Lieve mensen! We willen iedereen bedanken voor de lieve, mooie, originele en warme kerstwensen. Ze kwamen binnen via onze site, onze mail, onze persoonlijke mail, via WhatsApp en Messenger en uiteraard in gedrukte vorm via de “normale” post. Zo ontvingen we wensen van familie en vrienden, echter ook van jullie! En dat doet ons zó goed! Nogmaals ontzettend bedankt voor de kaarten en de lieve wensen!
Toen we gisteren terug waren van onze winterwandeling zagen we een boomtop op de grond liggen. “Huh? Is er een boom omgewaaid?” We zochten samen naar de herkomst van die top en na enig speurwerk zag ik ineens, dat deze boomtop van een grote berkenboom, op het land van buurman Conny, was afgebroken. Vreemd, dat het ons niet eerder was opgevallen. Hij moet er al minstens een paar dagen gelegen hebben, want er lag al sneeuw op. Daarbij komt nog, dat het vandaag wel een beetje waaide, maar niet zoveel, om een boomtop te laten afknappen. Overigens lag deze top een fors aantal meters van de stam vandaan. Deze “appel” is dus wel ver van de stam gevallen. Een buitenbeentje dus. Gelukkig net niet op onze grond gevallen en daarmee ook net niet op het muurtje en/of planten. Zodra de sneeuw weg is zal Heiko de top in kleine stukjes zagen en verdwijnt hij hout in de houtstek.
Over hout gesproken… “Haal je nog even een paar kruiwagens vol uit de houtstek, Heiko?” Het niveau in de voorraadbak was alweer behoorlijk geslonken. Wat wil je ook bij temperaturen van min tien of meer. Dan gaat er wel veel hout door. Het hout waar we nu op stoken is overigens van een kersenboom. Dat hout ruikt erg lekker en brandt ook goed, maar heeft een groot nadeel: er blijft veel restproduct achter in de vorm van kooltjes. Het vergaat niet helemaal tot as en zodoende komt de kachel vrij snel weer vol te zitten. Berkenhout en sparrenhout is wat dat betreft beter. Maar het verwarmt wel en daar gaat het uiteindelijk om. Om het ´s nachts ook voldoende warm te houden zetten we de kachel, voordat we naar bed gaan, in deze koude periode ook op pelletsinvoer. Anders zou één van ons er elke twee uur uit moeten, om hout in de kachel te gooien. En dat vindt Heiko niet zo leuk…
Heiko had het vorige week al aangekondigd. Maar eerst zien en dan geloven. Hij hield zijn woord echter en ging inderdaad aan het verven! In augustus hadden we een paar bussen grijze verf meegenomen vanuit Nederland. Die verf is bedoeld, om er alle deuren in ons huis mee te verven. Van boven naar beneden en om die reden hadden we acht bussen van 0,75 liter meegenomen. Waarom we die niet in Zweden hebben gekocht? We hebben hier nog niet echt gezocht naar verf met een kleurtje, maar spontaan komen we alleen maar wit, heel licht grijs, zwart en faluröd tegen eigenlijk. Niet de kleur die we nodig zijn. Bij de winkel Colorama kunnen we elke kleur laten mengen, maar dat is best lastig. Hoe bepaal je de juiste kleur? En de prijs is niet mis.
Vandaag begon Heiko met de deuren van de bovenverdieping. Niet allemaal tegelijk, want ze moesten uit de scharnieren gehaald worden, om ze rondom te kunnen verven. De deur legde hij op twee bokjes. Eventuele beschadigingen probeerde hij, zo goed en zo kwaad als het ging, te repareren met vulmiddel. Dat is echter niet zijn ding, zeg maar. Heiko is best handig, maar plamuren en schilderen is niet zijn favoriete bezigheid. De verf was op waterbasis, stonk zodoende niet en het droogde snel. Het lukte hem, om in het korte tijdsbestek van het aanwezige daglicht, drie deuren twee keer te verven. Morgen verder met de volgende drie. Toen ik de nieuwe kleur van de deuren zag moest ik wel even slikken. In mijn beleving was de kleur grijs die we gekocht hadden stukken lichter. Nu het op de deuren zit is het toch wel donker. Het is desondanks wel een mooie kleur, al had het absoluut iets lichter mogen zijn.
Weet je nog, dat Heiko een jaar geleden een elektrische snoeischaar heeft gekocht? Daar heeft hij begin 2021 diverse takjes van fruitbomen mee gesnoeid. Het werkte uitstekend. Met de nadruk op “werkte”. Onlangs pakte hij de snoeischaar weer, nadat die ruim een half jaar ongebruikt was geweest. Even aan de oplader en… Ehhh… Niets?!? Nog een keer aan de oplader, maar wederom gebeurde er daarna niets, toen Heiko een paar takjes probeerde door te knippen. De takjes moesten alsnog op handkracht geknipt worden. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een elektrische snoeischaar. Gelukkig had ik heel snel in ons digitale archief in de cloud, de aankoopnota gevonden. Heiko stuurde een mail naar het bedrijf waar hij de snoeischaar had gekocht, met in de bijlage die aankoopnota. Vandaag kwam er een reactie. De schaar kan teruggestuurd worden, want er zit garantie op! Daarop pakte Heiko alles weer in de originele doos die hij gelukkig had bewaard. Toen hij de doos weer sloot zag hij op de verpakking staan: “3 jaar garantie”. Ha! Deze week maar even naar Tranås, om het pakketje terug te sturen. Hopelijk sturen ze tijdig een nieuwe terug, voordat het snoeiwerk bij Örtengren begint in het nieuwe jaar.
“Gooi geen oude schoenen weg, voordat je nieuwe hebt.” Dat is een bekend spreekwoord. In mijn geval nu even niet van toepassing. Ik heb namelijk mijn oude schoenen al wel weggegooid. Er zaten immers scheuren en een gat in. Die snowboots had ik overigens al heel lang in mijn bezit. In Nederland al. Daar zijn ze niet zo vaak gebruikt, omdat er zelden sneeuw lag. Het paar ligt nu in de container. Meteen heb ik vandaag online nieuwe sneeuw-wandelschoenen besteld. Mijn schoenmaat is al jaren onveranderd en zodoende durf ik het best online te kopen. Wel bij een Zweeds bedrijf trouwens, Engelsons. Eerder kocht ik daar al een paar wandelschoenen voor Heiko. De service is goed en ze zijn snel met leveren. Daarom hoop ik, dat dat dit keer eveneens het geval zal zijn en dat ik het pakketje snel kan afhalen in Tranås. De sneeuw blijft voorlopig nog wel even liggen en morgen komt er (zegt men) nieuwe bij…
Vervelend, maar waar: na de wandeling van gisteren mocht ik het vandaag weer rustig aan doen. Ik had mezelf daarom voorgenomen, om de harde schijf met foto´s erbij te pakken. Daar staan ze vanaf 2017 op. De laatste keer, dat ik ze van dit jaar wilde toevoegen, gaf het systeem aan, dat de schijf bijna vol was. Ik wist meteen, waar het probleem zat. Een paar mapjes waren meerdere keren, op meerdere plaatsen gezet. Ja, dan gaat het volmaken van een schijf snel! Mijn vermoeden was juist en de overbodige mappen verwijderde ik meteen. Daarna, omdat het zo mooi ging, even verder gekeken en her en der behoorlijk veel foto´s verwijderd. Al met al bijna zevenduizend. Misschien dat ik morgen even de foto´s van dit jaar serieus bekijk, want er zijn alweer ruim achttienduizendvijfhonderd stuks bewaard…
Of we Ebba vergeten zijn met de feestdagen? Nou, verre van dat! Die ligt vandaag al bijna de hele dag binnen en op haar warme stoel. Die moet volgens ons ook een beetje uitbuiken. Ze kreeg de laatste dagen veel te proeven. Dat begon de dag van de voorbereidingen al. De twee kerstdagen zaten ook vol met slagroom, stukjes worst, een beetje eiersalade: wat wij kregen lieten we haar ook proeven. Ebba zou Ebba niet zijn, wanneer ze af en toe haar neus voor een aantal lekkernijen optrok. Wat wij heerlijk vonden, bedankt zij voor. Maar verwend werd ze zeker hoor! Overigens kwam ik nog een leuk spreukje tegen, die ik even wil delen: “Mensen maken oorlog. Dieren doen dat niet. Daarom spreekt men over het dieren-rijk en het mensen-dom…” Vond hem wel bijzonder goed gevonden!
