Groentetuin klaar voor groenten

Toen ik gisteren de “H” en de “9” van de kentekenplaat met een zwarte stift weer mooi maakte, merkte ik dat de Hyundai wel heel erg vies was. Het was dan ook al enige tijd geleden, dat deze was schoongemaakt. Het stof van de wegen, als gevolg van de droge periode, zat overal op de auto en met name op de vijfde deur. Door de werveling van de wind achter de auto als je rijdt, komt daar het meeste zand en stof op te zitten. De hoogste tijd om dit varkentje weer eens te wassen. Eerst gingen er twee emmers schoonwater overheen en met een veger haalde ik tegelijkertijd het ergste vuil weg.

Bij het aanrecht in de tvättstuga haalde ik vervolgens een emmertje met sop. Daar ging met mis… Het ijzeren hengsel van het emmertje schoot los en de volle, warme inhoud van het emmertje stortte over het aanrecht, langs de kastdeurtjes en op de grond. Wow! Een geluk bij een ongeluk was, dat precies voor het aanrecht een vloerputje zit en dat er plavuizen op de grond liggen. De vloer was daarmee niet zo´n probleem, maar de keukenkastjes moesten uiteraard wel meteen gedroogd worden. Toen ik dat eerst weer had opgeruimd, overtuigde ik me ervan, dat het hengsel van het emmertje weer goed vastzat en vulde ik de emmer opnieuw met warm water en een reinigingsmiddel. Tenslotte kon ik dan toch beginnen met het schoonmaken van mijn auto. Het resultaat was duidelijk zichtbaar.

Na de moeizame start, maar met uiteindelijk toch een mooi resultaat in de vorm van een glanzende Hyundai, trakteerde ik mezelf op een kopje koffie. Heiko stuurde me een berichtje, dat hij in Tranås actief was, op verschillende adressen met de meest uiteenlopende dingen. Hij genoot wederom van het buiten werken, want het was prachtig mooi weer. Dat lokte mij om ook weer naar buiten te gaan. Binnenkort wordt het namelijk tijd, om weer het een en ander in de groentetuin te gaan verbouwen. Voordat we dat kunnen doen moest dat stukje grond wel eerst “even” schoongemaakt worden. Er zat mij net iets te veel onkruid in. Speciaal het ene hoekje waar we twee jaar geleden een muntplant hebben gepoot. Jeetje! Wat verspreid die plant zich snel.

Wat is het onkruid wieden toch dankbaar werk. Zeker met dit mooie weer. Zienderogen werd de grond schoner en schoner. Ook twee van de vier bakken maakte ik schoon en daarmee ligt de groentetuin bijna klaar voor gebruik. Misschien dat we het komende weekend het een en ander in de grond kunnen stoppen. Heiko zijn baas verkoopt in ieder geval pootaardappelen en voor de rest hebben we al het een en ander aan zaad in huis gehaald. In elk geval zullen, naast de aardappelen, weer worteltjes, rode bieten en boontjes gepoot worden. Ach en daarmee is de tuin voor het grootse deel wel gevuld. Zo heel erg groot is het nu ook weer niet. Uiteraard moet er voldoende ruimte overblijven voor de rabarber, de maggiplant, de stengelui, de munt en de aardbeien.

Heiko had vandaag een “teleurstellende taakje” erbij. Eind vorig jaar, het zal waarschijnlijk november geweest zijn, hadden hij en Anton een lange coniferenhaag gepoot. Op die plaats stonden eerst allerlei oude struiken en veel onkruid. Dat werd eerst opgegraven. Daarna werden de coniferen keurig op een rij gepoot. De laatste paar coniferen werden gepoot terwijl er al sneeuw lag. Het resultaat was echter fantastisch in vergelijking met wat er eerst op de erfscheiding stond. Maar… De klant belde eind vorige week. De meeste coniferen leken dood te gaan! Heiko is vergeten om er een foto van te maken, maar de meesten waren geel. Samen met een collega trokken ze maar liefst 65 coniferen weer uit de grond! Alles kwam op de aanhanger en werd meteen afgevoerd naar de stort. Wat zonde! De oorzaak? Het vermoeden bestaat, dat geen van beide buren de coniferen water heeft gegeven… De coniferen worden later vervangen…

Verder was Heiko onder andere samen met collega Palle bezig geweest met het opgraven van vier té grote rododendrons. Die werden eerst tot ongeveer dertig centimeter boven de grond afgezaagd en daarna werden de wortels opgegraven. Gelukkig konden ze in de schaduw staan te werken, want dat was een behoorlijk inspannend klusje. Nadat dat was afgerond gingen ze samen met stenen spelen. Bij een klant was een zijkant van een oprit namelijk verzakt. Vanwege een groot verschil in hoogte tussen de grond van de klant en dat van de buren, had men een behoorlijk hoog en steil talud. Door regenwater was dat talud langzaamaan een beetje weggezakt en daarmee ook de zijkant van de oprit. Er werd een begin gemaakt met het herstellen van het een en ander, maar het lukte de beide heren niet, om dat in een dag af te krijgen. Volgende week zal dat ongetwijfeld voortgezet worden.

In de border naast onze oprit staan de Hollandse tulpen volledig in bloei! Binnen een week waren de knoppen open gegaan. Mooie, vrolijke felle kleuren in het tuintje van Leugs in Ödarp. Men zal tenslotte ook weten dat hier Hollanders wonen! Ook op anderen vlakken is het hier nu een explosie van ontluikend groen. Diverse bomen zetten nu blad en het wordt zienderogen groener en groener. Dit is toch ook wel weer een hele mooie periode van het jaar.

Vanmiddag belde Heiko met een buurman uit Västorp. Met Roy. In onze tuin ligt namelijk nog de grote wortelpartij van de omgewaaide grote sparrenboom. Met de hand verwijderen is geen optie. Zelfs met een sleepkabel aan de wortels en aan de andere kant aan de trekhaak van een auto is geen optie. Om die kluit te kunnen verwijderen is meer “geweld” nodig. Buurman Roy heeft een grote kraan en kan dat klusje klaren. Heiko vroeg hem of hij dat wilde doen en wanneer hij daar tijd voor had. Dat wordt waarschijnlijk na volgende week. We willen hem dan ook meteen een drietal andere stronken uit de grond laten trekken. Net als een paar grote keien. Dan wordt het weer netter in de tuin en wordt het grasmaaien meteen een stuk eenvoudiger.

Op enig moment kregen we in de gaten, dat het in de kamer vanavond wel erg roze werd. Bijna tegelijk keken we in westelijke richting. Daar gaat de zon immers onder en die moest wel de veroorzaker zijn van het licht. Wat we zagen was weer eens een fantastisch beeld. De ondergaande zon deed erg haar best, om ons te verrassen met dit mooie plaatje. Het roze bleef een mooi poosje aanhouden. En toch verdwijnt het dan zo maar. Toch hadden we het moment weer te pakken!