Een gewaarschuwd mens…

Dat het nu dooi is, is een overduidelijk feit. De sneeuw verdwijnt in een rap tempo. Tenminste daar waar er niet zo heel veel lag. Op plaatsen waar de sneeuw zich opgehoopt heeft gaat het uiteraard langzamer.

De sneeuw op het afdakje boven de veranda komt vrij snel naar beneden. Wat komt er meteen meer licht vrij! Dat is te merken in de kamer! Dat het lichter wordt in kamer en op veranda is niet het enige voordeel. De sneeuw neemt tegelijkertijd veel vuil mee! Je ziet het normaal niet, maar toch ligt er viezigheid op het afdakje. Takjes, restanten van bloei en viezigheid wat door regen en wind meegevoerd wordt. Al met al positief, want nu hoeven wij het dakje niet meer schoon te maken!

Deze ochtend kwam ik weer rond zeven uur in de keuken
en die was rood gekleurd door het licht van de opkomende zon!
Was deze zonsopkomst een voorbode voor een dag met temperaturen boven nul?
Of was het in verband met vorst?
Nee, nattigheid! Maar deze beelden hebben we toch maar mooi weer gezien!

Wij zijn van die mensen, die wachtwoorden voor diverse sites gebruiken, die eigenlijk te gemakkelijk zijn. Hier en daar een hoofdletter of een # of % en “het zal wel goed zijn”. En dan het liefst zoveel mogelijk hetzelfde gebruiken, want “dat kunnen we ze beter onthouden”. Maar is het veilig? Zeker niet! Als een wachtwoord op een site gelekt is, proberen internetcriminelen dat wachtwoord ook bij andere diensten. Juist! In de hoop dat je daar hetzelfde hebt ingesteld! Een veilig wachtwoord is belangrijk, als je je account goed wilt beveiligen. Slechte beveiliging van websites kan ertoe leiden, dat de hele lijst met wachtwoorden van ons gebruikers openbaar wordt. En dat is nou net waar internetcriminelen op zitten te wachten: die wachtwoorden zijn kostbaar, want daarmee kunnen ze online bij je “inbreken”.

Wij hebben als eerste via “Have I been Pwned” onze emailadressen maar eens gecontroleerd. Die wordt immers vaak gebruikt als gebruikersnaam. Nee, ook niet altijd handig, maar wel weer “goed te onthouden”. Wat betekent “pwned”? Het woord “pwned” vindt zijn oorsprong in de videogamecultuur en is een zogenaamde leetspeak-afleiding van het woord “owned”, eigendom. Het is me niet helemaal duidelijk, waarom de o nu veranderd is in een p, maar dat zal aan mijn IQ liggen… Als je je emailadres hier controleert, worden trouwens geen bijbehorende wachtwoorden mee geladen. Nieuwsgierig geworden of het emailadres van jou ergens is gelekt? Klik op de button en “Have I been Pwned” opent zich een nieuw tabblad.

Wij hebben er nu voor gekozen een wachtwoord-manager in te schakelen. Dit is een digitale “kluis” waarin je al je wachtwoorden en gebruikersnamen kunt opslaan. Je hoeft dan alleen het wachtwoord van je wachtwoordmanager te onthouden. Niet onbelangrijk!
Bezoek je een website, dan vult de wachtwoord-manager automatisch je gebruikersnaam en wachtwoord in.
Je denkt misschien, dat het gevaarlijk kan zijn omdat meteen al je wachtwoorden zichtbaar zijn als iemand het wachtwoord van je wachtwoordmanager kraakt, maar een aanvaller kan niet met één aanval alle wachtwoorden stelen! Daarin verschilt een wachtwoordmanager van een datalek, waarbij wel in één aanval meer accounts gehackt kunnen worden.

Je kunt voor sommige, meer “gevoelige” sites een tweestapsverificatie inschakelen. Je logt je hierbij in op een bepaalde site, echter wordt er nog een unieke, steeds veranderende code gevraagd. Die kan bijvoorbeeld naar jouw mailbox worden gestuurd of via een sms naar de mobiele telefoon. Zo langzamerhand willen we alle wachtwoorden aanpassen, zowel Heiko als ik. Daarbij zal er niet één meer gelijk zijn aan de ander. Langzamerhand, elke dag een paar, want ongemerkt heb je meer wachtwoorden ingevoerd dan dat je zou verwachten. Nee, gelukkig zijn we nog niet gehackt, maar een (wederom) gewaarschuwd mens telt voor twee. Nietwaar?

Wat is dit? Deze zakjes zagen we hangen in de apotheek. Volgens de tekst op het zakje zijn het “tablettöverdrag”. Vrij vertaald een coating, beschermlaagje voor tabletten! Mocht je een gewone tablet moeten slikken en je hebt daar moeite mee, doordat het niet lekker glad is of omdat de smaak je tegenstaat, kun je de tablet in een “jasje” drukken. Vervolgens moet het beter in te nemen zijn. Dat is nog niet alles: je hebt de keuze uit citroen- of aardbeiensmaak! Is dat bijzonder of niet? Wij hadden er in ieder geval nog nooit van gehoord. Een uitvinding hoor!

Ja, heus! We hebben een “Pizza ovenschotel met bloemkool en gehakt” gegeten. En die was lekker! “Men neme”: gehakt, bloemkool, een ui, een groene paprika, salami, plakjes ham, geraspte mozzarella, geplette tomaten, Parmezaanse kaas, Italiaanse kruiden, peper en zout en paprikapoeder naar smaak.

De bloemkoolroosjes werden beetgaar gekookt en de paprika in stukjes gesneden. In de koekenpan werd de ui gebakken en vervolgens het gehakt toegevoegd. De bloemkool en paprika werd over een bakplaat verspreid en op smaak gebracht met zout, peper en een mespuntje paprikapoeder. Hierna werd dit 12 minuten in de oven geroosterd op 200 graden. Toen konden de groente en het gehakt met elkaar vermengd worden. Een half blikje geplette tomaten werd verspreid over de bodem van de ovenschaal en de helft van het gehaktmengsel kon worden toegevoegd, waarna de rest van de tomaten er overheen geschonken werd. Daarop werden de plakjes salami en ham gelegd en bestrooid met de geraspte mozzarella. Tenslotte kon dat alles bestrooid worden met de geraspte Parmezaanse kaas en Italiaanse kruiden. Daarna moesten we ongeveer een half uur wachten, omdat het in de oven afgebakken werd. Het wachten was zeker de moeite waard. Lek-kah!

Nadat we isolatiemateriaal hadden meegenomen uit Eksjö, kon Heiko niet wachten om ermee te beginnen. Een moeilijk klusje was het niet. Alhoewel… Het moest wel allemaal bovenhands gebeuren. Als eerste werd de afstand van het buisje gemeten, de buisisolatie op maat afgesneden en dan met enige moeite om de buis gemaakt. Met moeite, omdat de twee buizen nogal dicht bij elkaar zijn gemonteerd. Met veel geduld (!) en af en toe even een “scheldpartijtje” zijn de buizen nu geïsoleerd! De buizen, die naar en van de keukenradiator lopen. Nu zijn we benieuwd of verschil in temperatuur te merken is.

Ha, ha! Deze boompjes schamen zich! Of te maken een hele diepe buiging… Wat leek dit vreemd: de toppen van deze kleine, jonge berkenboompjes zaten vast in de sneeuw! Hoe is dat mogelijk? Ik zou denken, dat ze door hun flexibiliteit wel weer omhoog zouden zwiepen. Heiko wist me te vertellen hoe dit er zo uit was komen te zien! De takjes van de boompjes hadden op enig moment sneeuw te dragen gekregen. Dat was te zwaar voor ze geworden, waardoor ze als het ware hun kopjes lieten hangen. Die kwamen vervolgens in de sneeuw op de grond vast te zitten en nu zijn het boompjes die “de kop in de sneeuw” hebben gestoken. Leuk en bijzonder om te zien!

Een laptop hebben is nog niet zo gemakkelijk! Je gaat ervan uit, dat die machine altijd dat doet wat jij van hem vraagt. Maar dat is lang niet altijd het geval. Zo konden we ineens geen filmpjes meer afspelen! Elke keer wanneer een videootje werd aangeklikt opende het programma … en kregen we nagenoeg direct een foutmelding. Geluid hoorden we wel afgespeeld worden, alleen kwamen er geen beelden. De video was “gecodeerd in HEVC-indeling”. Oh? En wat mag dat zijn? Wikipedia zegt “HEVC (High Efficiency Video Coding) is een digitale “videocodec” voor een efficiënte compressie van videobeelden”. Oh! En nu? Er moest een programma gedownload worden, waarmee er wel weer beeld kwam. “Of we even een bedrag wilden overmaken.” Eigenlijk toch te gek voor woorden? Zolang ik met een laptop werk kon er altijd een video worden afgespeeld en toen ineens niet meer. Bijzonder bijzonder!

Zaterdag reed Heiko naar Motala, om de binnendeur voor de wc te halen. De afspraak was gemaakt om een uur in de middag. Zodoende reed hij om half twaalf met de Volvo en aanhanger uit Ödarp. Net rond etenstijd, zodat ik hem een paar broodjes had gesmeerd voor onderweg. Met een paar stukjes kaas en worst voor “het lekkers”. Dankzij Google Maps op de telefoon werd het adres in de plaats Motala, dat aan het grote Vättern meer ligt, zonder problemen gevonden. De vrouw des huizes wees de deur en het kozijn aan, die in de kelder stonden. Het zag er prima uit en de koop werd definitief gesloten. Het bedrag even Swishen en terug naar Ödarp. Het was mooi droog weer, zodat de deur op de terugreis op de aanhanger kon liggen zonder bescherming tegen regen, hagel of sneeuw. Wel had Heiko een groot stuk karton meegenomen, dat hij op de bodem van de aanhanger had gelegd, waar de deur veilig op kon liggen. Vijf kwartier later was hij terug en maakte hij meteen de aanhanger leeg. Alles werd in de wc-doucheruimte voor campinggasten gelegd.

De volgende dag had hij zin om ermee aan de slag te gaan. Het kozijn werd zodoende in elkaar gezet en daarna werd de kozijnstijl met daaraan de scharnieren aan de betonmuur vastgezet. Nadat het kozijn goed vaststond werd de deur erin gehangen en het hang- en sluitwerk gemonteerd. De resterende opening van het wandje werd meteen dichtgezet met een strook gipsplaat. Die gipsplaat stond al een half jaartje in de garage en zou voldoende moeten zijn voor het korte stukje wand naast het kozijn. Maar helaas… Nu het kozijn er staat blijkt, dat er meer nodig is en dat er onvoldoende breedte van de gipsplaat overblijft voor de binnenkant. Daar moet dus nog een nieuwe gipsplaat voor gehaald worden. Daarna kan ik dat laatste stukje wand behangen. Zo langzamerhand komt het helemaal af. Het scheelt enorm, dat er geen druk op zit. Zodoende kun je je kans grijpen op het moment, dat er iets tweedehands wordt aangeboden!

Ohhh… Kleindochter Lynn bij Heiko zijn ouders op schoot. Bij haar overgrootouders! Het meisje van nog geen 2 maanden op schoot bij overgrootvader van 93 en overgrootmoeder van 88. Dochter Daniëlle en man Peter zijn met de kinderen een weekje in het noorden van het land. Daarom konden Heiko zijn ouders mooi bij ze komen en hun achterkleindochter in het echt zien. Ze hebben ervan genoten. De komende week vertoeven de vijf uit Rotterdam in Drenthe. Nou zitten we een beetje met een “dilemma”. We hadden “De Bende van Vijf”, de benaming voor Gert en Elise met Merle, Daan en Jelte. We hadden “Het Rotterdams Kwartet” voor Peter en Daniëlle met Noud en Mason. Maar nou zijn die met de komst van Lynn ook met vijf! We moeten een nieuwe naam bedenken.

Kijk deze twee nou eens gezellig in de stal zitten. Merle en Jelte waren op een boerderij in hun dorp, waar ze die dag kalfjes mochten aaien! Dat wilden ze maar al te graag. Deze twee, plus broer(tje) Daan, komen vaker op een (kinder-)boerderij en vinden dieren helemaal geweldig. Fijn hoor, dat ze die kunnen waarderen. Gert en Elise met hun kinderen zijn deze week trouwens ook niet thuis. Die houden juist in het zuiden van het land vakantie! Hopelijk hebben “De Bende van Vijf” en “Het Rotterdams Kwintet” (!) mooi weer deze dagen, zodat ze lekker buiten kunnen spelen en dingen kunnen ondernemen. “Fijne vakantie allemaal!”

De Afrikaanse speer staat in bloei! De eerste keer, dat een van de (inmiddels) drie planten een bloem laat zien. Het lijkt op de bloei van de Sansevieria, ook wel vrouwentong genoemd, en dat is niet vreemd, want de speer is een familielid. Toen ik informatie zocht naar de bloei kwam ik dit tegen: “Bloeit de plant? De plant kan bloeien, maar het is echter niet de bedoeling. Als er bloemen aan groeien, is het beter om deze direct te verwijderen. Het bloeien kost de plant namelijk energie, wat de plant beter ergens anders in kan steken.” Dat ga ik dus nog niet doen! Ja, best wel eigenwijs… Eerst wil ik namelijk wel eens zien hoe deze bloei zich verhoudt in vergelijking van die van de “gewone” vrouwentong. Dus!

Wat hebben wij een vruchtbaar huis!

Niet alleen de Afrikaanse speer, ook het Citrus plantje staat in bloei!

Die laat momenteel één bloemetje zien en als we de meerdere knoppen bekijken volgen er nog zeker een paar.

Dat worden toch de citrusvruchtjes?

Dit plantje deed het heel lang niet al te best. Daarom kreeg het een “aandacht-plekje” en nu doet ze het beter! Wie weet wat dit Citrus plantje ons nog brengt!

Nadat vorige week al het hout, dat van de buurman was gehaald, gekloofd en opgeruimd was en in de houtstek lag, ging Heiko maandag weer naar buurman Jörgen. Die was weer naar zijn werk, zodat Heiko in alles rust verder kon gaan met het zagen van bomen. Deze dag pakte hij de twee, of eigenlijk anderhalve, berkenbomen aan. Die gingen dood en om die reden wilde buurman Jörgen ze kwijt. Van de ene boom was de top al een keer afgeknapt, zodat het, naast de andere volledige boom, op een halve boom leek. Vandaar “anderhalve” berkenboom. Het omzagen moest met beleid gebeuren, omdat er vlak bij de bomen een stroomkabel liep. Die moest eigenlijk heel blijven, vond Jörgen, toen hij Heiko die twee bomen eerder aanwees. Het omzagen verliep prima en alles werd meteen in korte stukken gezaagd. Daarna werd de Volvo met aanhanger naast het hekje gereden en alles meteen in de aanhanger gegooid. Rond twaalf uur was Heiko terug en konden we meteen warm eten. Na de middag werd de aanhanger leeg gepakt en werd alles direct gekloofd en in de houtstek gelegd.

Dinsdag werd de klus bij de buurman voortgezet. Deze keer achter het huis. De bomen in en meteen naast het greppeltje, dat de kavel van de buurman scheidt van de kavel van de buren, werd verder “schoongemaakt”. Deze keer geen grote bomen, maar “trosjes” bomen. Een wildgroei van boompjes. Omdat ik had gezien, dat Heiko na de middag zijn telefoon was vergeten bracht ik hem die even na. Zo had ik ook meteen weer mijn beweging gehad. Ter plekke zag ik waar Heiko precies mee bezig was. De takken werden op een grote stapel gelegd en alle bruikbare stammetjes gingen wederom mee op de aanhanger. Aan het einde van de dag lag opnieuw anderhalve kuub bij huis. Veel kon meteen in de houtstek, omdat deze bomen niet zo heel dik waren en Heiko ze bij Jörgen achter het huis meteen in korte stukjes had gezaagd. De eerste negen kuub hout ligt nu in de houtstek te drogen!

Wat weer eens een schitterende zonsondergang! Heiko was net buiten toen hij het zag. Hij legde de beelden meteen vast op zijn mobiele telefoon. Maar hoe kan het toch, dat het juist in de ochtend bij zonsopkomst en in de avond bij zonsondergang zo mooi van kleur wordt in de lucht? Ik ging op zoek naar het (meest duidelijke) antwoord en die vond ik op “Weeronline”: “De lucht kleurt regelmatig prachtig rood bij zonsopkomst en zonsondergang. Waarom zien we dit overdag niet? Zonlicht is van nature wit. Toch kleurt een wolkenloze hemel nooit wit. Dit heeft te maken met de verstrooiing en breking van het witte licht, wanneer het binnendringt in onze atmosfeer.

Het witte zonlicht wordt door kleine luchtmoleculen, kleine stofdeeltjes, waterdruppeltjes en kleine ijskristallen ontleed in verschillende kleuren. De atmosfeer verspreidt de verschillende kleuren licht naar alle kanten. Blauw licht wordt gemakkelijker in onze richting verstrooid dan rood licht. Dit betekent, dat er meer blauw licht naar onze ogen komt dan rood licht. Het weinige rode licht valt in het niet bij het vele blauwe licht en merken we niet op. Dit verklaart, waarom wij een blauwe hemel zien. De zon staat tijdens zonsopkomst en zonsondergang laag aan de hemel. Dat betekent ook, dat de stralen van de laagstaande zon door de atmosfeer een langere weg moeten afleggen om bij ons te komen.

Deze extra lange weg zorgt voor nog meer verspreiding van het blauwe licht en nog steeds weinig verspreiding van rood licht. Zodra het licht ons echter bereikt, is er al zoveel blauw licht verstrooid, dat het blauw “op” is. Je ziet dan eerst een goudgele kleur en later alleen rood. Waarom is de lucht niet altijd even rood? De hoeveelheid waterdruppeltjes, ijskristallen en stofdeeltjes in de lucht bepalen hoe sterk het zonlicht verstrooid wordt. Is de lucht droog, kraakhelder en schoon dan zie je vaak alleen rondom de zon een geeloranje of oranjerode gloed. Wanneer er veel vocht in de lucht zit vindt meer verstrooiing plaats. Hierdoor is de lucht overdag minder blauw en rond zonsondergang zie je meer oranje en rode kleuren. Wolkenvelden kunnen dan extra en gevarieerde kleuren veroorzaken. Zit er ook veel luchtvervuiling in de atmosfeer, dan zijn de kleuren vaak nog intenser. Ook Saharastof of rook van grote bosbranden kunnen zonlicht sterk “filteren”, waardoor de hemel intens verkleurt rond zonsopkomst en zonsondergang!”