Oh kee! Om zeven uur vanochtend gaf de thermometer op het terras aan de oostzijde van het huis al bijna vijfentwintig graden aan! Het beloofde opnieuw een heerlijke dag te worden. Vandaag met iets minder wind, waardoor het nóg aangenamer werd. Terwijl wij vandaag veel buiten waren, kreeg kleinzoon Daan zijn eerste gitaarles! Het viel ons meteen op, dat de linkshandige Daan de gitaar als een rechtshandige vasthield. Heel fijn, want zo kan opa hem te zijner tijd ook nog iets leren. Hopelijk hebben ze nog ruimte in de auto voor de gitaar als ze hier eind juli naar toe komen. Dan kunnen opa en kleinzoon Daan samen “musiceren”!
Toen we eergisteren in Tranås waren voor de boodschappen, waren we ook nog even bij Örtengren geweest. Ieder jaar hebben we op diverse plekken geraniums in bakken staan. En enkele andere plantjes. Die kopen we bij Örtengren. De afgelopen twee jaren waren we met de geraniums steeds te vroeg. Na het poten kregen we destijds nog weer nachtvorst. Nu denken we zeker te weten, dat er geen nachtvorst meer komt. Gisteren hadden we de grote vierkante grijze bakken weer op het terras geplaatst, nadat ik de dode blaadjes en takjes van die geraniums en het andere plantje had uitgezocht. Wat overbleef leek wel een beetje zielig. Daar kwam een nieuwe, “verse” geranium bij in.
In onze plantenbak voor het huis, onder het kamerraam zaten nog steeds een paar volledig uitgebloeide heideplantjes. De hoogste tijd om die evenzo te vervangen. Zodoende begonnen we vandaag met het poten van de gekochte planten. Wat maken kleurrijke bloemen toch een verschil! Voor het huis en op het terras fleurt het er enorm van op. Na het poten kregen ze allemaal een behoorlijke plons water en nu wensen we ze veel succes met het groeien en bloeien!
Bij de loppis van BOIS hadden we twee plantenbakjes meegenomen met een platte achterkant, zodat je die aan een muur of schutting kunt hangen. Eentje daarvan schroefden we aan de schutting bij de vlonder. Op het moment, dat we er een plantje in wilden zetten bedachten we ons, dat we te weinig hadden gekocht! Dom, dom, dom. En dat terwijl we nog wel een lijstje hadden gemaakt… Volgende week maar weer bij Örtengren aan. Vanuit de garage en het trollenhuisje haalden we nog een paar kunststof plantjes en andere prullaria en daarmee werd de vlonder verder aangekleed. Deze is nagenoeg klaar voor de snel naderende zomer.
De witte deur, die we op de erfgrens aan de andere kant van ons beekje hebben staan, vond ik een beetje saai na vier jaar. Daar wilde ik ook wel eens “iets” aan hebben hangen. Bij Örtengren vonden we eergisteren een roestige bloempothouder en die schroefde Heiko eraan vast. Omdat we daar niet zo vaak komen om water te geven, plaatsten we daar een nepplantje in. Dit lijkt meteen eveneens heel anders. Een stuk leuker! Het is echter nog niet af. Ik moet nog even bedenken wat ik daar nog meer aan kan maken…
Onder het raam van de kelder groeit het akkerklokje alweer. Nu zijn er alleen nog maar groene blaadjes te zien, maar er komen, zoals de naam al verraad, leuke klokjes in. Blauwe. Het mooie, tegelijkertijd het vervelende van dit akkerklokje is, dat het zich zo snel vermeerderd. Mooi in de zin van er komt steeds meer van! Minder mooi is, dat ze niet alleen op de, voor hen gereserveerde, plaats blijven groeien. Ze moeten tussen de gevel en de steentjes blijven eigenlijk. Helaas snappen ze dat niet en moet ik ze corrigeren. Dat deed in vandaag eventjes. Hopelijk hebben ze hun lesje geleerd. Waarschijnlijk niet en zal ik deze actie over een weken opnieuw doen. Voor nu is het eerst weer netter.
De koffie nuttigden we tijdens de koffiepauze vanochtend op ons terras bij de keuken. Tjonge! Wat was het wederom mooi weer! Onbewolkte lucht en een brutaal brandende zon. Heerlijk! Voorzichtig dachten we alweer aan het ophalen en uitzetten van de parasol. Dat zou echter een belediging van de zon zijn. We zijn zo blij dat die er is… We waren ook blij met onze citroen-soes. Wat smaakte die goed! De citroenvulling was lekker fris, precies wat bij dit weer hoort!
Wat kan het weer trouwens verschillend zijn tussen Nederland en Zweden. In Nederland regende het deze week veel. Getuige de foto´s van onze kleinkinderen in Onstwedde. Die liepen alle drie met de avondvierdaagse mee. Met regenjassen en -poncho´s liep Merle vier dagen achtereen de vijf kilometer. Gelukkig niet alle dagen in de regen hoor! Op deze “vrijdag-slotdag” was het ook droog en konden ze hun medaille in ontvangst nemen en ook een bloemetje en een zakje snoep. Hun, want haar twee jongere broertjes Daan en Jelte liepen slechts één avond en kregen een dag-speld. “Goed gedaan, kids!”
Op het stukje grond voor het trollenhuisje ging Heiko aan de slag met het verder opruimen van de derde gevelde berk. Het al in blokken gezaagde hout werd bij klover neergelegd. Het laatste stukje stam werd gezaagd. Helaas raakte de ketting weer eens een steen, die “zomaar” onder de stam lag, waarna de ketting geslepen moest worden. Daarna werd het opnieuw geprobeerd, alleen zonder goed resultaat. Heiko had blijkbaar niet nauwkeurig genoeg geslepen. Het moest natuurlijk weer even “snel, snel, snel”. Begrijpelijk, want je wilt uiteindelijk het klusje zo snel mogelijk afmaken. Hij zette er vervolgens een andere, al eerder zelfgeslepen, ketting op en daarmee ging het prima! Als een mes door boter gleed de kettingzaag door de dikke stam van de berk. Nadat de hele stam was verzaagd en ook het laatste stukje van de stam tot boven het gras was weggezaagd, werden alle bokken bij de klover neergelegd. Ruim vijf kruiwagens vol werden daar naartoe gesleept. Goed voor weer een kuub brandhout!
Na onze lunch namen we een snippermiddag. De grote versnipperaar werd uit de berging achter de carport gereden, nadat er ruimte was gemaakt om dat mogelijk te maken. De hele winter was er meer en meer in die berging gezet en de versnipperaar stond achteraan. Logisch toch, want die gebruiken we niet zo vaak. Tot vandaag! Het grote ding heeft gelukkig twee grote wielen, zodat het naar de plaats gerold kon worden waar we gingen versnipperen. De stapel takken van de eerst gevelde berkenboom wilden we doen vanmiddag. Heiko bediende de versnipperaar en ik pakte een voor een takken van de grote stapel. Knipte de dikste stukken eraf en legde de kleinere takken bij Heiko zijn voeten.
Het snipperen ging niet zonder slag of stoot. Regelmatig zat er iets dwars tussen de messen en sloeg het apparaat uit. Gelukkig kun je er heel eenvoudig bijkomen om het dwarsliggende takje weg te halen. Als het honderd keer of vaker gebeurt word je daar wel een beetje verdrietig van. Gelukkig had Heiko vandaag geduld, wellicht mede omdat in zijn blote bast in de zon actief kon zijn. Een beetje snipperen en tegelijkertijd zonnebaden. Voor hem de ideale combinatie.
De snippers vingen we op in een specieton en zodra die vol was ging het in de kruiwagen. In de kruiwagen konden bijna twee volle specietonnen. Zodra de kruiwagen vol was met snippers bracht ik die naar het paadje aan de overkant van ons beekje. Daar hadden we een paar jaar geleden ook snippers gelegd en het was tijd om daar een nieuwe laag op te leggen. Aan het einde van de middag was de eerste stapel takken verdwenen en was het paadje voor meer dan de helft belegd met een flinke laag snippers!
De dikkere stukken van de takken had ik in kleine stukjes geknipt, zodat we die kunnen gebruiken voor het aanmaken van het vuurtje voor het grillen. Dat was best veel! Of ze al willen branden? Ze hebben immers nog geen tijd gehad om te drogen. We zullen het morgen beleven, dan gaat de grill weer aan. Tevreden met hetgeen we hadden gedaan werden alle gereedschappen weer opgeborgen en volgde er voor ons een welverdiende douche.
Wellicht was het al opgevallen dat de sneeuwstokken weer uit de bermen gehaald zijn. Heel toevallig reden we vorige week vrijdag, nadat we terug kwamen uit Nässjö om mijn bril te halen, achter het autootje die de stokken ophaalde. Omdat we er rustig achter konden rijden, kreeg ik de kans om er een filmpje van te maken. Kijk eens hoe eenvoudig dat gaat! Met een snelheid van bijna vijftig kilometer per uur rijdt de man in de auto langs de stokken en via een ingenieus mechanisme worden de stokken gepakt en in een “bak” aan de buitenkant van de auto gelegd. Leuk om te zien!
Langs de oevers van ons beekje en vijver groeien
de gele, gewone dotterbloemen weelderig.
Er lijken ieder jaar meer bij te komen.
Blijkbaar vermeerderen ze zich via een wortelstelsel.
Heel fijn, want het geeft onze oevers
in deze periode van het jaar heel veel kleur.
