Voor vandaag stond het trimmen van alle graskantjes op het programma. Het tankje van de motortrimmer werd gevuld, de draagband werd omgedaan en de trimmer werd gestart. Heiko begon achter het huis met de graskanten langs de oprit en de fruitbomen. Daarna ging hij de hele tuin rond, voor en achter. Daarbij werden ook alle graskanten rond alle borders getrimd. Eveneens de oevers van het beekje en de vijver werden kort gemaaid, alsook het gras op het eilandje. Dat alles nam ongeveer anderhalf uur in beslag. Het is maar goed dat we zondag in Jönköping bij de winkel Biltema nieuwe draad voor de trimmer hadden gekocht! Je gebruikt nogal wat tijdens zo´n trimbeurt hoor. Het plastic draadje knapt namelijk snel af, als die een steen raakt. Een stenen liggen hier wel… Aan het einde van deze actie was het spoeltje dan ook helemaal leeg. De graskantjes waren echter weer mooi kort en strak en daar gaat het ons om.
Keien zoeken! Dat was de volgende actie. Wij (beter gezegd ik) vonden, dat de wand bij het dammetje nog een beetje meer versierd kon worden met keien. Niet voor de waterdichtheid, maar voor het oog. Het oog wil immers ook wat. De keien waren echter op. De grote voorraad, die uit de kluiten van de omgevallen bomen waren geplukt, was niet meer. Gelukkig zijn er keien aan overvloed te vinden aan de overkant van ons huis. Daar waar de nieuwe weg door het bos is aangelegd. Langs de zijkanten en op heuvels liggen enorm veel keien, die langzamerhand onder het onkruid zullen verdwijnen. Gelukkig voor ons is dat nu nog niet het geval en konden wij er een flink aantal van pakken.
De grote aanhanger werd voor het eerst achter de Volvo gekoppeld en bij de nieuw aangelegde weg werd de aanhanger zo vol geladen, dat de maximumbelasting werd gehaald. De banden kwamen bijna aan de spatborden. Dat is voor ons de maat. De volle aanhanger werd vervolgens vanaf de oprit achteruit over het gras gereden tot vlak bij het dammetje. Daar werden de keien een voor een vanaf de aanhanger, voorzichtig in het water gelegd en vanaf daar omhoog gestapeld. Totdat er een redelijke mooie wand ontstond. En totdat de keien opnieuw op waren! Misschien volgt er nog een keer zo´n actie. Voor nu vinden we het eerst wel welletjes. De wand is (hopelijk) dicht en daar ging het in eerste instantie om. Tegelijkertijd ziet het er nu ook wel een stuk mooier uit.
Ik had mij vanochtend weer achter de laptop gezet. Meteen had ik met mezelf afgesproken, dat dat niet langer dan tot twaalf uur zou duren. Wat er nog lag aan “te doen” bleef dan maar liggen. En dat deed ik ook! Naar buiten met dit mooie weer! Het was opnieuw een zeer zonnige dag met een aangename temperatuur en voor de verandering eens weinig wind. Die vele wind is opvallend. Vorig jaar ook al. Is dat ook een effect van de klimaatverandering? We kunnen het ons niet herinneren van de eerste jaren hier. Vorig jaar viel het ons voor het eerst op, dat het zo vaak en ook behoorlijk hard waait, zodat je niet onbeschut buiten in de zon kunt zitten. Terug naar vanmiddag: een emmer werd gepakt en een harkje: ik ging me uitleven in de groentetuin! Daar komt hetgeen we gezaaid hebben op. En meer! Onkruid!
Dat moest er uit. Het was voornamelijk vogelmier wat er tussen onze rode bieten, sla en paksoi groeide. Klein, vervelend onkruid. Met de nodige pauzes hield dat onkruid mij ongeveer twee uur bezig. Alles wat niet in de groentetuin hoorde werd eruit geplukt en belande uiteindelijk in de emmer en tenslotte achter de carport. Een ware aanslag voor de rug, maar het resultaat telt: een mooie, schone en goed onderhouden groentetuin. Ook dát is een mooi plaatje om te zien! Prachtig, dat er zoveel van het gezaaide opkomt! Nadat ik klaar was haalde Heiko nog een paar gieters met water uit ons beekje en gaf de plantjes water. Daar waren ze wel aan toe. Het is denk ik ondertussen minstens vier weken geleden, dat we voor het laatst een beetje neerslag hebben gehad…
Ondertussen groeide het gras gewoon rustig verder. Ondanks de droogte. Hier en daar was het zichtbaar iets hoger en eveneens waren er hier en daar plukjes onkruid die er bovenuit staken. Maaien was niet echt nodig, maar nu de kantjes gedaan waren, zou het toch mooier lijken als het gras ook weer egaal vlak was. De zitmaaier werd zodoende uit de berging achter de carport gereden en Heiko vermaakte zich twee uur op de trekker. Koptelefoon met muziek op de oren en rijden maar! Er kwamen slechts twee volle bakken gras af en twee halve.
Tijdens zijn rondjes over de grasmat liet hij af en toe grote stofwolken achter zich. Het is zo verschrikkelijk droog. Die beperkte hoeveelheid gras in de opvangbakken is wel eens anders geweest. Soms komen er wel acht volle bakken gras af. Het grasveld zag er na de maaibeurt van vanmiddag weer fraai uit. We houden nu eenmaal van een mooie tuin en het “werken” in de tuin is voor ons ontspanning. Of zoals Heiko het zegt: “Ik ga nog even zonnebaden hoor!” Met zijn ontbloot bovenlichaam en de korte broek, was hij aan het einde van de dag opnieuw verkleurd.
Tijdens mijn “dagelijks rondje tuin” viel mij op, dat de papaver wel heel veel knoppen heeft dit jaar! Hij heeft het hier schijnbaar erg naar zijn zin. Dat menen wij ook op te maken uit het feit, dat de plant steeds maar groter wordt! We gaan aan het eind van het seizoen de plant toch maar scheuren. Een aantal stukken erbij weghalen, om die elders in de tuin te poten. Daar waar we in deze tijd van het jaar meer kleur zouden willen hebben. De oranje bloemen van deze plant weten dat wel te realiseren! Overigens is een papaver gemakkelijk te vermeerderen door middel van wortelstek. Neem dan een paar stukjes wortel van zo’n vijf centimeter en zet deze in potgrond. In het voorjaar kun je de uitgelopen stekjes uitplanten. Bij ons is dat niet nodig!
De wilde roos, aan de voorkant van de veranda zit ook dit jaar vól met knoppen! Dat gaat weer een zee aan witte roosjes geven. Het is wel eens eerder genoemd, dat ik hoop, dat er ooit nog eens computers worden uitgevonden, waarin geuren te ruiken zijn. Want dit roosje ruikt wel zo ontzettend lekker! Nog een paar daagjes, dan zal de geur hier waarschijnlijk al wel verspreid worden! Het is nu ook opletten geblazen. Luis wil zich heel graag tegoed doen aan deze rozen…
Overigens was het vandaag “Nationaldagen” en daarmee een van de “röda dager”. Een rode dag, waarop de meeste mensen vrij zijn. In Stockholm, in het park Skansen was het koninklijk gezin aanwezig en deelde de koning vlaggen uit aan verenigingen, die zich in het bijzonder dienstbaar hadden gemaakt in het afgelopen jaar. Vergelijkbaar met de Nederlandse lintjesregen. De vrouwelijke leden van het koninklijk gezin gaan deze dag traditiegetrouw gekleed in Zweedse klederdracht. Dit jaar was het overigens een bijzondere Nationaldag, omdat ook gevierd werd, dat Zweden 500 jaar als zelfstandig land bestaat! Uiteraard werd dit benoemd door de koning in zijn speech, die hij later op de dag in het plaatsje Strängsnäs hield: “Kära nationaldagsfirare, I dag är en stor dag. Vi firar att Sverige fyller 500 år som självständig nation. Och det var här det började. Lördagen den 6 juni 1523 valdes Gustav Eriksson Vasa till svensk konung i Strängnäs.” Vertaald: “Beste nationaldag-vierenden, vandaag is het een grote dag. We vieren dat Zweden 500 als zelfstandige natie bestaat. En dat begon hier. Op zaterdag 6 juni 1523 werd Gustav Eriksson Vasa tot koning gekozen in Strängsnäs.” Hier in Ödarp kregen we weinig mee van deze bijzondere, feestelijke dag. Een dag als alle andere…
