“Hè! Een kat!” Oh, het is de rode kater weer. Een vervelend beestje. Beide dametjes hadden kennis met hem gemaakt. Ja, ook Jikke. En geen van twee mocht hem. Ebba zit wel eens voor het kelderraam naar hem te blazen. Dat is geen liefde. Anders is dat met die andere jongeman gesteld. Met het reebokje. Die was er vanochtend wederom en dat vinden we allen helemaal geweldig! Op nagenoeg dezelfde plaats als gisteren. Steeds op zijn hoede: af en toe kwam het koppie omhoog, oortjes naar achteren en luisteren. Even leek hij mij te zien, maar dat was waarschijnlijk het lampje van de camera. Net voordat je afdrukt brandt die even rood op. Het bokje zag het, keek eventjes en ging daarna gewoon weer door met eten. Hoe onvoorstelbaar mooi om te zien!
En de derde serie geraniums is gepoot! Ja, onvoorstelbaar, maar ook dit jaar is het ons weer gelukt, om de eerste twee dood te laten vriezen. Nee, daar word je niet vrolijk van hoor! Dit keer hebben we ons er (weer) van overtuigd, dat het niet meer gaat vriezen. Toch? Heiko had de geraniums gisteren meegenomen van Kenth en zag daar ook, zoals ik ze noem, “bakken-vullers”. Vaak zijn dat hangers, om de plantenbakken, samen met de geraniums, leuk aan te kleden. Hoe ze heten weet ik niet, maar vullen doen ze zeker!
“Buiten huilt de wind om het huis…” en wat kun je dan beter doen, dan de kunstplantjes eens op te frissen? Heiko kon niets buiten beginnen en daarom mocht hij mij een handje helpen. Eerst haalde ik alle neppers op: vanuit de slaapkamer, overloop, hal, kamer, trapopgangen, kelder: twee wasmanden vol. Die gaf ik aan Heiko, die ze op zijn beurt door een bak met een sopje slingerde, even schoon spoelde met de douche, waarna ik ze op het rekje hing. Elk jaar doen we dit en ook dit keer was het wel nodig. Als je die zo ziet, vraag je je toch af, of we in dit huis nog wel échte planten hebben…
“Goede zonkansen voor de Hemelvaartsdag. Het hogedrukgebied, dat de week ervoor voor wat zomerhitte zorgt, verplaatst zich naar het zuidwesten.” Dat was de voorspelling van een week geleden. Toen had men het er nog over, dat het vandaag rond de 20 graden zou worden. Hoe fout hadden ze het! Het heeft nagenoeg de hele ochtend geregend en de wind die vandaag waaide was stevig. Met zelfs uitschieters tot 16 meter per seconde. De zon was er vanmiddag wel meer bij, maar het kwik stopte toch echt bij 13 graden hoor. De weersvoorspellingen zijn natuurlijk altijd gebaseerd op de situatie van dat moment. Men berekent hoe het weer in de loop van de tijd verandert, op basis van de verwachte variaties in onder meer temperatuur, luchtdruk en vochtigheid op verschillende hoogten in de atmosfeer. Als deze weerwaarnemingen aan het begin al enigszins fout zijn, is de kans heel groot, dat de kleine fout met de tijd groter wordt en de voorspelling voor de komende dagen en zelfs weken onzeker en helemaal foutief uitpakken. En dat was hier duidelijk het geval. We hadden de korte broeken al klaargelegd…
Want ook die zomerse broeken van Heiko liggen inmiddels in de kast en zijn verruild met de dikkere lange winterse broeken. Natuurlijk heeft hij nog lange broeken in de kast hangen, maar die zijn van dunner stof. Daarnaast zijn de meeste overhemden met lange mouwen gewisseld met exemplaren met korte mouwen en hebben de winterse truien ruimte gemaakt voor meer T-shirts. Nou en als je dat samen hebt gedaan heb je een kopje koffie wel verdiend. Omdat Heiko eergisteren de boodschappen had gehaald had hij deze soezen meegenomen. Niet alleen met slagroom erin, maar ook met een soort jam van frambozen. Nou, zo wil ik elke dag de kleding wel wisselen! Jam-mie!
Ondanks het weer, met vele buien, ging Heiko toch naar buiten. Hij wilde heel graag nog een aantal boomstammetjes kloven. Vorige week hadden we al een flinke stapel weggewerkt. Zo´n vijf kuub. Vandaag werd er nog eens twee kuub tot brandhout verwerkt. Eveneens werden de laatste stammen, die nu weer bereikbaar waren, in blokken gezaagd. Het ruimt steeds meer op en dat is niet alleen fijn voor het uitzicht: het geeft ook een goed gevoel, om te weten dat er 80 kuub hout ligt te drogen. Dat er nu voor het eerst een voorraad hout ligt voor twee jaar! Waarbij het hout voor het tweede jaar ook nog eens gewoon twee jaar gedroogd heeft. Als het weer het aankomende weekend mooi gaat worden, zal Heiko vast nog een paar uurtjes de klover starten. Er liggen er nog steeds een paar stammen…
Na een korte break met koffie op de veranda, startte Heiko de grasmaaier nog eventjes. Het was na de middag droog gebleven en het waaide nog flink. Daarmee leek het gras goed gedroogd te zijn. Dan heb je wel ineens weer de goede omstandigheden, om het gras nog even weer te maaien. Het was zondag ook nog gedaan, maar het regenwater, de warmte en natuurlijk niet te vergeten de gestrooide kunstmest zorgen ervoor dat het snel groeit. Er werden vier bakken vol gras opgevangen en leeggegooid op het dijkje langs het beekje. Daarmee ligt ons gazonnetje er weer mooi bij. Morgen gaat er wellicht weer bij anderen gemaaid worden in Tranås. Vandaag was Heiko vrij in verband met Hemelvaart, maar hij had Kenth een seintje gegeven, dat hij eventueel in plaats van de donderdag, de vrijdag wel wilde werken. Er is namelijk nog erg veel werkvoorraad. Dat aanbod greep Kenth met beide handen aan.
Nu er weer meer water in onze vijver zit is de schaatsenrijder weer terug van (even) weggeweest. Je kent hem vast wel: ze zijn bijna op elke vijver of sloot wel te vinden. Ze staan daar in losse groepjes, soms schijnbaar stil luierend in de zon en alleen even bewegend als een zoel briesje ze van hun plaats dreigt te blazen. Echter ook zijn ze vaak actief: rennend en doorglijdend als echte schaatsenrijders. Van april tot in oktober zijn ze overal waar een beetje water is te vinden. Ze komen zelfs op stromend water voor. Als je mazzel hebt, zie je ze op de dagen, wanneer ze heel actief zijn. Ze sprinten, worstelen even met een soortgenoot, draaien soms op hun rug of springen tot wel tien centimeter omhoog. Zonder in het water te zakken! Ook rennen ze af en toe met een aantal sprongen pijlsnel weg. Wat de snelheid in onze dimensies is? Dat zal in een seconde ongeveer een meter zijn. Als je bedenkt, dat het een beestje is van 1,5 centimeter. Voor een mens van 1,5 meter zou dat 100 meter in een seconde zijn. Oftewel 360 kilometer per uur. En dat lopend over water! De voortbeweging komt van de gespreide midden-poten van de schaatsenrijders. De achterpoten dienen meer als roer en de voorpoten voor het grijpen van hun buit. Wist je overigens, dat je schaatsenrijders alleen vindt in beken en riviertjes met goede waterkwaliteit?
Dat is uiteraard een goed teken! Zouden daarom de gewone dotterbloemen het hier zo goed doen? Of is het gewoon een (over-)woekeraar? Het is nog steeds een zee aan gele bloemen rond het beekje en vijvertje. Ondanks het feit, dat het waterpeil behoorlijk zakte. Dat was voor de kwikstaartjes juist weer een feestje: zo konden ze waarschijnlijk eens iets anders op het menu zetten. Normaal lopen ze immers veel op het gras naar eten te zoeken. Helaas zal na de regenbuien van vandaag het waterpeil in het beekje weer stijgen waardoor het voor ze weer iets moeilijker worden. Maar als het straks weer warmer en droger wordt…
Aan het eind van de middag waren alle kunstplantjes droog, waarmee ze weer teruggezet en gehangen konden worden. Dat klinkt heel eenvoudig, maar dat was het niet hoor. Je hebt zelf gezien hoeveel het er waren. Oh jee… “Waar moet deze heen? Waar had ik deze hangen? Was dit niet een van de kamer?” Uiteindelijk is het wel gelukt hoor. En ondanks het feit, dat er veel zijn, ben ik blij dat ze hun plekje weer hebben gekregen. Zonder is zo kaal: nu is het weer warmer en sfeervoller.
