Het regende toen we vanochtend wakker werden. Precies volgens de voorspellingen. Op de app van zowel Klart als Yr werd aangegeven, dat het na tien uur droog zou worden. Heiko had met Peter en Daniëlle afgesproken, dat hij daar tegen negen uur zou zijn. Voor een mooie wandeling naar de Pukaberg. Vanaf hun huurhuisje Slogebo kun je volledig door het bos daarnaartoe wandelen. Vanwege de regen en de voorspelde opklaringen besloot Heiko om een half uurtje later te gaan. Het druppelde nog een beetje toen ze aan de wandeling begonnen, maar dat deerde niemand. De peuters van vier respectievelijk twee stapten dapper met de groten mee, al hadden ze natuurlijk wel veel meer stapjes nodig. Men hield het tempo laag. Toch hebben ze niet een keer geklaagd over de lange wandeling! Er was immers afleiding genoeg in de vorm van verschillende bomen, de vele takken, de gevallen dennenappels, de regendruppels, de stenen, de vogelgeluiden, de klimpartij toen het pad omhoog liep, enzovoort.
Op een gegeven moment nam Peter de jongste, Mason op de schouders. Dat was op het punt toen het pad omhoogliep. Waar Peter even geen rekening mee hield waren de overhangende, natte takken van de grote dennenbomen. Mason kreeg af en toe een behoorlijk aantal druppen koud regenwater op zijn hoofdje. Hij schaterde het dan uit en hij heeft een zeer aanstekelijk lachje. Geweldig!
Op de Pukaberg werd genoten van het uitzicht. Helaas was er nog geen zon bij op dat moment, maar desondanks kon je behoorlijk ver kijken. Uiteraard werden de nodige foto´s gemaakt om deze herinneringen vast te leggen. Ook op de terugweg heeft geen van beide jongens geklaagd over de te lopen afstand. Super! Terug bij het huisje werd er koffie en thee gedronken en tegen twaalf uur ging de jongste naar bed voor zijn middagslaapje. Tijd voor Heiko om ook naar huis te komen voor een broodje.
We hadden afgesproken dat ze na de middag hier zouden komen. Peter en Daniëlle zijn hier al twee keer eerder geweest, echter de kids nog nooit. Die konden nu ontdekken waar opa en oma Zweden wonen. We hadden Daniëlle gevraagd om speelgoed mee te nemen, alleen dat bleek niet nodig te zijn geweest. Onze grote brandweerauto was voldoende. Daarnaast hadden we voor Noud een handpop gekocht in “leeuw-stijl” en voor Mason een elandje. Daar werd ook heel veel mee gespeeld. Wat kon die leeuw brullen!
Na de koffie en gebak gingen Peter en Heiko naar buiten:
er moest geklust worden aan de waterkrachtcentrale.
Alle benodigde materialen en gereedschappen had Heiko al klaargelegd, zodat ze alles bij de hand hadden en meteen konden beginnen.
Peter zette de diverse onderdelen, die via de 3-D printer waren geprint, in elkaar met behulp van draadeinden en bouten.
Er werd nog even een hulpmiddeltje gemaakt van een plastic snijplankje en daarna werd een eerste test gedaan.
Even kijken of het schoepenradje ging draaien door het stromende water.
En ja hoor!
Het radje moest even op gang komen, maar daarna draaide die als een tierelier.
Peter was terecht zo trots als een pauw: zijn project was tot zover gelukt!
“Gefeliciteerd, Peter en Heiko!”
Omdat het al wat later op de middag was toen ze bij ons kwamen en omdat we nog wilden met z´n allen wilden grillen, werd op dat moment gestopt.
Woensdag gaan ze er mee verder.
Het gereedschap werd in de kruiwagen onderdak gereden en kan woensdag zo weer gepakt worden.
Daniëlle en ik gingen met Noud en Mason de tuin in. Als eerste ging Noud aan het zaklopen. We hadden dit spel gekocht, waarmee ze (dachten wij) mooi een wedstrijdje konden doen. Alleen kwam er niets van een wedstrijdje terecht, omdat het lopen niet wilde: de zakken waren veel te groot. Er werd nog geprobeerd met de zak te springen naar het einddoel, alleen de grote blauwe zak gooide roet in het eten. Mason heeft het maar niet geprobeerd: die kon niet over de rand van de zak kijken… De tuin in!
Eerst werd de “gieterboom” bewonderd. Dat was toch wel een hele bijzondere boom die opa en oma hebben. “Mogen wij over dit bruggetje lopen, oma?” Ja, dit keer konden we de overkant bereiken via het bruggetje. Noud was op zoek naar een omgevallen boom. Zijn aandacht ging echter naar een takje, waar hij de bast vanaf begon te halen. Mason speelde nog even verstoppertje! Heerlijk, die twee kereltjes!
We gingen even later in de keuken ook nog aan het schilderen! Noud en Mason leerden van mama Daniëlle, dat je eerst de kwast moest natmaken voordat je over een kleurtje verf moest strijken. Dan kreeg je mooie kleurtjes op het papiertje. Wilde je een ander kleurtje? Dan moest de kwast eerst even schoongemaakt worden. De jongens deden het uitstekend! Ze hebben in Ödarp leren schilderen!
Nadat de grote jongens, Peter en Heiko gestopt waren met hun project, werd door de beide mannen meteen het vuurtje in de betonring aangestoken. Dát blijven ze leuk vinden om te doen! Mannen en vuur… Wij dames volgden de heren met de kleine heren. Daarna verzamelden we vervolgens de benodigdheden voor het grillen en brachten dat naar buiten. De stoelen en stoelkussens stonden ook al klaar: in een kring rond het vuur, dat al flinke vlammen liet zien. Daarmee was alles gereed voor het grillen van de worstjes! De beide peuters vonden het vuurtje ook wel leuk en gooiden samen, nadat de ouders en wij het toestemden, nieuw hout op het vuur. Dat was spannend! Noud wilde het vuurtje graag blussen, als echte brandweerman. Maar dat kon niet, want dan werden de worstjes niet gaar! Peter bedacht daarom iets anders. Hij pakte een kort, smal plankje en stak die in de brand boven het “kampvuur”. Toen dat goed brandde, nam hij dat mee naar het grasveld en mocht Noud dat plankje blussen met het water uit de bloemgieter. Zo kon Noud toch voor brandweerman spelen!
Het grillen ging erg leuk met de telescoop prikkers en de worstjes werden prima gegaard. Af en toe viel er een worstje van de prikker af op het rooster, maar dat mocht de pret niet drukken. De worstjes werden met een broodje gegeten en een beetje salade. Voor Daniëlle was er uiteraard glutenvrij brood en boter. De tijd verstreek snel en toen we een paar regendruppels voelden, vroegen we ons af hoe laat het eigenlijk was. Half acht! Oei! Bedtijd voor de peuters. De regendruppels werden geconcentreerder, waarop Peter en Daniëlle besloten de tafel met alle spullen snel onderdak te dragen. Daarvandaan konden wij het later eenvoudig en droog verder opruimen. Zij stapten in de stille, elektrische VW ID4 en reden terug naar hun vakantiehuisje Slogebo. Het was een zeer geslaagde grillpartij. Zondag twijfelden we nog tussen een bezoekje aan de Aneby Grill & Pizzeria of hier grillen: we hadden een goede keuze gemaakt, want dit was vele malen leuker!
De lentezon is verraderlijk! Maar waarom? We hebben de eerste warme dagen beleefd en de meeste mensen wisselen net zo snel hun winterbanden als hun warme truien. Maar het weer en de lentezon zijn verraderlijk. Mei is de maand waarin het weer het meest verandert en de temperatuur gestaag stijgt. Als de lentezon schijnt, denken veel mensen dat het zomer is: de winterbanden worden verwijderd, de barbecue wordt tevoorschijn gehaald en de winterjas wordt ingepakt tot het volgende winterseizoen. Natuurlijk moeten we genieten van de lente, maar het is belangrijk om te onthouden, dat het weer nu extra verraderlijk is! De lente is bijvoorbeeld de periode van het jaar waarin we ons het gemakkelijkst kunnen verbranden! De zon heeft al best veel kracht. Wat de sterkte van de zon beïnvloedt is de dikte van de ozonlaag. Als de ozonlaag dikker is, is er minder UV. De lentezon is extra gevaarlijk, omdat de huid enkele maanden niet aan de zonnestralen is blootgesteld. Daarom is het belangrijk om zonnebrandcrème te gebruiken, ook al is het maar 8°C buiten.
Iets geheel anders: in mei komt er ook veel jong wild op de weg terecht, waardoor automobilisten extra voorzichtig moeten zijn! Elanden en reeën die vorig jaar zijn geboren, zijn nu tieners en gaan voor het eerst alleen op pad. Hierdoor dwalen ze gemakkelijk af op drukke wegen. Maar ook de voorjaarszon schijnt relatief laag en komt in een hoek terecht die automobilisten ernstig kan verblinden. Dit betekent dat je je ervan bewust moet zijn, dat zelfs als je je hebt voorbereid met een zonnebril, het niet zeker is dat alle automobilisten even goed zijn voorbereid! Plotselinge sneeuwval is een ander risico waarmee rekening moet worden gehouden, ook al lijkt het op dit moment ver weg. Oppassen geblazen dus in de maand mei!