Op 9 februari werd onze oudste kleindochter Merle 9 jaar jong! Hieperdepiep hoera voor Merle! De middag ervoor had ze al een verjaardagsfeestje met vriendinnetjes en klasgenootjes. In totaal waren ze met z´n tienen bij haar thuis, en moeder Elise had bedacht, dat ze een “High Tea” gingen doen. Dat werd een succes! Ieder meisje mocht namelijk haar eigen kop en schotel beschilderen en er werd uiteraard goed gegeten en gedronken. Ook werden er enkele spelletjes gedaan. Het feestje was volledig geslaagd!
Op de dag van haar verjaardag werd ze verrast met een nieuwe fiets als hoofd cadeau. Voor ons had Elise ook een cadeau geregeld en die kreeg Merle tijdens het beeldtelefoongesprek dat wij met haar hadden. In het pakje bleek een camper van Play Mobil te zitten. Merle heeft ondertussen al een heleboel bouwwerkjes van Play Mobil en daar speelt ze graag mee. De camper was een mooie aanvulling op haar verzameling. Ze kan terugkijken op een hele mooie verjaardag!
Op dit moment stoken we met hout uit houtstek 1. Het gaat overigens niet meer zo hard met het verbruik. Een jaar eerder stookten we voor ons gevoel meer. De reden daarvoor is waarschijnlijk, dat we een nieuwe ventilator in de kachel hebben laten plaatsen én het installeren van de draadloze thermostaat. Door die twee ingrepen stoken we nu efficiënter. We begonnen met stoken vanuit houtstek 1, waar 28 m3 hout ligt en daar zijn we nog steeds mee aan het stoken. We halen het hout nu uit het laatste vak (6 m3) en daar had Heiko het hout niet netjes opgestapeld. Eigenlijk gewoon ingegooid. Dat bleek een mooie speeltuin/ doolhof voor muizen te zijn geweest. Tijdens het pakken van de houtblokken, die kriskras door elkaar heen lagen, vond Heiko een muizennest en héél veel uitwerpselen. Ook bleek, dat er veel aan de bast van het hout was geknaagd. Gelukkig waren de muizen nu vertrokken.
Tussen de middag aten we onlangs een stokbroodje. Ieder op zijn eigen manier belegd. Heiko koos voor een broodje gezond met ei en ik voor een broodje gezond met tomaat. Eerlijk gezegd denk ik dat mijn broodje gezond gezonder was dan die van Heiko. De basis was verder wel gelijk: met sla, een plakje kaas, een plakje ham en een heel klein beetje ui. De hoeveelheid remoulade die Heiko er vervolgens op deed maakte toch wel het grote verschil. En natuurlijk het ei, alhoewel dat volgens mij niet per definitie ongezond is. Tenminste als je er niet elke dag vijf van eet…
Over eieren gesproken. Sinds een paar maanden halen we onze eieren bij de eierfabriek in het naburige dorpje Askeryd. We noemen dat gekscherend “de eierfabriek”, maar uiteraard is het een kippenboerderij. Daar waar vele honderden, vrijlopende kippen, samen een heleboel eieren leggen. Toen we daar voor het eerst eieren kochten kostte een tray van dertig stuks 70 sek oftewel ongeveer €6,20. Een ei kostte 20,66 eurocent. Die prijs werd verhoogd naar 80 sek per tray en onlangs is dat verhoogd naar 90 sek per tray. Oftewel 26,66 eurocent per ei. Deze week bekeken we de prijs van de eieren bij de Lidl en daar waren ze precies net zo duur. Wij blijven onze eieren wel bij de kippenboerderij halen, omdat ze daar grotere eieren leveren en omdat ze natuurlijk kakelvers zijn. Als we ze daar kopen zijn ze bij wijze van spreken nog warm…
Van dochter Elise kregen we deze foto. Elise is onderwijzeres op een school in Stadskanaal. Ze had op een ochtend dochter Merle meegenomen naar haar klas. De inmiddels 9-jarige Merle mocht een stukje voorlezen! Daarbij had ze alle aandacht van de andere kinderen, die de leeftijd van tussen de 4 en 5 jaar hadden. Toen we Merle later in de week telefonisch spraken vertelde ze ons, dat ze, net als haar mama en tante Daniëlle, onderwijzeres wilde worden! Zo moeder, zo dochter.
De amaryllis die we enkele weken geleden van Kenth hebben gekregen heeft drie stelen en aan elke steel komen maar liefs vier bloemen! Voor zover we nu kunnen zien. Wát een pracht. Op deze foto staan de stelen nog rechtop, maar gisteren was een van de drie geknakt. De vier bloemen waren te zwaar geworden voor de steel. Daarop hebben we er ter ondersteuning snel twee stokjes bij gezet. Gelukkig kwam de derde steel iets later uit de bol dan de andere twee, zodat we de bloemen van de eerste steel weg konden knippen, om ruimte te geven voor de bloemen van de derde steel. Een mooie gift.
Een poosje geleden gaven we aan, dat we onverwacht bezoek uit Nederland hadden gekregen. Zonder naam en toenaam van de bezoek(st)er te noemen. We hadden de hele tijd dat zij hier was contact en zo wisten we, dat de 12e februari de dag van de terugreis zou zijn. Vervolgens kregen we de uitnodiging om in de vakantiewoning een fika te houden. Leuk! Alleen gooide mijn gezondheid roet in het eten. De zondag voor vertrek konden we haar gelukkig nog ontvangen. We hebben nog ruim een uur plezant gepraat, waarna het tijd was om te gaan. Nog een laatste wandeling en dan moest ze inpakken. De volgende dag bleek dat zij om vier uur ´s ochtends al was vertrokken en daarmee lekker op tijd weer in Nederland was. Gezond en wel!
Yes! Het is weer zover! Woensdag de 13e februari was het “semlor dagen” of “fettisdagen”. Dé verjaardag van het gebakje “semla”. In de aanloop naar deze dag heeft Heiko er al een paar verorberd en uiteraard op deze dag zelf ook. Gelukkig zijn de broodjes ook gewoon los te koop in de supermarkt en kun je thuis de vulling van spijs en slagroom erin en op doen. De broodjes zijn per zes of acht stuks verpakt en liggen bij ons in de diepvries. Heiko kan zodoende weer eventjes vooruit. Mij doe je er geen plezier mee. Ik heb veel liever een stukje appelgebak, perentaart, rijstevlaai, rabarbertaart, mokka gebakje, Budapest, Prinsesstårta, enzovoort. Ach, ik ben eigenlijk niet zo heel kieskeurig… In mijn digitale receptenboek zocht ik het recept voor de semla op en stuurde ik naar mijn vriendin Reinie in Muntendam. Zij stuurde me namelijk een WhatsApp-berichtje, waarin ze Heiko en mij een fijne semlor dag wenste. Heel leuk!
Elke zondagavond bellen we altijd met Heiko zijn ouders. Ik besef me ineens, dat we dit in mei van dit jaar al zeven jaar lang doen. We praten elkaar dan altijd bij over hetgeen we aan beide kanten de afgelopen week hebben beleefd en over hetgeen er op het programma staat voor de komende week. Soms hebben zij een rustige week, maar over het algemeen is hun week goed gevuld met allerlei afspraken. Voor het meeste zorgafspraken jammer genoeg. Dat we, behalve serieuze onderwerpen bespreken, ook veel lol hebben, is denk ik wel te zien aan de beelden van een paar zondagen. Heerlijk om zoveel plezier van een telefoongesprek te hebben!
Het is gelukt! Weet je nog wel, dat we nog een binnendeur met kozijn moesten hebben voor het nieuwe toilet voor campinggasten? Wekenlang was Heiko ernaar op zoek via Marketplace. Daar waren af en toe wel gebruikte binnendeuren te koop, maar óf niet mooi óf te ver weg óf zonder kozijn. Donderdag vond Heiko er eentje in Motala! Het was ook nog eens een binnendeur die gebruikt was als wc-deur en daarmee inclusief het beslag. Én, als Heiko het goed heeft gezien, is het een rechtsdraaiende deur en daarmee is het helemaal perfect. Zaterdag rijden we met de aanhanger naar Motala, ongeveer vijf kwartier bij ons vandaan, en halen we de deur inclusief kozijn op. Zodra we die in huis hebben kan het wandje om de wc afgemaakt worden. Dat heet, dat het laatste stukje gipsplaat er tegenaan gezet kan worden. Die kan daarna behangen worden, waarmee de wc/ doucheruimte definitief klaargemaakt kan worden. Daarmee is alles ruimschoots af voordat de eerste gasten komen!
Oh, heerlijk! Er even uit! Met de auto in de omgeving rondrijden.
Door de (nog) winterse wereld.
Het was helaas een beetje een droevige dag, doordat het grauw en grijs in de lucht was.
Dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. De omgeving is en blijft schitterend.
Met of zonder de zon. Met of zonder het grauwe en grijze.
Die middag begon het overigens nog weer even te sneeuwen!
We stopten even bij de oprit van de buurman. Daar waar Heiko al de nodige bomen heeft gekapt. Was er al ruimte gemaakt? Nou, het is nu wel degelijk te zien, dat daar ruimte langs het slootje is gekomen. Wat al een verschil. En er komt nog meer licht, want er staan zeker vijf bomen nog op Heiko te wachten om gezaagd te worden. De struikjes zijn voor de buurman zelf hoor. Daar wil hij zichzelf over ontfermen.
Tijdens onze route zegt Heiko ineens: “Hou je vast!” Dat is meestal het teken dat er plotseling geremd gaat worden. “Daar staat een eland!” Hoe goed ik ook mijn best deed, ik zag nergens een eland staan. Ja, een dode boomstam, met een paar rare knobbels eraan. Vervolgens vraagt Heiko mij “Mag ik de camera even van jou vasthouden?”
Terwijl hij de camera aan doet en inzoomt op de bosrand zie ik de eland ook! Die boomstam met knobbels wás de eland! Duidelijk stond hij tussen de bomen, goed verscholen voor de mensen uit Ödarp. Met de poeperd naar ons toe en met de kop in de wind, waardoor hij ons niet hoorde. We hadden wel veel langer kunnen blijven staan, maar op den duur werden we koud en reden we terug naar huis. Weer een eland gezien! Nummer vier dit jaar al en binnen een korte tijd!
Alsof het zien van deze eland niet genoeg was! We staan in de keuken voor een kop koffie, als Heiko mij ineens vraagt: “Zie jij daar in het bosje, achter de vijver ook de poten van een eland? Volgens mij staat er daar eentje te schuilen.” Nee, ik zag er niets in, behalve de stammen van de sparren. Heiko was er niet rustig onder en vroeg “Zou ik gaan kijken? Zoals je zegt is de wind naar ons toe en daarmee hoort het dier mij niet!” Natuurlijk moest hij gaan kijken! Ik zou niet alleen Heiko, maar ook de eland vanuit de keuken in de gaten houden…
Dat er iets achter ons huis, achter de vijver heeft gelopen was duidelijk te zien aan de verse sporen.
Maar dat er een dier in de bosjes stond?
Nee, niets te zien. Ach, zo heeft Heiko weer een beetje beweging gehad en het nodige avontuur.
Woensdagochtend waren we weer bij de afdeling pijnbestrijding in het ziekenhuis te Eksjö. De medicatie die ik tot nu had voor het bestrijden van mijn rugpijn, de Oxycodon, helpt niet meer afdoende. De arts wist me te vertellen, dat dit een verwacht resultaat was na drie maanden. Hij stelde daarom voor, om te switchen naar een andere morfineachtig medicijn. Deze keer in de vorm van een pleister met Fentanyl. Volgens het internet is dat een chemisch bewerkte variant van morfine en 80 tot 100 keer sterker dan morfine. Na deze afspraak wilden we direct het recept ophalen bij de apotheek in het ziekenhuis. Helaas kwamen we voor een dichte deur. Wat bleek later? Er was een landelijke storing van het computersysteem 1177, waarin ons medisch dossier staat. Vanwege die storing konden ze geen recepten van de artsen inzien en ook niets in mijn medisch dossier zetten. Kortom, we konden geen medicijnen krijgen. ´s Avonds lazen we, dat er een landelijke storing was geweest, die na twee uur was opgelost. Als we nog tien minuten hadden gewacht… Morgen rijden we alsnog naar een apotheek in Tranås, om de benodigde medicatie op te halen. Nu is het afwachten of dit verlichting brengt.
Na het ziekenhuisbezoek reden we langs een bouwmarkt om isolatiestroken te kopen voor buizen. De aan- en afvoerbuizen van de radiator in de keuken lopen onder de houten vloer van de keuken door. In de stookruimte. Daar zijn ze zichtbaar. Die buizen komen rechtstreeks vanaf de ketel en lopen helemaal in het rond langs de muren, om vervolgens door de vloer heen te gaan naar de radiator in de keuken. Over de hele lengte zijn die buizen ongeïsoleerd. Ik kan me voorstellen, dat er daardoor onderweg veel warmte verloren gaat en dat om die reden de radiator niet helemaal warm wordt. Gevolg is dan ook, dat het in de keuken niet zo warm wordt als bijvoorbeeld in de kamer. Dat wordt nog eens extra versterkt, vanwege het feit dat de keuken op het noorden ligt. De hoogste tijd na zeven jaar (ahum), om die buizen te gaan isoleren.
Het lijkt een beetje een kwakkelwinter te worden. Sneeuw, vorst, dooi, regen en opnieuw sneeuw, enz. We kregen woensdagmiddag de zon nog te zien. En die scheen fantastisch op de witte takjes van de eveneens witte bomen. Maar zie je die lucht erachter?
Dat was loos alarm!
Nog geen half uur later verscheen namelijk de blauwe lucht
en was er van de donkere lucht niets meer te zien!
