Vandaag waren onze vrienden Jan en Dietske naar het Ikea Museum in Älmhult. Zelf zijn we daar vier jaar geleden ook al eens geweest en we vonden het toen erg leuk. Er was zelfs een mogelijkheid om een foto te maken van de cover van de Ikea catalogus, met jezelf in het plaatje. Het verhaal van Ikea Museum neemt je mee vanaf het allereerste begin bij Ingvar Kamprads kinderboerderij in Agunnaryd, naar de eerste Ikea-winkel in Älmhult en daarna de wereld in. De tentoonstelling is opgedeeld in drie delen: Our Roots, Ikea Through the Ages en The Many Sides of Ingvar Kamprad. Je stapt midden in Småland en de inventiviteit van de arme boerengemeenschap aldaar. Je ziet en leest over de ijver en vindingrijkheid van oprichter Kamprad en het laat een deel van het begin van het moderne Zweden zien. Bij Ikea wordt de ijverige creativiteit van Småland samengevoegd met de ideeën van het Zweedse modernisme en de ondernemersgeest van Ingvar Kamprad. Zo is het embryo voor IKEA ontstaan.
Smålanders hebben de reputatie om heel voorzichtig met geld om te gaan. Misschien is dat de reden waarom ze er in moeilijke tijden zo goed mee omgingen. Als je niet veel hebt, moet je bezuinigen op wat je wel hebt. Smålandse sluwheid werd een soort functionele creativiteit en koppigheid wat cruciaal als je in je levensonderhoud wilde voorzien. Die zuinigheid komt voort uit een traditie van inventief moeten zijn. “Gebruik alles, verspil niets!” Het moderne Zweden begon in het begin van de 20e eeuw vorm te krijgen. Alle Zweden zouden toen dezelfde rechten moeten hebben op onderwijs, gezondheidszorg en banen. En een schoon, goed gepland, modern huis werd beschouwd als een democratisch recht. Iedereen zou een goed huis moeten hebben! Naarmate de welvaart toenam, nam ook de behoefte aan praktisch modern meubilair toe. Voor Ingvar Kamprad en Ikea kon de timing niet beter zijn geweest. Alles was nieuw en modern. Hoe creëer je een beter dagelijks leven voor de vele mensen? Door anders te durven denken! Achter de Ikea die je vandaag ziet, schuilt een opwindend en soms rebels verhaal van grote vastberadenheid, Småland-koppigheid en een grote genegenheid voor al diegenen die ernaar streven hun dagelijkse leven te verbeteren.
De Ikea Through the Ages-sectie geeft je de kans om Ikea te leren kennen. Je ziet het huis in de loop van de decennia veranderen in kamers die typerend waren voor hun tijd. En je ontdekt daar ook wat Ikea heeft gevormd. Een van de belangrijkste principes van Ingvar Kamprad was, om goed design toegankelijk te maken voor veel mensen. Flatpacks, slimme distributie, grote volumes, innovatieve productieoplossingen en de spaarzaamheid van Småland hielpen lage prijzen werkelijkheid te worden. Tegenwoordig heeft Ikea een naam voor goed ontwerp, functionaliteit, kwaliteit en duurzaamheid en een lage prijs. Ze noemen het Democratisch Design. Het respect voor de heer Kamprad groeide met de minuut zeg maar. Wij vonden het een heel indrukwekkend en leerzaam museum. Onze vrienden kwamen iets minder enthousiast uit het museum. De verwachtingen waren waarschijnlijk hoger en daarbij komt, dat er een deel van het museum was gesloten in verband met een verbouwing. Jammer, want ze hadden er wel twee keer 2,5 uur voor gereden. Maar, nuchter als ze zijn, stelden ze vast: “Soms valt met mee en soms valt het tegen”.
Van onze vrienden Martin en Marijke uit Apeldoorn kreeg ik vandaag een mailtje met daarin een boek over bomen. Voor Heiko. Ze zijn ook trouwe lezers van onze website en lezen daarop onder andere over het snoeiwerk van Heiko. Martin had nog een digitaal boek over bomen en die wilde hij met Heiko delen. Het is een kleurrijk boek met heel veel mooie foto´s van bomen en daarbij de verschillen aangegeven van het effect van bijvoorbeeld een straat met en zonder bomen. Een winkelstraat zonder bomen is onaantrekkelijk, saai en niet uitnodigend. In tegenstelling tot een winkelstraat met prachtige grote bomen. In het boek, dat overigens in het Engels geschreven is, staat ook een enorm uitgebreid overzicht van vele verschillende boomsoorten. Zowel naald- als loofbomen, met foto´s en tekst. Een erg leuk naslagwerk en leuk om een keuze te bepalen, mocht je op zoek zijn naar een mooie boom voor in je tuin. Dankjewel, Martin!
Het zal ondertussen niemand ontgaan zijn dat de Olympische spelen in Peking van start zijn gegaan. In Zweden wordt met veel interesse gekeken naar prestaties van de Zweedse wintersporters. Dat er weer vele records aan diggelen gaan is een feit en het is met name interessant, om te zien hoeveel medailles een land heeft verdiend met de topsport prestaties. Op dit moment ziet de top vijf er als volgt uit: Duitsland, Noorwegen, USA, Nederland en Zweden. Nederland heeft één medaille meer dan Zweden. Beide landen hebben vijf gouden medailles. Het verschil is echter, dat Nederland vier van die medailles gewonnen heeft bij het schaatsen en Zweden juist bij verschillende disciplines zoals schaatsen, langlaufen, freestyle skiën, alpineskiën en curling. De grote schaatsheld van Zweden is Nils van der Poel. De naam zegt al genoeg denk ik. Het is een Zweed van Nederlandse komaf. Van der Poel is geboren in de plaats Trollhättan in Zweden, als zoon van Georg Göran Cornelius van der Poel en Agneta Helen Svensson (beiden ook geboren in Zweden). Van der Poels grootvader Leonardus Cornelius van der Poel en grootmoeder (van oorsprong Hongaarse) zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit de Nederlandse provincie Groningen geëmigreerd naar Zweden. Vandaar zijn Nederlandse achternaam.
Nadat onze eigen omgewaaide dennenboom volledig was gekloofd, ging Heiko een stapeltje stammen, die hij vanaf zijn werk had meegenomen, in stukjes zagen en kloven. Dat kwam van een klant uit Tranås, waar de top van de boom uit was gewaaid. Tijdens de eerste storm. Het was een mooie, grote zilverspar. Zijn baas had de boom in stukken van ongeveer een meter gezaagd en zo was het meegekomen naar ons huis. Nu zaagde Heiko het in kortere stukken. Meteen daarna ging hij met de kettingzaag het bos in achter ons huis. Daar zijn diverse grote dennenbomen omgewaaid. Ook lag er een berkenboom. Die wilde Heiko graag in stukken zagen, voordat die verloren zou gaan. Berkenhout is namelijk het mooiste hout om mee te stoken. Dat werd nog weer een leuk stapeltje met stammen, die later verwerkt gaat worden. Toen die berk aan de kant was, begon hij te kloven met de stukken zilverspar. Dat werd in totaal ruim een kuub brandhout voor in het houthok. Daar mag het nu minstens twee jaar drogen.
Na de middag ging Heiko opnieuw naar buiten om de lange stammen die buurman Erling eerder had gebracht, in kortere stukken te zagen. In een uurtje tijd had hij met de kettingzaag een heleboel stammen in stukjes van 35 centimeter gezaagd. Die bracht hij daarna in de schuur en zette alles naast de klover. In totaal reed hij tien kruiwagens met blokken in de schuur. Uit ervaring weten we inmiddels, dat dat ook tien kruiwagens met gekloofd hout zijn. Dat zal dus ongeveer twee kuub zijn. Buiten ligt nu minstens nog zo´n portie. Nu die blokken in de schuur liggen, is het wel duidelijk, dat de klover nog lang geen rust krijgt. Die zal de komende weken nog veel gebruikt worden! Zo langzamerhand wordt het opbergen van al dat gekloofde hout wel een probleem. Hier en daar kan nog een beetje opgestapeld worden in een houthok, maar dan is het vol en ligt er 80 kuub. Er zal vervolgens een andere oplossing bedacht moeten worden. Gelukkig hebben we nog een aantal pallets liggen, die we weer als vloer voor een volgende houtstek kunnen gebruiken.
Mijn eigen dag bestond voornamelijk uit rust. Natuurlijk werd er wel iets gedaan, maar met mate. En op een rustig tempo. Van dezelfde Martin als van het bomen-boek, kreeg ik een pdf-bestand met daarop oefeningen. Martin is fysiotherapeut en ik had hem gevraagd om mij advies te geven voor een verantwoorde training. Binnenkort, wanneer alles weer een beetje in een rustiger vaarwater is gekomen, ga ik ermee aan de slag. Daar kijk ik al enorm naar uit. Voor deze avond was het nog de relax-modus. En daar deed Ebba heerlijk aan mee. Genoeglijk lag die naast mij, terwijl ik op de bank zat.
