Wat zijn wij toch blij met die voorraadkast in de kelderhal. Wat kunnen we daar veel in kwijt! Nu nog meer zelfs, nu er extra planken gekomen zijn op de plaats waar de diepvrieskist stond. Overigens is het niet de bedoeling om (nog) meer voorraad te nemen hoor. Het is alleen wel zo, dat het nu iets overzichtelijker neergezet kan worden. We hebben goed geluisterd naar de herhaalde boodschap van de regering, om voldoende eten in huis te hebben. Voor het geval er een crisis komt. Wij redden ons dan wel een week… Of vier. Uiteraard werd alles eerst allemaal schoongemaakt, voordat de etenswaren een nieuwe plek kregen. Het is een vervelende klus in die beperkte ruimte, waar je je onder de trap naar de begane grond bevindt. Het is weer gelukt. Hier heb ik een tevreden gevoel aan overgehouden.
Na een slechte nachtrust en een extra (schoonheids-) slaapje aan het einde van de ochtend, ging Heiko vanmiddag naar buiten. Hij wilde nog een paar vakken van de veranda wit verven. Eergisteren had hij vijf vakken gedaan, vandaag drie. Het verschil tussen de oude verf en de nieuwe verf is nauwelijks te zien. En toch, als je het op een afstand bekijkt zie je duidelijk welk gedeelte al is gedaan en welke nog niet. Nu zijn er nog drie te gaan en de achterste puntgevel. Tot nu toe was het mogelijk om de balken, nadat ze waren schoongemaakt, over te schilderen. Bij de laatste drie vakken moet er een verfkrabber aan te pas komen. Daar zit te veel losse verf op. Vreemd dat het juist die laatste drie vakken zijn waar dat het geval is. Zou dat kunnen komen omdat dat gedeelte is afgesloten met een wand en er zodoende minder ventilatie, dus droging, komt? In ieder geval moeten het meubilair wat daar staat aan de kant gezet worden, omdat er veel rommel gemaakt gaat worden. Dat wordt een klusje voor volgende week.
Vergezeld van een emmertje met een sopje plus schoonmaakdoek liep ik alles bij langs op de benedenverdieping. Als laatste nog even de wc/ douche boven. De douchecabine kreeg een extra goede beurt. Ook het doucherekje in de cabine. Die was behoorlijk “in de ban” van kalk en we spraken al over het aanschaffen van een nieuwe! Kun je je het nog herinneren, dat ik het een en ander aan kalkresten al met Duck heb schoon gekregen? Dit varkentje pakte ik hiermee ook aan! Gisteravond had ik namelijk één tableautje van het rekje als test in laten weken met de Zweedse versie van wc-Eend. Verbluffend! Het gele van de kalk was vanochtend verdwenen en het witte kwam volledig terug. Vandaag dan ook de twee andere plateaus gedaan. Net als de rest van het rekje. Natuurlijk mochten toen de deuren niet achterblijven. “Ach, neem ook de vloer dan maar meteen mee…” Doucherekje en -cabine zijn als nieuw!
Achter ons huis, aan de overkant van ons beekje, hoorden we de quad weer van Roy en zijn zoon Markus. Ze zijn drukdoende met het opzetten van de afrastering, voor de tien koeien en stier. We hoorden ze paaltjes in grond slaan, maar eveneens hoorde ik een kettingzaag. Heiko? Nee, Markus! Blijkbaar stonden er boompjes in de weg, waar de koeien straks langs moeten. Er komt een dubbele draad schrikdraad aan de paaltjes. Ze vroegen ons of we het fijn zouden vinden, dat bij onze witte deur een “deur” gemaakt zou worden. Zo´n hekje met schrikdraad aan twee verende handvaten. Dan kunnen wij nog steeds op een eenvoudige manier daar het weiland inlopen. Graag! Kunnen we “de buren” beter bezoeken!
Het lijkt erop, dat het tijdelijke bruggetje over het beekje een permanent karakter krijgt. Een jaar geleden maakte Heiko daar een bruggetje, om een dikke omgewaaide sparrenboom te kunnen verzagen en mee te nemen. Onlangs werd dat paadje opnieuw veel bewandeld, vanwege de andere drie sparrenbomen die aan die kant van het beekje lagen. Nadat het laatste stukje stam in de houtstek lag zei Heiko nog, dat het bruggetje weer weggehaald zou worden. “Niets veranderlijker als mensen…” Vandaag vond hij het een leuk idee, om een wandelingetje te kunnen maken aan de andere kant van het beekje. Met name ook vanwege de koeien die daar over twee weken staan te grazen.
Ooit had hij al eens over een paadje aan die kant gesproken en nu gaat het vorm krijgen. Met de trimmer werd een heleboel onkruid weggehaald. Dikkere takken verdwenen op een stapel aan de zijkant van de erfscheiding en jonge boompjes werden weggeknipt. Van bepaalde sparrenbomen werden een aantal takken weggeknipt, om een doorgang mogelijk te maken. Het is hem vandaag niet gelukt om de hele doorgang te realiseren. Vanaf het punt waar hij eindigde, kon hij echter de aansluiting wel zien bij de witte deur. Nog een meter of vijf denkt hij en dan kunnen we een rondje lopen. Dat pad loopt dan vanaf houtstek 1 bij het dammetje, helemaal door naar de plaats met de drie houtstekken. Hem kennende komen er vast ook nog wel paaltjes met rode koppen bij te staan, zodat het net een echte rondwandeling lijkt…
Voor Rob en Marijke werden nog een paar stekken klaargezet. Ooit kregen wij een muntplant van Jan en Ria. Dat plantje woekerde enorm, waarmee we die in het tweede jaar in een grote bloempot hadden gezet. Nu kan die nergens meer heen. Daar wilde Marijke wel graag een stekje van. Eveneens had ze ons al eens gevraagd naar een stek van onze seringenstruik met de paarse bloemen. Die stekjes werden onder onze grote struik weggestoken en in een pot gezet. Tenslotte had ze interesse in een stek van de dropplant, die wij vorig jaar van hen hadden gekregen. Het is een eenjarige plant geloof ik, alleen besloot die van ons om nog een jaartje door te gaan. Dat is een mooie grote struik geworden! Een stek erbij wegtrekken leek ons geen goed idee, vandaar dat we daar een paar stengels van afsneden en op water zetten.
Morgen gaan we samen met onze vrienden Rob en Marijke naar Linköping, om de wereldtentoonstelling over de Titanic te bekijken.
Een tijdje geleden had ik het voorbij zien komen op Facebook en met Marijke sprak ik er een keer over. Het leek hun ook wel leuk om daarnaartoe te gaan. Heiko en ik hebben de film over de Titanic al vele malen gezien en het blijft ons boeien.
Toen ik het echter over die tentoonstelling had, moest het even indalen bij Heiko. Hij was niet meteen super enthousiast. Niet eens enthousiast…
Alle goede dingen komen langzaam en het besef dat het waarschijnlijk best wel interessant is, kwam ook bij hem.
Hij had overigens nog wel een paar weken extra bedenktijd, omdat de tentoonstelling tot 3 september duurt.
Er werd in overleg met Rob en Marijke een dag geprikt en kaarten vooraf geboekt. Kaarten voor een bepaald tijdstip zelfs! Gebaseerd op de uitgebreide informatie die ik over deze tentoonstelling kon vinden kunnen we ons er echt op verheugen. Ben benieuwd!
Tijdens het opnieuw inruimen van de voorraadkast stuitte ik op dit grote blik met worstjes. Dat blik hadden we een jaar geleden gekocht en bevat 40 knakworstjes. Ooit zagen we dat mensen zo´n blik vol in het vuur bij een grillplaats zetten en de worstjes op die manier verwarmden. Daarna werden de worstjes er een voor een door de aanwezigen uit geprikt. Dat blik moest nu maar eens een keer geopend worden. Vanavond namen we een paar van die worstjes. Als wij aan knakworstjes denken, komt de smaak van de Unox knakworsten in onze gedachten terug. Vergeet het maar. Deze zijn heel anders. Ze leken er wel op, maar waren gerookt van smaak, het huidje was taaier en de inhoud slapper. Nee, niet ons idee van een lekker tussendoortje. Misschien de komende week bij een stamppot? Of in een maaltijdsoep? Daar leent het weer zich immers op dit moment ook wel voor.
