Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vanochtend ging Heiko aan de slag met de twee zwarte, ijzeren katjes. Die met de reflecterende oogjes. Hij plaatste ze in de berm bij ons huis. Op niet al te grote afstand van Björkhaga. Het is de bedoeling dat de weggebruikers vanwege die reflecterende oogjes alert worden en hun snelheid aanpassen. We gaan het beleven. Eigenlijk zijn het katjes, die ongewenste katten en knaagdieren op afstand moeten houden… Dit natuurlijk afschrikmiddel is totaal onschadelijk maar schijnt zeer effectief te zijn. De binnendringende katten en knaagdieren zullen ze aanzien als echte katten. Katten houden niet van de confrontatie en de sprankelende groene knikkerogen zullen de ongewenste gasten al snel doen omkeren. Ebba is er inmiddels al aan gewend en loopt er gewoon aan voorbij!

Toen Heiko eergisteren met Sietse en Annet ging wandelen, voelde hij dat hij met zijn schoen ergens tegenaan stootte. Toen hij keek ontdekte hij een streng prikkeldraad, dat over het pad was gespannen! Welke imbeciel doet dat nou? Levensgevaarlijk voor zowel mens als dier! De streng was vastgebonden aan een boompje links in de berm en aan een ander boompje dat rechts in de berm stond. Op een hoogte van ongeveer tien centimeter vanaf de grond. Je zou er als mens eenvoudig over kunnen vallen en een dier zou zijn pootjes open kunnen halen. Of erger…

Ze haalden het prikkeldraad, toen ze erlangs liepen, uiteraard meteen weg en legden het aan de kant. Vandaag pakte Heiko die streng op en nam het mee naar huis. We willen niet het risico lopen, dat diezelfde imbeciel nogmaals het prikkeldraad pakt en over het pad spant. Onvoorstelbaar…

Hierna pakte Heiko de nieuwe motortrimmer ter hand en ging hij het stukje grond voor het trollenhuisje trimmen. Andere jaren leende hij daarvoor de motortrimmer van Kenth. Daar werkt hij echter nu niet meer. Met onze elektrische trimmer gaat het ook, alleen dan ben je paar uurtjes langer bezig. Met de nieuwe motortrimmer van Parkside ging het uitstekend! Benzine in de tank, aangemengd met een beetje olie, even pompen, choke open, starten en lopen. Perfekt! Alle uitgebloeide bosanemoontjes werden weggemaaid en ook het opgekomen gras en ander onkruid. Dat stukje grond voor het trollenhuisje maaien we, tussen de aangeplante sparrenbomen, helemaal plat. Dat vinden wij het mooist. Mede doordat we daar laatst drie grote berkenbomen weggehaald hebben, ziet het er lekker ruimtelijk en opgeruimd uit.

Sietse en Annet waren vanmiddag bij ons, om een wandeling te maken met Heiko. De wandeling rond het meer “Lilla Skärsjön”. Een wandeling met vlakke paden, zonder hellingen of afdalingen. Halverwege staat een oud vervallen huisje, waar wij altijd even een kopje koffie nuttigen. Die nemen we dan mee in een rugzak. De auto parkeren we altijd ergens langs de weg, om vervolgens ongeveer een uurtje te wandelen tot aan dat vervallen huisje. Daar staan een paar houten stoelen en een bankje. Ook is er een aanlegsteiger waar je op kunt zitten. Een heel mooi plekje voor een pauze. Deze keer had Heiko niets meegenomen: geen rugzak, geen tas, geen koffie… Ons geheimpje was namelijk, dat ik naar die bewuste plek zou rijden. En dat ik een picknickmand met koffie en koekjes mee zou nemen. Ik wist waar ze langs zouden lopen, dus nam ik een andere route! Ik wist ook dat het ongeveer een uur zou duren voordat ze daar bij het vervallen huisje zouden kunnen zijn en daarmee reed ik een half uurtje nadat zij weggereden waren van huis.

Ik zat net tien minuten toen ik ze hoorde aankomen. Dat rondje hebben wij al vaak gelopen en nog nooit zijn wij andere mensen tegengekomen. De stemmen die ik hoorde moesten dus wel van hen zijn. En inderdaad! Even later kwamen ze uit het groen tevoorschijn. Wat waren ze verbaasd! Sietse en Annet dan welteverstaan. Wat vonden ze het een leuke verrassing om mij daar te zien zitten. En toen ik even later de koffie inschonk en een koek serveerde konden ze er nog niet bij, dat dit zomaar mogelijk was. Verrassing gelukt!

Aan het einde van de dag gingen we met ons vieren naar Tranås. Sietse en Annet in hun auto en wij in onze eigen. Ze hadden ons uitgenodigd om in een restaurant een hapje te eten. Op basis van eerdere, hele goede ervaringen, gingen we naar een etablissement dat “Strandbaren” heet. Het is een bar/ restaurant die aan het riviertje de Startån ligt. Daar is het vreemd genoeg nooit druk, terwijl je er uitstekend kunt eten. We kozen voor het eten op een “verbrand plankje”. Daarop was met een spuitzak aardappelpuree opgelegd en daarna geflambeerd. Er zat een beetje groente in en daaroverheen vlees naar onze eigen keuze en een sausje. Heerrrlijkkk!

Heiko en Annet kozen voor de mixed grill met drie verschillende soorten vlees. Sietse koos voor kipfilet erbij en ik nam de zalm. Net als de voorgaande jaren smaakte het uitmuntend! Nadat we uitgegeten waren was het inmiddels half negen en besloten we om ieder zijn weg te gaan. Zouden ze nog meegereden zijn naar ons huis, was het al negen uur geweest. Het tijdstip waarop ze sowieso huiswaarts zouden gaan. Onderweg naar huis keken we links en rechts van de weg om te proberen een eland te spotten, maar helaas. Niet op onze route deze dag.

“Na bijna vijftig jaar trouwe dienst is de acceptgiro bezig aan zijn laatste dagen!” In 2021 werd aangekondigd, dat de stekker er op 1 juni van dit jaar definitief uitgaat. Voor wie toch nog wil betalen via papier, bestaan alternatieven. De acceptgiro, eigenlijk een soort factuurtje en betaalopdracht ineen, leed de laatste jaren een tanend bestaan. In 2017 werd nog 14,5 miljoen keer betaald door een acceptgiro op de bus te doen. Dat aantal daalde in 2022 tot rond de 3 miljoen. Dat is honderd keer minder dan in topjaar 1995, toen het er 300 miljoen waren. Vorige maand waren het er nog maar 85.000 volgens een woordvoerder van Betaalvereniging Nederland. Dat komt doordat de organisatie achter de acceptgiro bedrijven en organisaties heeft opgeroepen deze vanaf februari niet meer te versturen. In een ver verleden betaalde je zowat allesbehalve je boodschappen, via een acceptgiro. “Je huur, het elektriciteitsbedrijf, abonnementen, verkeersboetes en de Belastingdienst”.

Het verzet tegen het afschaffen van de acceptgiro lijkt inmiddels verstomd. Volgens Betaalvereniging Nederland werden negen op de tien acceptgiro’s de laatste jaren sowieso al overgetikt voor online bankieren en gingen ze dan de prullenbak in. De Goede Doelen, die vreesden voor minder donaties, hebben gezamenlijk een papieren alternatief ontwikkeld, dat verdacht veel op de acceptgiro lijkt. Het heet “mijn eenmalige gift” en ziet er niet alleen haast hetzelfde uit, maar werkt ook op dezelfde manier. Bij je bank kun je nog overschrijvingsformulieren aanvragen. Die moet je dan zelf invullen en opsturen naar je bank, die verwerkt de betaling dan. Dat kan nog steeds en dat blijft ook bestaan zo lang als nodig is. Dat geldt ook voor de incassomachtiging. Het verschil is, dat je die naar het bedrijf stuurt dat geld van je wil. Zij krijgen dan toestemming het bedrag elke maand af te schrijven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.