Tuurlek: het had weer lekker gevroren! Wat volgde was wel een mooie zonsopkomst. Maakt weer iets goed… We zagen ineens beide de ijspegels aan de leuning van ons terras hangen. Dat deed ons denken aan een muziekinstrument. Zo “ding”, waar holle buizen aanhangen en waar je mooie klanken uit kunt halen. Vooral grote orkesten hebben ze vaak. “Het is geen xylofoon, want die ligt horizontaal.” “En geen vibrafoon.” Het is zo´n ander… ding… Google help! Na enig speurwerk bleek het om buisklokken te gaan. Ja! Daar lijken de ijspegels wel wat op! Met een flinke dosis fantasie…
Vanmorgen heb ik mijn aantekeningen van de verdeling van alle zekeringen van de stoppenkast erbij gepakt. Oei! De laatste aantekeningen waren meer kreten en een paar krabbels! Een puzzeltje van letters en woorden. Ik typte alles zo goed en zo kwaad als het ging in een Excel-document. Toen die klaar was printte ik hem uit en liepen we alles nog even een keertje bij langs. Voor alle zekerheid. Opnieuw hebben we alle zekeringen een voor een uit- en aangedaan. Het bleek te kloppen! Wel hadden we een paar aanvullingen, omdat we stopcontacten waren vergeten te vermelden. Nadat het overzicht definitief was werd een Zweeds exemplaar gemaakt. Daarna geprint en samen gelamineerd en het hangt nu bij de nieuwe zekeringenkast. Waarom ook in het Zweeds? Als er ooit nog weer een elektricien bij moet komen, een Zweedse, kan die aan de hand het overzicht meteen zien waar wat op zit. Handig toch?
Iedereen is welkom in ons vogelvoederhuisje. Natuurlijk hebben we een voorkeur. Wie niet? Heiko vindt bijvoorbeeld het roodborstje een van de mooiste bezoekers. Ze zijn ook prachtig van kleur. Mijn favoriet is toch wel het zwartkopmeesje, het punkertje (door zijn zwarte kuif). Vanzelfsprekend zijn de meeste vogeltjes mooi om te zien. Heel af en toe heb je ongewenste visite. Wat te denken van de Vlaamse gaai? Die zit heel mooi in de gekleurde veren, alleen jaagt hij alle anderen meteen weg. En passen in het voederhokje doet hij toch niet. En we hebben hem ook nog nooit aan de bollen zien eten. Nee, die willen we heus wel blijven zien, alleen dan niet te dicht bij het voederhuisje.
Als je nog niet overtuigd bent van het grote aantal gevleugelde bezoekers die wij krijgen, dan hoop ik dat dit je over de streep trekt. Het is een foto van de sneeuw op de oprit. Aan de zijkanten zijn de sporen van de auto heel duidelijk te zien. In het midden is het echter een wirwar van sporen van vogeltjes. Grote en kleine afdrukken van hun pootjes zijn in de sneeuw gedrukt. Ze gaan van voor naar achter, van links naar rechts en houden vaak zomaar op. Zouden ze op dat moment weggevlogen zijn? Eigenlijk vind ik het best wel een leuk motief. Voor bijvoorbeeld een behang! Hmmm… Maar eens even in overleg gaan met Ikea…
Gisteren ontvingen wij de afrekening van het elektriciteitsverbruik over de maand maart. Daarop zag ik tot mijn verbazing, dat we alweer een voordeeltje van E-ON krijgen. Net als over de maand februari. Toen kregen €.100,- retour. Ter compensatie voor de stroomonderbrekingen in januari. Nu kregen we zelfs €.200,- terug over de maand maart. Na aftrek van ons verbruik en kosten enzovoort zouden we rond de €.140,- ontvangen. Maar waarom? Geen idee. Er zijn namelijk geen noemenswaardige stroomonderbrekingen geweest. Voor zover wij ons dat konden herinneren. Met enige scepsis en achterdocht nemen we het geld in ontvangst, omdat we er rekening mee houden, dat er sprake is van een foutje. Het kan volgens ons ook geen compensatie zijn voor de hoge stroomrekeningen van de afgelopen maanden. Dat speelt voor ons namelijk niet, omdat wij een vaste prijsafspraak hadden. Hoe dan ook: voorlopig een mooi voordeeltje.
De sering in onze voortuin is weer omgetoverd tot een paasboom! Heel simpel eigenlijk, door er een paar gekleurde veertjes in te hangen. Hopelijk blijven ze een weekje hangen. Vorig jaar verdwenen er al veel na een beetje wind. De veertjes zitten namelijk vast met een heel dun ijzerdraadje, die ook om het takje wordt gedraaid. Het ijzerdraadje vinden we na een wind nog aan de tak, alleen het veertje is weggewaaid. Volgend jaar zullen we zeker een paar zakjes met nieuwe veertjes moeten halen. Wij vinden het wel een grappige traditie, die veertjes buiten in struiken en bomen. Misschien iets om in Nederland ook te beginnen? De buitenverlichting met kerst is immers ook langzaamaan ingeburgerd…
Onze paastak staat ook weer in de kamer op een vaas. Nou, het is eigenlijk geen échte paastaak. Daarvoor zou je, volgens mij, toch een tak van een kronkelwilg moeten gebruiken? Maar de kronkelwilgjes, die bij ons in de tuin staan (gekregen van Geert en Froukje) zijn nog niet zo groot. Daar kunnen we nog geen tak van afknippen of zagen. Dan is het hele boompje weg. Daarom hebben we, net als vorig jaar, een jonge berkenboom hiervoor gebruikt. Kan toch net zo goed? Een paar paaseitjes erin, een paar gekleurde veertjes, zoals dat hier de traditie is, en klaar! Nu is het weer druk genoeg!
Heiko reed ´s middags nog eventjes naar Eksjö heen en weer, om wéér een aanhanger met hout te halen. Zo´n ritje kan hij precies in anderhalf uur doen. Het is namelijk een half uurtje rijden met de aanhanger en uiteraard ook een half uurtje terug. En dan voor het inladen en manoeuvreren nog een half uurtje. Pentti was ook buiten en vertelde, dat hij morgen de paarden weer in het weiland laat. Dat houdt eveneens in, dat het schrikdraad weer aan de paaltjes komt en dat er stroom op komt te staan. Heiko gaf daarbij aan, dat hij waarschijnlijk volgend weekend pas weer komt voor een vrachtje hout. Ze spraken af, dat hij vooraf even een berichtje stuurt wanneer en hoe laat hij komt. Zo krijgt Pentti de tijd, om de paarden naar een ander weiland te doen. De aanhanger werd weer tot het maximumgewicht belast en thuis meteen uitgeladen. Inmiddels ligt er een hoge stapel met stammen en er komt nog minstens een volle aanhanger met stammen bij. We blijven blij met dit adresje.
