Het wordt warm de komende week! Volgens de verwachtingen van de meteorologen van het SMHI zal het kwik tot 29 graden Celsius gaan stijgen! Om die dagen voldoende afkoeling te kunnen krijgen, besloten we het zwembad weer uit de plastic box te halen. Dat is ons vorig jaar erg goed bevallen. Het is daarbij belangrijk, dat het zwembad op een platte ondergrond komt te staan, want anders loopt het water naar één kant. Om dat te realiseren heeft Heiko een keer twee schotten gemaakt van vier pallets. Over de pallets zijn schrootjes geschroefd zodat er een vlakke bodemplaat is ontstaan. Die schotten werden op het grind van de oprit gelegd, nabij de grasrand, waterpas gesteld en daarna kwam er een dikke beschermende deken overheen. Niet ter bescherming van de pallets met de planken. Uiteraard ter bescherming van de onderkant van het zwembad. Er hoeft immers maar een splinter in het hout te zitten en door de druk van de vele liters water in het zwembad raakt het zeiltje van de onderkant van het zwembad meteen lek.
Die twee schotten werden overigens met de kar achter de zitmaaier opgehaald. ´s Winters parkeren we die namelijk bij de drie houtstekken. Ze zijn erg zwaar en daarom erg moeilijk niet te tillen. Met veel gedoe lukte het, om ze op het aanhangertje te leggen en daarna was het eenvoudig manoeuvreren naar de plek waar ze moesten komen te liggen. Er moesten een paar plankjes onder het ene schot gelegd worden, zodat ze beiden en waterpas lagen en beiden op dezelfde hoogte lagen. De waterpas is daarbij een zeer handig hulpmiddeltje.
Het zwembad werd na ruim negen maanden, net als na een bevalling, bevrijd uit de kleine ruimte van de plastic box en kon het levenslicht weer zien. Met een elektrische luchtpomp werd het zwembad vervolgens snel opgeblazen en rechtgezet op de schotten. Tenslotte kon de slang erin gehangen worden en kon het zwembad langzaam volstromen. Een paar uur later was het waterniveau (meer dan) voldoende en konden we de kraan dichtdraaien. Er zijn weer vele liters uit onze bron omhoog gepompt voor deze actie. Nu kan het zwemwater, nee badwater een beetje op temperatuur komen en ons volgende week een aangename verkoeling geven tijdens de bijna tropische temperaturen.
Verder waren we vandaag na de middag lekker samen in de tuin bezig. Opnieuw werd er een bordertje onkruidvrij gemaakt! Eentje waar we normaalgesproken niet zoveel aandacht aan schenken en die dus behoorlijk “vuil” was. De grap is nu, dat er eigenlijk best wel veel, vooral ook mooi, onkruid in stond. In principe is alles wat we niet zelf planten en spontaan opkomt onkruid. Nou ja, dat is een hele grove omschrijving van onkruid natuurlijk. Soms is onkruid echter zeker niet lelijk! Zoals bijvoorbeeld de ontelbare lupines langs de bermen en de duizenden boerengeraniums en nog veel meer.
In deze border staat onder andere stekelig onkruid, dat “vreemde” paarse bloemen gaat geven: distels. Daarom besloten we om niet alles weg te halen. Laat maar mooi bloeien! Ze zijn groen, geven mooie paarse bloemen en zijn onder controle te houden. We dunden het daar dan ook alleen een beetje uit. De, daartussen gevonden, framboos gaven we meteen ook maar een beetje meer ruimte…
Onder de rododendron werden een paar flinke takken weggeknipt.
Op die manier konden we er vervolgens
op een fatsoenlijke manier
veel onkruid onder vandaan halen…
Ondertussen gooide Heiko nog een paar steentjes langs een talud achter het dammetje. Daar was, door de overstromingen van begin dit jaar, erg veel zand weggespoeld. Zodoende was er een grote open plek ontstaan, die er niet zo erg fraai meer uitzag. Puur voor het oog werden daar een paar kruiwagens met kleinere steentjes gedumpt. Die kleine steentjes waren er namelijk nog. Die had hij eerder uit de kluit van de omgewaaide boom naast onze witte deur gehaald. Ze waren echter te klein om de dam mee op te bouwen, maar voor dat talud konden we ze prima gebruiken. Mooi, ook weer geregeld. Vanochtend was Heiko nog even naar de huisartsenpost geweest voor een controle van allerlei bloedwaarden en op de terugweg had hij opnieuw een paar zakjes kant en klare beton gekocht.
Hij wilde de bovenkant van het dammetje nog een beetje verhogen en vlak maken, zodat het dammetje én het water meer tegenhoudt én je er gemakkelijker overheen kunt lopen. Dat werd in de brandende zon gedaan en de beton droogde snel. Hiermee is dit project “dammetje” eerst afgerond. Nu is het wachten op schoonzoon Peter, om met de tweede versie van de as te komen, die aangesloten wordt op de elektromotor. Toen Heiko hem een foto stuurde van de, hopelijk waterdichte, dam schreef Peter terug, dat hij een paar andere lagertjes had besteld via eBay. Lagertjes die nóg minder weerstand geven tijdens het draaien van het asje. Er wordt ook in Rotterdam verder aan de mini waterkrachtcentrale gewerkt! Wordt vervolgd.
Begin deze week zaten we op de vlonder en zagen we, dat die eigenlijk wel vies was. Het gele van de huilende dennen lag overal en eveneens vele zaadjes van de berkenbomen. Dat lag op de planken van de vlonder, maar ook vooral tussen de naden van de planken. Dat moest schoon! Toen stelde Heiko voor om de hogedrukspuit hierop te zetten. Daarmee kun je die naden in ieder geval prima schoonspuiten. Zodoende werden er opnieuw een paar tuinslangen uitgerold en aan elkaar gekoppeld en tenslotte aan de hogedrukspuit geklikt. Stroom erop en spuiten maar! Uiteraard nadat het meubilair ervan af was gehaald. Alles werd mooi schoon en door de hitte van de zon droogde het hout van de vlonder weer snel. Ook het tuinmeubilair werd afgespoten. De gele stof verdween zienderogen. Je zag het van de stoelen en de tafel afdruipen. Overigens hadden we bewust met deze actie gewacht totdat uiteraard het gehuil over was. Water naar de zee dragen is niet onze hobby. Nu het terras en de veranda nog. Die laatste moet hier en daar ook een kwastje verf hebben trouwens. Later…
Het lag in onze bedoeling, om aan het einde van de dag te gaan grillen. Boven het vuurtje in de betonnen putring. Het gekke is, dat we dat wel regelmatig doen met gasten, maar met z´n tweeën eigenlijk niet eens zoveel. Vandaag was het er een perfecte te dag voor. Echter… ook tegelijkertijd een gevaarlijke dag voor. Gezien de enorme droogte en het, door de gemeente afgegeven, stookverbod, besloten we ervan af te zien. Open vuur stoken is op dit moment verboden. Natuurlijk hebben wij het vuur in een betonnen putring en zal het er niet snel overheen kunnen slaan, maar toch… Als we daar grillen hebben we altijd twee volle gieters met water erbij klaar staan, om eventuele vonkjes meteen nat te maken en een bosbrand in de kiem te smoren.
Ook hebben we wel eens de waterslang erbij gelegd, zodat er in geval van nood meteen geblust kan worden. Die vonkjes zijn echter behoorlijk onvoorspelbaar. Voor je het weet liggen ze bij onze houtvoorraad! Dan zijn de gevolgen niet te overzien. Vlam in het hout en in de bomen? We kozen er nu voor, om op de veranda de barbecue te gaan gebruiken. Veel veiliger. Dat was het plan… Nadat we beiden een voldaan gevoel hadden van het resultaat in de tuin hadden we ons even heerlijk gedoucht. Toen we daarna op de klok keken, besloten we om de worstjes maar in de koekenpan te doen. Het was inmiddels half acht en daarbij kwam, dat het weer ineens omsloeg. Er kwamen plotseling sterke windvlagen en het koelde snel af. Het werd zodoende buiten in korte tijd een stuk minder aangenaam. De worstjes werden zodoende even snel in de keuken gebraden. Soms loopt het (heel) anders dan je van tevoren had gedacht… Het vuur in de betonring bleef zodoende uit.
