Geen widgets gevonden in de zijbalk

Na de sanseveria´s van gisteren, waren vandaag de hangers aan de beurt! De graslelies hadden jongens gekregen, die in aparte potten waren opgegroeid. Ze zaten nu in te kleine potjes en daarmee moesten ze er wel uit. Maar waar poot ik ze dan in? De bloempotten waren allemaal in gebruik! Ineens kreeg ik een ingeving: er was nog een mooie houten plantenbak. Het was niet een originele plantenbak trouwens, maar er stond wel Garden op. Reden genoeg om er plastic in om te maken en ze daar allemaal in te poten. Als Heiko weer thuis is wil ik graag dat hij me helpt, om de bak op te hangen. Ik weet al wel hoe, maar kan dat niet alleen. Ze mogen de komende dagen even door het kelderraam kijken. Hiermee zijn alle planten die niet meer zo blij waren “behandeld”!

“Het cadeautje omdat wij denken, dat het wel in goede aarde zal vallen…” Dat was de tekst op het kaartje. Nou, dat kun je zeker wel stellen! Ik was totaal overrompeld, toen ik het pakketje van onze vrienden Martin en Marijke opende! Het is een kookboek van Cees Holtkamp. “Dit is hét bakboek dat iedere thuisbakker in zijn bezit zou moeten hebben. De kracht van dit boek zit hem in de jarenlange ervaring van Cees Holtkamp. Zijn recepten zijn recepten die ook echt kloppen. Hij presenteert de lekkerste recepten in weinig woorden, zonder poespas maar wel puur en duidelijk. Een compleet naslagwerk voor de thuisbakker. Van tarte tatin tot garnalenkroket… Dat is wat er, naast de titel en een foto van een mooie krokante kroket, op de omslag staat. Misschien een klein beetje misleidend want bij banketbakker denk je nou niet direct aan kroketten, maar toch is ook dat een onderdeel van de banketbakkerij.”

“Cees Holtkamp is de oudste van 12 kinderen. De drie dochters hielpen in de winkel, de acht zonen werden bakker. Hij vertrekt naar Amsterdam en begint in 1969 een eigen bakkerij. Bakkerij Holtkamp wordt een begrip in Amsterdam en is vooral bekend om zijn kroketten en het klassieke gebak. Het bedrijf groeit en groeit en in 2002 nemen de dochter van Cees en haar man de zaak over.”
Het boek beval maar liefst ruim 300 recepten, waaronder vele erg goede basisrecepten die je nodig hebt bij het bakken. Behalve deze goede basisrecepten staan er ook recepturen in van gebak, waarvan je dacht dat je die nooit zelf zou kunnen maken! Doordat de recepten kort en krachtig geschreven zijn lijkt het lang niet zo moeilijk meer. Prettig is ook dat er vele tips worden gegeven en de diverse bakkersbegrippen op een makkelijke en duidelijk manier worden uitgelegd.
“Lieve Martin en Marijke, heel hartelijk bedankt!”

Wat volgde daar een domper op zeg… De hele ochtend had ik er moeite mee om de kachel brandende te houden. Exact volgens de instructies van Heiko had ik de kachel aangemaakt. Alleen daarna werd het vervelend: hout erbij, papierproppen, deurtje dicht, deurtje open en alles was tevergeefs. Op enig moment dacht ik dat de ruimte waar het hout in moet wel eens verstopt kon zijn. Ik er met een stang in en warempel: ik kon niet zo heel diep komen. Hij zat verstopt! “Aktie kachel werd gestart!” Eerst haalde ik het hout eruit dat er nog in zat en daarna… Ontzettend veel houtskool!

De emmer voor dit karweitje zat al snel vol. “Waar laat ik nou dat smeulende houtskool?” Dat kon ik immers niet zomaar ergens in doen. Toen bedacht ik me, dat ik twee oude pannen weg wilde doen, maar nog niet waren weggebracht. Toeval? Nee, want nu kon ik ze heel goed gebruiken. Alleen toen die twee vol zaten was de kachel nog niet leeg! Ik moest er overigens handschoenen bij aandoen, om ze buiten te krijgen: de handvaten waren ondertussen gloeiend heet geworden! Op den duur zag ik de kachelstofzuiger staan en daarvan heb ik de opvangemmer ook nog gebruikt. Eindelijk was de bodem van verbrandingskamer in zicht. Wat erg, dat er zo veel in zat en dat ik dat niet had gemerkt… Daarna moest alleen de asruimte nog even schoon. “Even, Joke?” Heiko had het me voorgedaan en ik had het keurig nagedaan. Vandaag bleek echter, dat er heel veel meer diepte in zat dan ik wist: ik moest ervoor op de knieën!

Na een poosje was ook dat varkentje gewassen. Daarmee zat de opvangemmer voor meer dan de helft vol. Vervolgens keek ik naar “de opbrengst”. Onvoorstelbaar veel. Ik snap nog niet, dat ik dat niet eerder heb gemerkt. In ieder geval was de kachel schoon en kon ik beginnen om er opnieuw vlam in te krijgen. En dan ging als van een leien dakje. Binnen de kortst keren had ik vlam in de pan en kon ik weer volop stoken! Wat een tevreden gevoel gaf dat. Best wel een beetje een trots gevoel eigenlijk. Nadat het genoemde varkentje was gewassen kon ik mezelf een varkentje noemen: ik zat van tot teen onder roet en as. Ik moest even wachten met douchen tot de temperatuur van de kachel weer iets was opgelopen. En daarna: kachel en ik schoon!

Vandaag stuurde Heiko zijn geleende auto naar Zuidbroek. Naar mijn neef en zijn aangetrouwde neef Sietse. Bij binnenkomst in het dorp stopte hij eerst nog even bij een winkel voor iets “aangenaams” bij de koffie en voor een paar broodjes. Even later stapte hij zoals afgesproken om klokslag “vijf over tien” bij Sietse binnen. Die ontving hem vrolijk en enthousiast en zorgde meteen voor de koffie. Alsof ze gisteren nog hadden gesproken en het verhaal af moesten maken: er werd meteen aangenaam gesproken. Dat duurde echter maar even want er kwam nog meer bezoek! Onaangekondigd, dat wel. Een hele bekende voor Sietse die toevallig in de buurt was. Een aardige, sociale man die gezellig aanschoof. De gesprekken gingen gewoon verder en tegen half een aten ze gezamenlijk een broodje. Na nog een laatste kop koffie nam hij tijdelijk afscheid van Sietse. Vrijdagochtend gaat hij daar namelijk nog even weer aan.

Daarna reed Heiko naar Muntendam. Daar zou hij onze vrienden Klaas en Reinie ontmoeten. Oh, wat werd hij daar ook weer super gastvrij ontvangen! En hier werd hij eveneens voorzien van koffie en gebak! Opnieuw werd er gezellig gesproken. Dit keer niet over auto´s en motoren, maar over… Zweden. Klaas en Reinie hebben door ons namelijk de liefde voor Zweden ontdekt. Zij waren nog nooit in dit land geweest, totdat wij in mei 2017 waren verhuisd. Zij kwamen ons als een van de eerste vrienden in (toen nog) Hällary verblijden met een bezoekje! En ze vonden het land zo mooi, dat ze er nu al meerdere keren zijn geweest. En elke keer komen ze ook bij ons langs. Dat dan Zweden veel aan de orde was zal niemand verbazen. Over drie maanden komen ze bij ons in Ödarp. Zij hebben trouwens net als wij de wens, om (nog) een keer naar de Noordkaap te rijden. Dat hebben zij al eens gedaan, via de boot door Noorwegen. Misschien dit jaar, misschien volgend jaar… Na de koffie en de paar biertjes 0,0% was het alweer tijd om op te stappen. Heiko had nog afspraakje staan!

Hij had met Geert en Froukje afgesproken uit eten te gaan! Om iets voor zessen zaten ze bij een Chinees restaurant en bestelden ze iets van al die lekkere dingen van de menukaart. Hetgeen werd opgediend zag er niet alleen smakelijk uit: het smaakte ook uitstekend! Van het voorgerecht tot het toetje. ToetJE? Zeg maar gerust TOET! Met een zeer vol en voldaan gevoel kwamen ze weer naar buiten. In de regen reden ze terug naar huis. Daar werd nog even nagepraat en tv gekeken naar een belachelijke serie getiteld “Op Urk”. Volgens Heiko ontzettend slecht. “Brrr… Je krijgt er spontaan de kriebels van!” Wij hadden nog even kort contact via WhatsApp en gingen al snel daarna slapen.

4 gedachten over “Alle plantjes weer blij!”
    1. Hej Wilma!
      Bedankt, heb ook goed mijn best gedaan 🙂 Ja, had al vaker over zijn schouder meegekeken en naar de verhalen geluisterd. Dit moest ik naar mijn idee weten, omdat ik met regelmaat alleen thuis ben.
      Nu moest het en het “spieken” is beloond met een warm huis!
      Fijn weekend, daar in het zuiden!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.