Morgen, of eigenlijk zondagochtend om twee uur, moet de klok alweer vooruitgezet worden. Dan is het zomertijd! Een ezelsbruggetje: in het vóórjaar gaat de klok vóóruit en in het nájaar naar áchteren. Zo onthoud ik het tenminste. Als we morgenavond naar bed gaan, zetten wij alle klokken, wekkers en wekkerradio´s alvast een uur vooruit. Wanneer we zondagochtend wakker worden hebben we de juiste tijd. Klokken in computers en in mobiele telefoons veranderen veelal vanzelf. Daar hoeven we niets aan te doen. In Zweden zijn ze al meer dan 40 jaar overgeschakeld op zomertijd: in 1980 zijn ze daarmee begonnen. De zomertijd geeft ons meer licht in de tijd dat we wakker zijn.
Gisteravond spraken we nog bijna een uur met mijn neef. Sietse was jarig en kreeg weer dezelfde leeftijd als ik. We maken er vaak grapjes over. Als ik (toevallig) iets (beter) weet, dan zijn het altijd “die drie weken verschil in leeftijd”, die het hem doen. Onlangs had ik van hem via WhatsApp nog een foto gekregen, waarop te zien was, dat zijn katje Billy bij hem zat. Niet gewoon op schoot. Nee, natuurlijk niet. Billy zat boven op zijn rug! Heel relaxed. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Super! Sietse heeft Billy sinds een paar maanden en het is geweldig hoe ze al aan elkaar verknocht zijn.
Een vrije dag voor Heiko en dat betekent, dat we samen tussen de middag eten. Vandaag niet zomaar een broodje, hoewel we die ook heerlijk vinden. Vandaag was het namelijk de dag van de Zweedse våfflor. En wat komt er dan op tafel? Natuurlijk wafels! Dit keer werd een kant en klare mix klaargemaakt, door er water en olijfolie bij te doen. Even roeren en dankzij het dubbele wafelijzer konden we tegelijk aan de lekkernij beginnen. Voor mij met een béétje slagroom en een béétje frambozenjam. Voor Heiko met véél slagroom en véél jam. Het was een lekkere afwisseling! Bedankt voor de våffeldagen, Sverige!
Het mooie weer en de wegtrekkende sneeuw op het gras lokte mij naar buiten. Ik wilde de tuin wel eens weer van een andere kant zien, dan vanuit huis. Samen gingen we een rondje tuin doen. Heiko liet me alle hoeken van de tuin zien. Ha! Nu kon ik eindelijk met eigen ogen van dichtbij onze grote omgewaaide vogelhuisjes-dennenboom bekijken. Althans de kluit en een stukje van de stam… De rest heeft Heiko immers al opgeruimd. Tussen het grasland en de kluit zagen we duidelijk de kapotte wortels met daartussen zelfs nog een laagje ijs. Jemig!
En de chaos achter ons beekje. Op afstand en van achter het glas had ik de omgewaaide bomen uiteraard gezien en hoe de forwarder die had gezaagd. Gevolgd door de harvester, die de bomen verzamelde. Nu kon ik de achtergebleven takken en de diepe sporen in de grond van dichtbij zien. Oei! Wat een rommel zeg. Dat duurt wel even voordat die takken zijn vergaan. Het begon meteen bij mij te kriebelen, om die takken te verzamelen en de grond weer een beetje netjes te maken. Maar ja. Ten eerste is het niet onze grond en ten tweede: wat verbeeld ik me wel niet met mijn rug? Uit het hoofd zetten, Joke!
Natuurlijk liepen we door naar de kluit van de hele grote, maar omgewaaide, sparrenboom. Inderdaad een gigantische kluit en die wortels! Daar gaan we later in het seizoen last van krijgen tijdens het maaien van het gras. Nu zag ik ook in het eggie, dat de top van die boom nog over ons beekje ligt. De top zou op zich al een behoorlijke boom zijn, qua lengte. In een paar bomen naast het beekje hingen nog takken, die door de val in die bomen zijn blijven hangen. Als je dat allemaal ziet, realiseer je je eigenlijk pas echt, met hoeveel kracht het vallen van de boom gepaard gegaan is. Onvoorstelbaar!
Toen we bij de houtstek kwamen zagen we, dat er een rijtje gestapeld hout naar voren was gekomen. Dat was te verwachten. Het hout, dat aan de buitenkant ligt (de kant waar de zon de hele dag op staat) droogt sneller dan het hout dat verder achterin ligt. Zodoende krimpt het hout vooraan sneller en zakt de stapel in elkaar. Toen Heiko het hout destijds stapelde twijfelde hij nog of er misschien een plank voorgezet moest worden, maar op dat moment was de stapel heel stabiel. Misschien de volgende keer bij twijfel er toch maar meteen een plank voor timmeren Heiko? De stapel hout werd weer netjes gevleid en meteen gevolgd door het plaatsen van een “tegen-hout-plankje”. Ja, ik weet het: hout moet hier met een “d” geschreven worden, maar dit is een woordspeling: “Het plankje moet het hout (tegen) houden”. Snappu? Nu ligt het hout weer netjes op een stapel en kan het verder drogen, zonder instortingsgevaar!
Meteen voor de carport staan twee, kleinere berkenbomen. Eentje daarvan is wel heel erg dicht op de carport komen te staan. Op zich wel leuk, maar dit was iets te close. We besloten, dat die ene kleinere berkenboom weg kon. De kettingzaag werd gepakt en een stuk touw. De boom moest namelijk wel opzij getrokken worden als die ging vallen, want de natuurlijke valrichting was naar het dak van de carport. Met in de herinnering de oorzaak van mijn val en de daaropvolgende rugblessure vond Heiko het geen goed idee, dat ik aan het touw zou gaan trekken, om de boom op die manier langs het dak van de carport te laten vallen. Zodoende bleef er slechts één mogelijkheid over: ik mocht de boom doorzagen!
Yes! Voor de eerste keer in mijn leven had ik zomaar ineens een (al door Heiko gestarte) kettingzaag in handen! Wow! Na een paar korte instructies, waar je het beste kan staan en dat je de zaag vooral heel stevig vast moet houden, zaagde ik de boom door en trok Heiko aan het touw. De boom had een diameter van ongeveer 12 centimeter, waarmee het beslist geen “gigant” was hoor, maar toch… Ik heb mijn eerste boom geveld!
En daar ligt ie! Vervolgens mocht ik de zijtakken er nog even afzagen, die ik later nog bijeen zocht en aan de kant legde. Leuk werkje hoor, dat zagen, maar wat is zo’n motorzaag zwaar! Vrij snel daarna nam Heiko het apparaat weer van me over. Na het stapelen van de takken ben ik maar gestopt. Mijn beweging buiten was wel weer voldoende voor vandaag. Maar wat een belevenis met de motorzaag! Ta da…
Heiko zette nog even door met diezelfde motorzaag, omdat er aan de andere kant van de tuin ook nog een beetje weggehaald ging worden. Onder aan de stam van een grote berkenboom waren namelijk spontaan vier wilgen gegroeid! Niet recentelijk hoor, maar enkele jaren geleden al. Ze waren dan ook al behoorlijk in doorsnee en daarmee werden ze te groot. Daarbij leek het erg onverzorgd. Weg ermee! De stammen werden een voor een omgezaagd en de takken verwijderd. De stammen werden ook maar direct in kortere stukken gezaagd en naar de kloofmachine in de garage gebracht. Een uurtje later was er niets meer van te zien!
Ook de laatste stammen van buurman Erling werden gezaagd. Dat was even andere koek! Die stammen waren zeker vijftig centimeter en aan de onderkant wel rond zeventig centimeter. Groot zeg maar. De vorst was nu uit de stammen en daarmee kon de kettingzaag er eindelijk door. Terwijl hij daarmee bezig was zette buurman en gever Erling zijn auto langs de weg. Vervolgens liep hij naar Heiko om daar even een babbeltje mee te maken. Gezellig! Uiteindelijk belanden de twee stammen eveneens in kleinere stukken in de schuur. Nou denk ik, dat ik weet wat Heiko morgen gaat doen…
