfiguren” weer staan. Het zijn ieder jaar dezelfde tafereeltjes. Blijkbaar worden ze zo een op een ergens in de opslag gezet en ruim een week voor de paasdagen weer op hun plaats gezet. Dat het steeds dezelfde figuren zijn doet er verder ook niet toe. Het ziet er in ieder geval gekleurd, vrolijk en aantrekkelijk uit. Via Facebook zag ik ook al foto´s voorbij komen, van kleine kinderen die verkleed waren als heks en met een mandje langs de deuren gaan om snoep op te halen. Net zoiets als Sint-Maarten-feest in Nederland. Een leuke traditie.

Het was vandaag echt een heerlijke lentedag. De zon scheen en de temperatuur liep op tot z´n 10 graden. Op de veranda bracht ik voorzichtig aan een beetje kleur terug. Over de winter zetten we alles in de grote grijze kast en nu was het tijd om er een beetje uit te pakken. Nog niet alles, omdat we straks de periode krijgen van de “huilende dennen”. Het begin is toch gemaakt!

Het is toch wat: in Tranås wordt de ene na de andere tuin netjes gemaakt en onze borders lagen er nog erg slordig bij. Veel blad en nog veel meer takjes. Dat kon ik niet langer aanzien. Het was een perfecte dag om naar buiten te gaan, om die border even te harken en schoon te maken. Ik had een dikke werkjas aangetrokken, maar dat bleek al snel veel te warm te zijn! Die jas verving ik door een vest en zelfs die kon op enig moment los. Twee kruiwagens vol met “afval” haalde ik uit de border. Dat is weer klaar voor dit moment!

Toen ik zo dicht op de border stond ontdekte ik meer en meer opkomend groen. Tulpenbollen kwamen op verschillende plaatsen op, maar ook in de sedum zaten alweer nieuwe knoppen. De rode puntjes die voorzichtig de kopjes boven de grond uitsteken zijn van de pioenroos. Daarvan hebben we een drietal struiken staan. Ook de bladknoppen van de sering gaan heel langzaam open. Zelfs de kamperfoelie, op de hoek van ons huis, krijgt meer kleur. De mooie tijd komt echt dichterbij!

De post bracht ons vanochtend de lang verwachtte noodradio. Dit was het laatste onderdeeltje ter voorbereiding op een crisis, zoals een mogelijke oorlog met Rusland. Die dreiging is er nog steeds, want deze week heeft Poetin, zowel Finland, als Zweden opnieuw bedreigd. Hij wil niet hebben, dat beide landen zich aansluiten bij de NAVO. Alhoewel hij daar natuurlijks niets over te zeggen heeft, want ieder land is autonoom en vrij om zijn eigen veiligheidsmaatregelen te treffen. De noodradio bevat batterijen, die opgeladen worden door de zon en ook door een draaimechanisme. Verder is het niet alleen een radio, maar zit er ook een zaklamp in en kun je er een mobieltje mee opladen. Mooi ding!

We hadden deze radio bijna acht weken geleden besteld en stuurden vorige week een mailtje naar de leverancier. Die vond het jammer, dat de radio er nog niet was. Eveneens gaf hij aan, dat het hun beleid was om geen kosten meer in rekening te brengen als een artikel langer dan vier weken op zich liet wachten. Er werd een creditnota aangemaakt en de bestelling werd geannuleerd. Mocht het artikel daarna toch nog binnenkomen, dan mochten we die houden: de radio hoefde niet teruggestuurd te worden. En wat wil het geval? Inderdaad: de noodradio werd alsnog ontvangen! Meteen sloot ik hem aan op de laptop, zodat de batterij volledig opgeladen werd!

2 gedachten over “Spinazie lijkt wel érg veel op boerenkool…”
  1. Hoi Joke en Heiko,

    Leuk ding zo’n radiootje. Dus eigenlijk heb je die ‘gratis’ ontvangen? Nette service!

    Hoe zit het eigenlijk in Zweden met de FM uitzendingen? In Nederland stuurt men steeds meer aan op DAB+ radio. Op termijn zullen de analoge FM zenders wel worden uitgezet en kun je alleen nog de digitale DAB+ kanalen ontvangen. Is dat proces ook in Zweden aan de gang?

    Heerlijk, hè die lente kriebels. De vogels die weer volop tekeer gaan en de langere dagen!

    Groetjes uit Hoogeveen

    1. Hej hej!
      Ja, dat soort service zie je niet veel meer. We hebben ontzettende mazzel gehad.

      Ik moest eerst zoeken wat DAB+ was, Wilfred. Dan weet je ook al wel mijn antwoord op jouw vraag: “Ik heb geen idee!” Maar niet lang hoor. Het is wel interessant om dat uit te gaan zoeken. Binnenkort zul je er wel van lezen!

      Fijne dag verder en de groetjes aan iedereen in het zuiden!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.