Geen widgets gevonden in de zijbalk
De kleine stam waar de lier aan vastgemaakt werd.

Na “A” en “B” volgde vanochtend “C”: berk nummer drie werd geveld! Op dezelfde manier als de twee andere bomen, alleen moest deze wel de andere kant op vallen. Richting het huis. Maar niet op het gras. Waarom die richting op? Omdat de top anders misschien de stroomkabels van E-On zou kunnen raken. En Heiko zou in ieder geval verder moeten lopen om het hout naar de houtstek te brengen. Het probleem was echter: “Waar maak je de strop van de lier aan vast?” Er stond immers geen (berken-) boom meer om de strop omheen te doen. Die was al omgezaagd. Zou hij hem aan de sparrenboom doen werd de berk de verkeerde kant op getrokken. Het enige wat overbleef was een stukje stronk. De stronk van “A”. Net boven het maaiveld. Daar moest het dan toch mee gebeuren. Maar ja… Die was zó kort, dat de strop er meteen af zou glijden. Daarop bedacht Heiko om met de kettingzaag een sleuf in de stam te zagen. Een sleuf aan de achterkant van de stam, waar de strop net in paste. Op die manier kon die strop nergens heen. Dat werkte inderdaad en berk “C” kon op spanning gezet worden.

Deze boom moest eigenlijk mooi langs de weg gaan vallen. Ten eerste omdat je er dan eenvoudig bij kon komen tijdens het opruimen en ten tweede om de eerder aangeplante jonge kerstbomen op het stukje grond voor het trollenhuisje niet te beschadigen. Nadat het voorbereidende werk was gedaan en de staalkabel van de lier op ongeveer acht meter hoogte in de te vellen berkenboom vastzat, werd ik geroepen. Ik was wederom “verkeersleider” en fotograaf. Uit de te vellen boom werd weer een keepje gezaagd, aan de kant waar die moest gaan vallen. Deze boom stond een beetje over te hellen naar de weg en was zodoende een extra uitdaging. De inkeping werd tot in het midden van de stam ingezaagd en de wig werd er tussenuit geslagen. Daarna zaagde Heiko de boom aan de zij- en achterkant in.

Het werd spannend. Niet te veel inzagen, want dan zou die boom meteen vallen. Niet te weinig inzagen, want dan kun je de boom niet met de lier omvertrekken. Een kwestie van aanvoelen en een beetje geluk hebben. Ik zag Heiko op een gegeven moment bij de boom weglopen en naar de lier gaan. De kabel werd strakker getrokken. Er kwam beweging in de boom! Die begon te kraken en de kabel werd losser. Als een gek bleef Heiko met de lier aan het trekken, om de kabel op spanning te houden, terwijl de boom langzaam wilde vallen. Maar niet genoeg om daadwerkelijk naar de grond te gaan… Heiko wilde de boom precies daar hebben wat voor hem het gemakkelijkst was. Eveneens moest de boom niet te ver over de weg vallen, omdat die dan misschien met de top weer andere stroomkabels zou kunnen raken. Ondertussen hield hij mij, en ik het eventuele verkeer, in de gaten. Er kwam niets aan dus: “Gaan!”

En hij ging! Met veel gekraak en een donderende dreun viel de boom precies daar waar we hem wilden hebben. Keurig op het randje van onze tuin en de asfaltweg. Yes! Gelukt! Blij! Net nadat de boom lag, kwam er een motorrijder aan. Die maande ik tot rustig aandoen, terwijl Heiko zo snel mogelijk de zijtakken van de boom, die over de weg heen staken, wegzaagde. Daarbij moest hij erg goed oppassen! De grote berk leunde namelijk nog op een paar van die zijtakken. Grote, stevige exemplaren. Als hij de verkeerde weg zou zagen waren de gevolgen niet te overzien. Alles ging goed!

Binnen een kwartier was de boom vrij van die zijtakken en veegde Heiko de weg schoon met een bezem. Keurig! Keurig! Precies volgens planning! Nadat alle zijtakken verwijderd waren werd ook deze berk nog in kortere stukjes gezaagd. Daarna was de tijd op. “Huh? Hoezo?” Nou, we moesten nog naar Tranås en daarvoor nog een broodje eten.

In Tranås zette Heiko mij af bij de kapper: een afspraak om een uur. Heiko reed daarvandaan met de Hyundai naar de benzinepomp St1. Onderweg naar Tranås was een lampje op het dashboard gaan branden. Het lampje dat aangaf, dat de tank bijna leeg was! Er moest nodig een paar liter diesel in! Het is niet onze gewoonte om de tank zo leeg te rijden. Er ging daarom dan ook ruim 50 liter bij in. We hadden afgesproken elkaar bij de ICA weer te treffen. Samen liepen we de winkel door voor een paar boodschapjes.

Even later reden we naar de garage van Skobes, de Volvo-dealer in Tranås. Ze waren daar aan het verbouwen en veel auto´s hadden ze niet staan. We hadden al langere tijd geleden besloten dat we beide auto´s gaan inruilen voor één andere. Vanaf nu gaan we daar serieus mee aan de slag. Het liefst wordt het weer een Volvo XC70, omdat die zo fantastisch veert. We hopen dat de nieuwe versie eveneens een beetje een hogere instap heeft. Helaas had deze dealer niets bijzonders staan. Ook toen we thuis op de website keken konden we niets vinden wat ons kon bekoren. Ze hebben namelijk ook een vestiging in Vetlanda, maar daar stond “onze Volvo XC70” ook niet.

Nu we toch in Tranås waren stopten we nog eventjes bij de loppis van BOIS. Het geld dat daar verdiend wordt met de verkoop van de tweedehands spullen, gaat in de kas van ijshockeyclub/ Bandyclub BOIS in Tranås. Er zijn twee grote clubs en die bestrijden elkaar fel. De andere heet Tranås AIF. Daar zijn we twee keer geweest te kijken, in de Stiga Arena. Onze laatste opdracht voor vandaag was de boodschappen haalden. Tegenover de supermarkt, aan de rotonde zit een garage van Atteviks. Een VW-dealer. Ook daar keken we nog eventjes. Hetzelfde resultaat: niet de auto die we zochten. Daarna snel terug naar huis!

Deze keer via Hestra. “Hé! In Hestra zit eveneens een garage. Een Mitsubishi dealer. Even kijken!” Hij had niet veel keuze in tweedehandsauto´s. Toch knalde eentje er wel uit. Wát een mooie auto en wát een luxe! Het betrof een Mitsubishi Eclipse Cross 1,5 T-Mivec met een vierwielaandrijving, automaat, geen diesel en van het bouwjaar 2018. Met slechts 81.000 kilometers op de teller! We waren op slag verliefd. We vroegen de verkoper om een inruilwaarde voor onze Hyundai te bepalen, om te weten te komen wat we eventueel bij zouden moeten betalen. Dat duurde allemaal vrij lang en omdat we boodschappen hadden gedaan met deels dingen uit de diepvries besloten we door te rijden. De verkoper zou ons bellen over de inruilwaarde.

Het was uiteindelijk kwart over vijf toen we thuiskwamen. Wát een reis! Om half een vertrokken… Eerst even bijkomen met een kopje koffie, daarna eten, nog iets op de laptop gedaan en tenslotte op de bank. Heiko had ondertussen op Google gezocht naar informatie over die auto. “Hoe veert de Mitsubishi eigenlijk? En wat is het verbruik?” Nadat hij het verslag van de ANWB had gelezen zetten we de prachtige auto uit ons hoofd. Dat verslag was een vernietigend rapport over de vering van de auto en tegelijkertijd bleek dat er slechts 1:11 gereden werd met deze benzinemotor. Niet echt zuinig als je een diesel gewend bent, die een op 16 rijdt. Nee, dat wordt hem niet. Onze zoekcriteria zijn: een auto met een hoge instap, een lange wielbasis (minstens zolang als de Volvo XC70), soepele vering, automaat, diesel en de kleur mag niet wit zijn. Veeleisend? Valt wel mee toch. We zoeken nog even verder.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.