Vanochtend had Heiko een afspraak staan bij de neuroloog. Het was weer tijd voor de jaarlijkse controle. Precies op tijd zat hij in de kleine wachtkamer op de zesde verdieping van het ziekenhuis in Eksjö. Hij was drie kwartier eerder weggereden en normaliter is dat ruim voldoende op tijd. Nu ligt er echter sneeuw en kun je op de zeer bochtige en heuvelachtige weg van Bordsjö naar Blå Grindar niet zo hard rijden. Daarbij komt, dat hij op weg 32 verkeersdeelnemers voor zich had die liever net onder de maximumsnelheid reden, terwijl Heiko er het liefst even boven zat. Hij zat net op een stoel in de wachtkamer, toen de neurologe hem al op kwam halen. Ze vroeg meteen waar ik was. Nagenoeg altijd waren we daar namelijk met z´n tweeën geweest. Attent!
Na een kleine uitleg kon Heiko zijn eigen verhaal vertellen. Met de polyneuropathie aan zijn beide voeten en onderbenen gaat het eigenlijk redelijk goed. In die zin, dat hij er geen extra klachten bij krijgt en de situatie daarmee stabiel is. Er is weinig gevoel in de voeten en hij kan moeilijk zijn evenwicht bewaren als hij niet goed op let. Ze onderzocht hem weer en stelde vast, dat het zo goed was en dat een volgende afspraak over anderhalf jaar kon worden ingepland. Heiko had echter ook verteld over zijn rug-/ heupklachten, maar daar wilde ze niets van weten. Dat moest hij met de huisarts opnemen… Dat was al gedaan en die weet niet hoe hij er verder mee aan moet. Behalve dat er een MRI-scan gemaakt gaat worden van de rug. Heiko begreep, dat de neurologe niet zomaar “een ander probleem” op kan pakken zonder daarvoor een juiste verwijzing van de huisarts te hebben. Gelukkig heeft hij morgen een afspraak staan bij de huisarts en kan hij dat bespreken.
Nadat hij in Eksjö ook nog de wekelijkse boodschappen had gehaald was hij pas tegen een uur terug in Ödarp. Hij praatte mij bij tijdens een kop koffie, waarna we een broodje aten. Een vers afgebakken croissantje: lekkerrrr… Daarna plaatste ik mij weer achter de laptop. Ik was bezig met een programmaatje om kerstkaarten mee te versturen, maar dat programmaatje werkte niet mee. Sterker nog: het werkte tegen mij! Ten langen leste was ik er helemaal klaar mee en sloot ik het af. “Dan maar via een ander programma”. Heiko was ondertussen naar buiten gegaan voor zijn dagelijkse sneeuwwandeling van ongeveer vijf kilometer. Deze keer liep hij het, ons zeer bekende, rondje Hagen – Hultarödje. Omdat we laat een broodje hadden gehad, kwam hij ook later aan de wandel en zag hij in het tweede deel van zijn wandeling de zon alweer ondergaan. Het was toen ongeveer kwart voor drie. Dat leverde desalniettemin wel weer mooie uitzichten op!
Om de gladheid te bestrijden wordt er hier op binnenwegen, de wegen met vier cijfers, met zand gestrooid. Tijdens onze eerste winter strooiden ze met hele fijne gravel, maar nu strooien ze met grof zand. Dat werkt uitstekend trouwens. Het strooien is geen overbodige luxe, omdat de sneeuw door passerende auto´s is aangereden tot ijs en de weg zodoende spekglad is. Het nadeel van het strooien met zand is, dat het er erg vies uitziet. En straks, als het dooi is, levert het een enorme vieze auto op. Als op een later moment de zon de sneeuw laat verdwijnen en de weg (en het zand) gaat verwarmen, krijgen we enorme stofwolken van dit bruine zand. Ach ja… Zo heeft elk voordeel z´n nadeel… Ik vind dit wel iets hebben. Puur natuur. Het is in ieder geval vele malen beter voor het milieu dan strooien met zout of pekel!
De laatste uurtjes van de middag werden in de garage doorgebracht. De laatste spulletjes, die nog op de grond stonden, werden uitgezocht en kregen een plaatsje in een van de kasten of in de prullenbak. In de prullenbak? Ja! Heiko ging selectief te werk en bij bijna alles wat hij in zijn handen kreeg werd even goed nagedacht of hij het überhaupt ooit (weer) zou gebruiken. Ja? Dan de kast in. Nee? Dan “weg ermee!” En zo heeft Heiko nu weer overzicht en weet hij waar alles ligt, staat of hangt. Dat is belangrijk als je wilt klussen, want als je eerst een half uur moet zoeken naar je gereedschap of de juiste schroefjes, ben je er gauw zat van. Dat zal hem niet snel overkomen, want alles heeft een vaste plek.
Best wel onverwachts en een beetje “als een schok” komt er zomaar post binnen over onze naderende pensioendatum. Nou ja zeg! Natuurlijk worden we ouder, maar met pensioen?!? Nee, nog lang niet. Ja, we zijn opa en oma, maar dat zegt toch niets over onze leeftijd of hoe oud we ons voelen? Voor Heiko staat vast, dat hij per 1 april volgend jaar een soort pre-pensioen ontvangt. De afgelopen week kreeg ik ook al informatie over het inkomen na mijn pensioengerechtigde leeftijd. Overigens duurt dat in mijn geval nog minstens negen jaar! De informatie betrof: “Wat krijg je van wie en wanneer?” Geen nieuwe info voor ons, omdat we beiden uit het verzekeringsvak komen en dit al vaak aan klanten hebben uitgelegd. Voor onszelf hebben we het dan ook wel goed op papier. Toch leek het me leuk, om hier even verder op in te gaan. Belangrijk om te weten is, dat het pensioen voor de meeste Nederlanders bestaat uit drie zogenoemde pijlers. Wij zetten op een rij hoe het werkt.
Pijler 1: AOW. De uitkering van de Algemene Ouderdomswet (AOW) ontvang je van de Sociale verzekeringsbank (SVB). Dat is de uitvoeringsinstantie die je AOW-pensioen uitbetaalt. Een half jaar vóór je AOW-leeftijd krijg je een brief van de SVB. Daarbij wordt een formulier meegestuurd, waarmee je je AOW kunt aanvragen. Je ontvangt het bedrag rond de 21ste van elke maand op je bankrekening. Het kan zijn, dat je de eerste keer niet een volledig maandbedrag ontvangt. Je had dan nog niet sinds de eerste van die maand recht op AOW. De jaarlijkse vakantie-uitkering krijg je in de maand mei.
Pijler 2: Aanvullend (ouderdoms-) pensioen. Het (aanvullende) pensioen, dat je bij je voormalige werkgever hebt opgebouwd, krijg je van je pensioenuitvoerder. Je hoort ruim op tijd van je pensioenuitvoerder welke keuzemogelijkheden je hebt en hoe je het pensioen kunt aanvragen. Heb je een premie- of kapitaalovereenkomst? Dan koop je op je pensioendatum met je pensioenkapitaal een pensioen aan. Je beslist zelf bij welke pensioenuitvoerder je dat doet. Je moet je dan wel houden aan de afspraken die staan in je pensioenregeling. Heb je bij verschillende pensioenuitvoerders een aanvullend pensioen opgebouwd? Dan ontvang je mogelijk geld van meerdere partijen. Weet je niet of je verschillende regelingen hebt en bij wie? Op Mijnpensioenoverzicht.nl zie je een overzicht van je pensioenregelingen. Je logt in met je DigiD en een heel duidelijke opgave verschijnt in beeld. Dat is te printen of op te slagen.
Pijler 3: Wat je zelf hebt geregeld. Misschien heb je zelf iets extra’s geregeld voor later. Bijvoorbeeld via een spaarpolis of een lijfrente. Het gespaarde bedrag in een spaarpolis wordt in een keer aan jou uitbetaald. Een bedrag uit een lijfrentepolis krijg je niet ineens op je rekening gestort. Eerst moet je daarvoor zelf een lijfrente-uitkeringsproduct kopen. Daarin stort je in één keer het vrijgekomen lijfrentekapitaal. Uit die “pot” ontvang je vervolgens periodiek (bijvoorbeeld elke maand) een uitkering als aanvulling op je pensioen. Dat gaat zo lang vooraf is afgesproken of zolang je leeft binnen die periode. Je krijgt dan per maand een bedrag gestort van de uitkerende instantie (verzekeraar of bank) die je zelf hebt uitgekozen. In dat geval bepaal je ook wanneer de uitkeringen starten en wanneer ze eindigen. Natuurlijk allemaal binnen de voorwaarden van het lijfrenteproduct.
Oh, vergeet ik nog iets wat vele malen belangrijker is! Vanochtend had Heiko in Eksjö ook nog even een paar boodschappen gehaald. Daarbij had hij voor mij een paar warme pantoffels meegenomen. Ik heb namelijk nagenoeg de hele dag koude voeten. De kachel staat te loeien en desondanks worden ze niet warm. De meegebrachte pantoffels trok ik meteen aan en wat schetste mijn verbazing? Binnen de kortste keren warme voeten! Wat ben ik daar blij mee. De pantoffels bleken echter niet de enige verrassing te zijn. Als ik ´s avonds in bed stap heb ik wederom steenkoude voeten. Gisteravond niet! Heiko had namelijk ook nog een platte, rubberen kruik met een fleece bekleding gekocht. Die had hij voor vanavond meteen gevuld met heet water en aan mijn voeteneind gelegd. Toen ik naar bed ging en mijn voeten die kant op legde schrok ik even! Het was die kruik! Het was aan het voeteneind al heerlijk warm! Wat aangename verrassingen. Bedankt hoor, Heiko!
