Vandaag pootte ik de geraniums van Marco en Viviën. Zoals jullie wel weten hebben we wéér pech gehad met de eerste “lichting”. Al twee keer eerder sinds we hier wonen zijn we te vroeg geweest en kregen ze te maken met nachtvorst en daar kunnen ze absoluut niet tegen. We hadden ervan geleerd, ze niet te vroeg te poten. Dat deden we dan ook maar niet. Alleen wie haalde het in zijn of haar hoofd, om ons nog eens te “verrassen” met vijf graden onder nul? Met de temperaturen van de komende tijd gaat het echter nu vast goedkomen. Wat een prachtige kleur hebben deze nieuwe. Erg bedankt, Marco en Viviën!
Vandaag, was Heiko weer vrij. Kenth begint er al een beetje aan te wennen, dat er voor hem op de woensdag en vrijdag niets gepland wordt. Voor Heiko een dag, waarop hij weer allerlei klusjes thuis wilde doen. En deed. Zo begon hij met een paar uurtjes kloven. De laatste grote blokken, die hij eerder uit de garage had gehaald, werden nu in mootjes gekloofd. Daarmee is dat maar weer aan de kant. Van het laatste restje droog hout, dat nog in die houtstek lag, haalde hij drie kruiwagens vol naar binnen, in de voorraadbak van het stookhok. Toen pakte hij de motorzaag! Op ons stukje grond, onder de elektriciteitsdraden, lag een berkenstam. Eentje die tijdens een van de twee januari stormen blijkbaar daar was terechtgekomen. Waar die nu precies vandaan kwam weten we niet. Dat is een groot raadsel, maar de stam was interessant genoeg om bij de stapel te zagen boomstammen neer te leggen. Binnenkort gaat men de strook grond onder de elektriciteitsdraden snoeien en schoonmaken. Daar groeit nu allerlei onkruid en bosjes en struikjes, waardoor de toegankelijkheid verminderd wordt.
Ingeval van een storing aan de kabels of palen moeten ze er van de storingsdienst wel snel en eenvoudig bij kunnen komen. Vandaar dat ze eens in de zoveel jaar zo´n strook grond weer eens schoonmaken. Vorige week kregen we daarover een brief. Ook om die reden wilde Heiko de berk graag weghalen. Voordat die mannen de berk misschien afvoeren. Ze komen namelijk in mei of juni. Toen de kettingzaag toch eenmaal gestart was, liep Heiko daar ook maar meteen mee naar de overkant van de weg. Daar lag namelijk ook nog een berk horizontaal, als gevolg van de storm op de 17e januari. Sinds die tijd is er niemand geweest, die zich daar druk om maakte. Dan moeten wij het maar doen… De lange stam werd ontdaan van de zijtakken en in vijf delen achter ons huis gesleept. Op de stapel “te zagen en te kloven hout”, die daarmee al wel heel hoog geworden is.
Zelf ging ik even aan de slag met de achterste kentekenplaat van de Hyundai. Al eens eerder had ik de zwarte letters en cijfers bijgewerkt. Ze werden in de loop der jaren niet meer duidelijk leesbaar. Met name de H en de 9 waren er destijds slecht aan toe. En onlangs kreeg ik in de gaten, dat de inkt van de markeerstift ook alweer vervaagde. Daarom de plaat even schoongemaakt en de letters weer zwart gemaakt. Als ze me nu flitsen weten ze in ieder geval weer van wie de auto is en waar ze de boete naar toe kunnen sturen. Ehhh..?!?
Eventjes een klein kiekje in de tuin. Wat is het verschil met 1,5 week geleden dan duidelijk te zien!
De laatste klus van Heiko voor vandaag bestond uit het grasmaaien. Voor de eerste keer in 2022 werd de grasmaaier gestart en werd het gazon, met veel mos en gras, gemaaid. De twee opvangbakken waren om de haverklap vol. Vooral ook, omdat Heiko het maaidek bijzonder laag had gezet. De eerste maaibeurt kan namelijk het beste meteen goed kort. In tegenstelling tot de laatste maaibeurt, aan het einde van het seizoen. Dan maai je het juist niet te kort. Een paar uur later was het gras eraf en werden sommige stukken nog even met de trimmer na bewerkt. Vooral langs het muurtje van de carport en rond de septictanks. Daar kun je met de grasmaaier niet komen. Zo vloog de “vrije dag” om. Morgen nog even weer werken voor Örtengren en daarna een lang weekend.
Eindelijk! Al een behoorlijke tijd wilde ik de schuurdeuren netter maken. De binnenkant welteverstaan. Schoonmaken had ik al meerdere keren gedaan, maar ze bleven lelijk. Hier en daar zaten klodders donkere verf op, alsof men er de kwast op had uitgestreken. Daarnaast waren de deuren beschadigd en hadden ze meerdere kleuren verf. Deze dag waren ze aan de beurt. Eerst werden de gaten zo goed en zo kwaad als het kon gevuld en bijgewerkt. Daarna kregen de meest donkere vlakken eerst een laagje verf. Tenslotte deed verf met een roller de rest. Nu de deuren netjes zijn, moeten de metalen lijsten toch binnenkort ook maar een likje verf krijgen… Zo blijf je lekker van de straat!
We waren beide nét klaar toen de lucht wel heel erg betrok. Er was voor vandaag regen voorspeld, maar dat was rond elf uur. En toen kregen we niets. Daarmee gingen we ervan uit, dat de bui overgewaaid was. Het staartje zat hem in het einde van de middag. Heiko had nog een begin gemaakt met trimmen, maar dat klusje kon hij niet meer afmaken. Het ging daadwerkelijk regenen. Dikke druppen! Een betere timing om te stoppen bestond niet.
Dat was even twee keer lezen. Stond er echt, dat je nu (11 mei) kaarten kunt bestellen voor 17 december? Zeker weten! De kaarten zijn voor het kerstconcert van het Bo Kaspers Orkester. “Het orkest is opgericht in 1991 en is een Zweedse pop- en rockband. Het genre van de groep is te beschrijven als enigszins gesofisticeerd, met invloeden van pop, rock, jazz en Latijns-Amerikaanse muziek en met zwaarmoedige teksten, die gaan over het leven van alledag in een moderne stedelijk omgeving. Bo Kaspers Orkester debuteerde in 1993 met het album “Söndag i sängen” (Zondag in bed) en heeft sindsdien nog acht albums uitgegeven en behoren tot de meest gerespecteerde livebands en bestverkopende artiesten uit Zweden en Scandinavië. In 1998 wonnen ze een Grammis (het Zweedse equivalent van de Grammy) als Artiest van het Jaar. In 2009 had de band meer dan een miljoen platen verkocht. Ja, dan moet je er natuurlijk snel bij zijn… Maar al in mei?
We wisten het eigenlijk al wel: “In de nasleep van de pandemie: meer mensen doen hun hond weg…” Nooit eerder kozen zoveel mensen voor een hond, als tijdens het pandemiejaar 2021. Het schijnt, dat toen iets meer dan 78.000 (!) nieuwe honden werden geregistreerd. Een recordaantal en een stijging van ongeveer 9 procent ten opzichte van 2020. Alleen toen het leven weer normaal begon te worden, begonnen er problemen te ontstaan. Vele nieuwe hondenbezitters bleken niet in staat te zijn, om voor hun hond te zorgen en moeten er nu plotseling en snel van af. Velen van hen vinden het namelijk moeilijk, om het dagelijkse leven met een hond op te pakken. Ze krijgen de dagindeling niet rond en willen nu van de hond af. Maar het is toch geen accessoire, dat je een week of zes maanden moet hebben? De “eigenaren” hebben totaal niet goed over de aanschaf van een hond nagedacht: het is immers een grote verplichting. Je zorgt wel voor een leven. En dat voor vele jaren lang. Sneu voor de hondjes die hun thuis verliezen…
Heiko, je hebt nog genoeg te zagen en kloven. Er liggen nog genoeg takken en bomen om verwerkt te worden.
Wat een geluk dat je dat werk ook leuk vindt.
Jullie blijven wel bezig met het huis en de tuin.
Gelukkig komen ook de leuke dingen aan bod.
Rondwandeling in de omgeving. Boodschappen in het dorp, nieuwe bril aanschaffen. Familie of vrienden ontvangen. Dat blijft ook altijd erg leuk.
Trouwens, wat betreft aanschaf honden in de afgelopen 2 jaar.
Dat konden we hier ook merken.
Gelukkig hebben onze overburen het goed voor met de hond. Zie dat ze regelmatig de hond uitlaten, oom de kinderen lopen er regelmatig mee. Ook gaat de hond 2x per week mee met een busje. Naar een boerderij in de buurt, hier hebben ze een heel groot afgezet stuk grond met bomen en kunnen de honden heerlijk met andere honden spelen.
Wat ik wel gelezen heb, dat hier in Nederland de honden ook weer weggedaan worden.
Gek dat ze dat niet doen met hun eigen kinderen. Een dier schijnt toch een gebruiksvoorwerp te zijn. Triest hoor!
Daarom willen wij ook geen dieren meer in huis. Ze hebben verzorging nodig. En je kunt ze niet ff thuis laten om lekker op vakantie te gaan. Of buren moet inschakelen. Nee, geef mijn portie maar aan Fikkie ;×)