Gisteren, zondag was het voor ons een rustige dag. Buiten was het, na opnieuw een nachtvorst van 9 graden, prachtig mooi weer. Wij hadden echter beiden weinig zin om naar buiten te gaan. Zelf bracht ik deze dag een paar uurtjes achter de laptop door, met het verwijderen van te veel foto´s. Eveneens heb ik de lijst met adressen, telefoonnummers en mailadressen van familie, vrienden en kennissen bijgewerkt. Dat idee deed de overheid ons aan de hand, door berichten over het treffen van voorbereidingen op een eventuele crisis.
Als de stroom uitvalt kun je de laptop na een tijdje niet meer gebruiken. Alles staat wel in de cloud, maar de batterij van het mobieltje is ook op een bepaald moment leeg. Dan heb je ook inzage meer in je bestanden, zoals een adressenboek. Om die reden adviseerde men ons, om een adressenlijst uit te printen. Eerst voegden we alle contacten van Heiko en die van mij samen in een gezamenlijk bestand en vervolgens werkte ik een Excel-bestand bij.
Heiko liep nog even naar buiten, om iets op te ruimen. Onder andere de sparrentakken, die buiten bij de betonnen trappen lagen werden opgeruimd. Die takken lagen daar voor gasten, om hun voeten op schoon te kunnen maken als er sneeuw ligt. Verder haalde hij nog een beetje hout naar binnen. Een paar weken geleden had hij dat gezaagd, maar gewoon laten liggen. Nu ligt het bij de garagedeuren te wachten tot het gekloofd gaat worden. In de stookruimte verwijderde hij nog een paar oude, loden stroomleidingen, een oude bakeliet schakelaar en een oude tl-armatuur. Die waren door de elektricien afgekoppeld en vervangen door nieuwe, moderne draden.
´s Avonds “beeld-belden” we met Heiko zijn ouders en dat was als vanouds heel gezellig. Wat hebben die mensen het druk! Boodschappen, kapper, bezoekjes ziekenhuis in verband met controles, pedicure en nog veel meer!
Natuurlijk is het mooi, dat er afspraakjes staan, maar het wordt ze de laatste tijd gewoon te druk. Begrijpelijk…
Het weer kwam onder andere ter sprake en nu blijkt, dat zij al dagelijks een poosje op het balkon zitten: in de zon! Dat is toch geweldig! Ja, we lopen met het weer hier een paar weken achter. Wat in het vat zit…
We noemden de crisis al even. Zo langzamerhand worden we eigenlijk bijna dagelijks geïnformeerd over voorbereidingen die we kunnen treffen, voor het geval het tot een crisis komt. In welke vorm dan ook. Wij komen tot de conclusie, dat we ons een behoorlijk lange tijd kunnen redden. Voldoende water (eigen bron), eten, warmte (brandhout), contant geld, een draadloze radio op batterijen (is besteld), een aggregaat en voldoende benzine, gasflessen voor warmte en om te kunnen koken in de camper, waxinelichtjes, een uitgeprinte adressenlijst… Volgens ons zijn we nu wel voldoende voorbereid en kunnen we verder niets meer doen, dan afwachten en hopen dat er niets gebeuren gaat.
Vanochtend vertrok Heiko al op tijd richting Tranås. Om half zeven reed hij weg. De klant waar ze vandaag aan het snoeien moesten, woont in Drakulla, een kleine buurtschap net voorbij Vetlanda. Het landhuis waar ze moesten zijn ligt aan een groot meer, in een hele rustige, natuurlijke omgeving. Vorig jaar was Heiko daar ook al geweest. Deze werkplek was zodoende niet vreemd. Hij zou er vandaag samen met collega Anton een aantal, 18 stuks in totaal, fruitbomen snoeien. Vanaf Tranås is het ongeveer 1,5 uur rijden, zodat ze op tijd vertrokken. Om half negen konden ze beginnen met de eerste boom. Gelukkig zijn Heiko en Anton aan elkaar gewaagd en gewend en kunnen ze redelijk snel werken.
Eén grote appelboom was, in overleg met de bewoner, al enige jaren niet geknipt, maar nu vroeg diezelfde bewoner of ze aan die boom ook een beetje tijd konden besteden. Ja, natuurlijk kon dat. De boom was sterk verwaarloosd en veel te groot geworden. Alle vruchten, die boven in de boom groeiden, kon men niet plukken en vielen uiteindelijk verrot op de grond. De boom moest minstens twee meter (!) ingekort worden. Een klusje waar Heiko en Anton van smullen. Heerlijk om zo´n boom weer een beetje model te geven. Om half drie waren alle bomen aan de beurt geweest en lagen de takken en boomtoppen verspreid over het grote terrein. De eigenaar zou zelf zorg dragen voor het opruimen hiervan. Dat scheelde veel tijd en zodoende konden ze meteen de auto starten om weer richting Tranås te rijden. Om precies vier uur waren ze terug, negen uur na hun vertrek deze maandagochtend. Morgen is er een nieuwe werkdag met nieuwe bomen…
Nog even over de wandeling van zaterdag. Dat we in het bos bomen zien is begrijpelijk. Dat we daar veel bomen zien, zal ook niemand verbazen. Maar de modellen zijn wel soms verbazingwekkend. Zoals de twee bomen links, die elkaar heerlijk hebben “omarmd”. Het zijn er daadwerkelijk twee stammen. Niet dat de tweede uit de eerste groeide. De rechter heeft een “deuk” opgelopen. Het is een stam die niet bij de knik was afgezaagd en dat de stam daarna links doorgroeide. Moeder natuur heeft er rare kinderen bij. Maar wel grappige!
Bij het huis in Ödarp aan Ödarpsvägen was op 25 april 2019 brand uitgebroken. Het was destijds heel erg warm en droog. Meerdere bomen gingen in vlammen op. Eveneens struiken en gras werden volledig verwoest. Een heel stuk land achter het huis werd kaal. Het huis staat ongeveer een kilometer naar het noorden, aan de linker kant van de weg. Een paar honderd meter van de weg af. We zagen tijdens de wandeling, dat daar inmiddels jonge kerstboompjes geplant zijn en ze doen het daar erg goed! Het jonge groen stond in schril contrast met de vele zwartgeblakerde boomstammen, die her en der nog staan en liggen. Ondanks het feit, dat er niemand meer woont, werd er dus wel aangeplant. Je hebt ook eigenlijk weinig keuze, want je moet als eigenaar van een bos na kapping, of in dit geval na een brand, binnen drie jaar jonge boompjes poten. We hadden ze niet eerder gezien. Waarschijnlijk kwamen ze eerder nog niet boven het gras uit…
