Geen widgets gevonden in de zijbalk

Meteen na het ontbijt zette ik mij achter de computer. Gisteravond hadden we weer veel foto´s gemaakt van de reeën, kraanvogels en elanden. Eveneens mooie plaatjes van de natuur en een zonsondergang. Kortom, er moest weer het een en ander bekeken, gesorteerd, verwijderd, gearchiveerd en in de cloud gehangen worden. Daar gingen een tweetal uurtjes inzitten. Mijn doel voor vanochtend was verder, om met de website aan de slag te gaan. We liepen nog vier dagen achter…

Helaas werkte het programma WordPress, waar de website in gemaakt wordt, niet mee. Deze keer lag het probleem bij de provider Hostnet! Ze hadden een storing gemeld in hun server. Dat las ik even later op hun website en zodoende konden wij geen verbinding met ze maken. Dan houdt het gewoon even op. Naast mij lag Ebba op haar krabpaal. Zij vond het helemaal net erg, dat ik even niets kon met WordPress! Ze wist niet hoe gek ze moest doen om aandacht te krijgen. Ach… Die gaf ik haar toen maar…

Gisteren was het Koningsdag in Nederland! Dat is nagenoeg volledig aan ons voorbij gegaan. Behalve het feit, dat we onze kleinkinderen op foto´s zagen in de familie app van WhatsApp. Stuk voor stuk aangekleed met oranje kledingstukken. Ze hebben er allemaal een leuke dag van gemaakt zo te zien. Hier wordt Koningsdag gevierd op 6 juni, tijdens “Nationaldagen”. Dan worden er geen lintjes uitgedeeld, maar vlaggen. ´s Lands eer hè!

Heiko was naar buiten gegaan. Hij wilde de buizen voor de waterkrachtcentrale in elkaar zetten. De lange buis moest in drie korte stukken gemaakt worden en in de verschillende kanten van het verbindingsstuk onder 45 graden, gedrukt worden. Eerst probeerde hij de stukken buis met een gewone ijzerzaag te zagen. Dat was geen goed idee! De wand van de buis was zo dik, dat hij er heel veel tijd en energie in had moeten stoppen om die doormidden te krijgen. Zodoende haalde hij de flex, de haakse slijpsteen, van zijn vader uit de garage, samen met een verlengsnoer. Daarmee was het een fluitje van een cent. Hij maakte drie stukken op verschillende, benodigde lengtes en drukte die in het verbindingsstuk.

De buis werd op de juiste manier in het sluisje neergelegd en omringd door veel keien. Zodat die vast kwam te liggen. Die buis gaat nergens meer heen, maar zal later toch nog even in beton gegoten worden om kieren te dichten. Er moet tenslotte zoveel mogelijk water door die buis gaan lopen. Er stroomt nu al het nodige water door, alleen is dat nog op een eenvoudig manier te verbeteren. Dat water moet het schoepenradje, dat aan een asje ín die buis komt, in beweging brengen en ons via een elektromotor en een omvormer van stroom voorzien. Volgende week gaan we het zien. Wordt vervolgd!

Heiko zijn volgende project was de passagiersstoel in de camper! De oude werd er uitgehaald. De nieuwe zat nog steeds in de doos, echter werd nu eindelijk geopend en de inhoud werd bekeken. Dat zag er goed uit! Heiko liep met het onderste deel van de stoel, daar waar de luchtvering in zit, naar de camper. De gaatjes waar bouten in moeten om de stoel vast te zetten, zaten uiteraard op een andere plek als die van de oude stoel… Heiko bepaalde de juiste positie van de stoel en boorde vier nieuwe gaten in het frame. Het onderstel werd vastgeschroefd en daarna werd de stoel erop gezet en eveneens vastgeschroefd.

Vervolgens nam Heiko plaats op de stoel en werd zijn vermoeden meteen bevestigd: het onderstel van de nieuwe stoel was te hoog! Heiko kwam met zijn hoofd aan het plafond! Van het onderste frame moet daarom toch acht centimeter afgezaagd worden. Precies zoals hij dat vooraf had berekend. Hij liet mij ook nog even plaatsnemen op de stoel. Alhoewel ik er nét kon zitten, was ik het ermee eens dat de stoel acht centimeter omlaag moet. Hij zat echter voortreffelijk! Wordt óók vervolgd!

Toen ik toch buiten was om naar de stoel in de camper te proberen stelde ik voor, om samen het grote, grijze kleed van de camper af te trekken. De winter is immers voorbij en een beetje regen kan die wel hebben. Zo kan de wind de camper ook een beetje droog blazen. Aan de achterkant van de camper hebben we op het dak een reling rondom een bepaald gedeelte. Daar kun je je aan vasthouden als je een keer op het dak moet zijn. Omdat we een groot kleed over de camper hadden gedaan, ontstond binnen de reling een waterdichte opvangbak. Die stond dan ook vol regen- en smeltwater! Toen we het kleed vanaf de voorzijde naar achteren trokken kwamen er tientallen liter water naar beneden. Oei! Beiden hadden we de mouwen vol. Lachen! Het kleed werd even later op het grasveld neergelegd om te kunnen drogen. De camper staat weer vrij en de wind kan overal omheen en onderdoor. Fijn! Ik kan niet wachten tot we weer eens op pad kunnen. Zeker met de nieuwe stoel!

Na de middag kon ik weer met WordPress werken. Soms! Af en toe gaf de site nog foutmeldingen. Bah! Is niet anders, alleen geeft wel “kleine frustraties”. Uiteindelijk was het probleem rond vier uur weer volledig opgelost. Fijn, want toen kon ik met de website aan de slag gaan. Heiko had wel al voorzetjes gemaakt, maar die waren nog niet helemaal compleet. Het lukte mij tussen de bedrijven door om twee dagen te plaatsen. Tussen de bedrijven door? Ja, want om me heen begonnen de bloemetjes te zingen: “Geef me nog een druppie, geef me nog een druppie…”. Zodoende werd de bloemengieter gepakt, gevuld en bij de diverse planten weer leeggeschonken. Nog even contact via WhatsApp met een paar vrienden, wassen en strijken, koffiedrinken met Heiko, toiletten even schoonmaken… Al met al vliegt de tijd je dan tussen de vingers door. Het avondeten werd nog voorbereid en ik bakte nog een paar glutenvrije koekjes voor Daniëlle. Zij en haar gezin komen zondag aan. In het huisje Slogebo!

Terwijl ik de koekjes voor Daniëlle maakte ging Heiko dat een uurtje kloven. De klover staat toch op de goede plek, bij houtstek drie en dat scheelt een heleboel gesleep. De te kloven blokken kunnen uit houtstek twee gepakt worden en in houtstek drie gekloofd en gestapeld worden. Heiko heeft de klover onder het dakje van de houtstek gezet. Ten eerste omdat daar ruimte was, ten tweede omdat het daar droog blijft en ten derde omdat daar toch gestapeld moest gaan worden. Volgens hem heeft hij weer een kleine kuub weggewerkt. Op mijn vraag of hij nu bijna klaar was reageerde hij verontwaardigt met een duidelijke “Nee!”. Er liggen nog veel meer dikke blokken te wachten. Alles van de dikke sparrenboom die achter ons beekje zo scheef stond en in de winter was omgezaagd. Dat er inderdaad nog “een beetje” te kloven is, blijkt uit de foto… In een van de blokken die hij kloofde zag hij iets heel vreemds. Precies in het midden van die stam zaten namelijk twee dennenappels! De boom was er omheen gegroeid en had de beide dennenappels opgenomen in het hout. Bijzonder!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.