Vanochtend sneeuwde het hier! Dikke vlokken dwarrelden neer. Precies zoals was voorspeld. Ze hebben wel eens een keertje (of twee) gelijk hoor… Ook over de nacht was er al een paar centimeter sneeuw gevallen en er kwamen nog vele centimeters bij ook. De hele dag bleef het namelijk sneeuwen. Daar komt bij, dat de temperatuur soms net onder en soms net boven nul graden Celsius is. Een goede temperatuur voor deze neerslag. Na het ontbijt ging Heiko naar buiten om de stoepjes te vegen, want als het inderdaad zo doorgaat zoals voorspeld, is het maar beter om alvast iets weg te vegen. De sneeuw van vandaag wilde prima aan elkaar plakken, waarmee we zeker wisten dat het natte sneeuw was. Ik weet nu al, dat ik het (tijdelijk wellicht) ga missen…
Want de temperatuur is al flink omhoog gegaan sinds begin deze week en zal volgende week nog meer stijgen. Onze sneeuw zal daarmee waarschijnlijk als “sneeuw voor de zon verdwijnen”. De vochtige sneeuw van vandaag zorgde al voor natte plekken in het ijs in het beekje en op onze vijver. Eveneens viel de sneeuw, dat achter de banden van de auto´s was verzameld, op de grond. Dooi! Na de middag ging Heiko opnieuw aan het vegen, omdat de tegels inmiddels weer onder een mooie laagje sneeuw waren verdwenen. Vervelend? Welnee! Heerlijk die sneeuw en die frisse, gezonde buitenlucht!
“Nu we het toch over het weer hebben…” De voorspelling voor de week van 13 tot 19 december: “Een mix van dooiweer en sneeuwstormen. Lagedrukweer in het hele land, met temperaturen boven nul en met wind en regen in het zuiden van het land. In tegenstelling tot een behoorlijke portie sneeuw in grote delen van Norrland. In Götaland en Svealand kun je rekenen op 0 tot 7 graden en meerdere regendagen, waardoor het sneeuwdek volledig kan verdwijnen. Maar dat gebeurt niet in het noorden van Dalarna. Daar blijft de temperatuur namelijk rond het vriespunt. Voor Norrland daarentegen vele sneeuwmomenten en temperaturen van rond het vriespunt tot minus tien.” Even ter verduidelijking wellicht: Norrland is het noordelijkste van de drie landsdelen van Zweden. De naam wordt vooral gebruikt in het dagelijks taalgebruik (zoals in dit soort weersvooruitzichten). In het westen grenst het aan Noorwegen en in het uiterste noorden aan Finland. Hoewel Norrland 59% van de hele oppervlakte van Zweden beslaat, woont er slechts 12% van de Zweedse bevolking en dat komt neer op ongeveer 1,2 miljoen inwoners.
Gisteren had ik vier kropjes ijsbergsla gekocht. Hoewel het heel lekker is om rauw te eten, vinden wij het daarvoor momenteel te koud. Als bijgerecht, bijvoorbeeld bij een pasta, serveer ik het wel. Lekker fris (hoezo tegenstrijdig…). Deze kroppen waren bedoeld om gekookt op te eten. Ter vervanging van andijvie. Een grote pan werd gevuld met de gesneden ijsbergsla en met een laagje water werd het aan de kook gebracht. Even laten koken en daarna laten schrikken, door het in koud water te dompelen. Uiteindelijk kwam het in vier zakjes van een pond in de diepvries. Ik denk, dat er heel binnenkort weer eentje uitgehaald wordt want het ruikt wel heel erg lekker.
Na de middag werd door Heiko nog even een ritje naar Aneby gemaakt voor een paar kleine boodschapjes. Je vergeet altijd wel iets. Onderweg maakte hij vele foto´s, tijdens zijn route door het witte landschap. En dat alles weer met een kerstmuziekje op de radio. Zó sfeervol! In Aneby kocht hij bij de Ica onder andere een kaartje voor Jan en Ria, vrienden van ons hier in Zweden. Die gaan de volgende week verhuizen! Ze gaan slechts twintig minuten verderop wonen, alleen nu wel in een dorp. Daar waar openbaar vervoer is en waar een winkeltje is voor de noodzakelijke dagelijkse boodschappen. Toen Jan begin dit jaar werd geopereerd en twee weken in het ziekenhuis moest verblijven, merkte Ria namelijk pas hoe afgelegen ze eigenlijk woonden. In een prachtig huis weliswaar en op een mooie locatie, maar het blijft afgelegen. Daarbij komt, dat zij geen rijbewijs heeft en zodoende aan huis gebonden was en volledig afhankelijk van anderen. Dat en de gevolgen van de operatie van Jan hebben hun doen besluiten, om te gaan verhuizen.
Aneby verlaten, zonder dat je even hebt gekeken bij de grootste waterval van Zuid-Zeden? Dat lukte Heiko niet. Maar goed ook, want de beelden die ik na zijn thuiskomst te zien kreeg waren wederom heel bijzonder. Doordat er meer sneeuw gevallen was, was de directe omgeving van de daadwerkelijke watervallen zo veel witter geworden. In tegenstelling tot het ijs: vies grauw. Als je goed kijkt en beschikt over een behoorlijke portie verbeelding en fantasie, kun je er diverse dingen in zien: een zittend mens, een inktvis. Zie je ze? Dit keer was Heiko nog naar de zijkant van de waterval gelopen, om ook eens vanaf die hoek een paar foto´s te maken. Dat ziet er meteen weer heel anders uit.
Terwijl Heiko onderweg was, was ik afgedaald naar de kelder. In de tvättstuga begon ik met het maken van de julbock! De takken lagen klaar in Heiko zijn werkplaats en waren mooi gedroogd. Dat is beter voor het verwerken. Het houten frame stond daar ook en beide bracht ik naar “mijn werkruimte”. Binddraad was ingekocht en lag klaar, tangetje en snoeischaar erbij en… Gaan! Als eerste had ik de vier poten voorzien van vele sparrentakken. Daarna de kop en de hals en tenslotte het lijf. Toen ik daarmee bezig was kwam Heiko net weer thuis. Inmiddels gaf mijn lichaam aan, dat zij deze “oefeningen” niet zo fijn vond. Het krom staan was te veel van het goede en zodoende moest ik het wel opgeven. Oh, dat is zó niet mij…
Heel lief (!) vroeg ik toen aan Heiko of hij misschien nog wel even door wilde gaan. Het zou mooi zijn, als de bok afgemaakt kon worden. Als de julbock namelijk volledig bekleed is met sparrentakken, kan ik die niet meer alleen tillen. Dat zou betekenen, dat de julbock een week binnen moet blijven staan. In de warme tvättstuga. Dat zal de houdbaarheid van de sparrentakken niet ten goede komen. Gelukkig had Heiko er nog wel zin in en zodoende maakte hij het klusje af. Ongeveer een half uur later konden we de bok naar buiten dragen en in de tuin zetten. Of is het nu eigenlijk meer een model eland geworden? Morgen ga ik hem aankleden, hij is nu nog wel een beetje “naakt”.
Vandaag was het de laatste dag voor het vertrek naar Nederland. Zoals al aangegeven, gaat Heiko alleen deze keer. Dat betekent niet, dat er niets geregeld hoeft te worden. Voor de familie hebben we allerlei spulletjes en etenswaren gekocht en dat werd ingepakt en in diverse tassen gedaan. Heiko is negen en een halve dag onderweg: morgenvroeg om vier uur weg en de 20ste rond het middaguur weer thuis. Daarvan zijn twee reisdagen van achttien uur per dag. Het verblijf in Nederland is daarmee netto zeven dagen en daar moet natuurlijk wel kleding voor ingepakt worden. De grote koffer kwam weer van de zolder en werd gevuld. Natuurlijk gingen er ook toiletartikelen in. Alles werd de laatste dagen in de kelderhal verzameld. Aan het einde van deze dag pakten we samen de kofferbak van de Volvo vol.
Nadat vanochtend vier zakjes ijsbergsla in de diepvries waren beland, ging er eentje alweer uit. Niet eens zoveel later. Het was rond het middaguur… Ik had niet anders verwacht: ik ken me inmiddels een beetje. Als je boven de pan staat en je krijgt de geur in de neus van de gekookte groente (die naar andijvie ruikt en smaakt), dan is de keuze voor het avondeten eigenlijk al gemaakt. Daarom werd even voor zessen de frituurpan aangezet en de schouderkarbonade gefrituurd. Die had ik tegelijk met de ijsbergsla uit de diepvries gepakt. Even voor het frituren had ik ze gekruid met peper en zout, door meel gehaald, door een geklutst eitje en daarna door paneermeel “geslingerd”. Samen met de gekookte ijsbergsla en dito aardappeltjes was het een heerlijk maaltje. Daarna was het nog eventjes babbelen en rond negen uur ging Heiko naar bed. Nadat hij Ebba nog even het een en ander in haar oortje had gefluisterd en had geknuffeld…
