Op verzoek van ons bezoek stond er voor vandaag alweer een wandeling op het programma. Daarmee hebben ze al vele mooie wandelingen bij ons in de buurt gelopen. Uiteraard zijn er nog veel meer, maar dit waren wel onze favorieten. Vandaag liep Heiko met het “Rotterdams Kwartet” het “rondje om het meer” zoals wij dat altijd noemen. Aangezien dit echter een lange wandeling is, in ieder geval met zeer langzaam lopende peuters, parkeerden ze de Volvo op onze vaste parkeerplaats en reden ze met de VW een behoorlijk eind de route op. Vanaf daar naar de Volvo (om het meer) scheelde toch zeker een uur lopen!
Heiko begeleidde ze langs de mooiste plekken en er werd wederom genoten van het lopen door de ongerepte natuur. Rond het meer, dat het Lilla Skärsjön heet en dat net in de provincie Östergötland ligt, onze buurprovincie. Onderweg kwamen ze veel doorkijkjes op het meer tegen en rotsen van waaraf je het meer ook kon zien. Op een van de rotsen, waar Heiko met de oudste van de twee stond, wilde Noud opa in het water duwen, zodat opa even lekker kon zwemmen. Dat werd toch maar even ontweken…
Precies aan het einde van het meer staat een groot, rood houten huis. Daarbij een grote schuur en een oude, vervallen watermolen. Voor zover zij dat konden zien, stond het huis leeg. Er stonden namelijk geen bloemen en er hingen geen lampjes voor de ramen en er hingen geen gordijnen. Het zag er daarmee onbewoond uit. Peter had meteen interesse: “Wát een fantastische plek!” zei hij. “Wat zou zoiets moeten kosten”. Heiko had geen idee. Het zou zomaar kunnen, dat een groot deel van het meer erbij hoort en misschien eveneens een paar hectare bos. Dan praat je wellicht over een paar miljoen kronen? Bij het huis stroomt het water vanuit het meer verder via een beekje. Dat stroompje was behoorlijk krachtiger dan het water wat door ons beekje stroomt. Daar kon in ieder geval veel stroom opgewekt worden volgens Peter. Voldoende voor dat huis…
De kids vermaakten zich ondertussen bij het water: steentjes en takjes in het water gooien. Er werd getracht om een familiefoto te maken bij het water, met een fraai begroeide rots op de achtergrond. Maar de oudste had het te druk met de steentjes en de takjes. Die bleef geen seconde stilzitten. Toch vind ik hem goed gelukt! De wandeling heeft twee uur geduurd en de kids hadden die spelenderwijs volbracht. De route rond het meer werd door de bijna vier jarige Noud ongemerkt uitgelopen. Helemaal naar de plek waar opa´s Volvo stond. Als het had gemoeten, had hij het laatste stuk ook gewoon gewandeld. Thuis in Rotterdam was hij het liefst binnen aan het spelen, vertelde papa Peter.
Het was verbazingwekkend hoe hij van de wandelingen genoot en hoe hij takken zocht, mooie dennenappels en keitjes, enzovoort. Top! De jongste, Mason, had veel van de natuur vanaf de schouders van Peter gezien deze keer. Met de Volvo reden ze verder naar de VW, waarna beide auto´s en hun inzittenden ieder hun eigen kant weer op gingen. Dit was hun laatste wandeling in de Zweedse bossen, want morgen gaan ze weer terug naar Rotterdam. Wederom via de boot vanaf Gotenburg naar Kiel. Ze hebben uitstekend weer gehad deze week, wat de vele wandelingen mogelijk maakte. De week was heel anders geweest indien het de hele tijd had geregend.
Heiko had ze verteld, dat er vandaag een lange loppis in de hoofdstaat van Tranås was. De langste loppis (rommelmarkt) van de provincie Småland was voor vandaag wederom georganiseerd. We waren er een paar jaar geleden een keer geweest en hebben toen langs de vele kraampjes geslenterd. Aan de ene kant leek met het mij erg gezellig om daar ook even naar toe te gaan. Aan de andere kant zou het slenteren geen goed idee zijn voor mijn rug. We besloten thuis te blijven. Het leek Daniëlle wel heel leuk! Ze vergeleek het met de Oranjemarkt in Rotterdam, op Koningsdag. Helaas was de kleine Mason om drie uur net wakker en was de rommelmarkt om drie uur afgelopen. Jammer. Misschien een ander jaar?
Heiko kwam tegen het middaguur thuis en wij aten samen direct maar een broodje. Daarna plaatste ik mij achter de laptop en ging Heiko nog een beetje kloven. De laatste houtklompen van de omgewaaide grote sparrenboom werden gekloofd. Het rechterdeel van houtstek twee is weer leeg en houtstek drie ligt bijna vol. Daar kan nog vier kuub bij en dan is die helemaal vol. Meteen gaf ik aan, dat hij die wat mij betreft mag vullen met de vier grote berkenbomen die voor ons trollenhuisje langs de weg staan. “De volgende week!” antwoorde Heiko terug!
Peter en Daniëlle hadden ons afgelopen donderdagavond uitgenodigd om daar te komen eten. Helaas voelde ik mij die dag zo slecht dat we dat af moesten bellen. Vandaag voelde het beter aan en vroeg Heiko of het aanbod nog stond. “Ja, natuurlijk!” riepen ze beiden tegelijk! We spraken met ze af om daar, in vakantiehuisje Slogebo, om vijf uur te zijn. Peter was op dat moment drukdoende in de keuken met opgebakken aardappelen, verse aardappelen, broccoli, pastasaus en pasta. Jeetje! Eten voor een groep van tien personen!
De verse aardappelen met broccoli en saus was voor de beide jongens. Die kregen er nog een lekkere worst bij ook! Ze aten er flink van. De wandelingen en de gezonde buitenlucht hadden hun eetlust goed wakker geschud. Geweldig!
Wij aten van de opgebakken aardappelen en een heerlijke worst, gevolgd door de pasta met de zelfgemaakte pastasaus. Heerlijk! “Goed gedaan Peter!” Wij zorgden dit keer voor het toetje en dat was ijs. Uiteraard met slagroom en frambozenjam. Dat werd gewaardeerd. Zeker door de kleinkinderen!
Waar we bijzonder van opkeken was, dat de kleine Mason op een gegeven moment de stofzuiger pakte. Hij had iets van zijn eten laten vallen en wilde dat blijkbaar opruimen. Met “bovenmenselijke kleuterinspanningen” pakte hij de zware stofzuiger, slang en buis uit een kast bij de achterdeur, trok het snoer uit en liep met de stekker naar een stopcontact. Op dat moment moest hij even geholpen worden, waarna hij de hele keuken en de hal bij de achterdeur stofzuigde. Minstens een half uur was hij aan het stofzuigen. Wat een kereltje! Daarna werd de stofzuiger keurig weer opgeborgen in dezelfde kast en werd de deur gesloten. Was de vloer na die actie inderdaad schoon? Nee, dat niet. Maar het idee was geweldig leuk om te zien.
Nét voor het eten liepen beide kinderen nog rond in het huisje en struikelde Noud ergens over in de keuken. Hij viel daarbij voorover en wilde zich opvangen met zijn handen. Twee vingertjes zette hij daarbij precies op de hete kookplaat van het fornuis. Au! Die had echt pijn. Twee vingertopjes werden rood: verbrand! Meteen deden we zijn handje in een kopje met koud water. Dat hielp, maar zodra hij zijn handje eruit deed wat het opnieuw pijnlijk. In het huisje was een EHBO-doos aanwezig en daar vonden we een tube met brandzalf. Dat mocht oma op zijn vingertjes smeren en na een paar minuten hoorden we Noud niet meer over zijn vingertjes. Het hielp!
Toen ik na het eten ook nog eens ging voorlezen uit het nieuwe “Kikker-boek” was Noud het hele incident gelukkig alweer lang vergeten. Ik mocht hem nog naar bed brengen ook! De trap naar boven, naar Mason was voor mij op dat moment niet meer verstandig. Beide kleinkinderen sliepen vrij vlot, nadat ze rond zeven uur naar bed gingen.
Wij dronken nog een kopje koffie en gingen daarna terug naar Ödarp. Op het weiland voor huisje Slogebo zagen we nog twee elanden! Eentje lag in het gras en eentje stond stokstijf stil. Beide keken ze ons de hele tijd aan. We kregen ruimschoots de tijd om foto´s te maken. We gaven het snel aan Peter en Daniëlle door en ook zij zagen in ieder geval nog één eland. Voor hun nummer zes deze week.
Wij reden door en zagen onderweg nog een paar reeën en, heel bijzonder, een das! Die liep in een weiland vlak bij ons huis. Het werd op dat moment al iets schemerig, maar op de foto is hij toch nog wel redelijk goed te zien. Meestal zien we alleen aangereden, dode dassen langs de kant van de weg. Dit was een springlevende. Yahoo! Onze laatste verrassing van deze avond, naast het samenzijn met de (klein-) kinderen, het zien van de elanden, reeën en das, was een hele mooie zonsondergang. Onze dag kan niet meer stuk. Welterusten!
