Zoals onlangs al werd aangegeven hebben we behoorlijk veel klaver in de tuin. Eigenlijk pas sinds vorig jaar. Het lijkt er echter wel op, dat het zich snel kan vermenigvuldigen. Omdat het tuinieren me vandaag opbreekt, kon ik mooi even googelen: op zoek naar manieren om van klaver af te komen. Het is me niet helemaal duidelijk geworden trouwens: “Je kunt klaver te lijf gaan met meststoffen. Hoornschaafsel is een ideale meststof, die het gras weerstand geeft en door klaverplanten slecht wordt verdragen”. Een ander zegt: “Dit is de truc: gooi wat stikstof op het gazon, zodat het gras sneller groeit. Dan kort maaien. Gras kan wel tegen kort maaien, klaver niet… De klaver krijgt dan namelijk geen kans meer om te groeien of de groei wordt ernstig verstoord. ” Ook las ik: “Als je er echt helemaal vanaf wil, dan is denk ik alles weghalen en nieuwe graszoden leggen de enige optie”. Wat moeten we nou?
Vragen wat te doen was bij Heiko niet het geval. Bij een appartementencomplex mocht hij vandaag ongeveer 50 struiken van het soort Ölandstok uitgraven. Op zich best leuke struikjes, mits goed onderhouden. Dat wil zeggen: ieder jaar terugsnoeien tot net boven de grond. Deze struik is in verschillende kleuren te verkrijgen, maar destijds hadden ze hier gekozen voor de gele variant. Ze stonden in een border, langs de privaatweg waaraan de appartementen stonden. De gezamenlijke bewoners vonden, dat deze gele struiken er nu maar eens uit moesten. En zo kreeg Örtengren de opdracht van het bestuur van de vereniging, om alles te verwijderen en om aansluitend nieuwe struiken en planten aan te poten.
Heiko begon vandaag met het leeghalen van de lange border. Eerst alleen die gele Ölandstok, want de bewoners wilden nog even bekijken welke andere plantjes er allemaal tussen stonden en wat ze daar eventueel van wilden houden. Het verwijderen van de struiken leverde een volle aanhanger op die naar de stort gingen. Er werden gelukkig wel een paar gespaard. Die gingen mee naar Ödarp… Maandag gaat Heiko vermoedelijk verder met het leegmaken van die border.
Bij een van de appartementen moesten twee kleinere borders leeggemaakt worden. In dat appartement woonde een ouder echtpaar, die de border in de huidige vorm niet langer konden onderhouden. Daar moest eveneens iets anders in komen. Iets wat eenvoudiger te onderhouden is. Er stonden onder andere twee grote struiken in, die als eerste door Heiko afgeknipte werden. Daarna werden de wortels opgegraven. Dat ging verbazingwekkend eenvoudig gelukkig. Even met de spade rondom steken, een beetje er onderdoor, even wrikken en los lag de kluit!
Alles verdween op de aanhanger, die daarna voor de tweede keer op de stort werd geleegd. Er staan nu onder andere nog vele schoenlappersplanten en vetplantjes in die border. De bewoners zouden dit weekend bekijken wat ze er nog van wilden behouden. Als die schoenlappersplanten er maandag nog steeds staan, gaan ook daarvan een paar mee naar Ödarp… Weggooien is toch zonde?
Op een ander adres in Tranås werden na de middag een drietal grote jasmijnstruiken opgegraven en op een andere plaats in die tuin een tweetal coniferen gepoot. Oftewel: het was een graaf-dagje voor Heiko. De schep werd veel gebruikt! In de tuin van deze klant stond ook een appelboom, met vele gele appeltjes eronder op het gras. “Pak maar wat je hebben wil”, zei de bewoner. “We hebben veel te veel. Als we bijvoorbeeld naar de huisartsenpost gaan, nemen we een paar zakken vol mee, om in de wachtkamer uit te delen!” Ach, een appeltje voor de dorst ging er wel in. Op de plek waar de jasmijnstruiken stonden worden over een paar weken stekken voor een beukenhaag gepoot. Deze bewoner was overigens al behoorlijk op leeftijd, maar speelde nog steeds tennis en was zeer kwiek, alert en ad rem. Hij had in de meubelindustrie gewerkt en vanuit die periode kende hij ook Ingvar Kamprad, de grondlegger van IKEA. Eveneens kwam hij in die tijd regelmatig in Nederland.
Voor vanavond stond er een nieuw recept met falukorv op tafel. We vinden die grote ronde worst beide erg lekker, maar ik wilde er nu wel een keer iets anders mee doen dan hetgeen inmiddels gebruikelijk is geworden. Dat is het recept, waarbij de worst in plakjes wordt gesneden, maar niet helemaal doorgesneden wordt. In die inkepingen zeg maar komt een plakje tomaat en een plakje kaas. Daaroverheen komt een mengsel van slagroom en geraspte kaas en dat alles wordt in de oven gezet. Nee, dit keer wilden we iets anders en dat vond ik op de world wide web: op internet!
Dit keer aten we “potatiskakan med falukorv”, aardappelcake met de worst! Aardappelen werden geschild en in schijfjes gesneden. Die kwamen in een ovenschaal te liggen. Er werd kaas geraspt, welke met zout en peper en een beetje nootmuskaat met slagroom werd vermengd tot een sausje. Driekwart hiervan ging over de aardappelen. Toen werd de falukorv in plakjes gesneden en op de aardappelen gelegd. Daaroverheen kwam de laatste kwart van de kaassaus. Even in de oven en eten maar! Dit keer kwam er een ijsbergsalade bij. Wat een kostelijk maaltje! We hebben een goede variant gevonden voor de falukorv!
Deze week werd het controversiële hoogbouwhotel in het Tändsticks-gebied in Jönköping ingehuldigd. In 2006 had men de plannen hiervoor in Jönköping op tafel gelegd, waarna een heftige discussies losbarstte. Vele inwoners waren negatief over het hotel en vreesden dat zo’n groot gebouw de aandacht zou trekken op de zuidelijke oever van Vättern. Om nog maar te zwijgen van wat het zou doen met het historische Tändsticks-gebied. Anderen waardeerden de moderne visies van de gemeente en juichten een herontwikkeling van het gebied toe. Na vele rondes van politieke debatten en bezwaarschriften begon het bouwproject toch in 2018 te bouwen en na enkele vertragingen in de bouw met gecompliceerde grondwerkzaamheden en scheuren in aangrenzende panden in verband met heien, is het hotel nu klaar. Het is 60 meter hoog, ongeveer 12.000 m2 groot, heeft maar liefst 229 kamers, heeft 832 vierkante meter vergaderruimte, met ruimte voor 626 vergaderdeelnemers in bioscoopopstelling. Dit alles zit in 18 verdiepingen.
