Rond half tien vanochtend kregen we een seintje, dat Peter en Daniëlle, Noud en Mason een goede reis hadden gehad. Ze hadden lekker op de boot naar Gotenburg kunnen slapen. Na het ontbijt konden ze als een van de eersten van de boot af! De nieuwe elektrische leaseauto van Peter was helemaal volgeladen en daarmee konden ze weer een heel stuk rijden. Voordat ze hier waren had Heiko alle boodschappen alvast naar het vakantiehuisje toe gebracht. Deels in de koelkast gelegd, deels in de diepvries en deels in een tas op het aanrecht.
Ook had hij een “Welkomstgroet” aan de deur geplakt, samen met een vlaggetje. Met de volgeladen accu zouden Peter en Daniëlle ruim 400 kilometers kunnen rijden. Zo ver was het naar ons gelukkig niet. Inclusief een plaspauze waren ze nét voor twaalf uur bij ons. Wij wisten van welke kant ze zouden komen en reden ze een klein stukje tegemoet. We stonden ze op te wachten bij het landhuis en gelijknamig meer “Bordsjö”. Daar ontmoetten we elkaar kort en reden vervolgens voor hen aan naar hun vakantieverblijf voor de komende week.
Eenmaal achter Slogebo werden de oogjes van de kleine Noud en Mason groot: er stond een schommel voor ze klaar! Die moest natuurlijk meteen geprobeerd worden! In een heerlijk zonnetje werden de twee jongetjes in de schommel gezet en ze hadden een plezier! Zowel Noud als Mason kunnen al “los” schommelen. Wat een mooi “thuiskomen”!
Het huisje viel meteen in de smaak! Door de drie volwassenen werd alle bagage naar binnen gehaald, waarvan het meeste meteen in de hal gezet werden, want die konden later naar boven. In de tussentijd zorgde ik voor de koffie en de thee, want daar hadden we wel zin in. De beide jongens Noud en Mason hadden vooral aandacht voor de schommels. Fijn dat de eerste indruk goed is! Ook de compleetheid van het huisje werd al snel geconstateerd. De verhuurder had ook nu weer een volle pak koffie neergezet en voor theezakjes gezorgd. Uiteraard waren er ook voldoende filterzakjes aanwezig. Zelfs de vaatwasser tabletten waren niet vergeten. In de koelkast stonden ook nog eens twee biertjes van de nabijgelegen brouwerij in Nääs voor de gasten klaar.
Vanzelfsprekend kregen ook deze twee kleinkinderen een Zweeds vlaggetje van ons. Dat hadden we immers ook bij de kleinkinderen Merle, Daan en Jelte gedaan toen zij hier in de herfst van 2021 kwamen. Wat hadden Noud en Mason een lol met die papieren vlaggetjes! Als je snel met die dingen zwaaide kreeg je hele mooie “strepen” en nog lawaai ook!
Maar… Na het spelen met de vlaggetjes moest uiteraard wel nog even gewerkt worden: beide kereltjes zijn namelijk grote fans van de veger! En die was hier aanwezig. Met nog een leuke motblik aan een stok ook! Hoezo spelen met speelgoed als je een motblik en veger hebt? Toch werd later speelgoed gepakt. Ze mochten na hun gedane arbeid spelen!
Voor de jongens werd een broodje gemaakt en wij gingen aan de koffie,
respectievelijk thee met een lekkere koek!
Welverdiend!
Voor Peter en Daniëlle natuurlijk meer dan voor ons.
Zij hadden al vele kilometers gereden.
Noud en Mason hadden zoveel te ontdekken, dat ze totaal niet moe leken te zijn. Desondanks ging de jongste Mason toch tegen half twee naar bed. Hij viel toch wel snel in slaap hoor…
Daniëlle en Peter bedankten ons voor de boodschappen. Op onze beurt bedankten wij hen voor de meegebrachte boodschappen uit Nederland. Ze hadden zelfs nog iets extra´s meegenomen: grillworsten, droge worsten en een leverworst! Oh, wat een verrassing! Heerlijk! “Dank jullie wel!” Omdat papa Peter en mama Daniëlle toch ook wel een beetje rust wilden trokken wij ons terug. Niet voordat werd afgesproken, dat het “Rotterdams Kwartet” morgen bij ons komt!
“Välkommen till Sverige! Välkommen till oss!”
“Opa en Oma Zweden” liepen vanmiddag nog even samen door de tuin. De vorderingen bekijken van het voorjaar. Omdat het heerlijk weer was besloten we ook, om weer eens een selfie van ons twee te maken. Dat gebeurt eigenlijk te weinig en daarom werd de camera in de houtstek gezet, de timer ingeschakeld en stonden we na zeven tellen er helemaal klaar voor. Acht, negen, tien: “Klik”! Ons “samensie” is redelijk gelukt. Of heet een selfie van ons twee een “ussie”?
Hoewel ik beslist geen “water-mens” ben, loop ik vaak als eerste naar… Het water! Daar bloeit al een gewone dotterbloem! De eerste bloeier zit aan het eilandje. Binnenkort zal het weer helemaal geel worden rond de vijver! We zagen eveneens, dat de diverse fruitbomen knoppen krijgen. Niet te zuinig en al flinke groottes! Voor het trollenhuisje is het nu wit van de duizenden bosanemoontjes. Lente ten top!
Wij kregen nog bezoek!
Bezoek in de zin van een paar kwikstaartjes in de tuin!
Dappere vogeltjes die maar steeds hun kleine staartjes blijven bewegen.
Na ons rondje tuin ging Heiko verder met het project van hem en Peter. De eerder gegraven nooduitgangen van de vijver wilde hij dichten. Die extra uitgangen zijn noodzakelijk om een overstroming richting houtstek 1 te voorkomen. Nu het waterpeil ondertussen weer normaal is konden die gaten in de wal weer gesloten worden. Maar ja, hoe kom je aan zand? Simpel! Je graaft een gat en vult daarmee een ander gat. Waar Heiko de nooduitgangen van de vijver had gemaakt, was erg veel zand weggespoeld. Meegenomen door het stromende water. Dat kon je echter niet terugvinden. Vandaar dat er een groot gat gegraven werd aan de achterkant van onze vijver. Daar kwam, nadat er een schep vol zand was uitgegraven, meteen water in te staan. Het grondwater staat duidelijk nog steeds erg hoog. Het is de bedoeling, om dit jaar de oevers van de vijver rondom op te hogen, zodat er meer water in de vijver komt en blijft te staan. Daarmee zorgen we er ook meteen voor dat er meer water door de buis gaat stromen. En dat er meer stroom opgewekt gaat worden! Ook achter het dammetje maakte Heiko de wal weer een beetje beter. Daar was eveneens erg veel zand weggespoeld door de kracht van het water.
Op de familie-app was het vandaag druk! Elise is met haar gezin dit weekend op Texel en van hun activiteiten postte ze een aantal foto´s. Daniëlle van hun verblijf in Zweden en Heiko zijn ouders van hun bezoekje aan Heiko zijn ex-vrouw Elly en haar huidige man Douwe. Op Texel hadden ze mooi weer, zodat er door de drie kleinkinderen op het strand met zand en water gespeeld kon worden. Ook werd er een vuurtoren bekeken.
In het huisje Slogebo zagen we dat Peter ´s middags Formule 1 ging kijken, Daniëlle heerlijk in het zonnetje een boek zat te lezen, terwijl Noud buiten in de zandbak speelde. Mason sliep nog lekker. Fijn! Het begin van hun vakantie is er en hoe! Voordat we daar wegreden gaf Peter alle materialen voor de waterkrachtcentrale mee. Dat was toch eigenlijk redelijk veel. Het wordt nog een leuke klus om dat draaiende te maken. Spannend!
´s Avonds belden we met Heiko zijn ouders. Die waren net weer thuisgebracht door de taxi! Ze vertelden over het uitstapje van vandaag. De taxi had hen op de heenreis door een prachtig gebied gereden. De terugreis was “iets gewoner” geweest: veel over de snelle wegen… Toch hadden ze genoten van de reis en het bezoek.
Zo genoten wij eergisteren van de ondergaande zon. Die speelde met de wolken, waarbij soms de zon won en soms de wolken. Bij ons won deze foto… Het bos op de voorgrond met zijn (nog) kale bomen, de strepen van weggeblazen wolken, waar de zon kans zag om door te breken…
Slaap lekker allemaal!
