Om zeven uur vanochtend hoorde ik Heiko uit bed stappen. Ik had niet zo goed geslapen en draaide me nog een keer om. Heiko ging heel stilletjes naar beneden en maakte zichzelf een kopje thee en een broodje. Normaliter wacht hij daarmee tot ik ook beneden ben, zodat we samen kunnen ontbijten. Vandaag moest hij echter op tijd weg: met de Volvo naar de garage in Aneby. De afspraak was twee weken geleden gemaakt en ze willen dan de auto graag zo vroeg mogelijk op de dag hebben staan. Dan kunnen ze eraan beginnen zodra het hen past. Om half acht reed Heiko met onze Volvo naar de MECA garage en leverde de auto in. Op een papiertje had hij alle punten geschreven waar ze even naar moesten kijken. Samen met een monteur werden die punten doorgenomen. Toen de kleine beschadigingen op de motorkap door opspattend grind aan de orde kwamen zei de beste man meteen, dat het dan misschien morgen werd voordat alles klaar was. De lak moest namelijk eerst goed drogen voordat de auto weer meegegeven kon worden. Gelukkig had Heiko meteen een leenauto gereserveerd en kon hij even later met een Skoda Fabia terug naar Ödarp rijden.
Ondanks de droogte vond Heiko toch, dat het gras gemaaid moest worden. Nou ja, het gras… De lange pierlala´s aan onkruid die er bovenuit staken. Eveneens het kleine stukje gras wat we er zelf, in de tijd dat we hier nu wonen, bijgemaakt hebben. Richting het zuiden. Daar wil het gras goed groeien. Ondanks de droogte. We denken dat het komt, omdat daar meer grond onder de grasmat ligt en de grond houdt vocht vast. In tegenstelling tot de rest van de tuin, waar zeer waarschijnlijk slechts een dun laagje grond ligt en daaronder rotsen. Een dun laagje grond droogt snel uit, waardoor het gras bruin wordt. Het is een theorie… Het grasmaaien nam dit keer slechts een uurtje in beslag.
Ik had vanochtend mijn kapper een sms-berichtje gestuurd met de vraag of ik daar om een uur vanmiddag terecht kon. Dat was geen probleem en daarmee stapten we om half een in de leenauto en reden we naar de kapper in de lange winkelstraat in Tranås. Bij binnenkomst in de stad viel ons oog meteen op de grote bloembakken die bij de rotonde stonden. Op veel meer plaatsen in Tranås staan op dit moment grote bloembakken. Die zijn fraai gevuld met kleurrijke bloemen. We herinneren ons dat dit in Vetlanda ook het geval was. Leuk! Heiko parkeerde de leenauto voor de kapperszaak, waar ik meteen in de stoel kon plaatsnemen. Zelf liep hij door naar de ICA-supermarkt. Daarbinnen is namelijk ook een apotheek gevestigd en daar wilde hij herhalingsmedicijnen halen. Een leuke wandeling!
Op de markt tegenover de ICA zag hij de marktkraam van Kenth Örtengren staan. Er werden uiteraard weer aardbeien verkocht. Heiko zag het kaartje met daarop de prijs voor een liter aardbeien, oftewel een bakje: €.6,-. Jeetje! Wát een prijs voor een paar aardbeien. Zeer waarschijnlijk worden ze na midsommar goedkoper. Aardbeien horen traditiegetrouw bij het midsommar-diner en zijn daarom momenteel erg gewild. Donderdag en vrijdagochtend staan ze zeker weten met minstens twee tot drie personen in de verkoopkraam. Ondertussen rijdt Kenth dan de hele dag heen en weer van de koeling bij de zaak, naar de marktkraam, om weer een aantal bakken met verse aardbeien te brengen. Toen we Tranås later weer achter ons lieten constateerden we dat ze “overal” in de stad aan het graven zijn. Vele doorgaande wegen waren gestremd en werd het verkeer omgeleid. Zelfs de grote winkelstraat is aan het einde afgesloten voor het verkeer. Jammer dat dit nu net in het hoogseizoen moet gebeuren met de vele toeristen in de stad.
Toen Heiko terug was van de apotheek, was ik ook zo ongeveer klaar en reden we naar de winkel Fyndlagret. We waren op zoek naar verf in de kleur lichtgrijs en dachten dat ooit bij Fyndlagret te hebben gekocht. Daar was wel grijze verf, maar dat vond ik te donker. Zodoende reden we door naar bouwmaterialenzaak Byggmax. Daar was wel de juiste kleur grijs en daar namen twee emmers van vijf liter mee. We willen de achtergevel op de begane grond weer verven. De achterkant en deels zijkant van de veranda en de serre. Dat is vier jaar geleden geverfd en daar staat ieder jaar de zon vol op te branden. Tijd voor een onderhoudsbeurtje. Ook willen we de constructie van het terras weer eens verven. De balken en palen daaronder mogen wel weer een kwastje verf hebben. Dat verf bladdert namelijk heel erg van de balken af.
Thuis begon Heiko meteen aan het afkrabben van die balken onder het terras. Daar was niet veel kracht voor nodig. Toen hij met een verfkrabber eroverheen ging viel er meteen een hele strook verf op de grond. Hij voelde aan de balk en vernam dat die kletsnat was! Oh jee… Dat moest geanalyseerd worden. Volgens Heiko worden de balken nat, omdat de planken die er bovenop geschroefd zijn, door regen kletsnat worden. Via de schroefgaten komt dat regenwater in de onderliggende balken. Die raken zo langzamerhand verzadigd, omdat het vocht niet weg kan vanwege de verf. Dat wetende ging hij verder met het afkrabben van alle negen balken.
Ondertussen bedacht hij hoe hij dit probleem moet oplossen. In ieder geval moest de verf zoveel mogelijk van de balken af, opdat die weer kunnen drogen. Meteen daarna de balken weer schilderen is niet logisch. Dan ontstaat na een bui regen hetzelfde probleem. Er zit volgens hem niets anders op, dan de planken een voor een los te schroeven, dan de bovenkant van de balk, nadat die droog is, flink in de verf te zetten en vervolgens de planken terug te plaatsen. Dan echter met kit in de schroefgaten. Misschien zelfs eerst een strookje dakleer over de balk leggen, om te voorkomen dat de balk weer nat kan worden. Oef! Een iets grotere klus dan gewoon even overschilderen. We hebben in dit geval gewoon geen keuze. Je doet het goed of je doet het niet. Nu is van alle balken zoveel mogelijk verf afgekrabd zodat het hout kan drogen. Daarna komt de volgende stap.
Een verontrustend bericht in de krant vandaag: door de hittegolf zwermen de Granbarkborrarna, oftewel de schorskever, momenteel in groten getale uit. Granbark betekent sparren- of dennenschors en borrarna zijn boorders. In Västernorrland heeft de Zweedse Staatsbosbeheer tienduizenden schorskevers in hun vallen gevangen. De kevers gedijen goed in een steeds warmer wordend klimaat. De schorskevers doden elk jaar grote hoeveelheden sparrenbossen en de situatie is verslechterd, naarmate het klimaat hogere temperaturen geeft. Op dit moment zwermen de insecten, die houden van de hoge temperaturen die er heersen, op vele plaatsen.
Staatsbosbeheer in Västernorrland heeft vallen geplaatst, om een beeld te krijgen van hoe groot de zwerm is. Het op deze manier vangen van schorskevers is om de ontwikkeling te beheersen. Als er een grote plaag is, moet het hout snel worden verwijderd, anders zal de verspreiding van de insecten escaleren en zal de schade groot zijn. Het hebben van een groot stuk bos lijkt leuk en eenvoudig, maar de dagelijkse praktijk is anders. Deze schorskever betekent slecht nieuws voor de bezitters van grote (re) percelen grond waar bomen op verbouwd worden! Daarnaast is er op dit moment een heel groot risico voor bosbranden. Dagelijks wordt er hier in Zweden voor gewaarschuwd. De grond is kurkdroog, alsmede het gras, de dennennaalden en dode takjes op de grond. Eén vonkje, sigarettenpeuk of stukje glas, dat als vergrootgals kan gaan fungeren, kan voldoende zijn om een hectare bos (of meer) te laten afbranden. Doe daar dan ook nog het stormrisico bij en je begrijpt, dat het hebben van een groot stuk bos ook de nodige kopzorgen met zich meebrengt.
Op de foto hierboven een aantal vallen: een trechtervormig ding waar de kevers in zouden moeten gaan. Gelokt door feromonen vallen ze en komen terecht in de witte plastic bak onderaan de trechters. Daar kunnen ze niet weer uitkomen. De val is een druppel op een gloeiende plaat en het effect wordt ook bestreden, maar oké: alle kleine beetjes helpen om dat diertje uit te roeien. De vallen zijn te koop voor ongeveer €.50,- per stuk, exclusief de feromonen (natuurlijke chemische stoffen). Hieronder een afbeelding van de vervelende kever. Brrr…
Nog even iets anders, want als je afsluit met dit beeld voor ogen word je niet blij. Wij werden wel blij van de aardbeien! Dat er veel bloei in zat hadden we al gezien. Dat worden later de vruchtjes. En die zitten er al veel in de plantjes! Ohhh… Dat duurt niet lang meer, dan wordt het smullen!
Er wordt overigens momenteel al volop gesmuld. Door hommels wordt veel gegeten van de dwergmispel. Die is zó in trek, dat er gewoon lawaai uit de struik komt. Door de vleugels van de vele hommels! We zijn blij met de aanwezigheid van zoveel van deze vliegende beestjes. Hommels zijn hele nuttige insecten. Doordat ze tijdens hun zoektocht naar nectar van bloem naar bloem vliegen, brengen zij stuifmeel van de ene bloem naar de andere. Zo zorgen zij voor het bestuiven van de bloemen.
