Geen widgets gevonden in de zijbalk


Vanmorgen moest Heiko om elf uur bij de tandarts in Aneby zijn! Tijdens de halfjaarlijkse controle door de mondhygiëniste, was er een gaatje tussen een kies en een oude amalgaan vulling geconstateerd. Daarvoor was een afspraak gemaakt met de tandarts. Die afspraak stond voor vorige week woensdag, maar aangezien Heiko toen zo ziek was met hoge koorts, had hij die afspraak afgezegd. Een nieuwe afspraak werd ingepland voor de 18e augustus. Ver vooruit helaas. Gistermiddag kreeg hij echter ineens zenuwpijn aan die bewuste kies, die gerepareerd moest worden. Daarop belde Heiko meteen met de tandartsenpraktijk, om een spoedafspraak te kunnen maken. Want als het eenmaal begint, wordt het niet spontaan weer beter. En dan hebben we ook nog eens het weekend voor de deur staan. Nee, wachten was geen optie en daarom had hij gistermiddag gebeld en kon hij gelukkig vandaag om elf uur al bij een tandarts terecht.

Om kwart over elf mocht Heiko meelopen de behandelkamer in en kon hij uitleggen waar het probleem zat. Meteen kwam de verdovingspuit erbij en daarna was het even wachten tot die ging werken. Maar er gebeurde niets! Even later werd er opnieuw een verdovingsspuit gepakt en werd nogmaals verdovingsvloeistof ingespoten. Die werkte wel en naar later bleek duurde het tot ongeveer half vijf, voordat de verdoving eruit getrokken was. De oude amalgaan vulling werd verwijderd en een nieuwe vulling werd gelegd. Een half uurtje later kon Heiko weer in de auto stappen om richting huis te gaan. Maar niet voordat hij nog eventjes langs de apotheek was gereden, om herhalingsmedicijnen voor mij te halen. Om kwart over twaalf was hij weer thuis en aten we samen een broodje. Dat ging goed, maar de thee was lastig om te drinken met een verdoofde mond.
 
De tijd dat Heiko in Aneby was had ik onder andere gebruikt voor het maken van een taart. We kregen vanmiddag bezoek en dan is het altijd lekker om vers gebak te kunnen presenteren. Het werd een zwarte bessen-kruimeltaart. Het idee had ik woensdag opgedaan bij Rob en Marijke. Een recept had ik hier niet voor, maar mijn grote vriend het internet bood ook hier weer uitkomst. Snel pakte ik de ingrediënten bij elkaar en was het deeg gemaakt. Daarna ging het even een beetje mis… Ik meende te hebben gelezen, dat in totaal 500 gram meel gebruikt moest worden. Op zich niet vreemd en dat had ik dan ook afgemeten. Daarvan moest er 200 gram gebruikt worden voor het deeg voor de bodem en de randen. De rest kon met het niet gebruikte boter en suiker worden verwerkt tot het kruimeldeeg.

Toen het deeg niet ging kruimelen kreeg ik argwaan. Er zat ook toch veel te veel meel in? Even gespiekt en ja hoor! Ik had in totaal slechts 290 gram meel nodig. Geen 500! Gelukkig op tijd ontdekt, om nieuwe kruimeldeeg te maken. Nadat die over de vulling was verspreid ging de taart in de oven. Voor 45 minuten. In die tijd kon ik nog even een paar andere huishoudelijke taken doen. Waaronder een wasje draaien, plantjes beneden water geven en afval wegbrengen. Eenmaal weer boven keek ik meteen op de kookwekker, om te zien hoe lang de taart nog in de oven moest blijven staan. Oeps! Het wekkertje niet aangezet! Wat was ik blij, dat ik foto´s had gemaakt, want aan de hand daarvan kon ik zien hoe laat de taart in de oven was gekomen! Er waren nog vijf minuten te gaan…
 
Na het broodje te hebben gegeten was er volgens Heiko nog tijd over, om “even” met de motorheggenschaar over onze heg te gaan. Nog niet eens zo lang geleden, was die helemaal gesnoeid. Ik vroeg me dan ook af, waarom die schaar vanmiddag werd gestart. Op het moment, dat Heiko er bijna bij langs rende werd het duidelijk. De puntjes moesten geknipt worden. Aan de bovenkant waren vele takjes te zien, die alweer flink gegroeid waren. Hier en daar zaten zelfs takjes van zeker 20 centimeter. En die moesten er van Heiko af! Ja, uiteraard, want de heg is een beetje een visitekaartje: een van de eerste dingen die je van onze tuin en het huis ziet. Eerlijk is eerlijk: het leek weer stukken netter en het was maar een tien minuten werk.

Rond twee uur kregen we bezoek! Opnieuw trouwe lezers van onze website. Deze keer kwamen Wilfred en zijn vrouw Marian bij ons op de koffie. Samen met hun dochter Eline en zoon Björn. Behalve Eline en Björn hebben ze nog twee dochters, maar die waren dit keer niet mee. Deze vier leden van de familie waren voor een vakantie van twee weken in Zweden en zaten redelijk in de buurt. Via de website hadden we al vele malen leuk contact en ook via de mail werd er gecommuniceerd. Zodoende wisten we, dat ze in Mullsjö een huisje hadden gehuurd. Dat lag op vijf kwartier afstand rijden van Ödarp en op onze uitnodiging voor een kopje koffie of thee gingen ze graag in. Leuk man! Zo leerden we opnieuw een “anonieme” lezer van onze website kennen. We kregen ook nog eens een prachtig boeket bloemen van ze bij aankomst. En wat was het gezellig! Eigenlijk vanaf het eerste moment. Door de gesprekken weten we nu, dat ze in Drenthe wonen, dat Wilfred bij de politie werkt en Marian in de ouderenzorg. Tevens weten we, dat ze ook gek zijn op Zweden en het land al vele jaren hebben bezocht.
 
Ze wisten uiteraard al veel over ons via onze site, maar desondanks was er nog voldoende te bepraten. Heiko verontschuldigde zich nog wel even bij onze gasten voor zijn vreemde manier van praten. Vanwege de verdoving sprak hij een beetje raar en moest het drinken van koffie heel voorzichtig gebeuren. De tijd vloog werkelijk om, want het was reuze gezellig. We spraken alsof we elkaar al jaren kenden en vele onderwerpen kwamen aan de orde. Na nog een rondje door de tuin werd het voor hen alweer tijd om terug te rijden naar Mullsjö. Het was hun laatste dag in dit huisje, want vanaf morgen zouden ze voor hun tweede week vakantie naar een ander huisje gaan. Iets meer zuidelijk. Zo deden ze dat vaker en zodoende kwamen ze op vele verschillende plaatsen in dit land. Zondag komt ook nog eens een van de twee andere dochters hierheen. Hoe fijn is dat vooruitzicht. We wensen hun nog een fijn verblijf “i Sverige” en spraken de wens uit, om elkaar in de toekomst nog weer een keer te ontmoeten.
 
Om half zeven stapten wijzelf in de auto, omdat we een afspraakje hadden in Eksjö. We gingen op bezoek bij een oud-collega vrijwilligster van mij bij Erikshjälpen. Daar waren we uitgenodigd voor een fika. Ingrid en haar man Sven-Olof waren bijna precies een jaar geleden bij ons geweest en hadden ons meerdere keren uitgenodigd om bij hen te komen. Corona kwam er onder andere tussendoor, wat mede aanleiding was om het bezoek steeds uit te stellen. Vanavond ontvingen ze ons “äntligen” (eindelijk) hartelijk en lieten ons meteen hun huis zien. Daar maakten we kennis met een hobby van Sven Olof: het uitsnijden van een dik blok hout tot een drie dimensioneel schilderij! Hij had er al vele gemaakt en we mochten een aantal bewonderen. Er zaten hele mooie tussen! Nadat het blok hout uitgesneden was, schilderde hij het in. Hij maakte het “schilderij” na vanaf een foto. Heel erg kunstig!

Vanwege de aangename temperatuur zaten we bij hen achter het huis, in de schaduw. We keken op een mooie, goedverzorgde tuin. Dat tuinieren een hobby van beide was, was meteen duidelijk. Bijzondere planten stonden op de veranda, want die kregen een beetje meer aandacht dan de rest. Schitterend! Daar op de veranda werden we getrakteerd op koffie met ter plekke gebakken wafels. Op de warme wafels kwam een bolletje ijs en jam naar keuze. We hadden die combinatie nog nooit gehad, maar smaakte ons heel goed! We spraken veel over de Zweedse taal en de eigenaardigheden daarvan. Grappig om te horen, hoe sommigen dingen tot stand zijn gekomen en ook komisch om de overeenkomsten en de taalkronkels van, zowel het Nederlands, als het Zweeds te ontdekken. Door de gesprekken was het al sneller later dan we dachten. Tegen tien uur kon ik absoluut niet langer zitten en stapten we weer in de auto richting Ödarp, nadat we onze gastheer en -vrouw hadden bedankt voor alles.
   
We werden nog een paar keer door ze gewaarschuwd voor het wild. Rond de tijd van vertrek komen reetjes, dassen, vossen en elanden uit hun beschutte gebieden, op zoek naar eten. Die kunnen dan zomaar de weg oversteken. Dat zouden wij wel leuk vinden, maar we zagen niets. Dat kwam mede door de mistbanken. Dat maakte de omgeving ook een beetje spookachtig. En het was verraderlijk, omdat het hier en daar niet helemaal overzichtelijk was. Toch kwamen we veilig in Ödarp aan, waar Ebba ons in de kamer lag op te wachten. Enthousiast begroette ze haar beide baasjes. Deze dag was lang en vermoeiend geweest, maar met bijzonder gezellige ontmoetingen, die we niet hadden willen missen. We babbelden nog even kort na en daarna duurde het niet lang meer dat we ons bed opzochten. Tot morgen!

2 gedachten over “Ontmoeting met lezers van blog!”
  1. Leuk om te lezen hoe jullie onze ontmoeting hebben ervaren. We vonden het ook reuze gezellig en inderdaad hadden we genoeg stof om te bepraten en vloog de tijd om.

    Lijkt ons ook leuk om elkaar in de toekomst nog eens ergens te ontmoeten in Zweden óf in Nederland. Mochten jullie nog een keer in de buurt van Hoogeveen komen dan staat bij ons ook de koffie klaar!

    Groetjes van Marian, Wilfred, Eline, Björn en inmiddels ook Anne

    1. Hej hej!
      Nog eens een ontmoeting lijkt ons super! We houden elkaar in de gaten 😉
      Heel veel plezier nog deze week en de groetjes aan iedereen!
      Ha det så bra!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.