Via Facebook had ik een reclame voorbij zien komen voor een activiteit in Jönköping. Er worden deze zomer vier markten georganiseerd! Markten in de zin van rommelmarkten, waar mensen met hun tweedehands spullen kunnen gaan staan om ze te verkopen. En er zou een backluckeloppis, een kofferbakverkoop bij zijn. Bij dat laatste worden de tweedehands spullen daadwerkelijk vanuit de kofferbak van de auto verkocht. Al moet wel gezegd worden, dat enkelen ook een tafeltje achter de auto hadden neergezet hoor. In totaal waren er maar liefst 200 verkooppunten op de markt! Niet alleen particulieren, maar ook bedrijven stonden er. Bijvoorbeeld een verzekeringsmaatschappij en de ijscoman.
We waren tegen half elf weggereden en kwamen een uurtje later aan bij het grote Asecs winkelcentrum, het vroegere A6. Daar in de buurt vond het evenement plaats. Bij “en gebouw van de oude kazernes. We parkeerden de Volvo op de parkeerplaats voor IKEA en liepen over een grote brug die over de snelweg E4 loopt, naar de plaats waar de markt was. Het was er inmiddels gezellig druk maar niet té druk. Het was gelukkig niet zo, dat je nergens meer bij een kraampje kon komen, om te kijken wat er werd aangeboden.
We volgden de rijen met tafels, die gevuld waren met allerhande dingen.
Het viel ons op, dat er erg veel tweedehands kleding werd aangeboden en dat daarvoor enorm veel belangstelling was. Daar ging onze blik niet naar toe.
Wij neusden vooral tussen de vele huishoudelijke dingen die aangeboden werden.
Op een willekeurige tafel zagen we een leuke pop staan, die een bordje met de tekst “Välkommen” vasthield. We denken, dat die in de herfstperiode wel leuk is voor op de stoep bij onze voordeur!
Voor het astronomische bedrag van drie euro werd die pop ons eigendom.
We vervolgden onze route langs de diverse tafels en zagen allerlei leuke dingen liggen.
Geen dingen die we nodig waren.
Wel heel leuk om te bekijken wat een ander zoal weer verkopen wil!
Er was ook een stand van de “Mermaids of Jönköping”, een zwemschool in Jönköping. Een paar mensen van die organisatie hadden zich als zeemeerminnen en als koning Neptunes uitgedost om de aandacht van het publiek te trekken. Nou, dat lukte! Via hun Facebookpagina zag ik, dat het een zwemclub is, waarbij men zich inderdaad als zeemeerminnen verkleed en dan evenementen bezoekt. Er zijn zelfs jaarlijkse bijeenkomsten van de zeemeerminnen… Ook geven de, voornamelijk, dames presentaties op scholen en andere bijeenkomsten. Er zijn diverse zwemverenigingen waar mensen verkleed als zeemeermin zwemmen. Ook in Denemarken vond ik zo´n club. Kijk voor de grap maar eens op de Facebookpagina van “TheMermaid.dk”. Er zijn ook vele soorten “vinnen” en andere “kledingstukken” voor de zeemeerminnen te koop. Nooit geweten dat dit stond!
Wij liepen verder en hoorden al de hele tijd muziek. Livemuziek van drie dames zo bleek later, die samen zongen en samen muziek maakten. Eentje speelde gitaar, eentje op een keyboard en de derde speelde “drums” op een houten kistje. Drie getalenteerde dames met prachtige en loepzuivere stemmen! We bleven er een tijdje voor staan en genoten van hun liedjes. De organisatie had zelfs kunstgras neergelegd en daar ligstoelen opgezet! Ook stonden er stoelen en banken van pallets. Met parasols ook nog! Heel gezellig! Op het terras dat achter het zangtrio lag bestelden we even later een kop koffie met een lekker broodje. Moeilijke keuze hoor! Ze hadden weer zoveel heerlijk lijkende en geurende broodjes en gebak… Het bleek een vestiging te zijn van Espresso House, waar we vorige week ook al een lekker broodje met een kopje koffie hadden gehad. Een vertrouwd en goed adres dus!
Onder het genot van de muziek en het gezelschap van vele mensen om ons heen, aten we het broodje op. Het was warm in de zon en we kregen al medelijden met de standhouders. Die moesten daar van elf tot drie uur bij hun tafels op het asfalt staan, om hun spullen proberen te verkopen. Oef! Geen pretje. Na onze pauze liepen we verder langs de kramen en als laatste langs de kofferbakken. We vermaakten ons prima, al was het alleen al vanwege de zeer diverse en soms vreemd uitgedoste mensen. Het is duidelijk dat Jönköping een grote stad is en waar de mensen zich heel anders kleden en gedragen dan bijvoorbeeld in Aneby of zelfs in Tranås.
We vonden verder geen dingen die we een tweede leven konden
of wilden geven. We eindigden de markt met een te lekker
en te groot ijsje.
Daarna liepen we het aangrenzende, overdekte Asecs winkelcentrum binnen. Daar was het eveneens druk. Uiteraard zou ik willen zeggen, want na de markt gaan velen het winkelcentrum even in. We liepen richting een winkel van Dressman, omdat Heiko een nieuwe bruine riem nodig had. Die vonden we daar en nadat de rij voor de kassa weg was en het onze beurt was om af te rekenen, konden we de winkel weer verlaten.
Ook kochten we beide nog een paar schoenen! Echt plezant, om samen te winkelen en dan ook nog voor beide geschikte schoenen te vinden!
In deze schoenenwinkel konden we zelf de schoenen afrekenen!
Er stond een scanapparaat waarmee je de streepjescode moest scannen. Als de juiste schoenen op het beeldschermpje van de computer verscheen kon de overgaan tot het betalen. Dat kon met Swish of pinautomaat. Om zo de klanten te laten betalen scheelt een personeelslid. Oh, oh… En het werkloosheidpercentage is al zo hoog… Omdat de vermoeidheid van het slenteren zo langzamerhand wel (erg) gevoeld werd, liepen we daarna via een andere gang van dit enorm grote winkelcentrum terug naar de Volvo. We besloten naar huis te gaan. Het was erg aangenaam en fijn geweest!
Om de terugreis aan te kunnen namen we een kleine (nicotine-) pauze. Bij een uitzichtpunt achter de “wijk” Huskvarna. Er is daar een grote, hoge voetgangerstrap gemaakt zodat je veilig de weg kunt over steken. Vanaf die trap heb mooi uitzicht richting Huskvarna, Jönköping en het Vättern meer. Heiko aanvaarde het traplopen naar boven. Dat werd beloond met het zien van fantastische beelden! En hij zag de gigantische rotsenpartij langs de weg eens van een andere kant. Schitterend!
Ohhh… Zijn ze niet om op te (vr)eten? Deze moeder ree met haar jong zagen we onderweg naar huis! We waren bijna doorgereden, maar gelukkig zag ik haar staan. We waren haar al een paar meter voorbij gereden. Ondanks dat we teruggingen bleef moeder staan. Ze voelde zich duidelijk op verantwoorde afstand van “de mens en zijn rijtuig”. Het jong stond veilig onder moeder rustig te eten. Weglopen deed moeder niet in de tijd dat wij hen in de gaten hielden. Wat een mooi stel! “Moeder Natuur” doet ons weer versteld staan!
Sinds een tijdje, ik weet namelijk niet precies wanneer, hebben we “gezinsuitbreiding”. De matkop heeft in het broedhuisje aan de boswilg haar eitjes gelegd en ze zijn uitgebroed! Het is wel een drukte nu hoor. Pa en moe vliegen af en aan om de jongen te voeren. Want die hebben me toch een honger! De kersverse ouders vinden het niet leuk wanneer Heiko of ik in de buurt komen. Ze maken me dan toch een lawaai! Dat is natuurlijk om “de vijand” bang te maken en weg te jagen. Dat deed ik echter niet. Ik probeerde een foto van de jonkies te maken. Daarvoor zette ik de lens tegen de ingang en “klik”: niks, noppes, nada! Ja, de achterkant van het huisje… Wel heb ik een filmpje gemaakt, waarbij het beslist niet om de beelden gaat, maar dit keer juist om de geluiden. Geluiden van die kleintjes en pa en moe. Wel even de luidspreker harder zetten. Zijn ze niet lief?
Eenmaal thuis besloten we op de vlonder te gaan relaxen. Gezellig makende met een hapje en een drankje. Later gingen we naar de veranda, waar we ook nog een paar behaaglijke uurtjes beleefden. Gewoon door heerlijk niets te doen. Plezante gesprekken houden en nog steeds met die heerlijke drankjes en versnaperingen. Door de hoge temperaturen van deze dag konden we daar nog lang zitten. Tegen negen uur (!) kregen we weer eens een schitterende zonsondergang te zien. Niet veel later zochten we ons bed op.
