Geen widgets gevonden in de zijbalk

Voor vanochtend stond voor het “Rotterdams Kwartet” het rondje wandelen bij de oude, verlaten steengroeve van Askeryd op het programma! Gisteren had Daniëlle het nog over de kloof Skurugata, maar die is absoluut ongeschikt voor de beide kleine kinderen. Ze moeten een paar jaartjes ouder zijn om die te kunnen lopen. Om toch mooie rotsen en prachtige uitzichten te zien werd gekozen voor de steengroeve, net buiten het plaatsje Askeryd. Ook weer zo´n plek die je als “achteloze toerist” niet zomaar vindt. Net als de overige routes die we deze week gelopen hebben.

Terwijl Heiko het daar gisteren met Daniëlle over had, ontstond bij hem het idee, om een boekje te maken met de routes bij ons in de buurt. Daarbij dan meteen ook vermelden waar de route start, waar je de auto kunt parkeren, of het eenvoudig te bewandelen is, of dat er klimpartijen in zitten, hoe lang de route is, enzovoort. Peter dacht dat dit misschien ook wel digitaal te doen is, bijvoorbeeld via de app Strava. “Een idee is geboren!”

Heiko werd om negen uur door Peter en Daniëlle en de twee peuters opgepikt. Hij wees hen de weg naar de steengroeve. Via een mooie route, waar onderweg kraanvogels, een haas, twee reeën die vlak voor de auto overstaken en een vosje gespot werden! Die laatste stak ook redelijk dichtbij zomaar ineens de weg over. Komt dat misschien omdat ze de elektrische auto niet aan hoorden komen? Ze hebben ze in ieder geval gezien en gisteren al vijf elanden! De bofkonten. Onderaan de berg werd de auto geparkeerd en toen klommen ze het meest steile stuk van de route naar boven. Bovenaan volgde de eerste beloning in de vorm van het grote gat in de berg, waar grote stukken steen uitgezaagd waren.

Op het informatiebord bij de ingang had Heiko gelezen, dat de steengroeve van 1950 tot 1990 in gebruik is geweest en dat er op hoogtepunten 250 m3 steen per maand weggehaald werd! Er werkten ongeveer 18 personen in deze groeve. Met de stenen van Askeryd zijn onder andere gevels gemaakt voor gebouwen in Milaan en San Francisco. Verder is deze rode granietsoort veel gebruikt voor standbeelden en grafstenen. Ook het Hiroshima monument in Tokio is gemaakt van het graniet uit deze steengroeve. Zo! Indrukwekkend! Waarom zijn ze daar gestopt? Omdat het rode graniet met de hoogste kwaliteit op was!

Verder met de wandeling!
Die is vanaf de auto naar het eindpunt ongeveer een kilometer.
Onderweg kom je diverse “putten” tegen,
waarvan een aantal zijn gevuld met heel zuiver, groen water.
Schitterend om te zien!

Het parkeren van de auto was geen probleem. De drie beschikbare plaatsen? Ja, ze waren alle drie vrij! Noud en Mason stapten, net als papa en mama enthousiast uit. De wandeling naar boven was geen enkel probleem voor het “Rotterdams Kwartet”. Wat een pret! Eenmaal boven was het een verrassing, dat ze een uitzicht te zien kregen, die kippenvel bezorgde: zo mooi…

Mason speelde nog even ouderwets verstoppertje.
Onder moeders rokken!
De rok was vervangen door een lange jas,
maar dat mag de pret niet drukken!
En een pret dat hij had!
Geweldig: “Kiekeboe!”
Hij schaterde het uit! Wát een vrolijk joch!

Noud vond meteen in het begin van de route
al een mooie tak om mee te lopen.
Later vond hij zelfs nog een hele boom!
Die droeg hij een groot deel van de route met zich mee!
Dapper mannetje!

Bij het eindpunt van de route door de steengroeve konden Noud en Mason met water spelen. Noud pakte een tak en sloeg daarmee in het water. Het water spatte alle kanten op. Ook op zijn jasje… Dat spelen met een takje vond de kleine Mason natuurlijk ook leuk en die pakte eveneens een takje en deed zijn grote broer na. Wat een vertier met een eenvoudig takje! Goedkoper en gezonder speelgoed bestaat er volgens mij niet… Even later besloot opa om stenen in het water te gooien. Dat moest Noud daarna vanzelfsprekend ook doen. De ene plons volgde de andere plons. Lol! De Rotterdammertjes genieten met volle teugen in de Zweedse bossen.

Het werd opnieuw een hele mooie wandeling, vooral ook omdat de zon erbij kwam. Op vele punten werden foto´s gemaakt. Zo ook op het fantastische uitzichtpunt vanaf de rotsen. Het meer achter hen is overigens het grote Västra Lagern meer. Dit uitzichtpunt is nu een vast onderdeel in onze route bij de steengroeve. Het was wederom indrukwekkend, om deze verlaten steengroeve te zien, ook al is het voor Heiko nu misschien wel de tiende keer dat hij daar rondliep. Na de wandeling brachten ze Heiko weer thuis en reden zij meteen door naar hun vakantiehuis. De jongste moest op bed voor zijn middagslaapje. “Trusten, Mason!”

Eenmaal thuis begonnen Heiko en ik aan een warm afbakbroodje. Heel lekker met een plakje kaas of vruchtenhagel. Dat laatste kunnen we weer op ons brood doen dankzij Marco en Viviën. Zij voorzagen ons immers van een voorraadje. Tegen een uur had Heiko afgesproken met Peter. Daniëlle zou dan even alleen bij Noud en de slapende Mason blijven. Peter en Heiko wilden proberen om de waterkrachtcentrale af te krijgen. Na veel bekijken, bedenken en proberen is hun dat uiteindelijk niet gelukt. Het asje met daaraan het schoepenradje draait als een carrousel in de hoogste versnelling in het rond. Dat is prima. Zodra het elektromotortje er echter op aangesloten wordt is de weerstand te hoog en stopt het draaien van de as. Met een beetje hulp gaat het dan uiteindelijk wel in het rond, maar te langzaam.

Dat kan een aantal oorzaken hebben. Er komt in ieder geval te weinig water door de buis om het schoepenrad krachtig genoeg te laten draaien. Deels omdat niet alle water dat wegstroomt uit de vijver, via de buis gaat. Er lekt water bij langs. Dat gaat Heiko oplossen, door over een paar weken, als de waterstand gedaald is, de buis in beton te gieten. Eveneens merkte Peter op, dat het schoepenradje nog wel iets groter kon worden. Die moet uiteraard niet klem in de buis zitten als die draait. Nu heeft die rondom echter drie millimeter ruimte, waar eveneens water bij langs stroomt. Ook de lengte van de as zou misschien iets langer kunnen, waardoor het water meer omlaag is gestroomd. Verder kan het zijn dat het elektromotortje misschien te zwaar is voor dit concept. Een lichtere motor, met minder capaciteit draait wellicht iets lichter in het rond. Met een hoofd vol ideeën vertrok Peter weer naar het huisje. Volgende week zijn ze weer in Rotterdam en zal Peter een paar ideeën uitwerken en waarschijnlijk de 3D printer weer aan het werk zetten. Het begin is in ieder geval gemaakt en vandaaruit kan het concept doorontwikkeld worden. Top!

Nadat Peter weer weg was, ging Heiko kloven. De voorraad houtblokken raakt nu toch zo langzamerhand wel op. Bijna tijd om weer een paar bomen in stukjes te zagen. Van dit alles heb ik helemaal niets meegekregen. Ik was zo verschrikkelijk moe, dat ik op dat moment naar bed ben gegaan. We hadden afgesproken dat we bij Peter en Daniëlle zouden gaan eten, maar daarvoor voelde ik mij te slecht. Dat werd zodoende op het allerlaatste moment afgezegd. Heel sneu. Heiko heeft nu een aantal mooie wandelingen met Het “Rotterdams Kwartet” gemaakt en telkens als hij zich bij hen voegt vraagt Noud “Waar is oma?”. Na zijn terugkomst hoor ik de verhalen en zie ik de foto´s. Dan realiseer ik me weer wat ik allemaal moet missen. Best wel frustrerend. Tegelijkertijd ben ik ontzettend blij dat ze hier zijn en dat ik de kleinkinderen hoor praten, zie lol hebben en merk wat ze allemaal al kunnen en begrijpen. Dat is genieten met een hoofdletter G. Dat zorgt voor de balans…

3 gedachten over “Askeryd Stenbrott bezocht”
    1. Hej Hans!
      Ja, dit soort plekjes vind je niet snel. Nu we het weten willen we het zoveel mogelijk delen!
      Dus mocht je eens in de buurt zijn…
      Fijne dag vandaag!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.