Geen widgets gevonden in de zijbalk

Van zondag tot zondag huurden ze het vakantiehuisje Slogebo. Vandaag was het die tweede en laatste zondag. Helaas zat de vakantie er weer op. Vanavond tegen zes uur zou de boot weer met hen vanaf Gotenburg richting Kiel vertrekken. Morgen komen Peter en Daniëlle, Noud en Mason waarschijnlijk rond vijf uur ´s middags in Rotterdam aan. Dinsdag moet Peter weer aan het werk, terwijl Daniëlle dan nog een dag heeft om de boel op te ruimen en lessen voor te bereiden, omdat die woensdag weer voor de klas moet staan. Gisteren had Daniëlle aan Heiko gevraagd of hij vanochtend bij hen kon komen, om de kinderen even bezig te houden. Ze moesten uiteraard nog wat inpakken, maar vooral veel schoonmaken.

En dat laatste gaat niet zo eenvoudig als de kids de hele tijd in- en uitlopen. Natuurlijk kon Heiko daar komen! Het is immers vlakbij. Om half negen was Heiko zodoende daar en was hij buiten met Noud en Mason aan het spelen. Er werd veel geschommeld, met een bal en plastic hockeysticks gespeeld, even door de tuin gelopen, verstoppertje gespeeld en er werd nog even in de stal gekeken. Bij de grote koeien. Daar was de boer net bezig om zijn dieren te voeren en te melken. Ruim anderhalf uur werden de beide jongens “afgeleid” van papa en mama. Die stonden binnen te stofzuigen, te boenen, wc´s schoon te maken en ze zetten alles weer op de plek waar het bij aanvang stond. Het huisje moest tegen tien uur verlaten worden en dat is hen zo ongeveer gelukt.

Het was half elf toen ze gezamenlijk bij het huisje wegreden en dat ze naar mij toe kwamen. Heiko had me een seintje gegeven, zodat ik de koffie en thee klaar had. Veel tijd hadden ze niet meer, omdat het nog ongeveer een rit van drie uur was naar Gotenburg. Daar hadden ze ergens een “lekplats” gevonden waar de kinderen nog even konden spelen voordat ze de boot op mochten. Peter had ontdekt dat als ze via Google op “speeltuin” zoeken, er niets tevoorschijn kwam. Het zoekwoordje “lekplats” leverde enorm veel hits op en in Gotenburg zochten ze een van die hits op. Een mooie afleiding en ontspanning voor de kids na een drie uur durende autorit.

Mason is enorm “gecharmeerd” van opa en zijn gitaar! Op de laatste dag van de vakantie kan opa dan natuurlijk niet anders doen dan… Muziek maken en zingen! En dat was een feestje voor zowel Mason als ook Noud, want ze dansten heerlijk gezellig door de kamer! Maar na twee koppen koffie was het dan echt zover. Nog even naar het toilet en dan naar de auto. “Nog wel even met de kleinkinderen op de foto hoor!”

We hebben net als, vorig jaar, met de “Bende van Vijf” ook een leuke week gehad met het “Rotterdams Kwartet”. Uiteraard mede vanwege het mooie weer. Daardoor werd er veel gewandeld en zagen we twee lieve jongens buiten actief bezig zijn en enorm genieten van de natuur. Net als hun ouders trouwens. Het vakantiehuisje was een perfect onderdak voor ze en zeer compleet ingericht. Kortom er zijn alleen maar positieve dingen te melden.

Om half twaalf zwaaiden we hen uit, nadat er nog even heerlijk geknuffeld en gezoend werd. Toen startte Peter de stille motor en zagen we een paar minuten later in de verte de achterlichten van de VW langzamerhand verdwijnen. “We zien elkaar in augustus weer!”

En dan is het stil. Opnieuw! Het mooie van bezoek is, dat je er wekenlang naar uitziet. Nog mooier is als het eindelijk zo ver is en ze hier zijn. Heel vervelend is als het bezoek weer wegrijdt. Dat is op de een of andere manier zo abrupt. Daar leef je niet naar toe, dat moment is er ineens en dan blijven we weer alleen achter. We besloten om niet in huis te blijven zitten. We wisten dat er net buiten Aneby een kleine markt was. In het plaatsje Bällaryd. Het was een schitterende dag met veel zon en dat lokte eveneens om naar buiten te gaan. We reden via een toeristische route naar het kleine plaatsje. Onderweg genietend van het jonge groen. In het dorp liepen we op de markt, bij een dorpshuis, langs de elf standjes. We wisten van tevoren dat het niet spectaculair was, maar het was een doel om naar toe te rijden.

Bij een standje kochten we onder andere een paar notitieblokjes, bij een andere een tweetal fraai bedrukte metalen hartjes met haakje en bij weer een andere plastic kettingzaag. Met geluid! Dat laatste voor de kleinkinderen uiteraard. Thuis werd die meteen schoongemaakt en bleek, dat alles werkte! Het heeft zelfs “lawaai” bij het starten van de kettingzaag en bij het zagen zelf! Ook de “ketting” draait. Nét echt! Het grappige van de markt was, dat ik mijn pasje was vergeten en Heiko daarom alles mocht betalen.

Alles was overigens via Swish te betalen en daarvoor heb je alleen je mobiele telefoon nodig. Maar laat ik die ook thuis hebben laten liggen! Binnen in het verenigingsgebouw waren nog een paar kraampjes. Eentje van een soort overkoepelend orgaan van vakbonden. Daar moesten we een bidon meenemen. Oh kee… We zagen ook nog een stand met zelfgemaakte schilderijen. Eentje leek wel in 3-D geschilderd te zijn! De vrouw die het geschilderd had zat achter de stand. We complimenteerden haar. Heiko gaf zelfs aan dat hij haar schilderijen op een schaal van 1 tot 10 beoordeelde met een 10! Dat vond ze uiteraard fijn om te horen.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Op het terrasje namen een beetje drinken en een broodje worst. In het zonnetje en helaas ook in een fris windje dat af en toe om het hoekje kwam. De markt duurde tot drie uur en tegen die tijd reden wij ook weer weg. Om niet dezelfde weg terug te rijden namen we de afslag naar het Skärsjö. Een groot meer, waar ook een badplats (zwemplaats) was. De weg liep verder en verder en na enkele fraaie plekjes kwamen we zomaar ineens uit in Flisby, bij de stenenhandel! Diverse stenen van Flisby heeft Heiko al in zijn handen gehad als er een oprit gelegd moest worden of een tuinmuurtje. Het dorpje Flisby reden we door en aan het einde van de straat zagen we het gele huisje staan, waar onze vrienden Riks en Phaedra anderhalf jaar gewoond hebben. Herinneringen… Via het vakantiehuis van onze andere vrienden Rob en Marijke, net buiten het dorpje Flisby, bereikten we uiteindelijk via de route langs Askeryd het mooie, rustige Ödarp. Thuis!

Daar namen we plaats in de tuin op de vlonder en genoten we van de zon en de vogeltjes die rondom ons vlogen. De bonte vliegenvanger, of zoals die hier heet de “svartvit flugsnappare” vloog een beetje zenuwachtig om ons heen. Onderweg ving hij vliegjes. Toen zagen we, dat hij in een van de zeven (of negen?) broedhokjes vloog. Het leek er sterk op, dat hij het vrouwtje aan het voeren was die daar binnenin zat te broeden! Toppie! Vorig jaar hadden we ook drie nestjes met bonte vliegenvangers, maar jonkies hebben we nooit te zien gekregen. Misschien dit jaar?

Naast vele foto´s van de bonte vliegenvanger namen we ook “een paar” van voor het trollenhuisje. Daarvoor is het op de grond momenteel helemaal wit van de honderden bosanemoontjes. Echt prachtig! Met daartussen vele dikke keien en de door ons gepote jonge sparrenbomen. Een mooi tafereeltje. We besloten ook een paar foto´s van onszelf te maken. Eens een andere voorgrond dan een bord met eten…

Voor ons wekelijkse beeld-telefoongesprek met Heiko zijn ouders namen we deze keer plaats op de veranda! We gingen met onze rug naar de tuin zitten en de laptop voor ons op de tafel, zodat Heiko zijn ouders via de camera van de laptop de tuin in konden kijken. Tijdens het gesprek nam Heiko hen nog even mee de tuin in om ze de jonge sparrenbomen te laten zien. Die zijn sinds ze zijn geplant al flink gegroeid. Tijd om de oude grote berkenbomen nu weg te halen. De zijn inmiddels ruim twintig meter hoog en “rijp” voor de houtkachel. We spraken samen over het bezoek van het “Rotterdams Kwartet”, hun kleindochter Daniëlle met haar gezin. En over de drukke week in Hoogezand. Daar was nagenoeg elke dag wel een activiteit geweest! Mijn nieuwe bril werd goedgekeurd en we daarna kwam de nieuwe hobby van Heiko zijn moeder ter sprake: “Diamond Painting”! Dat hadden we nooit gedacht. Er is inmiddels zelfs een klein inklapbaar campingtafeltje aangeschaft, zodat ze samen in de kamer kunnen zijn als mam die “diamanten” op het kaartje plakt en pap tv kijkt. Ze had al twee kaarten gemaakt, die ze vol trots liet zien. Na het gesprek bleven we niet al te lang meer op. Het was een “enerverende” week.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.