In de garage werd de kloofmachine weer gestart. Het hout van de tweede berk en van de twee sparren (die gisteren omgezaagd waren) moesten vandaag gekloofd worden. Opgeruimd staat netjes is één, maar de wetenschap, dat er nog veel meer hout-activiteiten komen was ook een goede reden. Nu de winter voorbij lijkt, stort Heiko zich met veel energie op het kloven. Binnenkort wil hij de klover naar buiten rollen en naast de houtstek plaatsen. Dan kan het gekloofde meteen gestapeld worden en hoeft het niet eerst met een kruiwagen daar naartoe gebracht te worden. Veel efficiënter! Over een dikke week krijgen we bezoek uit Nederland, Marco en Viviën komen opnieuw deze kant op. En Marco wil graag kloven! Met een kloofbijl wel te verstaan. “Nou Marco, leef je uit!” Er ligt ongeveer 15 kuub aan houtblokken te wachten en er liggen nog twee “joekels” van sparrenbomen in het bos te wachten. Beiden ook zeker nog goed voor vijf kuub.
Terwijl Heiko onderdak in de garage aan het kloven was, was de zon inmiddels hoog aan de hemel geklommen en maakte het aangenaam warm. Om die reden had Heiko de grote deuren van de garage opengezet, zodat hij in ieder geval het licht binnen kreeg, frisse voorjaarslucht en een beetje warmte. Die zon was opnieuw al behoorlijk krachtig, waardoor het enorm lokte om tuingereedschap te pakken en te gaan tuinieren. Eveneens wat vitamientjes opnemen. Heerlijk! Maar er was nog meer dan genoeg in huis te doen, zodat door dat plannetje een streep gezet werd. Heiko bracht overigens telkens een kruiwagen vol naar de houtstek, zodat hij een beetje variatie in zijn werk had. In de houtstek kon het gekloofde hout meteen drogen. Ja, dankzij de zon. Perfect!
Aan het einde van de dag lag er volgens Heiko ongeveer drie kuub aan gestapeld hout. Nog maar 47 kuub te gaan! Vijftien kuub ligt in het rechter gedeelte van houtstek 2. Dan liggen er nog twee grote sparren in het bos (samen vijf kuub), buurman Erling komt waarschijnlijk nog wel tien kuub brengen en de rest zal in de loop van het jaar bijeengesprokkeld worden. Zoals het er nu naar uitziet gaat Heiko zaterdag naar Eksjö, om nog een aanhangertje met twee kuub op te halen…
Ik ging aan het bakken en multitasken zoals dat met een mooi woord heet. Terwijl het beslag twintig minuten moest rijzen, kon ik tussendoor even het bed weer opmaken. Voordat ik in de keuken begon had ik de wasmachine aangezet. Het schone beddengoed deed ik dit keer in de droger, omdat ik hetzelfde er meteen weer op wilde leggen. Na die twintig minuten kon ik verder werken aan het deeg, waarna het opnieuw twintig minuten moest rijzen. Dat gaf mij de mogelijkheid, om digitaal een paar kaartjes te versturen. Deze maand zijn er veel jarigen in onze familie- en vriendenkring. Toen het kookwekkertje weer afging kon ik opnieuw iets aan het beslag toevoegen en, je raad het al, twintig minuten iets anders gaan doen. Zo bleef ik continue in beweging. Voor de lol had ik bijgehouden hoe vaak ik de trap op- en afging. Van boven naar beneden en naar de kelder en zo. Jeetje! Ja, ik schrok er zelf een beetje van. Vandaag was dat 25 keer (!) als ik alles goed genoteerd heb. Ik krijg mijn beweging wel op deze manier!
Toch ging het niet allemaal van een leien dakje!
Op een bepaald moment moest ik even snel de grote suikerpot pakken.
Maar omdat ik het koppie er niet helemaal bij had pakte ik de bus met havermout.
De deksel schoot los, de bus viel me uit de handen (door de schrik denk ik)
en de hele la lag vol met havermout!
Ahhh… Natuurlijk moest net op dat moment Heiko binnenkomen…
Geluk bij een ongeluk: nadat de la leeg gepakt was lag de havermout op de onderlegger
en kon ik het zo in de groenafvalemmer laten glijden.
Jammer, maar helaas de komende dagen geen havermoutpap!
Met de krachtige zon van de afgelopen dagen verdwijnt de laatste sneeuw. Er zijn nog slechts een paar kleine plekjes met de restanten van de winter en die zijn op een hand te tellen. Koning Winter geeft zich gewonnen! Overal zie je alweer knoppen in bomen, struiken en plantjes, die heel voorzichtig boven de grond komen. Ik verwacht zeer binnenkort de overvloed aan witte bosanemoontjes eerlijk gezegd. Heerlijk! Als dan ook de koekoek voor het eerst zijn stem laat horen is het 100% lente!
Toen alle houtblokken gekloofd waren startte Heiko de kettingzaag en begon hij te zagen met het laatste deel van de enorme populier die nog voor ons huis lag. Daar was hij voordat de sneeuw kwam al mee begonnen. Dat klusje moest helaas tijdelijk gestaakt worden, omdat alles onder een dikke laag sneeuw verdween. Nu is dat nagenoeg verdwenen en kwam de dikke stam weer tevoorschijn. Het is echt een mega stam en de blokken zijn dan ook nauwelijks te tillen.
Op een slimme manier tillen dus! Halverwege dit klusje moest de ketting even verwisseld worden, omdat er toevallig (!) net op de plaats waar Heiko de stam doorzaagde, een steen lag! “Oh? Ketting stomp?” Heiko nam nog een foto en zag op zijn mobieltje, dat het inmiddels half zes was. De hoogste tijd om er toch maar een punt achter te zetten. Morgen of overmorgen dit klusje afmaken. Weer een kuub… Met alle klusjes was de tijd hem door de vingers gegleden.
Onze vrienden Rob en Marijke zijn van start gegaan met hun avontuur. Ze gaan wandelend naar hun huis in Flisby in Zweden! Vanaf de Duitse plaats Leer, net over de grens bij Bad Nieuweschans zijn ze met z´n tweeën vanochtend vertrokken.
Ze lopen een route vanzelfsprekend volgens een vooraf uitgewerkt plan. Ze hebben er heel veel voor getraind en zijn goed voorbereid!
We kregen de mogelijkheid om ze via een app te volgen en dat doen we dan ook zeker!
We mochten zo af en toe wel iets over hun reis vermelden en dat doen we graag. We hebben er namelijk enorm veel respect voor, dat ze dit doen. “Rob en Marijke, heel veel succes en veel plezier!”
Onze vrienden “boomklever” vliegen nog steeds tegen ons keukenraam. We hadden gevraagd of iemand wist waarom ze dat deden en daar reageerde Marijke op. Zij is biologe: “Ik denk dat de boomklevers zichzelf zien in de spiegelende ruit en dus denken dat er een concurrent “binnen” aanwezig is. Je ziet dat gedrag veel bij vogels. Ik zag ooit een scholekster heel boos tegen zijn spiegelbeeld bij een groot raam van een bedrijf te keer gaan. Hier thuis heb ik steeds staartmeesjes die tegen het raam gaan tikken. In deze tijd van het jaar zijn ze natuurlijk heel alert op concurrentie. Je moet een vrouwtje zien te verzamelen om te paren 🙂 ” Erg bedankt voor het oplossen van dit raadsel, Marijke!
Vanavond maakte ik voor het eerst hamburgers! Nee, we hebben ze vanzelfsprekend vaker gegeten, maar dan waren de burgers kant en klaar. Klaar om gebakken te worden. Dit keer maakte ik ze van vers gehakt met kruiden, een eitje en paneermeel erdoor, waarvan een vijftal ballen gedraaid werden. Die kwamen in een “hamburger-maker”! We hadden het eenvoudig apparaatje een paar weken geleden gekocht en vandaag was zijn “vuurdoop”: voor het eerst zou het gebruikt worden.
Het werkte prima! Wel nadat ik zowel de onder- als de bovenkant even had ingespoten met bakspray. Daardoor liet het gehakt na het vormen heel gemakkelijk los. In de koekenpan kwam een beetje boter, waarna de hamburgers erin gelegd werden. Het grote voordeel van het gebruiken van de hamburger-maker is, dat door hun vorm de “hamburger-ballen” nu iets eerder gaar zijn. We aten ze vanavond hebben met een aardappeltje met jus en spruitjes. Het vet van de boter waarin de burgertjes gebraden waren, plus het vet wat door het braden uit het gehakt komt, was dit keer wel erg vet! Daarom werd er nog “jus uit een potje” gemaakt. De test “hamburger-maker” is geslaagd en heeft ons goed gesmaakt!
