Acht jaar is ze geworden en het is al een echte dame! Onze oudste kleinkind en enige kleindochter, Merle. Gisteren was ze jarig en had ze ´s middags al meteen een feestje gehad met vriendinnetjes, een vriendje en klasgenootjes. Tijdens het kinderfeestje hadden ze samen aan de grote tafel in de keuken eerst lekkere taart gegeten en daarna fotolijstjes gemaakt! Alle elf kinderen konden een fotolijstje beplakken met van die kleine mozaïek steentjes. Nadat die steentjes door mama Elise waren ingevoegd deed ze er een groepsfoto in, die ze diezelfde middag had gemaakt.
De lijstjes hadden Elise en Merle later samen rondgebracht bij degene die op het feestje aanwezig waren geweest. We vonden het een hele leuke actie van Elise! Via de groepsapp van WhatsApp kregen we een aantal foto´s te zien van het kinderfeestje en zagen we dat er ook nog gezamenlijk naar een film werd gekeken. Uiteraard waren er ook de nodige cadeautjes voor de jarige. Merle kan terugkijken op een hele mooie verjaardag!
’s Morgens was Heiko een beetje aan het aanrommelen. Even de kachel stoken, even hout halen, even bij de post kijken, even, even, even… Ook had hij nog “even” contact met Janneke in Frinnaryd. Zij en haar man Dick en hun drie kinderen zijn halverwege 2022 geëmigreerd naar Zweden en wonen nu op korte afstand van ons. Via Heiko zijn werk kwamen we met hen in contact. Toen we daar eens waren spraken we onder andere over hun fruitbomen. Die waren de laatste jaren verwaarloosd en veel te groot en te wild geworden. Dick wilde ze zelf graag snoeien, maar wist niet hoe. Daarvoor werd Heiko gevraagd als “expert”. Hij snoeit tenslotte al een aantal jaren veel fruitbomen in en rond Tranås, in dienst van Örtengren. Dan mag je ondertussen best van een beetje ervaring spreken. Heiko en Janneke spraken af, dat er deze middag gesnoeid zou gaan worden! Dan waren Dick en Janneke beiden thuis. Overigens was het de bedoeling, dat Dick alles zou snoeien, op aanwijzingen van Heiko. De kinderen en Janneke zorgden ervoor, dat de takken verdwenen op de houtwal.
Toen Heiko er aankwam bleek Dick al in de startblokken te staan. De trap stond klaar, eveneens de takkenzaag op een lange telescoopsteel en ook had hij een tweetal snoeischaren bij de hand. Alhoewel Heiko zijn handen jeukten lukte het hem, om het zagen en knippen tot een minimum te beperken. Hij deed waarvoor hij was “ingehuurd” en dat was aanwijzen welke takken weggezaagd moesten worden. Met zijn handen op de rug. Het ging er tenslotte ook om, dat Dick het zou leren. Om de bomen niet meteen helemaal kaal te maken haalden ze dit jaar alleen het ergste weg. Het ging in totaal om zeven fruitbomen. Een aantal vrijstaande appelbomen, een paar perenbomen die geleid hadden moeten worden en twee pruimenbomen waarvan het eveneens de bedoeling was, dat ze geleid zouden worden. Helaas hadden de vorige eigenaren geen energie gestoken in de fruitbomen en waren ze alle kanten opgegroeid. Een schone taak, om die bomen weer aan het lijntje te krijgen.
Aan het einde van de middag waren de ergste uitlopers weggezaagd. De bomen zullen dit jaar zeer waarschijnlijk weinig fruit leveren, omdat ze moeten herstellen van de aangebrachte schade. In de nazomer van 2024 kan er vervolgens beter fruit verwacht worden. Dat wil zeggen, grotere appels en peren met minder (vraat)schade aan de vruchten. Tijdens het snoeien was Janneke druk in de weer met haar mobiele telefoon om beelden te filmen. Dick en Janneke hebben namelijk een vlog waarin ze wekelijks hun belevenissen in het Zweedse tonen. Het snoeien van de fruitbomen kwam deze keer ook in beeld. Hun blog is te volgen via het YouTube kanaal: “Familie Van Zweden Naar Zwolle”. Tussen het snoeien door werd er nog even gepauzeerd voor koffie en een zelfgebakken cake. Heerlijk! Toen Heiko weer op huis aanging kreeg hij zelfs nog een paar stukken cake mee voor mij. Lief toch?
Ik was voor de tweede dag op rij bezig met onze website. De uitgezochte layout moest naar onze wensen aangepast worden en daar zat veel tijd in. Ondanks dat het een zogenaamd thema is, welke werkt onder het programma WordPress, moest er veel uitgezocht worden binnen het sjabloon. Bepaalde dingen wilde ik uitschakelen, maar ik wilde wel drie kolommen houden. Sommige dingen kon ik niet uitschakelen, waardoor er zo langzamerhand twijfels kwamen over de gemaakte keuze van de layout. Tóch nog maar even verder kijken of er nog iets anders is wat we kunnen gebruiken wat (beter) bij ons past. Nee, niets gevonden, dus maar weer verder met het eerste uitgezochte thema. Het werken aan de nieuwe website werd afgewisseld met het corrigeren of redigeren, zoals dat met een duur woord heet, van Heiko zijn vierde boek. De dag vloog om! Aan het einde van de middag vroeg ik me wel af wat ik nu eigenlijk had gedaan. Zelfs Ebba keek me vol verbazing aan…
Toen Heiko weer thuiskwam uit Frinnaryd trof hij mij in de keuken aan. Ik was bezig met de voorbereidingen voor het warm eten. En maar goed ook, want het liep al richting etenstijd. Ik had weer een recept uitgezocht uit het kookboek met 100 recepten met gehakt. Deze keer werd het spaghetti met kleine gehaktballetjes in tomatensaus. In die gehaktballetjes zat fijngehakte en licht gefruite ui, tijm, paneermeel, een ei en een beetje peper en zout. De gehaktballetjes waren al gebraden toen Heiko de keuken instapte. Er werd uiteraard meteen eentje geproefd en die werd direct goedgekeurd. Ik was al verder gegaan met de tomatensaus, terwijl in de oven een schaal met uienringen en grove stukken paprika stond, welke gegrild werden. Jeetje, wat zat er veel werk in dit recept!
De paprika´s moesten na het grillen in een zak gedaan worden, die afgesloten werd. Even later mochten ze eruit en moest het schilletje worden verwijderd. De saus werd gemaakt van gepureerde tomaten en tomaten in partjes, de in stukjes gesneden paprika´s, peper, zout en kruiden. Ook kwam er tijdens het koken een laurierblaadje in. De saus moest rustig aan verwarmd worden en continue geroerd. Denk om de gehaktballetjes! Toen werd het tijd voor het koken van de spaghetti. Terwijl dit opstond, met de gehaktballetjes en de saus, maakte ik nog een frisse salade met tomaatjes, zilveruitjes, met kerriepoeder en slasaus. Oef! Multitasking… Meer werk dan ik vooraf in had geschat. Gelukkig werd de moeite beloond; het smaakte ons heerlijk. Dit was het tweede gerecht uit het boek en er zullen vast nog vele volgen. Gisteren had Heiko weer boodschappen gehaald en onder andere 2,5 kilo gehakt meegenomen…
