Kerstmarkt in Eksjö

Als je me (inmiddels) een beetje kent, dan weet je, dat sommige dingen “zó moeten en niet anders!” Dat is nu ook het geval met het inrichten van de kamer, hal en keuken met kerstversiersels. Dat moet natuurlijk wel op mijn manier. Het is niet zo, dat Heiko hier geen stem in heeft hoor. Alhoewel ik liever heb, dat hij zich er niet mee bemoeit… Grapje! Heiko is niet zo van het “inrichten” en daarom (neem en) krijg ik de vrije hand. Vanochtend vroeg had ik nog een paar dingetjes op andere plaatsen gezet en volgens mij is het zo goed. We moeten er tenslotte wel vier weken lang, elke dag naar kijken.

Voor ons huis zagen we ineens een voetganger. Dat zien we niet vaak, omdat hier niets in de buurt woont. En men gaat met deze lage temperaturen niet vrijwillig een wandelingetje maken. Aan de kleding zagen we meteen, dat het in dit geval om een jager ging. Ja, we zagen het uiteraard ook aan het geweer, dat hij op zijn rug droeg. Even later zagen we ook een klein jachthondje lopen. Die had een zendertje aan zijn halsband en snuffelde overal in de sneeuw. Op zoek naar de geur van wild. De jager liep een paar keer heen en weer voor ons huis langs, maar er werd vandaag geen schot gelost. Het wild had zich blijkbaar teruggetrokken en goed verstopt.

Vanmiddag reden we naar Eksjö om de jaarlijkse kerstmarkt te bezoeken. Nou ja, jaarlijkse… In principe wel, maar vanwege corona was die vorig jaar uiteraard afgelast. Tegen twee uur reden we van huis vandaan, omdat we niet te vroeg daar wilden zijn. Het is namelijk leuker om over een kerstmarkt te kopen wanneer het een beetje schemerig wordt en de diverse verlichting aan gaat. Dat maakt het nog weer een beetje extra sfeervol. We probeerden de auto te parkeren bij supermarkt Willy:s, maar dat was een kansloze actie. Zelfs op de zondag! Helemaal vol! Veel mensen die de boodschappen deden bij de Willy:s hadden daar hun auto geparkeerd, maar vanzelfsprekend ook veel die de kerstmarkt bezochten. We reden een straatje door, waar we normaliter ook altijd wel een plekje kunnen vinden om de auto te parken. Helaas. Alles was het bezet. Vele parkeerplaatsen moesten we noodgedwongen voorbij rijden, om uiteindelijk aan de andere kant van de plaats Eksjö, bij supermarkt ICA een plekje voor de auto te vinden. Daarvandaan was het wel iets verder lopen naar het centrum, maar het was niet anders.

Meteen buiten de auto vernamen we een koude wind. Ach, in het centrum zou dat vast wel meevallen. Daar heb je immers beschutting van de vele gebouwen. Echter dat viel niet mee: het viel zelfs erg tegen. Heel erg tegen! Het was stervenskoud! Uiteraard lieten we ons niet kennen en liepen we toch door richting het centrum en bekeken we alle marktkramen. Onderweg waren we al een kerstman gepasseerd, waar kinderen mee op de foto konden. Op het marktplein stond diverse kraampjes en het was er gezellig druk. Aangeboden werd onder meer warme sokken, wanten en mutsen, gebrande pinda´s (veel), honing, snoepgoed, huishoudelijke artikelen, kerststukjes, kruiden, worst, kaas en brood. We stelden vast, dat er minder kramen waren dan de vorige keer dat we deze kerstmarkt bezochten. Dat zal wellicht met de onzekerheid omtrent corona te maken hebben gehad.

Op het marktplein konden we de kou even vergeten. Vooral nadat we een zakje warme “churros” met suiker en kaneel hadden gekocht en gegeten. Dat viel er goed in. Vanaf het marktplein bij de grote witte kerk, liepen we de winkelstraat in. Richting de oude houten binnenstad van Eksjö. Daar stonden onderweg eveneens diverse kramen en er liepen heel veel belangstellenden. Gelukkig waaide het, oftewel er werd goed geventileerd: de Covid-19 bacterie kreeg geen kans. De laatste lus die we liepen was naar het VVV-kantoor, waar ook weer een groepje standhouders stond. Feitelijk liepen we er in een recordtempo bij langs. Het was simpelweg te koud. Zo koud dat het onplezierig was… De vorige keer dat we deze markt bezochten was denk ik twee of drie jaar geleden. Toen lag er ook sneeuw, maar was het niet zo koud. We kregen medelijden met de standhouders. Die moesten daar staan en ook blijven staan, terwijl de bezoekers langs de kramen schuifelden en als het hun te koud werd, snel weer naar huis gingen.

Wij wilden op enig moment ook maar meer een ding: terug naar de auto en zo snel mogelijk naar huis, waar het lekker warm is. De koude, ijzige wind ging dwars door de kleding en je neus vroor bijna van je hoofd. Ondertussen werd het schemerig en werd het door de aanwezige kerstverlichting wel sfeervoller. De kerstmarkt van Eksjö is altijd de moeite waard om te bezoeken. Het is een grote markt, langgerekt, gezellig aangekleed en er komen heel veel mensen op af. Dit jaar was het voor ons en waarschijnlijk voor vele met ons, te koud. Na ongeveer anderhalf uur zaten we weer in de auto met de kachel aan: ontdooien!

Op de terugweg reden we nog even door het dorp Aneby, om de vele kerstverlichting aan de huizen en in de tuinen te bekijken. Dat is toch wel een mooi plaatje hoor. We weten dat er een huis in het plaatsje Grippenberg is waar, zowel het huis, als de gehele tuin vol staat en hangt met verlichte dingen. Daar rijden we later misschien nog een keer langs, maar vanavond niet meer. Bij de waterval van Stalpet, net buiten het dorp Aneby, stopten we nog even voor een blik op de bevroren waterval. Hij was nagenoeg helemaal bevroren en door de grote schijnwerpers die erop gericht waren, gaf dat een sprookjesachtig plaatje.

Terwijl wij de middag doorbrachten in Eksjö hadden de kleinkinderen Merle, Daan en Jelte bezoek van Sinterklaas! Samen met Gert en Elise en een paar familieleden werd dit kinderfeest gevierd. De drie kleintjes moesten middels een speurtocht in huis de diverse pakjes opzoeken. Gezellig! Kleinzonen Noud en Mason hadden al een week eerder het feestje gehad. Ik durf hardop te zeggen, dat alle vijf de kleinkinderen niet mogen klagen. Er zijn veel mensen… Sorry… Er is één iemand, Sinterklaas natuurlijk, heel trots op ze en hij vindt dat ze goed hun best hebben gedaan. Ze hebben allemaal vele, mooie cadeautjes gekregen. Verwend? Mwoahhh…

Even nadat we thuis waren belden we, zoals gebruikelijk op de zondag, met Heiko zijn ouders in Hoogezand. Hen konden we vertellen, dat ze alsnog bezoek krijgen in december! Dan is Heiko zijn moeder jarig en de afspraak bij de emigratie was, dat we dan in Nederland zouden zijn. Echter, vanwege de ernstige vormen die de coronapandemie in Nederland heeft aangenomen, hebben we enorm getwijfeld of we wel zouden gaan. We willen uiteraard voorkomen, dat we Heiko zijn ouders, die ondertussen een zeer respectabele leeftijd hebben bereikt, gaan besmetten. Op hun leeftijd, in combinatie met hun broze gezondheid, zouden ze een corona besmetting misschien niet overleven. Nu weten we wel, dat wij op dit moment gezond zijn en zonder het Covid-19 bacterie vanuit Ödarp vertrekken. Maar wat gebeurt er onderweg?

Met name de lange boottocht van negen uur zien we als een groot risico. Op die boot, die met name een vrachtboot is, lopen veel chauffeurs rond. Van verschillende nationaliteiten en vanuit vele landen. Die, voornamelijk mannen, komen overal (vandaan). Via de mechanische ventilatie op zo´n boot kan een eventueel virus volgens ons heel eenvoudig en snel verspreid worden. Wij zijn beiden weliswaar ingeënt, maar we kunnen er alsnog ziek van worden. En op dit moment liggen er trouwens ook al verschillende mensen in de ziekenhuizen op de IC, die wel gevaccineerd zijn. Oftewel een vaccinatie is geen garantie, dat je geen corona krijgt. De klachten zullen niet zo erg zijn als zonder vaccinaties. Mijn eigen gezondheid is ook nog niet geweldig en daarmee ben ik zelf ook kwetsbaar. Na lang wikken en wegen en een paar slapeloze nachten, hebben we besloten dat ik deze keer thuisblijf en dat Heiko alleen naar Nederland afreist. Dat is niet leuk, verre van zelfs, maar we denken dat we er goed aan doen om het op deze manier te doen…

De aanhoudende kou levert opnieuw een prijsrecord voor elektriciteit op. De kou bijt in de wangen en prikt in de portemonnee, schreef een krant. Maandagmiddag bereiken de elektriciteitsprijzen een nieuw historisch hoogtepunt in Zuid-Zweden. “Er is geen plafond voor hoe duur elektriciteit kan zijn”, zegt een analist. Afgelopen maandag bereikte de prijs van een kilowattuur in het zuiden van het land SEK 4,34. Het was het hoogste niveau ooit. Maar bijna precies een week later wordt dat record verbroken. Morgenmiddag tussen 16.00 uur en 17.00 uur moeten elektriciteitsklanten in Zuid- en Midden-Zweden SEK 6,49 (!) betalen voor een kilowattuur. Het is bijna 50 procent hoger dan bij de vorige piek. “Dit zijn uitzonderlijk hoge prijzen. Als we ons op zo’n hoog niveau bevinden, is er maar heel weinig nodig voor grote prijsveranderingen” aldus de analist elektriciteitsmarkt”. De prijs wordt bepaald door de extreme kou, de lage windenergieproductie en hoge brandstofprijzen in Europa. Door de grote binnenlandse vraag is de export van elektriciteit naar het continent beperkt, wat de prijsstijging verder versterkt.

“De situatie in het elektriciteitsnet is erg gespannen”, zegt de deskundige. Niet overal is het gelijk gestegen. In de noordelijke elektriciteitsgebieden zijn de prijzen namelijk aanmerkelijk lager dan in het zuiden. Maandag zullen de maximale kosten voor een kilowattuur rond de SEK 1,97 liggen voor iedereen die in het noorden van het land woont. In dit verband moet er rekening mee worden gehouden, dat de overgrote meerderheid van de elektriciteitsklanten een gemiddelde prijs betaalt, die maandelijks wordt berekend. Het is mogelijk om een ​​uurtarief te kiezen, en als je tot die categorie behoort, is het verstandig om de douche of het opladen van de elektrische auto over te slaan als de kosten zo hoog zijn. Zelfs als je een maandprijs hebt, kun je het milieu een plezier doen door minder elektriciteit te gebruiken, wanneer de vraag het grootst is. Hoogstwaarschijnlijk is het eind van de hoge kosten nog niet in zicht. In januari en februari bestaat de kans, dat we opnieuw nieuwe prijsrecords zullen krijgen…