Geen widgets gevonden in de zijbalk

Bij de lokale bierbrouwerij in Nääs, vlak bij ons, lopen altijd schapen op het grasland. Geen “gewone” schapen, maar schapen met een hele lange vacht en gekromde hoorns. Via Google kwam ik op de naam “Zwart Haired Sheep”, alleen is dat volgens mij meer een verzamelnaam. De echte naam van dit ras heb ik nog niet gevonden. Toen Heiko voor de verandering een andere route naar huis nam en gisteren via Nääs reed, zag hij bij deze schapen ook drie lammetjes in het weilandje. Eentje lag bij de moeder en de andere twee liepen rond. Toen Heiko hun aandacht trok, liep moederschaap meteen naar de jonkies toe en ging tussen Heiko en de lammetjes staan. Lief hè? Wat is dat toch mooi om te zien.

Wat ik precies deed weet ik eigenlijk niet eens meer, maar ik kwam in ieder geval op de site terecht van Webwiki. Inderdaad een soort Wikipedia voor websites. Daarin werd ook onze site vermeld. Met een foto van 2017… Oh kee… Er was allerlei informatie over onze website te vinden, alleen was er niet veel daarvan wat klopte! Wat me het meest irriteerde was, dat onder “ons” IP-adres tientallen websites geregistreerd stonden. Het IP-adres was niet eens van ons. Ja, ik heb er maar een mailtje aan gewaagd en hen verzocht om ons van de site te halen. Dat hebben ze binnen een uur daadwerkelijk geregeld! Blij met hun snelle reactie, want het is mooi op een dergelijke site te staan, maar dan wel graag met de juiste informatie.

Vandaag ging ik verder met het schilderen van de lange zijwand van de carport. Wat is het toch fijn om meteen het resultaat te zien. Wát een verschil maakt een kwastje verf. De planken waren van de oude containers afgehaald en twee jaar lang bewaard onder een dekkleed. Eind vorig jaar werden ze aan de nieuwe carport bevestigd. Op dat moment was het schilderseizoen over. Het was te vochtig. We moesten wachten. Het hout was ondertussen goed gedroogd door de wind en waarschijnlijk ook, omdat het onder het schuine dak zit. Veel verf zat er echter niet meer op. Het was allemaal erg haveloos, dus deze schilderactie was geen overbodige luxe.

Ik ging verder waar ik gisteren was gestopt en een paar uurtjes later was de langste wand van de carport klaar! Nou moet ik eerlijk zijn en erbij vertellen, dat Heiko de bovenkanten van de planken heeft geverfd. Ongeveer een centimeter of twintig schat ik. Het staan op een trapje zag ik nog niet zitten, laat staan het steeds op- en afstappen. Voor hem was het een kwestie van even strekken en hij kon erbij. Teamwork! Nu deze wand klaar is ziet het er netjes en verzorgd uit. Tevreden over het resultaat tot nu toe en Heiko gelukkig ook. Het is en blijft (vind ik) uiteindelijk zijn project! Het verven was overigens tegelijkertijd weer een goede oefening voor de rug en beenspieren. Twee vliegen in een klap. Op naar de volgende wand, want er zijn nog een paar te gaan.

Heiko was in Tranås aan het werk met zijn “ander” project. Samen met collega Håkan deze keer. Ze hebben de poeren gestort met daarin het ijzer, een paalanker, waaraan later de paaltjes voor de schutting vastgezet kunnen worden. In de gegraven gaten werd eerst een, op de juiste lengte afgezaagde, kartonnen koker geplaatst en rondom die koker kwamen grove stenen. Daarmee stond die koker vast. Nadat alle 15 gaten zo afgewerkt waren haalden ze beton op, bij een bedrijf dat betonnen septictanks maakt. Een stuk plastic in de aanhanger en daarop werd met behulp van een kleine shovel de benodigde twee kuub beton gelegd. Alle kokers werden gevuld en de paalankers werden erin geplaatst. Allemaal precies langs het gespannen lijntje, zodat de schutting later mooi recht wordt. Helaas heeft Heiko deze keer verzuimd om er foto´s van te maken!

Na de middag gingen ze verder bij die klant. Er moest achter het huis, tegen de gevel aan, een stukje gazon weggegraven worden. Daar komt een veranda van hout. Om vochtproblemen te voorkomen werd het gras weggehaald. Op het “dode” materiaal, grus en steen, komt later antiworteldoek te liggen en daarop een beetje fijn grind. Het weggraven kostte enige tijd en zweetdruppels, al waren die laatste niet meer te onderscheiden van de vele regendruppels die op dat moment vielen. Het weer was omgeslagen en de gewone jassen waren inmiddels vervangen door regenjassen. Nadat het gras weg was geschept werden er 15 gaten gegraven, waar kant en klare poeren met paalankers in geplaatst gaan worden. Nadat die volgende week allemaal op de juiste hoogte gesteld zijn, kan de klant beginnen met het opbouwen van de veranda. Alles volgens de tekening van de klant zelf.

De verhuizing van de zaak van Örtengren komt nu snel dichterbij. Na een jarenlange aanloop in verband met de aankoop van het pand, wordt de nieuwe locatie nu in een rap tempo omgebouwd. Van garage naar tuincentrum! In de eerste sectie van het grote pand wordt op dit moment een koelruimte gebouwd, waar alle snijbloemen, en straks de aardbeien en frambozen in bewaard kunnen worden. Verder kan in de eerste sectie een voorraad planten, struiken en bomen opgeslagen worden. In de tweede sectie komt de verkoopruimte. Die is nu helemaal geschilderd en kan ingericht worden met kamerplanten en sierpotten. In de derde sectie is ruimte voor alle gereedschappen, die Heiko en zijn collega´s buiten nodig hebben. De overige secties van het pand worden voorlopig eerst verhuurd. Op het buitenterrein, dat inmiddels volledig is omheind door een groot hekwerk, komen steeds meer buitenplanten, struiken en bomen te staan. En meer: zoals zakken potgrond, houtsnippers, zand, siersteen, enzovoort. De klanten die nog op de oude locatie komen krijgen nu een “flyer” mee, met daarop de nieuwe locatie en de route ernaartoe. Eind volgende week start de verkoop vanaf de nieuwe locatie.

Omdat ik de kwast met Faluröd toch nog in handen had, nam ik de buitenkant van het vogelvoederhuisje ook maar even mee. De verf had veel te lijden gehad. Niet alleen door weer en wind. Eveneens natuurlijk door de vogeltjes zelf. Die kleine pootjes hadden de verf er als het ware afgeschuurd. Ze zijn er immers ook heel veel te vinden. Dit was een “spontane” actie zeg maar, want ik heb niet eens de moeite genomen, om het voer eruit te halen en het huisje van binnen te doen. Dat komt zeker later nog. Net als het dakje. Vanaf nu kunnen wij kijken naar weer een mooi rood huisje en de vogeltjes moeten even wachten, want anders hebben die rode pootjes…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.