Het is weer stil in Ödarp. Althans voor de komende twee weken. De afgelopen drie weken hadden we bezoek uit Nederland. Eerst het onverwachte bezoek van Jan en Dietske, daarna oud-collega Marco en zijn vrouw Viviën en meteen gevolgd door het” Rotterdams Kwartet”. Uiteraard was het heerlijk om deze lieve mensen allemaal te ontvangen. Daarover hoor je ons absoluut niet klagen! Je doet je best om ze zo gastvrij mogelijk te ontvangen en dat betekent toch dat iets meer doet dan normaal. Heiko ging vaak met ze aan de wandel en ik zorgde voor de koffie/ thee en deed er vaak iets van (zelfgemaakte) gebak bij. Vanaf vandaag is het qua bezoek twee weken rustig. Dan komen Sietse en Annet op bezoek! Ze verblijven niet bij ons in huis, ook niet in vakantiehuisje Slogebo en komen ook niet met een tent, caravan of camper. Zij slapen in de jeugdherberg Solviken op ongeveer een half uurtje rijden vanaf ons huis. Daar verbleef mijn neef Sietse al vaker. Alleen of samen met zijn moeder. Dat adresje bevalt hem goed en daarom koos hij het voor dit jaar weer.
Voor ons begon het “normale leven” weer en dat betekende voor mij wassen, was ophangen, strijken, schoonmaken en achter de laptop. De afgelopen week zijn er erg veel foto´s gemaakt. Begrijpelijk toch? Die moesten weer bekeken en gearchiveerd worden Een tijdrovende hobby kan ik je vertellen! Het is hier momenteel overigens al een paar weken lang prachtig weer. De zon is er dagelijks al om zes uur bij en dat trekt Heiko op tijd uit bed. Die is tegen half zeven al in de kamer te vinden. Met zijn kopje thee zet hij zich achter de laptop en begint de verhalen te typen voor de website. Dat pak ik later op de dag over. Ik vul het aan, corrigeerde tekst en plaats er foto´s bij. Daarmee is onze website teamwork geworden! Het thuiszijn van Heiko heeft zijn voordelen!
Heiko ging even later naar buiten om als eerste de houtbak met de grijpvoorraad weer aan te vullen. We stoken op dit moment trouwens lang niet meer zoveel als een paar weken geleden. De temperaturen zijn flink de lucht in gegaan en de houtkachel hoeft dan ook maar twee keer op een dag gestookt te worden. De geproduceerde warmte wordt opgeslagen in het water in de accumulatietanks en daarvan kunnen we de hele dag warm water gebruiken. Dat scheelt een hoop gesleep met hout!
Na de koffie werd de eerder gekochte nieuwe brievenbus uit de doos gehaald. De oude was immers vernield door het geweld van de sneeuwschuiver. De oude brievenbus zat met twee schroeven vast aan een plankje en kon eenvoudig losgeschroefd worden. De nieuwe werd op dezelfde plank vastgezet, maar dan met drie schroeven. Om de stevigheid te vergroten. Terwijl Heiko aan het vastschroeven was, vond hij dat het bouwwerkje van de brievenbus erg beweeglijk was.
Niet alleen de brievenbus had te lijden gehad van de sneeuwschuiver: het hele bouwwerkje! Tijd voor versteviging. Er werd een extra steunlat geplaatst richting een paal in de grond en aan de achterkant werd eveneens een extra plank geschroefd. Even testen… Ja, véél steviger nu! Ook de weggeslagen zijplank werd er weer aangezet. Hmmm… “Even” een brievenbus ophangen werd zomaar een uurtje werk. Het vervolg is voor mij: binnenkort het bouwwerkje rond de brievenbus verven! Ik denk dat ik er maar “heel binnenkort” van maak…
Omdat we de laatste dagen zulk mooi weer hebben krijgen we de kriebels. De kriebels om met de camper op pad te gaan. De nieuwe stoel moet getest worden. Voordat ik erop kan zitten moest het frame onder de stoel eerst lager gemaakt worden. Zodoende haalde Heiko de nieuwe stoel er weer uit en schroefde hij het frame los van het chassis. Dat frame werd meegenomen naar de garage. Er zou ruim acht centimeter tussenuit geslepen worden met de flex. Daarmee komen we weer op hetzelfde niveau te zitten.
Met de flex en een juiste schijf, voor ijzer was het slijpen een fluitje van een cent. Aan één kant van het frame liet Heiko een opstaand randje staan. Daarmee zou hij de twee losse delen later weer aan elkaar kunnen zetten met schroeven. Dat was zijn theorie. En inderdaad: dat werkte! Voor alle zekerheid laten we de beide delen ook nog even aan elkaar lassen door buurman Erling. Het zit nu ook al goed vast met in totaal vier bouten. Nadat het rondom gelast is, is het 100% goed en betrouwbaar. Misschien morgen even proberen of Erling tijd heeft.
Na de middag werd de kettingzaag erbij gepakt. Samen hadden we besloten dat er vier lange berken weggehaald kunnen worden. Die op een rijtje langs de weg staan, voor het trollenhuisje. Ze belemmeren het zicht vanuit onze kamer en veranda. Ze nemen ons het zicht weg en verstoppen ons huis vanaf de weg bekeken. Als de zon in het zuidwesten staat geven ze ook nog eens veel schaduw in de tuin. Als die grote bomen weg zijn krijgen we dus ook meer zon en krijgen de gepote sparrenbomen voor het trollenhuisje meer licht en vocht. Kortom: redenen genoeg om ze om te zagen. Voor alle zekerheid maakte Heiko de om te zagen boom vast aan de staalkabel van de lier en trok de boom “op spanning”. Hij wilde liever niet dat de boom over de weg zou vallen.
Om het laatste risico van ongelukken te beperken stond ik op de weg om eventueel verkeer tegen te houden.
De boom werd ingekeept aan de kant van de valrichting, opnieuw op spanning getrokken en daarna aan de zij- en achterkant ingezaagd.
Terwijl hij zaagde hield Heiko mij in de gaten, om te zien of ik een teken gaf dat hij moest stoppen in verband met verkeer.
Dat was niet het geval, dus kon hij verder zagen.
Ineens hoorde Heiko de boom kraken en deed hij een paar stappen achteruit.
De boom viel!
Precies waar hij moest vallen.
Perfect!
Helaas heb ik deze video verticaal opgenomen.
Helaas, omdat ik met meerdere programma´s heb geprobeerd
om het filmpje horizontaal te krijgen.
Je ziet het al: het is niet gelukt.
Mijn excuses hiervoor.
Daarna zat mijn “werk” erop en begon Heiko met het weghalen van alle zijtakken. Die werden op een grote stapel gelegd, waarvandaan ze later versnipperd kunnen gaan worden. We laten ze nog even een weekje liggen om te kunnen drogen. Toen alle taken verwijderd waren werd de twintig meter lange stam in stukjes gezaagd. Op een gegeven moment was de benzine van de kettingzaag op en keek Heiko op zijn telefoon. Alweer vijf uur! Tijd om te stoppen, want we gingen samen grillen!
Daarvoor maakten we samen alles gereed in de keuken. De worstjes had ik eerder al uit de diepvries gehaald zodat die konden ontdooien. We maakten er een salade bij en bakten er een paar aardappelen bij. Een paar verschillende sauzen mee op het dienblad en voor mij frisdrank en voor Heiko een biertje. Het vuurtje werd gestookt, stoelen erbij met kussen erin en grillen met die worsten op de telescoop prikkers! Vorige week met het “Rotterdams Kwartet”, nu met z´n tweeën. Opa miste de hulp van de kleinkinderen, die het vuurtje brandend hielden door er steeds hout en dennenappels op te gooien.
Wat hebben we het toch goed.
We staan er (gelukkig) vaak genoeg bij stil,
om het iedere keer weer te waarderen…
Om ons heen vlogen en floten diverse vogels. Ook zagen we dat het mannetje van de svartvit flugsnappare vliegjes ving voor het vrouwtje, dat (zoals wij denken) in een van de broedhokjes op de eitjes zit. En wat kan die mooi zingen! Verder zagen we twee roodborstjes achter elkaar aanvliegen en koolmeesjes. Ook de boomklever was in de buurt en iets verderop hoorden we de specht druk aan het hakken in de bast van een boom. Zelfs een paartje vinkjes waren er en ook een sijsje. Die was zo druk in de weer, dat het poseren voor een foto er vandaag niet in zat. Wat is er toch veel te zien als je er oog voor hebt.
We zaten nog lekker in het zonnetje te eten en te babbelen, totdat die grote gele bal achter onze grote sparrenboom verdween. Het toeval wil, dat we op dat moment ook net beide genoeg gegeten hadden. Nog even napraten bij een laatste glas drinken en toen was het tijd om in huis te gaan. Het werd te fris. Het gegrilde heeft ons weer prima gesmaakt en het was reuzegezellig! “The party ´s over now…”
