Geen widgets gevonden in de zijbalk

 

De geschiedenis herhaalt zich. Echt! Vorig jaar rond deze tijd had Heiko een afspraak gemaakt voor de keuring van mijn auto, de Hyundai. En wel om zeven uur. Hij had die afspraak zo vroeg gemaakt, omdat hij normaliter rond die tijd in Tranås op het werk zou zijn. Op die bewuste dag was hij ziek en mocht ik er zelf naar toe rijden. Vanochtend van hetzelfde laken een pak! Helaas was Heiko vanochtend te zwak om naar Tranås te rijden. Sterker nog: hij voelde zich gisteravond slechter dan zaterdag en zondag. Hij besloot dan ook, om toch een afspraak te maken bij de huisarts. Daarom stapte ik deze ochtend om zeven uur in de auto, want de afspraak stond op half acht…
 
Het was wederom een mooie ochtend. Nevel hing nog in het bos, tegenover ons huis. En ook in het dal vlak voor de stad. De nevel hing boven een meer. Onderweg naar Tranås werd ik weer eens verrast door een ontmoeting met een ree. Prachtige beestjes, alleen jammer dat ze zo schuw zijn. Begrijpelijk, want een mens is toch een raar ding. Praten ze met je en dan zitten ze ook nog in een “geval” wat lawaai maakt. Optelsommetje snel gemaakt.
 
 
Bij Besikta in Tranås kwam ik ruim op tijd aan, ondanks de ontmoeting met het reetje. Daarom moest ik dan ook nog even wachten. Er stonden al twee auto´s meer en die kon ik in alle rust bekijken. Was ik trouwens snel op uitgekeken. De eerste moest volledig gekeurd worden. Het was namelijk te zien wat ze deden. De tweede was een herkeuring en die stond dan ook binnen tien minuten weer buiten. Het kenteken van de Volvo kwam in beeld en ik kon naar “poort 2”. De herkeuring was een fluitje van een cent. De banden werden goedgekeurd en het lampje in het knipperlicht van de rechterspiegel eveneens. De nieuwe lampen kregen een meer uitgebreid onderzoek. Daar kwam een apparaat aan te pas, die de afstelling nog even controleerde. Ook goed! Daarom stond ook ik binnen tien minuten weer buiten. Met een 100% goedgekeurde Volvo. Veilig en met een goed gevoel reed ik terug naar Ödarp.
 
De nevel was inmiddels al redelijk opgetrokken, verdwenen en het zonnetje was er weer helemaal bij. Het zou wederom een warme dag worden. Toen ik een kudde paarden voorbij reed, vroeg ik mij af, hoe die dieren met de warmte omgaan. Het schijnt, dat paarden best wel over warm weer kunnen, als de temperatuur niet boven de 25 graden komt. Dan is het ook voor een paard eigenlijk te warm. Normaliter past het dier zich aan de warmte aan, maar door een combinatie van factoren (zoals arbeid, weinig wind en hoge luchtvochtigheid) kan de lichaamstemperatuur hoog oplopen. Hierdoor kunnen processen in het lichaam verstoord raken. Onder normale omstandigheden zweet een paard al snel vijftien liter per dag. Daarom is het belangrijk, dat er altijd voldoende drinkwater beschikbaar is en dat het paard de gelegenheid heeft om in de schaduw te staan. In dit geval waren beide aanwezig: er stond een bad vol water en er stonden genoeg bomen. Top!
 
Ondertussen had Heiko een afspraak gemaakt met de huisarts. Dat wil zeggen via de sjuksköterska. Die vroeg eerst naar alle klachten en besloot om het met de nodige voorzorgsmaatregelen aan te pakken. Heiko mocht namelijk niet meteen bij de vårdcentral naar binnen lopen. Hij kreeg een speciaal telefoonnummer, dat hij moest bellen als hij bij de voordeur aangekomen was. Daarmee kon hij de sjuksköterska bellen en die zou hem meteen doorsluizen naar een lege kamer, aan het einde van de gang. Daar zou later de huisarts komen om hem te onderzoeken. Waarschijnlijk dacht zij aan corona. Met sombere wolken boven ons reden heen, want corona is inmiddels best wel een beladen woord.
 
De huisarts beschermde zichzelf goed, door een mondkapje te dragen en een plastic scherm ervoor. Alsmede had hij een groot plastic short voor. Nadat hij Heiko´s klachten had aangehoord, begreep hij al snel dat het niet (!) om corona ging. Maar wat dan wel? Toen Heiko vertelde, dat de koorts op zijn weg terug leek en de huisarts verder geen gekke dingen kon vinden, ook niet via een sneltest van het bloed, concludeerde hij, dat het waarschijnlijk een verkoudheid is die vast is gaan zitten. Hij verwachtte, dat het aan het einde van de week vast wel beter zou gaan. Zo niet, dan even weer bellen. In plaats van met donkere wolken aan de lucht op de heenreis, reden we met witte wolken aan de lucht terug naar huis!
 
 
Onderweg hadden we weer meer oog voor de omgeving dan de heenreis. Vanwege het onbekende gezien de gezondheidstoestand van Heiko, heb je daar uiteindelijk je verstand bij. We zagen nu dan ook duidelijk, dat de kleuren zo langzamerhand uit de bermen verloren gaan. De lupines zijn zo goed als uitgebloeid en dat waren hier en daar toch wel de stemmingsmakers. Hiervoor in de plaats zie je nu heel veel klavers bloeien en de distels zijn in aantocht. Zoals het lijkt, zijn dat er “heul veul”! Daarnaast staan er vele exemplaren in bloei van het ruig klokje. Die paarse tinten nemen dus nu de overhand.
 
Kleindochter Merle heeft een medaille! Ons oudste kleinkind had namelijk meegedaan aan een zwemvierdaagse in het zwembad ´t Vlasmeer in Onstwedde. Uiteraard moest ze zich aan een aantal spelregels houden. Die waren niet verontrustend: ze moest vier keer een afstand zwemmen van 250 meter. De zwemtijden waren gelukkig zo ingesteld (vijf dagen), dat er keuze genoeg was en ze de mogelijkheid kreeg in ieder geval vier keer te zwemmen. Na de inspanningen kreeg daadwerkelijk een medaille! Wat een mooie prestatie van Merle! Gefeliciteerd, grote meid!
   
  
Merle vond het toen geen probleem nat te worden. En laten wij dat nou wel een probleem vinden! Hoe mooi het weer er vanmiddag ook uitzag, aan het begin van de avond sloeg het helemaal om. Donkere wolken kwamen vanuit het noorden naar ons toe en alleen dat al zag er dreigend uit. Sommige waren namelijk nagenoeg bij het zwart af! Nog geen half uurtje later begon het hier te regenen en ineens was het of er een wolk openbrak: een gigantische plensbui! Net op het moment, dat ik iets uit de auto haalde… Al met al duurde die bui ongeveer een minuut of vier, terwijl daarna de gewone regenbui verder ging. Later kreeg Heiko van een collega een paar foto´s toegestuurd. In Tranås was het heel erg geweest. Daar was zoveel water gevallen, dat vele huizen en kelders onder water waren gelopen. Ook die van de collega. Wij hebben van die bui waarschijnlijk een staartje meegekregen…

Hebben jullie het gelezen? Afgelopen vrijdag viel het kassasysteem van supermarktketen Coop uit. Door een IT-aanval op een leverancier! Coop raadde meteen aan, om alle 800 winkels in heel Zweden op zaterdag te sluiten en zelfs op zondag was een meerderheid van de winkels gesloten. Het gebeurde vrijdagavond om zeven uur en omvatte, zowel zelf-betalende, als bemande kassa’s. Wat was er gebeurd? 3 Juli: Er werd bevestigd dat het om een ​​IT-aanval ging, die was gericht op het Amerikaanse bedrijf Kaseya. Het softwarebedrijf, dat IT-diensten verkoopt aan veel klanten over de hele wereld, is onderworpen aan een uitgebreide ransomware aanval. Dat betekent, dat de dader software op het doelwit plaatst, erin slaagt zijn hele systeem te vergrendelen en vervolgens losgeld eist om het te ontgrendelen.

Ook Apotek Hjärtat (van ICA), de benzineketen St1 en de treinmaatschappij SJ hebben last van storingen in hun systemen gehad. 4 Juli: Joe Biden beveelt de Amerikaanse inlichtingendienst, om een ​​grootschalig onderzoek in te stellen naar speculaties, dat het Russische Kremlin mogelijk betrokken is bij de aanval. Een van de prioritaire doelen van het onderzoek is om erachter te komen wie er achter de aanval zit. Vandaag: De hackers, die vermoedelijk achter de massale cyberaanval zitten die honderden bedrijven wereldwijd heeft getroffen, eisen 70 miljoen dollar, wat overeenkomt met bijna 600 miljoen kronen, om de systemen te heropenen. Wereldwijd werd er enorm veel aandacht aan dit probleem gewijd. Wordt vervolgd…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.