Vannacht zag ik vanuit het raam in de deur naar het balkon het maantje door de bomen schijnen. Het was op dat moment vier uur in de ochtend. Huh? “Waarom ben je dan uit bed?” Tja, ik kon weer eens niet goed slapen. Even uit bed gestapt en toen deze foto gemaakt. Daarna nog heerlijk een paar uurtjes geslapen!
Na die paar uurtjes kon ik deze foto maken, achter het huis. Onze vijver had zich gevuld met goud! Prachtig toch? De laaghangende zon scheen op het dunne laagje ijs en liet het eruitzien alsof er goud in de vijver lag.
Iedere derde zaterdag van maart wordt in Nederland de Nationale Vriendinnendag gevierd. Phaedra en ik hadden toen contact via WhatsApp en afgesproken, dat we elkaar vandaag zouden bellen. En zo zaten we rond de klok van negen elk aan een kant van de telefoon: zij in Nederland en ik in Zweden. Meteen babbelden we daar verder, waar we de laatste keer gebleven waren. Zo lekker vertrouwd, zo gezellig om elkaars stem weer te horen. Toch anders dan een berichtje sturen. Je kunt de gevoelens rond hetgeen je schrijft tegenwoordig wel bekrachtigen met van die koppies, een emoticon of een emoji, maar het horen van elkaars stem is meerdere malen beter. En we hebben elkaars stem vanochtend in een 1,5 uur durend gesprek kunnen horen! Reuze gezellig en uiteraard weer voor herhaling vatbaar!
Wat is nu eigenlijk het verschil tussen emoticons en emoji? Ik zocht het op, op het alleswetende internet. Emoticons zijn leestekens, letters en cijfers, die worden gebruikt om picturale pictogrammen te maken, die over het algemeen een emotie of sentiment weergeven. Dat is eigenlijk waar de samentrekking “emoticon” vandaan komt: “emotioneel icoon”. Vanwege de beperkingen van ons toetsenbord, moeten de meeste emoticons zijwaarts worden gelezen. Emoji zijn een iets recentere uitvinding. Emoji zijn pictogrammen van gezichten, objecten en symbolen. Ze zijn beschikbaar in bijna alle berichten-apps. Dus: als je een smiley tegenkomt met een personage, dat je op het toetsenbord van je computer kunt vinden: een emoticon. Als het een klein tekenfilmfiguurtje is, dat vrij is van leestekens, cijfers en letters: een emoji.
Potverdubbeltjemienogaantoezeg! Na de nachtvorst die de thermometer op ons terras tot -7 liet dalen, was het om tien uur vanmorgen wel even andere koek. Ik kon het zelf haast niet geloven. Daarom maakte ik er een foto van, want als ik zou zeggen of schrijven, dat het toen 28 graden was, zou niemand mij geloven. Toch was het echt zo! De zon had er de hele ochtend op geschenen en de gevel heerlijk verwarmd. Je kunt wel raden waar ik toen mijn kopje koffie nam.
Op een berichtje over de gekregen Rinse appelstroop, reageerde onze trouwe lezeres Rinske. Tja, dat kan ook haast niet anders met zo´n naam. Zij schreef ons namelijk, dat je met die appelstroop hele lekkere koekjes kunt bakken en gaf me door waar het recept te vinden was. Dat moest ik natuurlijk uitproberen. Voordat het potje appelstroop op is. Vanochtend zocht ik zodoende het recept op en verzamelde ik alle ingrediënten: meel, kaneel, boter, bruine suiker, zout en natuurlijk appelstroop.
Van het beslag werd, nadat het een half uurtje in de koelkast was afgekoeld, bolletjes gedraaid. Die werden door suiker met kaneel gerold, om vervolgens op de bakplaat gelegd te worden. Daar werden ze met de hand een beetje platgedrukt. Even, ongeveer tien minuten, in de oven en… Oh, Rinske! Wat zijn deze appelstroop-kaneel koekjes inderdaad lek-ker! Toen Heiko thuiskwam gaf ik hem er ook meteen een paar en die gaf meteen een duim omhoog. Bedankt voor de tip!
Heiko was vandaag weer in Tranås aan het knippen. De twee klussen, waar hij vrijdagmiddag aan begonnen was, kon hij vandaag afmaken. Onder perfecte weersomstandigheden! Er kon een jas uit en de muts kon af! Hij hanteerde de snoeischaar en takkenzaag met groot genoegen. Er kwamen veel waterschotten (dunne uitlopers) en ook veel dikke takken op de grond terecht, die allemaal direct naar de stort moesten worden afgevoerd. Bij zijn tweede klant van vanochtend stond namelijk een te grote appelboom en de klant wilde die graag teruggebracht hebben tot een boom van normaal formaat. Alle toppen werden er zodoende uitgezaagd en de boom werd minstens twee meter lager. De klant kan zodoende dit jaar zonder een trap te gebruiken de appels plukken. Dat vele knippen en zagen leverde wederom een volle aanhanger op en zeer tevreden klanten.
Na de middag werd hij door Kenth naar een ander, nieuw adres gedirigeerd. Daar had iemand vorig jaar een huis gekocht met een hele grote tuin. In die tuin waren een aantal verwaarloosde fruitbomen te vinden, die onder handen genomen moesten worden. Mooie projecten! Heiko wreef zich al in de handen toen hij het erf opliep. Hij begon daar om half een en vier uur later had hij het meeste gedaan. Maar het was nog niet af. De laatste boom, een grote appelboom kreeg hij voor de helft af. Daar zal hij donderdag nog ongeveer een uurtje aan moeten besteden. Morgen is hij namelijk vrij.
Eerder schreef ik al over de knoppen in onze “onkruidboom”. Dat zijn inmiddels “katjes” geworden. Pluizige, fluwelen knoppen. Waarom heten die eigenlijk “katjes” en wat zijn nu eigenlijk “katjes”? Even googelen. Oh! “Katjes hebben een aantal verschillende verschijningsvormen.” Dat wist ik niet. De wilgenkatjes zijn het meest bekende denk ik, maar daarnaast noemt men de sliertjes (de bloei) van bijvoorbeeld een berkenboom, een hazelaar en de zwarte els ook katjes. Vandaag keek ik richting de seringenboom/ struik en zag ik ook daar de knoppen groeien. Nee, dat zijn geen katjes… Nog een paar weekjes en de knoppen springen open, om te veranderen in blaadjes. Heerlijk. Ik kan haast niet wachten tot het zover is.
Na zijn werk kwam Heiko thuis met nieuwe takken. De knoppen van de eerste takken waren inmiddels uitgekomen. Sterker nog: de witte bloemetjes waren al voor een groot deel weer uitgebloeid en vielen af. De andere takken van de (gewone) kersenboom, die Heiko vrijdag had meegenomen, kon ik nu in de kamer zetten. Ter vervanging van de eersten. Die stonden nog in de keuken. En warempel, alsof Heiko dat wist, kwam hij nu binnen met een paar nieuwe takken. Vers geknipt. Deze keer van een Japanse kersenboom. Die knoppen gaan roze bloeien. Ze staan nu eerst in de keuken op een vaas en kunnen daar “voorrijpen”.
Heel, maar dan ook héél langzaam trekt de sneeuwgrens zich terug. Eveneens wordt de laag sneeuw, die achter het huis ligt en ons grasveld nog steeds gijzelt, dunner. Verdwenen is het echter nog lang niet. De nachtvorst is daar nog altijd debet aan. Toch is te zien, dat Koning Winter het onderspit moet delven van de opkomende zon en de toenemende temperaturen. Dat het gras voor ons huis langer van die zon kan genieten is duidelijk. Dat stukje gazon heeft het geluk, dat de zon daar komt als die op het hoogst staat. Het grasveld achter huis krijgt wel zon, echter zeer laaghangende zon en veel schaduw van de bomen er omheen. Geduld is een schone zaak in deze. Zeker nadat Heiko mij de weersvoorspellingen voor volgende week liet zien: nachtvorst en zelfs weer lichte vorst overdag….
