Slideshow- “Rondje Sneeuw!”

Wat een prachtig plaatje, toen het gisteren zo sneeuwde. Echt winter. Mooi hoor. Ik weet dat niet iedereen ervan houdt, maar wij kunnen het wel waarderen. Wat ons betreft mocht het een week of twee zo doorgaan. Elke dag weer een beetje sneeuwruimen en veel foto´s maken tijdens ritjes in de omgeving. Zo moeten de winters van onze ouders en voorouders er in Nederland ongeveer hebben uitgezien. Voor Heiko zijn vader niet altijd prettig, omdat die iedere dag met de post langs de huizen ging op de fiets met volle, zware fietstassen met allerlei papieren. Ondanks de soms zware omstandigheden was hij altijd paraat en nooit ziek. Hij genoot van het buiten zijn en van de vele contacten die hij onderweg met deze en gene had.

Maar helaas, er was in Ödarp geen sneeuw meer gevallen vannacht. Heiko hoefde zodoende niet te schuiven met de zitmaaier. Wat een teleurstelling. Werkeloos zat hij vanachter het raam naar buiten te kijken. Hopende op meer neerslag. Helaas… Het sneeuwpakket had er de afgelopen dagen overigens voor gezorgd, dat we niet meer konden zien waar ons grasveld ophield en waar het beekje/ vijvertje begon. Op de foto´s hierboven kijk je namelijk naar ons vijvertje, met het eilandje en het bruggetje daar naar toe. Zie jij de overgang van land naar water? Volgend jaar moeten we op de overgang van tuin naar water maar een paar sneeuwstokken neerzetten…

En wat te denken van de grillplaats?
We zagen de stammetjes en bankje om op te zitten.
Alleen zouden we er niet kunnen vertoeven:
geen vuur en koude voeten door de sneeuw!

Bij ons was het vandaag schitterend mooi weer. De hemel was strakblauw en de zon had alle kans om ons te verblijden met de zonnestralen. Een klein minpuntje: het waaide en dat maakte dat het erg koud aanvoelde. Deze winter geen nieuw record, voor wat betreft de sneeuwhoogten. Het record staat op ongeveer 50 centimeter in de winter van 2017-2018. Voor deze winter blijft het (tot nu toe) bij 25 centimeter. Vanaf morgen gaan de temperaturen omhoog en wordt er regen voorspeld. Daarmee zou er wel eens een einde kunnen komen aan de deze winter. Jammer. Hetgeen erop volgt is natuurlijk weer prachtig: de lente!

Aan het dak van de carport zagen we vanuit het keukenraam lange ijspegels hangen. Héle lange ijspegels. Die moesten we van dichtbij bekijken! De sneeuw was, vanwege de zon die er op scheen, van het schuine dak van de carport gegleden en aan de onderkant weer een beetje opgekruld. Naar binnen toe. Via het smeltwater waren ijspegels gevormd, die eveneens omhoog waren gekruld. Het leken net lange nagels, héle lange en enge nagels, die de wand van de carport probeerden te krabben… Een bijzonder verschijnsel van de natuur.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Vanwege het fantastisch mooie weer besloten we om nog even een kort rondje te rijden door de sprookjesachtige omgeving. Gewoon een paar willekeurige weggetjes inrijden en zien waar het schip strandt. Het schip was in dit geval de Hyundai. En voor alle duidelijkheid: het schip is niet gestrand! Ondanks het feit, dat we ergens een pad inreden die in het begin was geschoven, echter na een paar honderd meter plotseling niet meer. De reden was duidelijk: er hing een boom over het pad! Daar kon de grote schuiver waarschijnlijk niet onderdoor. Onze Hyundai gelukkig wel. Omdat we daar, waar de schuiver was gestopt, niet konden keren (vanwege de zeer beperkte breedte van het weggetje) moesten we verplicht doorrijden. Door een laag van minstens 25 tot 30 centimeter sneeuw.

Dat was spannend, temeer omdat de auto naar links gleed en we niet wisten wat er zich naast het paadje bevond! Het was één witte omgeving. Zat er een greppeltje naast of niet? De auto wordt dan zomaar ineens onbestuurbaar. Deze keer hadden we geluk en konden we rustig doorrijden tot het einde van de weg. Daar konden we gelukkig wel draaien. Ach, een beetje spanning houden wij wel van. Het was weer een leuk en af en toe spannend ritje.

Onderweg hadden we een korte pitstop ingelast voor een kopje koffie. Heerlijk in het zonnetje. Om ons heen zagen we enorm veel sporen van reeën in de sneeuw. Jeetje, wat lopen hier toch veel van die dieren rond. Fantastisch! We mochten er vandaag nog twee op een afstandje bekijken.

Zoals al genoemd, had Heiko de laatste dagen mijn wijzigingen en suggesties bekeken en verwerkt in zijn boek. De volgende stap was, om alle teksten samen door te nemen. Dit met als doel, om te zien of er nog gekke dingen instaan of dat bepaalde stukken tekst nog een verduidelijking of uitleg behoeven. Eveneens dachten we tijdens het lezen na of er nog aanvullende onderwerpen waren die zeker niet mochten ontbreken in het boek over de verschillen tussen Zweden en Nederland. De eerste dertig bladzijden hebben we op die manier vandaag doorgenomen. In de loop van komende week gaan we samen verder en hopen we het af te krijgen voordat Heiko naar Nederland gaat.

Hier zou je soms jaloers op worden. Wát een leventje. Geen enkele verplichtingen, alles word je voorgezet! Als je de hele dag in de warmte wilt blijven en wilt luieren, kan en mag dat ook gewoon. Ebba blijft binnen totdat de sneeuw weg is. Zo lijkt het. Voor haar hoeft die koude niet. In alle rust wacht zij de op de lente. Soms gaat ze even naar beneden en kijkt ze door het kattenluikje in het stookhok naar buiten, om even later te besluiten tóch maar binnen te blijven. Snel weer naar de warme kamer en lekker nestelen op een stoel. “Maak me maar wakker als de sneeuw weg is. Miauw!”

We belden uiteraard weer met Heiko zijn ouders. Onder andere kregen we het over het eten dat Heiko zijn moeder voor Heiko al aan het voorbereiden was. Voorbereiden in de zin van bedenken wat ze kunnen eten en daarvoor de ingrediënten in huis halen. “Wat wil je zondag eten, als je hier bent?”. Resoluut riep Heiko: “stamppot andijvie!” Uiteraard met een gehaktbal… Heiko zijn ouders meldden, dat de diepvries inmiddels al vol lag met diverse soorten groenten voor stamppotjes: andijvie, boerenkool, zoete appels, hutspot en meer. Natuurlijk kon hij ook kiezen voor iets anders. Zo lief! Wij aten vanavond pizza. Ieder een halve. Dat vonden ze wel erg zuinig. Zij eten ook wel eens een pizza, maar dan nemen ze beide een hele!

Toen wij uitlegden, dat wij een halve nemen, maar dan wel dubbel belegd, begrepen ze dat het voldoende moest zijn. Om misverstanden te voorkomen: De basis is een pizza met tomatensaus, kaas en salami. Op Heiko zijn helft komen een behoorlijke hoeveelheid Jalapeños ringen, cayenne peper, gewone zwarte peper en oregano. Vervolgens kebab vlees met knoflooksaus en tenslotte een paar plakken kaas. Heiko zijn pizzadeel is scherp! Op mijn helft komt reepjes ham, een bolletje mozzarella kaas en een gebakken ei.

Als de beide helften goed belegd zijn, gaat het in de oven. Sinds kort op een ronde plaat met gaatjes. Die is speciaal voor pizza´s ontworpen. Omdat er gaatjes in zitten, komt de warmte beter bij de bodem van de pizza. We merken echt het verschil. De pizza is beter gebakken en bevat minder vocht dan wanneer we die op een gewone bakplaat zouden leggen. Ongeveer 12 minuten in de oven op 200 graden en dan is de pizza klaar en kunnen we aan tafel. “Biertje erbij, Heiko? Ja, lekkerrrr!”