WoW! Vanochtend waren we net op tijd in de keuken, om dit kleurenfestijn mee te maken! Dit mag dan wel qua weer niet een super winter zijn, maar dit soort momenten zijn toch geweldig? Hier kunnen we uren naar kijken. Alleen duurt het over het algemeen maar slechts een paar minuten. Ook in dit geval. De wolken veranderden de tinten en het beeld. En door de stand van de zon verdwenen de fantastische kleuren. Toch hebben we het wel even weer meegemaakt!
Heiko maakte vandaag de klus af waar hij dinsdagmiddag mee begonnen was. De eerste, meest linkse appelboom was dinsdag al gekortwiekt en vandaag was de rechter appelboom aan de beurt. Hier zaten meer waterschotten en nieuwe loden aan, dan aan de eerste boom. Eveneens was dit een andere soort appelboom, met veel harder hout. Heiko was dan ook blij, dat hij zijn elektrische snoeischaar mee had genomen. Met die snoeischaar hoeft hij zelf niet zoveel kracht te zetten. Het is een beetje vergelijkbaar met een elektrische fiets. Als de weerstand te groot wordt, gaat de snoeischaar zelf verder knippen. Ideaal en het ontlast de hand en ellenboog. Drie jaar geleden kreeg Heiko van het snoeien een tennis-ellenboog. Het was toen gewoon iets te veel van het goede. Drie maanden lang bijna dagelijks zeven uur lang aan het knippen met zijn rechterhand. Je krijgt er wel een stevige handdruk van…
Een paar uur later was de boom naar Heiko zijn mening voldoende “kaal geschoren”. Hij had niet alleen de waterschotten weggeknipt en de nieuwe scheuten op 1/3 afgeknipt, maar ook de boom een beetje uitgedund. Door oudere takken weg te halen. Er moest meer licht in de boom komen, om het fruit te laten groeien en rijpen. Nadat ook de derde boom, een kleine perenboom, was gesnoeid kon alle afval bijeen worden geraapt worden en in de aanhanger verzameld worden. Een mooi vrachtje takjes! Zeker meer dan drieduizend stuks! Knip, knip, knip, knip en dat drieduizend keer… Met de volle aanhanger reed hij naar de stort en daar werd de aanhanger geleegd. Daarna bezocht hij een adres waar men een prijsopgave wilde hebben voor het snoeien van vier bomen. Helaas was er niemand thuis, maar Heiko zag de bomen in de tuin en schatte in, dat die klus in maximaal 3,5 uur te doen zou zijn. Door een persoon. Dat zou hij later aan de klant doorgeven, inclusief de kosten. In dezelfde straat ging hij vervolgens een zestal kleine boompjes snoeien. Zijn laatste stop was een nieuwe klant, die hem gisteren via een oud-collega werd doorgegeven. Een pruimenboom die “kopje kleiner” gemaakt moest worden en eveneens uitgedund. Een uurtje werk. Daarna terug naar de zaak. De werkdag en werkweek zat er op!
Een pakketje bij de post! Er werd door de postbode, brevbärare in het Zweeds, oftewel een brievenvervoerder, aan de deur geklopt. Brieven worden gewoon in de brievenbus gedaan, maar pakketjes worden aangeboden. De meesten weten, dat ze een pakketje ook gewoon in het portiekje achter mogen laten. Enkelen kloppen echter aan de voordeur. Voor de ontvangst van het pakketje hoefde ik deze keer niet te tekenen. De afzender bepaald of er voor ontvangst getekend moet worden of niet. Overigens begrijp ik nog steeds niet welke pakket je thuis aangeboden krijgt en welke je bij een afhaalpunt moet ophalen. Deze doos had een redelijk formaat en werd gewoon thuis aangeboden en soms moeten we naar de Preem in Tranås rijden voor een kleiner pakket. Het zit hem duidelijk niet in de afmetingen. In de doos zaten drie verpakkingen met elk drie Groninger metworsten! Die zijn hier niet te koop. Op Facebook had een oud-dorpsgenoot uit Siddeburen het over metworsten en ik reageerde “Oh… heerlijk!” Meteen kreeg ik daarop een berichtje, dat hij een paar zou toesturen. Helemaal geweldig! De meeste worsten gingen in de diepvries. Eentje bleef er uiteraard buiten. Die hebben we ´s avonds meteen opgegeten.
Mijn dag werd vooral gevuld met het redigeren van Heiko zijn vierde boek. Daarnaast was ik af en toe even aan het kijken naar een nieuwe layout voor onze website. Gisteren had ik al een paar voor Heiko uitgekozen, zodat hij meebeslissen kon. Laat hij nou precies die kiezen, die ik ook het mooiste vond? Die hebben we nu definitief gekozen. Het is een “nieuws-site layout”. Meer blokken, bewegende beelden en erg verfrissend! Een van deze twee? Nog even wachten… De volgende stap is nu, om onze bestaande inhoud in de nieuwe layout te krijgen en het daarna te optimaliseren en de puntjes op de i te zetten. Morgen misschien al wel… Spannend!
Eindelijk! We hebben weer een paar reetjes in de tuin gezien. Dat was al een hele poos geleden. Volgens ons komt dat, omdat er tegenover ons wel heel veel bos gekapt is. Plus nog een groot gedeelte op ongeveer een kilometer achter ons huis. Als “Pippi en Tommy” daar nou toevallig hun huis hadden, moesten ze op zoek naar een nieuw plekje. Hoe dan ook ze zijn weer gespot. De foto is een oud exemplaar, want het liep al rond de schemering.
“Moest dit nou in zo´n grote doos, jongens?” Eergisteren had ik een paar inktjets besteld. Dat deed ik altijd bij Staples.se. Een paar weken geleden had ik al een mailtje van hen gekregen met de mededeling, dat het bedrijf was overgenomen door Lyreco. De website leek nagenoeg hetzelfde en het bestellen van de inktpatronen was dan als altijd een fluitje van een cent. Ik denk, dat zij er meer werk van gehad hebben dan ik. Het bestelde opzoeken, uit de stelling en dan verpakken. Tja… Welk formaat doos pak je dan hè? In ieder geval eentje die niet te klein is… Alleen dit was wel een beetje overdreven… Er zat meer “steun-papier” in, dan het bestelde! We hebben wel de goede inktjets gekregen en ze zijn niet beschadigd! “Goed gedaan, jongens!”
Kliekjesdag! Oftewel Heiko zijn kookdag. Heel af en toe zorgt Heiko voor het warme eten. We hebben daarbij samen ontdekt dat het daarbij vooral om de 6 P´s gaat: Patat, Pizza, Pytt-i-panna, Pannenkoek, Puree gerechten en Prakjes! Vanavond was het zelfs een mix daarvan. Heiko at zelf een prakje, een beetje overgebleven bloemkoolschotel van twee dagen terug en ik at een paar pannenkoek met boter en bruine suiker. Soms eten we dus ook heel eenvoudig. Met name als Heiko “kookt”…
