Zondag 29 augustus was het redelijk weer en dat lokte Heiko in ieder geval naar buiten. Hij ging nog eventjes twee spanten op de in aanbouw zijnde carport maken. Het ging om de laatste twee. Het hout daarvoor had hij gisteren in Aneby gekocht. Ondertussen is bekend, dat de houtprijzen zijn gestegen. Maar hoeveel nu eigenlijk? Voordat we aan de bouw van de carport begonnen, hadden we een tekening, een materiaal overzicht en een begroting gemaakt. Daarin stond onder andere, dat we 8 stuks balken van 45 mm x 220 mmm nodig zouden zijn. Die kostten destijds 57,75 sek, Zweedse kronen per meter. Op dit moment kosten ze 94,95 sek per meter. Dat is nogal een verschil! Die 8 balken hadden we al ergens in juni gekocht gelukkig en kostten toen 2.495,00 sek. Vandaag zouden ze 4.102,00 sek kosten! Dat is maar liefst 1.607,00 sek extra, oftewel €.160,00. Alleen nog maar voor die 8 balkjes. Ook de rest van de benodigde balken en latten zijn flink in prijs gestegen.
Gelukkig hadden we het meeste al in huis, voordat die enorme prijsstijging begon. Alleen voor hetgeen Heiko zaterdag in Aneby bij de Optimera had gehaald betaalden we de hogere prijs. Ik denk dat het ons al met al wel €.1.000,00 had gescheeld op de carport. Nadat de twee spanten gereed waren, stonden er in totaal 8 stuks en daarmee was dat klusje geklaard. Een klus waar Heiko vooraf een beetje tegenaan had gezien, want hoe doe je dat in vredesnaam in je eentje. Met wat logisch nadenken en het maken van hulpmateriaal is het hem gelukt. De volgende stap is het aanbrengen van de “panlatten”, die de acht spanten met elkaar verbinden en waarop de dakplaten geschroefd gaan worden. We komen nu steeds dichter bij het dichtzetten van het dak. Joepie! Zoals het nu lijkt gaat dat zeker lukken, voordat de herfst zijn intrede doet met wellicht regen en sneeuw.
Nadat Heiko de gebruikte gereedschappen voor de timmerklus weer opgeborgen had, pakte hij nog even de trimmer. Het gras en onkruid op de rioolwater-filteringsbult stond inmiddels weer veel te hoog. Dat moest echt weer onderhanden genomen worden. Gelukkig hebben we twee batterijen bij de trimmer, zodat we door kunnen werken. Als de ene aan de oplader is, zijn we met de andere bezig. Voor dat kleine bultje zijn we namelijk twee volle batterijen nodig. Het kost de trimmer nogal wat energie en degene die de trimmer bedient ook trouwens. Omdat het allemaal schuin loopt is het onhandig om op te staan. Maar, na een dik uur was het varkentje gewassen en kon de trimmer met een goed gevoel weer teruggezet worden in de garage.
Mijn activiteiten lagen vooral binnen. De middag ging ik echter met de camper aan de slag. Volgende week (lees afgelopen dinsdag 31 augustus tot en met donderdag 2 september) wilden we nog een paar dagen met de camper op pad. Het leek namelijk erg mooi weer te worden en daar wilden we graag nog van profiteren. Ondanks dat we hier nog meer dan voldoende werk te doen hadden. Het werk blijft en die mooie zonnige dagen niet! Voordat we echter voor de eerste keer met de camper op pad konden, moest er natuurlijk wel van alles in de camper gelegd worden. Onder andere het beddengoed, kleding en uiteraard voldoende eten en drinken. Oh en natuurlijk een verbandkoffer, gele hesjes en een gevarendriehoek, Dat betekende vele loopjes vanuit huis naar de camper en eveneens trappetje op en trappetje af. Zowel in huis, als buiten om in de camper te komen met een arm vol spullen. De website moesten we toch maar even met rust laten. We waren immers geen weken weg, maar slechts drie dagen. De laptop ging uiteindelijk wel mee. Misschien konden we op een camping met een goed WiFi signaal immers nog iets doen…
Een ander klusje dat door Heiko verricht werd was het “opgraven van de aardappels”. Vorige week was een derde deel van het veldje gerooid en toen de rest. Gezien het gigantisch gegroeide loof op de pootaardappel, leek het veelbelovend. Dat gevoel werd uiteindelijk ondersteund door de opbrengst van de eerste paar stammen. De opbrengst was op zich goed, maar de verwachtingen waren toch iets hoger gespannen. Elke opbrengst is uiteraard fijn, alleen gezien het aantal stammen had de mand voller moeten zijn. Maar: “wie het kleine niet eert is het grote niet weert” zeggen ze dan. Toch? Wij kunnen in ieder geval weer een aantal gerechten maken met aardappelen uit eigen tuin. Misschien wel met worteltjes uit eigen tuin. Dat weten we volgende week pas. Die laten we nog even zitten. Wat we in ieder geval wel al kunnen eten zijn de rode bieten. Die liggen ingevroren op ons te wachten. Ook de boontjes hebben een groot gewas en hier en daar zagen we een boon-tje. Dat worden volgens mij niet veel zakjes in de diepvries. We zien het wel als we ze plukken. Die boontjes zijn namelijk een meester in het zich verstoppen en natuurlijk tussen het ruige loof.
´s Avonds belden we uiteraard weer met Heiko zijn ouders in Hoogezand. De stemming was daar goed, alhoewel de aanhoudende gezondheidsklachten wel hun tol eisen. Moed houden kun je lang, maar op enig moment wordt dat erg moeilijk. Toch lijkt er licht aan het einde van de tunnel te zijn. Voor zowel de klachten van Heiko zijn moeder, als van zijn vader, lijken er stappen gezet te worden in de goede “oplossingsrichting”. Ook de ingeschakelde huisarts gaat nu zijn steentje bijdragen. Die was namelijk sinds ze bij specialisten lopen, niet meer volledig op de hoogte van hun situatie. Dat vonden we erg vreemd, omdat we verwachtten dat de huisarts altijd een terugkoppeling kreeg de specialisten. Helaas niet. Dankzij een mail, die Heiko aan de huisarts had gestuurd, kwam deze in actie. Hij koppelde aan Heiko terug, dat de mail nieuwe informatie voor hem bevatte en dat hij nu snel contact zou zoeken met zowel de specialisten als met mijn schoonouders. En dat hij beloftes nakomt bleek uit het feit, dat ze al een afspraak hadden staan: hij komt binnenkort langs!
Maandag 31 augustus kon Heiko met de Hyundai naar de garage. Daar zou eindelijk maar toch de airco gerepareerd worden. Men had ons tijdens de vakantie gebeld, dat de felbegeerde leiding er was. Die zat niet bij de nieuwe condensator. Weet je nog? Direct maar een afspraak gemaakt. Met een leenauto was Heiko een uurtje later weer thuis. Veel van mijn dag werd wederom opgeslokt door de handelingen rond onze website. Daarover is inmiddels al (te) veel geschreven. Ik moet zeggen, dat het uiteraard heel vervelend was, maar ik heb er ook weer enorm veel van geleerd. Want wanneer werk je nou op en met de server van Hostnet? Dat is toch ook weer kijken naar de positieve kant van het verhaal.
Heiko controleerde het oliepeil van de camper, vulde de grote watertank met voldoende water, maakte de ramen schoon (!), testte de kachel nog eventjes voor alle zekerheid en verzekerde zich ervan, dat we “alles” bij ons hadden. Vanuit de luie stoel zocht hij alvast naar een paar campings op onze route. Daarvoor hebben we een app op onze mobiele telefoons gedownload, waar mega veel campings in Zweden op te vinden zijn. Ideaal! Maar het luieren duurde niet lang: een telefoontje van de garage veranderde alles. Ze hadden de verkeerde leiding besteld… Oh, nee! Ja, toch! Met andere woorden: ze hadden alles gedemonteerd, geconstateerd dat het fout was en vervolgens alles weer gemonteerd. We konden de auto weer ophalen, terwijl zij op zoek gingen naar een goeie leiding. Iets met “gebed zonder einde”?
Vergeet ik nog een belangrijk punt: de band van de “zitmaaier-aanhanger”! Deze middag bezocht Heiko nog een bandenhal in Aneby, die even een nieuwe buitenband om de velg maakte. Van één wiel was immers na het oppompen de buitenband opengescheurd waardoor de binnenband eruit plopte. Dat vervangen van de buitenband ging ontzettend handig. En nagenoeg zonder handen. Met een machine werd de kapotte band van de velg gehaald en een nieuwe erom gezet. Inderdaad net als bij een autoband. Daarna was het een eenvoudige handeling: even een nieuw binnenbandje erin, band oppompen en klaar, meneer Leugs! Met de dag word ik nieuwsgieriger-der hoe het gaat, wanneer de aanhanger achter de zitmaaier komt… “Heiko? Moet je niet toevallig iets heel zwaars uit de tuin naar de schuur brengen?”
