Vanochtend hadden we onze vrienden uit Flisby op bezoek. Rob en Marijke waren weer in hun vakantiehuis aangekomen voor hun zomervakantie. In mei waren ze hier ook en als het enigszins kan spreken we telkens als ze hier zijn even een keer af. Zo ook vandaag. Om tien uur konden we ze verwelkomen met koffie en een stuk(je) gebak. Voor deze gelegenheid had ik een taart gemaakt, die voor de helft met slagroom was en de andere helft met mokka. Het maken van een keuze voor slagroom of mokka was erg lastig voor Rob, dus kreeg hij een stuk waarin van beide te proeven was. Beetje groot was het daarmee wel: “Wie een grote mond heeft “moet op de blaren zitten” “.
Gesmaakt heeft het ons allemaal wel! Ze vertelden ons onder andere over hun hiking activiteiten. Ze hadden recentelijk een lange wandeling gemaakt rond het Assjön, een groot meer dat tussen Aneby en Askeryd ligt. Te voet hebben ze dat gebied verkend en onderweg wild gekampeerd. De avonturiers! Geweldig om hun belevenissen te horen. Beiden hadden een rugzak mee en daarin alle benodigde spullen. Respect! Voor morgen staat er alweer een andere hiking tocht op het programma. Leuk hoor.
Na de middag zat ik er helemaal doorheen en moest ik er even bij gaan liggen. Heiko en ons bezoek zijn toen gaan darten in de kelder. Daar werden een paar mooie partijtjes gespeeld, waarvan de meeste werden gewonnen door Heiko deze keer. Op advies van Jan Koops, spelen ze nu steeds vanaf 301 terug naar 0 en niet meer vanaf 501 terug naar 0. Waarom? Omdat het uiteindelijk bij het darten gaat om het uitgooien met een dubbel in de buitenste ring van het bord. Daar moet op geoefend worden en dat doe je sneller en daarmee vaker op het moment dat je vanaf 301 terug telt in plaats van vanaf 501. Bij het uitgooien had Heiko vandaag meer geluk dan onze gast, zodat de meeste legs en sets op zijn naam kwamen te staan. Ongeveer twee uur later waren ze er wel klaar mee en kwamen ze weer in de kamer. Heiko liep toen meteen door naar boven om mij wekken. Ik had van de hele wereld niets meer meegekregen… Ik baal hier wel erg van, want zo gaan de dagen wel heel erg snel voorbij. En ook nog zonder dat je iets doet of iets beleeft…
Aan het einde van de middag reden we samen naar Aneby. Daar was vandaag de jaarlijkse cruising. De afgelopen twee jaar was het vanwege corona niet georganiseerd, echter dit jaar en specifiek vandaag kon het evenement weer doorgang vinden. Tussen drie en zeven uur vanmiddag – avond zouden vele oldtimers door het dorp rijden. In een zeer rustig tempo: cruisen dus! In onze herinnering van drie jaar geleden, toen we er bij toeval kennis van namen, waren er volgens ons ongeveer 25 oldtimers. Een zeer bescheiden evenement dus. Dit keer waren er echter veel meer oude auto´s naar Aneby gekomen en telden we minstens zo´n 200 oldtimers!
Hele mooie, fraai opgepoetste oldtimers, maar eveneens oude roestbakken met veel lawaai. Beiden trokken veel publiek. Heel veel publiek en de aanwezige mensen langs de hele route genoten er enorm van. Deze dag stonden er duizenden mensen, die allemaal naar dit evenement waren getrokken. Dat is fijn voor de organisatie en uiteraard ook voor de deelnemers. Die vinden het geweldig, dat hun auto´s zo gewaardeerd worden. Het was gelukkig ook prachtig weer voor deze happening en er reden dan ook heel veel auto´s zonder dakje.
Wat is het toch eigenlijk bijzonder, dat er hier in Zweden zo verschrikkelijk veel oldtimers, en dan specifiek oude Amerikaanse auto´s, zijn. En dat men er ook nog eens mee rondrijdt. Laten we maar eerlijk zijn: in meerdere andere landen blijven de oldtimers onder een kleed of in de schuur staan tot er een dag is zonder regen en met zon, om dan aan de rit te gaan… Hier wordt overigens in elk, zichzelf respecterend, dorp en stad jaarlijks dergelijke evenementen georganiseerd.
Op hetzelfde moment was er in Rättvik, een paar honderd kilometers richting het Noorden, bijvoorbeeld ook een hele grote happening aan de gang. Daar met duizenden oldtimers. En volgend weekend, op de 12e en 13e augustus, is er in Tranås een grote meeting met oldtimers. Daar zijn we ooit een keer geweest en dat is een fantastisch feest. Dat trekt enorm veel publiek en er is op verschillende plaatsen livemuziek. In het park van Tranås is zelfs een grote markt! Wij maken dat de laatste jaren niet meer mee, vanwege de verjaardag van Heiko zijn vader. Daar willen we bij zijn en we zijn daarmee dus op die dagen in Nederland.
Toen we eerst even voldoende van de optocht hadden gezien (en geroken), stapten we de pizzeria binnen, waar we door ons bezoek werden getrakteerd. We bestelden ieder een pizza! Nee, dit keer niet de patatjes met kip. Verandering van spijs… Daarbinnen was het erg druk. Meer mensen waren op het idee gekomen om een pizza te gaan eten. De eigenaren waren er echter goed op voorbereid en waren met voldoende mensen in de keuken en in de bediening, om iedereen vlot te helpen met zijn of haar bestelling. Wat heeft het ons lekker gesmaakt: het gezelschap, het eten, het praten (toch wel) en het af en toe bekijken van oldtimers: het plaatje was compleet. Met een volle buik gingen we nog even weer naar de oldtimers kijken.
Op dat moment was het rond half negen en reden de oldtimers nog steeds rond door de stad. Terwijl het evenement tot zeven uur zou duren! Wat een gezelligheid! Even later besloten we toch naar Ödarp te rijden. Ondanks het feit, dat er later die avond in het Folketspark in Aneby, een muziekfeest met veel rockabilly muziek werd georganiseerd. Wij hadden dat niet in de gaten en waren alweer thuis toen we hiervan kennis namen. We waren ook allemaal moe en daarmee werd het dan ook niet zo heel laat vanavond. De vermoeidheid van de autorit naar Ödarp knalde er nu bij Sietse ook in. Ja, het is mijn neef die bij ons is! We mochten vanaf nu zijn naam wel weer op de site noemen, maar niet “zijn pincode”…
