Al een poosje was ik me ervan bewust, dat de potten met sanseveria’s behoorlijk vol aan het raken waren. Er waren weer vele stekjes uitgegroeid tot pubers, waarbij ze soms al de hoogte van de ouders voorbij gegaan waren. Dat vroeg om actie! In de grote wasmand werden eerst alle planten naar de kelder gebracht. Van zowel boven- als benedenverdieping. Eenmaal in de kelder werden ze meteen onder handen genomen. Toen werd pas duidelijk hoeveel stekjes er eigenlijk bijgekomen waren. Veel! Heel veel! Van stekjes was eigenlijk niet eens meer sprake: ze waren volgroeid! Er waren ook nog baby´s in overvloed. Die gingen meteen op de compostbak. Samen met een aantal pubers.
In een paar potten was totaal geen ruimte meer voor grond: ze zaten bommetje vol met wortels. En wat voor wortels! Zeker pinkdikte! Oh, die arme planten! Van de grote kinderen werden een paar in een nieuwe pot gepoot. De ouders kregen nieuwe potgrond. Daarna gingen ze weer in de grote wasmand terug naar hun plekje, waar ze een beetje water kregen. Het is voor de plant overigens van belang, dat hij eerst volledig opgedroogd is, voordat hij weer water krijgt. Anders gaat de wortel rotten. Wist je, dat een sanseveria in de winter gerust 6 tot 8 weken zonder water kan? Vanaf nu ga ik op zoek naar grote bloempotten, zodat een paar ouders straks samen met de kinderen verpoot kunnen worden. In een pot. Daarmee wil ik graag een gezin heel groot laten groeien!
Na een hele goede nachtrust in de B&G bij Geert en Froukje werd Heiko wakker. Hij keek op de wekkerradio naast het bed om te zien of hij zich nog een keer om kon draaien of niet. Het was nog maar zeven uur, dus had hij nog zeker een uurtje, anderhalf om lekker te ontspannen. Om kwart over acht stond hij op, kleedde zich aan en ging naar beneden. Daar was niemand meer. Geert was al aan het werk. “Waar is Froukje? Ook al weg? Wat vroeg!” Heiko maakte een broodje en koffie en begon aan zijn ontbijtje. Hij keek op zijn telefoon en zag toen pas, dat het al een uur later was! De wekkerradio stond nog op de zomertijd! Oei! Snel at hij zijn broodje op en spoedde zich daarna naar zijn ouders. Ze hadden om half tien afgesproken, maar dat heeft hij niet meer gered. Op zich geen probleem, maar wel een beetje knullig.
Op het moment van de sanseveria´s was Heiko dan toch bij zijn ouders aangekomen. Daar werd gewoon verder gepraat waar ze gisteren gestopt waren. Op enig moment vroeg Heiko of er nog “klusjes” waren, die voor hem bewaard waren. “Nou, op de radio in de keuken kunnen we Radio Noord niet meer vinden”. Inderdaad bleek die zender verdwenen op de dabradio. Dab is de digitale opvolger van FM (analoog). Even googelen en toen bleek dat de zender een andere frequentie had sinds eind augustus 2022. De radio zelf even laten scannen en “Whoppa!” daar was ’t ie weer. Opgelost! Volgende. “Nou, de cd-speler in de kamer doet het niet meer”. Nee, inderdaad. De cd’s werden niet gelezen. Er werden drie verschillende cd’s geprobeerd, maar geen van allen werd gelezen. “Tja. Dan is die waarschijnlijk vuil of stuk. Die moet even bekeken worden door een technische man of vrouw van het bedrijf waar die gekocht is”. Gelukkig is die vlakbij en kunnen ze daar zo naar toe lopen. Morgen misschien. De volgende klus bleek een lade te zijn uit een kastje. Die was iets los en de vraag was waardoor. Ook dat werd tezamen opgelost en zo werd het een leuke, probleemoplossende ochtend!
Zelf was ik hier verder gegaan met het schoonmaken van de kasten. Nu was het bureau in de kamer aan de beurt. Alle laden werden leeggehaald, schoongemaakt en weer opnieuw ingepakt. Dat scheelde in enkele gevallen ruimte, omdat er ook iets weggedaan werd. Je herkent het wel: niet weggooien, omdat het ooit weer gebruikt kan worden, maar dat gebeurt uiteindelijk niet. Na een paar jaar kan het daarmee alsnog weg. Niet in de container: naar Erikshjälpen voor een tweede kans. Met dit bureau, het bureau in de kelder en het hoekkastje in de kelderhal was mijn schoonmaakwoede eerst gesust. Toch? Joke?
Hoewel hij ongeveer duizend kilometer hier vandaan is, had Heiko nog wel een aanvulling op het bericht van gisteren. Schoonzoon Peter werkt niet bij Van Noord zoals ik had geschreven, maar bij Van Oord. Het werk dat werd verricht werd ook even uiteengezet. De klus bestond eruit, om een nieuwe, extra lange giek aan de enorme kraan op het schip te maken. Het schip wordt later ingezet om windmolens in zee te plaatsen. Voor de Franse kust. De foto is een voorbeeld van een van de schepen van het bedrijf. Wat een gigantische constructie zit daarop!
Heiko stuurde met een foto van zijn vader. Met een van zijn creaties! Het was een soort kastje, die Heiko zijn moeder nu op schoot kan leggen. Hierop kan dan een boek gelegd worden, zodat ze die tijdens het lezen niet meer hoeft vast te houden. Wat een super idee en prestatie. En hoe netjes! Topper! Nadat hij samen met zijn ouders stamppot zuurkool, had gegeten, heerlijk gemaakt door zijn moeder, vertrok Heiko naar Blijham om een bezoekje te brengen aan Jan en Yvonne.
Onze “oud-buurtjes” van de Bouwteweg in Blijham. Het was voor Heiko erg leuk om die weer eens te treffen. Na bijna zes jaar geleden. We hadden altijd een goed contact met ze. In de tijd hier was er regelmatig heel leuk contact geweest via WhatsApp. Hun hondje Bonnie was er ook nog steeds en ondertussen tien jaar oud. Destijds erg angstig. Hij was door zijn vorige baas niet altijd “lief” behandeld… Nu was hij niet meer bang voor Heiko en erg lief. Jan en Yvonne waren ondertussen ook opa en oma geworden. Van kleindochter Merle, terwijl onze oudste kleindochter eveneens Merle heet. Hoe bijzonder! Jan was nog aldoor in een rustig tempo het huis aan het verbouwen. Dat had tijdelijk stilgelegen vanwege zijn gezondheid, maar werd inmiddels weer rustig opgepakt. Het was voor Heiko bijzonder aangenaam, om hen weer te hebben gezien en gesproken. Misschien dat ik dat in augustus kan doen…
Vlak voor zijn vertrek had Heiko de Hyundai nog afgespoeld. Die zag er niet uit! En dat was voor de binnenkant ook eigenlijk wel het geval! Stoffig! Doordat ik even uit de running was geweest was het schoonmaken erbij gebleven. Doordat de auto er van buiten zo mooi schoon uitzag, kon hij van binnen toch niet vies blijven? Ach, het was een kwestie van even een sopje maken en er met een doekje doorheen “vliegen”. Het duurde inderdaad slechts een uurtje. Donderdagochtend wil ik boodschappen gaan doen en dat kan dan in een schone auto. Van buiten en van binnen!
Op zijn terugweg naar Hoogezand reed hij via Sappemeer en stopte hij bij Monuta. Ja, ja, hij kon het niet laten… Nog even meer bij zijn oude collega’s kijken. Er waren inderdaad een paar bekenden en dat was werd een feest der herkenning. Heiko is daar nog steeds zeer welkom en telkens vragen ze of hij terug wil komen. Al zijn eisen zouden worden ingewilligd… Ha, ha! Bijzonder amusant! Omdat daar natuurlijk wel gewerkt moest worden, bleef hij er niet zo heel lang en reed verder naar zijn ouders.
Met hen samen at hij een broodje. Nou, wees eens eerlijk. Één? De tafel was gedekt met wel een heel groot assortiment aan lekkere broodjes: witte bolletjes, krentenbollen, suiker- en bruinbrood! En vele soorten beleg. Wat zou hij gekozen hebben? En waren de zelfgebakken rozijnenbollen net zo lekker als die krentenbollen? Ik ben benieuwd wat hij daarvan zegt, als hij er hier weer eentje van eet… Na nog een kopje koffie besloot hij weer koers te zetten naar de B&G. Samen met Geert en Froukje werd de dag doorgenomen, onder het genot van een biertje. Tegen tien uur werd het bed weer opgezocht. Op dat moment hebben wij nog ongeveer een uurtje “ge-beeld-belt”. Daarna ging bij ons beide het spreekwoordelijk lampje uit. En het échte lampje ging meteen ook uit. Morgen is het alweer dinsdag. De tijd gaat snel…
