Geen widgets gevonden in de zijbalk

Zoals we maandag al schreven, was Örtengren gisteren inderdaad bezig gegaan met lezen van de tekening. Die van de tuin bij het nieuwe pand van Sweop van de SONO Group. Eveneens was hij gestart met het daadwerkelijke uitzetten van de bomen, struiken en plantjes. Er waren een aantal plantvakken klaargemaakt door het bedrijf Kanonaden. Voor Nederlandse begrippen is het een beetje raar, dat er plantvakken klaargemaakt worden. “Waarom?” Nou, wanneer je, waar dan ook in Nederland graaft, om een boom of struik te planten: overal is zwarte grond. Hier is dat heel anders. Waar je ook graaft: overal vind je rotsen en steen. Zodoende wordt er bij de nieuwbouw van een pand, waar ook een tuin omheen aangelegd gaat worden, een aparte tekening gemaakt voor het bedrijf, dat de plantvakken moet aanleggen. Daar wordt dan ter plekke een laagje steen of grus weggegraven en goede tuingrond weer neergelegd. Vooraf wordt ook al de plaats van een te planten boom gemarkeerd, zodat daar bijvoorbeeld een meter goede tuingrond komt. Op de plaatsen waar kleine plantjes komen te staan, wordt op de steenachtig ondergrond slechts twintig centimeter tuingrond neergelegd. Voor struiken is dat weer een halve meter.

Tijdens het poten van een boom komen de mannen van Örtengren dan wel eens voor een verrassing te staan, omdat ter plekke geen meter tuingrond is gelegd, maar slechts twintig centimeter. Dan moet er alsnog gehakt worden in de steenachtige ondergrond, om een voldoende diepere kuil te krijgen. Daar wordt vervolgens alsnog tuingrond ingegooid, waarin de boom gepoot kan worden. In het begin was dit voor Heiko een vreemde gewaarwording. Wij zijn immers in Nederland gewend, dat je gewoon overal kunt graven. Vandaag werden er uiteindelijk een aantal bomen en struiken en vele plantjes gepoot. Met name bij de hoofdingang van het nieuwe expeditie centrum van Sweop. De hele dag waren Heiko en collega Håkan daar bezig: kuiltje graven in de vers gestorte tuingrond, turfstrooisel onderin, struik erin, turfstrooisel langs de zijkanten van de kluit en kuiltje dichtgooien. Ze kregen op deze manier weer hun nodige beweging… Veel op de knieën liggen voor het poten van de plantjes, veel graven en heel vaak bukken. Slecht voor de rug! Gelukkig heeft Heiko voor zichzelf voor morgen een rustdag ingepland, want dit soort werk is funest voor het herstel van zijn ischias. Een groot deel van de middag moesten ze trouwens noodgedwongen een regenjas aantrekken, omdat het regende. Goed voor de plantjes uiteraard, maar iets minder leuk voor de planters.

Vandaag had ik weer een “digitaal” klusje, namelijk het leeghalen van de digitale fotolijst. Daar stonden inmiddels ruim vijftienhonderd foto´s op. Als er nieuwe kwamen, volgden een heleboel “oude” en dat was aanleiding om actie te ondernemen. Als eerste werd er een goede kabel gezocht: de een was te breed, de andere te smal… Uiteindelijk vond ik eentje waarvan de koppeling in de lijst paste. Toen was het een kwestie van de map openen in verkenner en gewoon knippen en plakken. De foto´s stonden al snel in een nieuwe map. Alleen hadden ze nog de “verkeerde” extensie. Ze hadden allerlei namen, behalve jpeg. Om de foto´s te kunnen bekijken moesten ze van extensie veranderd worden.

Daar had ik gelukkig al een programmaatje voor gevonden: “ReNamer”, her-noemer. Het was dan ook een kwestie van alle vijftienhonderd bestanden daarheen te kopiëren en er een zogenaamde regel op los te laten. Ik knipperde een keer met de ogen en ze stonden als jpeg-bestanden op het scherm. En in dat programma. Nog niet op mijn laptop. “Hoe ging dat ook alweer?” Antwoord op die vraag kreeg ik pas een half uurtje later… Alle knoppen werden geprobeerd, maar de juiste zat er niet tussen. Een handleiding werd opgezocht, vertaald en uitgeplozen, maar de oplossing kon ik niet vinden. Tot ik het knopje “Overschrijven” zag staan. “Zo eenvoudig kon het toch niet zijn?” Een keer klikken, map op mijn laptop openen met de foto´s van de lijst en… Alle foto´s kwamen in beeld! Puh! Het duurde eventjes, maar dan heb je ook wat… Binnenkort worden alle foto´s gesorteerd (wel of niet houden) en in de juiste mappen (Gert en Elise, Peter en Daniëlle) gedaan. Dat is ook weer een uitdaging!

Langs de weg 1047, “onze weg”, wordt nog steeds druk gewerkt. De harvester, de zager, is inmiddels een paar dagen weg, maar voor de forwarder, de stammen-verzamelaar, is er nog veel werk. Nog heel veel werk. Een paar stukken land zijn opgeruimd, dat wil zeggen, dat de stammen verzameld zijn en alleen de toppen liggen er nog wel. Die zullen vast op een paar grote stapels gelegd worden, wanneer de stammen bijeen zijn geraapt. Of dat meteen daarna gebeurt? Wat in ieder geval binnen drie jaar moet, is het planten van nieuwe bomen.

De man van de harvester, waar ik de vorige week mee sprak vertelde mij, dat er hier in totaal 25 hectare bos gekapt was. Een hectare is 100 bij 100 meter en daarmee 10.000 vierkante meter. Hier is dus maar liefst 250.000 vierkante meter bos gekapt! Op elke hectare moesten naar zijn zeggen minimaal tien bomen blijven staan, vandaar dat er “eilandjes” zijn ontstaan. Dit is onder andere voor insecten en vogels. Binnen die genoemde drie jaar moet op elke hectare 2.500 jonge boompjes geplant worden. Dat betekent, dat er op deze 25 hectare maar liefst 62.500 boompjes de grond in moeten! Je zou maar boompjes-planter zijn…

Er was eens een tijd, dat deze “eens” mooie auto midden in het bos lag. Geen mens had last van hem. Ze zagen hem bijna niet eens. Hij lag aan het einde van een doodlopende weg, waar hooguit een paar keer per jaar iemand zou lopen of rijden. Ze zagen hem al helemaal nauwelijks, wanneer de varens in de herfst van kleur veranderden, van groen naar bruin. Dan had hij immers de kleur van die varens. Daar lag hij middenin. Maar die tijd heeft het wrak gehad. Sinds het kappen is begonnen is hij inmiddels zeker drie keer verplaatst. Toen we de eerste keer gingen kijken bij de kapperij, lag hij nog tussen diverse boomstammen. Een tijdje later lag hij juist achter een stapel stammen. De laatste keer dat we keken, dat was de vorige week, moesten we even zoeken. Nu ligt hij namelijk aan de rand van het gekapte bos. Of dat zijn definitieve eindbestemming is geworden?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.