Wederom een dagje achter de laptop, om te proberen de website weer bij te werken. Vanwege onze reis naar Nederland hadden we een grote achterstand opgelopen. Ondertussen hebben we natuurlijk wel weer van alles en nog wat beleefd. Tijdens ons druk programma in Nederland hadden we geen tijd over, om de website bij te houden. Met als gevolg, dat er “ineens” 14 dagen bijgewerkt worden. Met tekst en foto´s. We deden dat zichtbaar niet per dag, maar vatten een paar dagen samen in een verhaal. De tekst werd zoals altijd verduidelijkt met foto´s en deze keer gebruikte ik er een paar extra. Altijd leuk. Toch? Om een beetje bij de komen van alle emoties en de reis naar en van de Lage Landen, was het selecteren en het bewerken van die foto´s een leuke bezigheid. Vaak maak ik drie of vier foto´s van een bepaald moment. Voor de website zijn vaak een of twee nodig. Maar welke? Welke geven het beste weer, wat we hebben gezien of beleefd? Dan moet er soms even ingezoomd worden op een bepaald detail of alles moet een beetje lichter of rechtgezet worden… Als ik dan tevreden ben verklein ik het aantal pixels tot 15% van het origineel. Anders raakt onze website-database te snel vol…
Om niet de hele dag stil te zitten doe ik dan wel steeds een paar andere klusjes tussendoor. Even de bloedcirculatie op gang houden of juist op gang te brengen. Dan wordt het een en ander even schoongemaakt of er wordt gestreken. Dat kan bijvoorbeeld ook door even met Ebba te spelen. Heel simpel met een verkreukeld geel memoblaadje. Kattenspeelgoed is eenvoudig te vinden en soms heel dichtbij. Ook goed voor haar trouwens, om de bloedcirculatie op gang te brengen, want ze ligt bijna de hele dag op de stoel. Ze heeft zich er blijkbaar in berust, dat ze (voorlopig) niet naar buiten mag. Zal ze dan toch begrepen hebben, dat het beter is voor de genezing van haar heupje? We hebben het immers vaak genoeg tegen haar gezegd.
Van mijn schoonmoeder hadden we een hele stapel exemplaren van het weekblad Privé meegekregen. Die komt elke week bij hen in de bus en als we bij ze zijn krijgen we die mee. Dit keer van de afgelopen 11 (!) maanden! De stapel legde ik op een plaats waar ik ze elke dag kan zien en zo kan grijpen: onder het tv-kastje. Zo af en toe zal ik dan er eentje openslaan, om te lezen wat er in de sterrenwereld van Nederland is gebeurd. Ook kregen we een enorm groot dienblad mee van Heiko zijn ouders. Dat hadden ze een keer gekregen van de huurbaas, maar ze gebruiken die niet. Op het blad staat een tekst in het Gronings. De vertaalde tekst is: “Thuis: waar liefde woont, herinneringen ontstaan & vrienden altijd welkom zijn”. Tenslotte had ik me vandaag even verdiept in “oud nieuws”. Van Froukje had ik namelijk een hele stapel met weekbladen meegekregen. Van “´t Bokkeblad”. Daarin staat veel nieuws over mijn geboorteplaats Siddeburen en omstreken en dat blijft me toch nog altijd boeien. Tot mijn grote spijt las ik, dat er een paar bekende ex-dorpsgenoten waren overleden…
Heiko voelde zich vandaag weer een beetje fitter en had het idee opgevat om met het eerste spant van de carport te beginnen. Hij wilde eens uitproberen hoe hij dat het beste aan kon pakken. Uiteraard had hij daar al lange tijd over nagedacht en vandaag zou hij dat in de praktijk brengen. Als eerste nam hij de kruiwagen erbij en pakte die vol met alle denkbare benodigde gereedschappen. Het is handig om dat bij de hand te hebben en niet steeds terug te moeten lopen naar de garage om iets te pakken. Daarna werd een kleine hulpconstructie gemaakt, zodat hij alles alleen kon doen. Na twee uur zag ik dat van het eerste spant, het eerste spantbeen geplaatst was. Tijd voor koffie!
Na de koffie reed Heiko naar Tranås. Hij moest lange schroeven hebben om de spantbenen goed aan de onderliggende constructie vast te kunnen zetten. Eveneens wilde hij opnieuw zes zakken beton meenemen, een pakketje retour sturen via het postagentschap bij de Preem, het plastic afval wegbrengen en even langs Örtengren rijden. Om half twaalf reed hij weg en even na twee uur was hij terug. Op de heenreis werd hij overigens op “onze weg”, waar wij aan wonen, teruggestuurd door een verkeerswacht. Ze waren halverwege ons huis en Tranås aan het asfalteren en zodoende kon er geen verkeer langs. Aan waarschuwingsborden geen gebrek trouwens. Er zat voor Heiko niets anders op dan terug te rijden richting huis en alsnog de weg via Hestra te kiezen.
Bij Kenth Örtengren gaf Heiko aan dat het tuinwerk hem te zwaar wordt. We zijn er de laatste tijd, en dan met name de laatste weken, wel achter gekomen, dat zijn lichaam er niet op gebouwd is. De lichamelijke klachten namen alleen maar toe door het zware tuinwerk. Ze maakten de afspraak, dat ze contact zouden houden, maar dat Heiko voorlopig niet ingezet gaat worden. Misschien volgt er in de toekomst kantoorwerk, maar dat is afwachten. Nadat hij alle boodschapjes had gedaan en weer thuis was konden we eindelijk gezamenlijk een broodje eten. Poeh! De magen hadden intussen flink geprotesteerd! Daarna ging ik verder achter de laptop en Heiko ging verder met het eerste spant van de carport.
Twee uur later hoorde ik ineens de grasmaaier starten. Toen zag ik, dat het eerste spant helemaal gereed was! In plaats van een hoogte van een meter aan te houden, had Heiko besloten, om er zeventig centimeter van te maken. Een meter was te hoog en met die zeventig centimeter zal de sneeuw er ook vast wel afvallen. Denkt hij. Wat leuk om van dit gedeelte van de bouw het begin te zien! Het gras werd weer mooi kort gemaaid en deze keer wel opgeraapt in de opvangbakken. Het was nu voldoende droog en daarmee het juiste moment. Vanaf morgen wordt er regen voorspeld. Dan gaat het gras wel verder groeien, maar krijg je geen kans om het netjes te maaien. Goed gepland!
Na het grasmaaien werd nog even een afgewaaide top van een berkenboom in kleinere stukjes gezaagd en opgeruimd. De boom was al dood en had de “storm” van 14 juni jongstleden niet overleefd. Hij lag in het beekje en als er weer meer water door zou stromen vormde de stam een obstakel en zou voor meer problemen kunnen zorgen. De stam werd in kleinere stukken gezaagd en vooralsnog achter de vijver neergelegd. Binnenkort gaan die richting klover. Daarna konden we aan tafel. En dat waren kliekjes en dat was in dit geval een leuke bijkomstigheid. Met al die drukte… Al met al was het een productieve dag vandaag! Ik had ondertussen weer de nodige foto´s gesorteerd en gearchiveerd, verhalen op de website geplaatst, sociale contacten onderhouden, administratie weer iets meer bijgewerkt… Veel dingen die “eventjes” moeten gebeuren en waar de tijd mee wegvliegt. Met een tevreden gevoel konden we de dag afsluiten.
Wist je trouwens dat het deze week “Kärleksveckan” is? Van 23 tot 28 augustus wordt voor het derde jaar op rij de “liefdesweek” georganiseerd. In Eksjö. Deze week is gericht op het recht, om te zijn wie je bent en te houden van wie je wilt! In verband met Kärleksveckan wordt deze dagen de regenboogvlag gehesen in de officiële vlaggenmasten van de gemeente Eksjö. De liefdesweek begon met een opening op 23 augustus en gedurende de week worden er verschillende lezingen, tentoonstellingen en andere activiteiten aangeboden. Aan het einde van de liefdesweek, aanstaande zaterdag, worden de inwoners uitgenodigd voor een picknick, met onder meer muzikaal entertainment. De liefdesweek wordt onder andere georganiseerd door de gemeente Eksjö, in samenwerking met een paar lokale verenigingen. Als onderdeel van de strijd voor de gelijkwaardigheid van mensen heeft de gemeenteraad van Eksjö al op 16 juni 2020 besloten, dat de regenboogvlag zal worden gehesen bij de officiële vlaggenmasten van de gemeente in verband met deze Kärleksveckan.
Toen ik vandaag de straat overstak, om de post uit de brievenbus te halen, vond ik daarin een hele mooie kaart. Tussen de folders. Een kaart, waarop vele verschillende soorten dinosaurussen stonden afgebeeld. Een drie dimensionale kaart nog wel. Prachtig! Die kaart kregen we toegestuurd van dochter Elise, man Gert en onze drie kleinkinderen Merle, Daan en Jelte. Ze waren namelijk naar familiepark Landgoed Tenaxx te Wedde, provincie Groningen geweest. Omdat ze dit jaar tijdens de gezamenlijke vakantie geen huisje ergens in Nederland hadden gehuurd, gingen ze er ontzettend veel met de kinderen op uit. Daarop hadden wij besloten ze kaarten te doen voor dit dinosauruspark en daar hebben ze enorm van genoten. De foto´s met daarop blije gezichtjes hadden we eerder al op de digitale fotolijst gezien. Als extra bedankje kregen we nog een mooie kaart. Een hele lieve verrassing!
Het lijkt erop, dat we binnenkort weer motorzagen en grote bosbouwmachines in onze buurt krijgen. “Weer”, want dan denk ik meteen aan 6 november 2017, toen het bos aan de noordkant van ons huis werd gekapt. Tegenover ons huis zijn namelijk twee “wegen” gemaakt, waar zware machines en vrachtauto´s in kunnen rijden. Zo´n weg wordt vaak aangelegd op het moment, dat men van plan is een groot stuk bos te rooien. Bij de ingang naar het bos is ook een draaimogelijkheid voor vrachtauto´s gemaakt. De bomen tegenover ons huis zijn inderdaad inmiddels zo hoog in lengte, dat ze gerooid kunnen worden. Van ons mag het hoor. Het zal vast lichter in huis worden, doordat de zon na de middag dan eerder in onze kamer schijnt. En zo “hebberig” als we zijn, hopen dat ze ook de dunnere boompjes aan de kant van de weg meenemen, zodat we uitzicht krijgen. Of dat te veel gevraagd is? Een aantal kleinere boompjes is al omgezaagd, maar dat zal geweest zijn, voor de grote machines. Die moeten wel ergens kunnen beginnen. Ergens, waar een beetje ruimte gemaakt is. Of het daadwerkelijk het kappen van alle bomen wordt of alleen uitdunnen is ook niet bekend. We zijn erg benieuwd!
