Geen widgets gevonden in de zijbalk

Donderdag hielden we de hele dag contact via WhatsApp berichten met ons bezoek, dat vanuit Nederland onderweg was naar Ödarp. Vanochtend om 05:00 uur waren ze vertrokken en ruim vier uur later kregen we een seintje, dat ze in Puttgarden voor de poortjes van veerboot stonden. De veerboot die hun naar Rødby in Denemarken zou brengen. Toen werd er even kort gebeld, want plotseling begon de rij auto’s voor hen te rijden. Even later volgde het bericht: “Wij moeten wachten op de volgende boot”. Blijkbaar stonden er zoveel auto´s en vrachtauto´s te wachten, dat die boot al snel vol zat. Er zat niets anders op dan wachten op de volgende. Gelukkig duurde dat slechts ongeveer 20 minuten. Om iets over twee uur in de middag kregen we het bericht dat ze op de boot Helsingør – Helsingborg zaten en dat Zweden in zicht was! Er werd gezegd dat de rijsnelheid steeds hoger werd naarmate ze dichter bij ons in de buurt kwamen. Een goed teken, maar we hebben ze toch maar even gewaarschuwd dat het laatste stukje weg naar ons toe toch echt maximaal 70 km per uur is… Overigens schrijven we over “ons bezoek” en noemen we geen namen. Dit is op verzoek van onze gasten zelf. Ze vinden het niet nodig dat de hele wereld kan lezen dat het huis in NL nu een paar weken leegstaat. Begrijpelijk en daar houden we uiteraard rekening mee. Als de reis zo voortvarend zou blijven verlopen konden we tegen de klok van half zeven een auto met een Nederlands kenteken vanuit zuidelijke richting naar Ödarp zien komen. En dat klopte!

Net na de middag reed ik nog even naar Tranås. Ik was niet helemaal tevreden met het eindresultaat van mijn laatste knipbeurt en wilde zodoende even kijken of de kapper er was. Dan wilde ik hem vragen om het op mijn aanwijzingen, met name in de nek, goed wilde maken. Daarnaast was er een pakketje dat verstuurd moest worden, dus reed ik ook even bij het postagentschap aan, bij de Preem. Verder reed ik langs de apotheek om een Schengenformulier te halen voor mijn medicijnen. Mochten we aan de grens ergens worden aangehouden en worden gecontroleerd, heb ik dat formulier nodig om aan te kunnen tonen dat ik die medicatie op dokter voorschrift gebruik. Helaas konden ze mij daar op dat moment niet mee helpen, vanwege personeelstekort… Onverrichte zake verliet ik de apotheek. Ik moest morgen maar terugkomen. Morgen gaan we het dan maar in Aneby proberen. Tenslotte kocht ik nog een paar kleine dingetjes bij de Coop. Ondertussen was Heiko in Ödarp op de zitgrasmaaier gestapt en had hij het gras gemaaid. Het was nog niet zo heel erg veel gegroeid, maar we wilden het uiteraard wel netjes hebben voor ons bezoek. Waarschijnlijk hoeft het nu ook niet meer gemaaid te worden voordat we naar Nederland afreizen. Het groeit momenteel namelijk niet zo heel snel.

Na terugkomst uit Tranås begon ik met de voorbereidingen voor het grillen. ´s Avonds wilden we namelijk met onze gasten grillen in de tuin, boven open vuur in de betonnen putring. Uiteraard met voldoende water bij de hand in het geval er een vonkje zou willen ontsnappen, want het is erg droog en er wordt gewaarschuwd voor brandgevaar. Het grillen was een mooie activiteit, waarbij we konden eten, drinken én bijpraten. Dat laatste gebeurde veelvuldig en het was dan ook vreselijk gezellig. De uurtjes vlogen om en ondertussen werden er worstjes en hamburgers gegrilld en opgegeten. Het hout waarmee het vuurtje brandend werd gehouden was droog, maar tegelijkertijd zat er iets in wat enorm rookte. Er was weinig tot geen wind, waardoor die rook erg laag bij de grond bleef hangen. Voorbijrijdend verkeer zou gedacht kunnen hebben dat er iets in de brand stond…

Nu ze de reis een paar dagen moesten uitstellen vanwege onze corona klachten, hebben we in eerste instantie niet zo heel veel dagen meer samen. Vandaag was voorbij toen ze er waren en dinsdag rijden wij immers weg met de camper richting Nederland. Uiteraard is dat geen verrassing voor onze gasten. Die hebben al aangegeven, dat ze dan mooie fietstochten gaan maken in de omgeving. Als wij terugkomen in Ödarp kunnen we het samenzijn echter alsnog voortzetten, want ze blijven minimaal drie weken hier in Zweden. Overigens hadden ze ook allerlei lekkernijen meegenomen voor ons en voor Ebba. De keukentafel lag vol! Heel erg lief. Uiteraard mocht Ebba meteen het een en ander proeven en dat werd in enkele seconden goedgekeurd. Lekker…

Na een verdiende nachtrust gingen de gesprekken vrijdagochtend gewoon verder. Ik had een paar stukken rabarbertaart uit de diepvries gehaald en die lieten we ons goed smaken op de veranda, tezamen met een kopje koffie. We hadden eerst plaatsgenomen op het terras en zelfs de parasol er bij uitgedraaid, vanwege de felle zon. Een half uurtje later begon het echter plotseling een beetje te regenen. Gelukkig kunnen we dan uitwijken naar de overdekte veranda. In de loop van de ochtend reden we naar Aneby om daar naar de apotheek te gaan voor het Schengenformulier. ´s Ochtends hadden we overigens nog even contact met de Vårdcentral over die bewuste medicijnen waarvoor dat formulier nodig is. Ik had namelijk precies voldoende stuks nog voor onze reis naar NL en terug, maar het werd wel krap. Stel dat we autopech zouden krijgen of om een andere reden ons verblijf in NL ietsje verlengen, dan zou ik te weinig pilletjes hebben. Voor alle zekerheid wilde ik graag alvast een extra doosje Oxycodon meenemen van de apotheek. Dat recept lag er al, maar ze mochten het nog niet meegeven, omdat ik de vorige doos nog niet zo lang geleden had opgehaald. Dat wordt allemaal keurig geregistreerd. Mijn verhaal betreffende onze vakantie begrepen ze wel, maar de huisarts moest toestemming geven om de extra voorraad af te mogen geven. Dat werd gelukkig vlot geregeld en zodoende kon ik en extra medicatie en het Schengenformulier meekrijgen. Fijn, ook weer geregeld!

Hierna liepen we met z´n drieën naar het terras van konditorei Thimons in Aneby. Binnen kochten we een kop koffie met een lekkere koek, die we buiten in alle rust en met uitzicht op het marktplein consumeerden. Vervolgens stapten we weer in de auto en reden we Aneby uit richting het dorpje Bredestad. Daar staat een klein wit kerkje, dat al bijna vijf jaar lang mijn aandacht trekt. Die wil ik graag eens van binnen zien. Helaas waren de deuren gesloten en konden we niet naar binnen. In de buurt van het kerkje staat ook een bijzondere steen, een soort Menhir zoals we die kennen van de romeinen Asterix en Obelix. Die zochten we op. Aanwijzingen stonden op een kaartje dat aan een aanplakbord hing. We moesten de weg met nummer 132 oversteken en daarna een landweggetje naar links nemen.

Het graspad, dat we vervolgens kozen begon met twee duidelijke sporen, waardoor het er op leek dat we daar met de auto in konden rijden. In de verte zagen we de steen al in een weiland staan. Het pad werd echter smaller en smaller en keren was absoluut niet mogelijk. Aarzelend reden we verder tot we niet verder konden. Het pad stopte bij een hekje en zowel links als rechts was nauwelijks tot geen ruimte om uit te kunnen stappen. Een stukje vooruit zodat de ene deur open kon en een stukje achteruit zodat de andere deur open kon… “Oef, waar zijn we aan begonnen?” Het lukte om alle drie de auto te verlaten, waarna we naar de bijzondere steen liepen. Tja, bijzonder inderdaad. Er stond een bordje met uitleg bij en het waarschijnlijk zou gaan om een markering van graven. De steen was niet allee een graf maar ook een “vruchtbaarheidssymbool”. De steen stond er vermoedelijk al sinds 550 jaar na Christus. Het was niet nodig om uren op die plaats te blijven staan, want er was verder niets bijzonders te zien. We stapten voorzichtig weer in de auto en reden stapvoets achteruit, sturend op de buitenspiegels het pad terug. Dat was spannend, omdat de bossen en takken van de bomen langs de auto schuurden, zodat we af en toe weinig zicht hadden in die spiegels. Toch bereikten we veilig de weg waar we weer verder konden rijden.

Ons volgende reisdoel was een uitzichtpunt aan de overkant van de weg 32. Daar staat ook een oud houten kerkje in het gehuchtje Fribjörnarp. Opnieuw pech, want ook dat kerkje was dicht en het pad naar het uitzichtpunt was door een boer geblokkeerd met een hek: er stonden koeien te grazen. Het kerkje konden we in ieder geval wel van de buitenkant bekijken en daarvan maakten we een paar foto´s. Vervolgens reden we verder naar het dorpje Askeryd. Ook daar staat een kerkje waarvan we inmiddels weten dat die er van binnen heel mooi uitziet. Maar het was niet onze dag. Ook die kerk was dicht. We reden door en kwamen een half uurtje later weer in Ödarp aan. De geplande activiteiten konden geen doorgang vinden, maar desondanks was het gezellig rondje dat we gereden hadden.

´s Avonds kregen we nog een mooi regenboog te zien vanuit ons keukenraam. De zon scheen nog een beetje en het regende ook een klein beetje. In Tranås was een stevige onweersbui gevallen, maar dat ging gelukkig aan ons voorbij. Zoals vaker trouwens. Het onweert hier niet zo vaak. Maar als het wel gebeurt, valt meestal ook de stroom uit. We hadden mazzel en alles ging nu goed. Het werd niet meer erg laat ´s avonds, want we waren allemaal erg moe. Morgen is er weer een nieuwe dag!

2 gedachten over “Bezoek in Ödarp”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.