Vorige week kreeg ik een berichtje, dat vrienden van oudsher deze week met hun camper naar Zweden zouden komen. Vrienden, Hans en Dieneke, die ik heb leren kennen in de tijd toen ik in Wildervank woonde. Jaren geleden! Ik liep dan dagelijks even het parkje in, achter het huis en daar trof ik vaak, nagenoeg altijd, Dieneke. Die liep dan ook met haar hondjes. We kregen een heel leuk contact, dat we altijd onderhielden. Even een berichtje “zus”, een berichtje “zo”… En nu berichtten ze me, dat ze van plan waren om naar Zweden te komen. Onder in Zweden wonen goede vriendinnen van hun, waar veel ziekte is en daar wilden ze naar toe. De eerste paar dagen van deze week waren ze daar dan ook aan het bivakkeren. Gisteren kreeg ik een seintje, dat ze het hogerop zouden zoeken en de reis van ongeveer 300 kilometer naar ons toe wilden beginnen. Vandaag zouden ze bij ons een kopje koffie halen. Helemaal te woepie!
Vannacht had het nog weer even een beetje gesneeuwd. Een beetje, maar net genoeg om de takken van de bomen wit te maken. Toen het zonnetje er vanochtend bijkwam en daarop scheen was het weer geweldig om te zien. De zon heeft best al wel kracht, want de thermometer op het terras gaf rond tien uur 23 graden aan. Uiteraard scheen de zon daarop… Doordat de vorst nog in de grond zit verdwijnt de sneeuw nog niet snel. Ondanks het feit, dat ik er soms wel een ietsiepietsie zat van begin te worden, is het wel weer mooi. Een dubbel gevoel, omdat ik nu ook uitkijk naar de lente. Sneeuw weg, gras weer zichtbaar, struiken en plantjes ontwaken… Zucht… Als ik dan weer naar buiten kijk is dit ook weer prachtig om te zien.
Eergisteren ging Heiko naar Nässjö. Op de heen- en terugreis zag hij vele reeën in het veld staan. Hij had er minstens twaalf of dertien gezien. Ook had hij twee kraanvogels kunnen aanschouwen, in het weilandje bij Bordsjö. Het mooiste was echter hetgeen je in het bovenstaande filmpje kunt zien. Van verre zag hij al dat er “iets” op de weg stond. Meteen remde hij af en pakte hij zijn mobieltje, zette die op “video” en begon te filmen. Toen hij dichterbij kwam zag hij dat het een eland was! Eentje met een kalf! Ja hoor, de geluksvogel. Hij had het voorrecht om weer eens een eland te zien. Zelfs moeder met kind! Is het niet geweldig?
Let op! Video niet voor iedereen zichtbaar. Daar wordt aan gewerkt!
Rond de middag betrok de lucht en ging potdicht zitten met wolken! Even later begon het warempel nog te sneeuwen! Op 6 april 2023! Mens noch dier had dat verwacht. De weersvoorspelling had hier namelijk geen melding van gemaakt. Een merel-mannetje had het goed bekeken en ging schuilen in het vogelvoederhuisje. Laat daar nou ook nog eten in liggen! Een roodborstje ging eronder zitten eten. Die at dat op, wat de merel over de rand gooide. Dappere dodo!
Voordat Hans en Dieneke komen nog even iets anders. Wist je dat het woord “ombudsman” Zweeds is? Ja, echt! Het is ooit overgenomen in het Engels en later in nog heel wat andere talen. Een ombudsman is een ambtenaar die is benoemd, om geschillen vanuit een neutraal en onafhankelijk standpunt op te lossen. In 1810 (!) werd de eerste parlementaire ombudsman van Zweden gekozen, nadat besloten was, dat een instelling onafhankelijk van de koning nodig was, om toezicht te houden op de naleving van de wet door de overheid. Tegenwoordig zijn ombudsman-instellingen natuurlijk in vele sectoren actief. En dat in vele landen. Hier zijn sommige ombudsmannen zelfs overheidsinstanties geworden. Zoals de Ombudsman voor Gelijkheid (DO), die ervoor moet zorgen, dat de wet tegen discriminatie wordt opgevolgd. Dus als je ooit het woord ombudsman hebt genoemd in een gesprek, heb je daarmee Zweeds gesproken!
Vandaag stond echter in het teken van het bezoek van Hans en Dieneke. We wisten echter niet precies hoe laat ze zouden komen. Wel stuurden ze af en toe een paar foto´s van hun omgeving op dat moment. Langzamerhand kwamen ze dichterbij. We pakten maar geen klusjes op. Zou je net zien, dat we ergens mee zouden beginnen en dat op dat moment de vrienden kwamen. Nee, dat doen we later maar weer. Uiteindelijk draaiden ze om half vier de camper onze oprit op. Ze hadden de toeristische route genomen en onderweg nog een paar keer gestopt, om iets te bekijken. Top! Het viel hen meteen op, dat er hier nog zo veel sneeuw lag. In tegenstelling tot in de provincie Skåne waar ze eerder verbleven.
Het was ontzettend leuk om elkaar weer eens in levenden lijve te zien! Vanaf het moment dat ze uit de camper stapten was het praten en herinneringen ophalen. Geweldig! Heiko kende ze niet, maar het klikte meteen. Misschien omdat Hans ook gitaar speelt? We trakteerden hen op een traditionele fika. Met vanzelfsprekend een paar soorten gebak en koeken. Op een gegeven moment nodigden we ze uit voor een broodje. Wij hadden tussen de middag al warm gegeten. Hierna nog even aan de koffie en toen was het inmiddels ruim tien uur in de avond. Tijd, om ieder een kant op de gaan: zij de camper in en wij naar boven. Ja, ze bleven een nachtje op “Camping Leugs”!
