Geen widgets gevonden in de zijbalk

Verrassing! Opnieuw was er vannacht een laag sneeuw gevallen. Een behoorlijke laag zelfs. Duidelijk zichtbaar op de leuning van ons terras. Eerst eens even op de kalender kijken of het nu december is of januari. Of toch de laatste dag van maart. Dat laatste dus! Op deze slotdag van deze derde maand van het jaar roert die nog eens goed zijn staart. Alle boomtakken waren weer prachtig wit en ach, dat maakt het eigenlijk ook wel weer een schitterend mooi plaatje! Overal lag minstens acht centimeter. Dat vernam Heiko goed toen hij er met zijn “nette” schoenen doorheen liep, richting de auto…

Bij het wegrijden zag Heiko dat de vuilcontainer omver lag. Aha! De sneeuwschuiver is blijkbaar langs geweest. Met een hoge snelheid smijt de bestuurder van de tractor met schuifblad de sneeuw aan de kant. Dat daar veel kracht mee gepaard gaat blijkt wel, omdat die opzijgeschoven sneeuw nu al voor de derde keer onze container omver gooit. We moeten de container deze weken bij de weg laten staan, omdat die omgeruild gaat worden. Daarover schreven we eerder al. Hopelijk komt die binnenkort en kunnen we de vuilcontainer weer achter het huis plaatsen. Om nu elke keer die container weer rechtop te zetten…

Nu ik toch zo creatief bezig ben, ga ik nog even door! Een ideetje, dat ik ergens had gezien, wilde ik uitproberen. Je moest daarvoor een wit stuk papier pakken en daarop bloemetjes leggen. Vers geplukte bloemetjes. Bijvoorbeeld viooltjes, alleen zijn die er nu natuurlijk niet. Ik plukte daarom een aantal kleine bloemetjes van de hortensia. Over het vel papier met de hortensia bloemetjes legde ik plastic en vervolgens moest elk bloemetje met een hamer bewerkt worden. Daarna werd het plastic verwijderd en het bloemetje. Op één laagje na! Op het voorbeeld zag het er erg leuk uit. Mijn probeerseltje is een duidelijk gevalletje “mislukt”, want het volledige bloemetje ging eraf… Wat overbleef was nou niet om over naar huis te schrijven. Toch maar wachten op de viooltjes?

Heiko reed de Hyundai naar Aneby. Dankzij de goed werkende vierwielaandrijving van deze auto reed hij daar veilig heen. Dat was het reisdoel voor Heiko vanochtend. Hij had een afspraak staan bij de tandarts. Niet omdat hij gaatjes heeft, maar omdat zijn prothese, een plaatje, niet meer past. Hij wil die toch weer gaan gebruiken. De mondhygiëniste stelde een poosje geleden daarom voor, om een afspraak met de tandarts te maken. Die is ook “een beetje” tandprotheticus. Prima! Gisteravond was de prothese klaargelegd, zodat die niet vergeten zou worden. In een klein bakje nam Heiko dat ding vanochtend mee naar beneden en legde het goed in het zicht. Op het kastje in de hal. Het idee was goed. De uitvoering niet… Hij kwam in Aneby aan zonder dat doosje! Zonder prothese! Met het schaamrood op de kaken melde hij het bij de tandarts. Die was uiteraard niet blij, maar er kon niets begonnen worden zonder dat plaatje! Heiko legde uit, dat hij zijn hoofd er niet goed bij had gehad vanwege de grote hoeveelheid sneeuw. Gelukkig had de tandarts voor maandag nog een gaatje. In de agenda dan wel te verstaan.

Na dit resultaat loos bezoekje had Heiko een afspraak staan bij de huisarts. Daarvoor was hij echter veel te vroeg, nu hij niet bij de tandarts in de stoel hoefde plaats te nemen. Zodoende reed hij naar de benzinepomp en vulde de tank weer helemaal met diesel. Die overigens €.2,19 koste. Wat een verschil met Nederland. Vorige week zag hij daar veel lagere prijzen. Even checken op het internet: in Nederland kost een liter diesel vandaag €.1,64. Na deze “investering” reed hij door naar het installatiebedrijf, waar hij eerder de keramische steen voor onze houtkachel had besteld. Hij wilde even controleren of dat goed was gegaan. De gegevens waren namelijk per Messenger doorgestuurd. Jammer genoeg was het bedrijf dicht. Wel hing er een papier op de deur met twee telefoonnummers. Een van de twee nummers werd gebeld. Helaas kreeg hij niemand aan de lijn. De volgende stop was de vårdcentral. In de wachtkamer las Heiko de krant en met name het artikel over de rechtszaak tegen de twee meisjes van 20 en 18 jaar, die een ander meisje hadden vermoord! Dit speelde zich af in Vetlanda, de plaats waar wij eerder in de buurt ons vakantiehuisje hadden. Het oudste meisje blijkt nu te bekennen. De jongste ontkent alle betrokkenheid. Wat voor een wereld leven we toch in…

Op de afgesproken tijd werd Heiko uit de wachtkamer opgehaald door de huisarts en kon hij zijn verhaal kwijt over zijn hand. Die is overdag gelukkig niet meer zo pijnlijk. ´s Nachts heeft hij daar nog wel steeds een erg doof gevoel in. Eveneens meldde hij opnieuw de toenemende pijn in zijn heupen. Dat is en blijft een vervelende situatie. Hij vroeg de huisarts om een verwijzing naar de neuroloog, specifiek voor zijn heupen. Dat wordt nu geregeld. Ten aanzien van de hand was het advies om te stoppen met de Naproxen, om te zien of de pijn terugkomt of niet. Sowieso heeft hij volgende week een afspraak staan met een arbeidstherapeut, die hem waarschijnlijk een soort brace voor de nacht zal adviseren. Dat zou mogelijk kunnen voorkomen, dat hij zo vaak een dove hand heeft. Mocht dat niet helpen zal een verwijzing volgen naar een orthopeed, om te kijken of er toch sprake is van een carpaal tunnelsyndroom. Wordt vervolgd. Voorlopig gaat Heiko in ieder geval nog niet weer aan het werk bij Örtengren…

Elke week krijgen we van Elise en Daniëlle foto´s op de digitale fotolijst. Vele mooie foto´s van hun gezin en natuurlijk van de kleinkinderen! Ook wel eens van vrienden trouwens! Die foto´s moeten natuurlijk af en toe van het lijstje af gehaald worden en op de laptop gezet worden. Dat is (nu) een fluitje van een cent. Alleen moeten dan nog “even” alle bestanden “jpeg” worden. Er zijn er namelijk vele met “WEBP”. Ook dat is nu een fluitje van een cent! Dat doen we namelijk met het programma “ReNamer”.

“Een WEBP-afbeelding is een bestandsformaat ontwikkeld door Google met het doel om de grootte van afbeeldingen te verkleinen en tegelijkertijd de beeldkwaliteit te behouden. WEBP-afbeeldingen zijn ontworpen om het web sneller en beter te maken door kleinere afbeeldingen van hogere kwaliteit te bieden die door ontwikkelaars kunnen worden gebruikt.”

We kopiëren de foto´s naar dit programma (ReNamer). Dan laten we er een soort van formule op los. Daarin staat, dat alle WEBP-bestanden omgezet moeten worden naar jpeg bestanden. Eenmaal akkoord gegeven hebben ze binnen een paar seconden de juiste naam! Dan nog akkoord geven, om ze ook in de map op de laptop die naam te geven en ze zijn allemaal “ge-re-named”, hebben ze allemaal een nieuwe naam gekregen. Daarmee zijn het jpeg-bestanden geworden! Super programma dit!

Op de terugreis stopte Heiko nog bij de waterval van Aneby: Stalpet. Het beeld was gelijk aan dat van eerder deze week. Op een foto zie je echter niet goed met hoeveel geweld het water omlaag stort. Daarom maakte Heiko nu twee filmpjes. Eentje vanaf de voorkant van de waterval en eentje vanaf de achterkant. Wát een hoeveelheid water! En wát een kracht!

Een stukje verder op de route viel het hem op, dat het kleine lieflijke beekje in het dal tussen de weg 32 en Aneby volledig verdwenen was! Niet meer terug te vinden, nadat deze ruimschoot buiten zijn oevers is getreden. Het beekje zal ergens te midden van de enorme wateroppervlakte liggen. Alleen is de vraag: “Waar?” Er is nu een groot meer in dat dal. De eendjes en andere watervogels zijn er maar wat blij mee!

Dit stukje weg, meteen naast het grote landhuis van Bordsjö is zowel ´s zomers, ´s winters als in de lente en in de herfst erg mooi. Een smalle doorgang tussen eeuwenoude bomen. Feitelijk te smal voor twee auto´s om elkaar te kunnen passeren. Het is wellicht door de beperkte breedte in combinatie met die grote, oude, dikke bomen aan weerszijden, dat het bij mij beelden oproept van vergane tijden. Honderden jaren geleden is deze weg waarschijnlijk aangelegd als zandpad en moest het breed genoeg zijn om elkaar met paard en wagen te kunnen passeren. Stel je eens voor, dat je nu over exact dezelfde weg rijdt als waar men vele honderden jaren geleden ook al overheen reed. Destijds in een stuk minder comfortabeler voertuigen. De woorden “respect en bewondering” komen daarbij ook naar boven. Prachtig dit.

Het vervolg op het nieuws van eergisteren, over de ontvangen brieven met poeder bij provinciebesturen. We hebben het krantenartikel (vrij) vertaald: “Op dit moment zijn er geen meldingen van gewonden en volgens de eerste analyses van de politie is het in de brief aangetroffen poeder onschadelijk! Om negen uur kwam woensdag het eerste alarm van het districtsbestuur in Västerås. Bij het openen van de post werd een vorm van poeder in een envelop gevonden. Daarna volgden de alarmen van de provinciebesturen elkaar op. In totaal werden de politie en hulpdiensten gealarmeerd bij 18 van de 21 districtskantoren in het hele land! De politie is inmiddels meerdere onderzoeken gestart naar illegale bedreigingen tegen groepen. Volgens een provincieraadslid van Västerbotten had er naast “een wit suikerachtig poeder” ook een brief in de zendingen moeten zitten. “Volgens mij is dit een aanval op de provinciebesturen. In die zin moet dit als een ernstig incident worden gezien”, zegt hij.

In de loop van de middag bevestigde de politie, dat het poeder in een groot aantal gevallen onschadelijk bleek te zijn. In Linköping zijn twee mensen van het bestuur van de provincie Östergötland toch per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Dit volgens het ambulancerapport van de regio aan de media. Ook in Blekinge is één persoon naar het ziekenhuis gegaan. “Wat betreft de twee mensen die naar het ziekenhuis zijn gebracht: het was een puur routinematige maatregel. Geen van hen heeft symptomen”, zegt de persvoorlichter bij de raad van bestuur van de provincie Östergötland.” Tot zover storm in een glas water. Maar wie doet nu zoiets? Waarom?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.