Vanochtend begon ik met het bakken van “zoete broodjes”! Er was weer enige ruimte in de diepvrieslade met het brood ontstaan. De witte bollen en de krentenbollen waren bijna op! Aangezien we die toch wel heel erg lekker vinden startte ik deze dag, na het ontbijtje uiteraard, in de keuken. Twee porties meel werden gekneed op exact dezelfde manier, waarbij in de tweede portie rozijnen kwamen. Het deeg rees fantastisch mooi en stond dan ook op een perfecte plaats: boven de verwarming, in de toch al warme keuken en ook nog eens in het zonnetje.
Het was opnieuw een prachtige, zonnige dag en op het terras steeg het kwik al snel naar 20+ graden. Achter het raam in de keuken bij het terras stond het deeg dan ook flink te rijzen. Mooi man! Even later maakte ik er bollen van en ging het achter elkaar aan de oven in. Deze keer, op speciaal verzoek van Heiko, maakte ik er grote bollen van. Die rezen op de bakplaat nog even verder, waardoor het nu inderdaad “reuzenbollen” geworden zijn. Zo, we hebben weer voorraad!
Wat hebben Jan en Dietske een goede keuze gemaakt om juist deze week naar ons toe te komen. De hele week is het prachtig mooi weer geweest. ´s Nachts hele lichte vorst en overdag een strakblauwe hemel en een gemiddelde temperatuur van rond de 15 graden! Beschut, uit de wind en in de zon was het zomaar twintig graden. Beter hadden ze het niet kunnen treffen. Gisteren keek ik nog even op de weersvoorspellingen en zag ik, dat het zaterdagmiddag zal beginnen te regenen. Precies op het moment waarop zij twee terugrijden naar Nederland. Fijn voor ze, maar minder fijn voor de volgende gasten die zondag bij ons aankomen: Marco en Viviën. Zoals het er nu uitziet is het volgende week niet meer zo zonnig als deze week… Maar we zullen er niet al te veel op vooruitlopen. Het voorspellen van het weer is en blijft een lastige. Er is immers niets zo veranderlijk als het weer.
Na de middag hadden we afgesproken met Jan en Dietske. Heiko zou met hen naar de verlaten steengroeve gaan, die goed verscholen in de bossen ligt. De groeve valt onder de gemeentegrenzen van Askeryd. Het heet dan ook “Askeryds Stenbrott”. Een steengroeve waar ooit vele blokken graniet uitgehaald zijn en ondertussen alweer enkele jaren achtergelaten is voor de natuur. De blokken werden onder andere gebruikt als fundering onder grote schuren en voor de bouw van tunnels onder spoorwegen. Je moet echt weten, dat die steengroeve daar is, want het staat nergens aangegeven. Wij hebben het gehoord van onze buurvrouw. Tot op dat moment waren wij er al diverse keren aan voorbijgereden. Op het zandpad komen vele andere smalle bospaadjes uit, maar dat daar ergens een zo grote, uitgestrekte steengroeve zou liggen wisten we eerder ook niet. Inmiddels zijn we er al een aantal keren met ons bezoek naar toe gegaan, om hen de indrukwekkende steenmassa en de prachtige natuur te laten zien.
Vanaf de plaats waar je de auto moet laten staan gaat het pad redelijk omhoog. Het eerste stuk is het vervelendste stuk om te lopen. Daar mocht je eerder nog met de auto komen, maar sinds vorig jaar niet meer. Als je de stijging hebt gehad is het daarna nagenoeg vlak. Los van de kuilen in het pad en de boomwortels niet te vergeten. Heiko liet Jan en Dietske alle hoeken en gaten zien van de verlaten steengroeve. Het is iets bijzonders, wat je niet elke dag ziet. De zon hielp mee om alles goed te belichten, zodat er voldoende mooie foto´s gemaakt konden worden. Na de eerste “bouwput”, waar stukken rots weggehaald waren, liepen ze door naar de tweede bouwput, die volledig gevuld was met groen, helder en ijskoud water. Ook de derde bouwput was gevuld met zuiver groen water. Alsook de vierde!
Die vierde put bevond zich aan het einde van het zandpad. Die laatste hebben wij ook een keer helemaal droog zien staan na een lange, hete en droge zomer. Links en rechts van het bewandelde pad lagen overal dikke brokken steen. Afgekeurde stenen wellicht? Verkeerd gescheurd nadat ze van de berg waren geboord? Een mooi stukje geschiedenis! Ze liepen het pad terug om halverwege een afslag te nemen. Daar zagen ze nóg een bouwput en een “afvalberg” met dikke brokken steen. Onderin zagen ze nog ijs en sneeuw liggen op een plaats waar nauwelijks zon komt.
Na alles goed te hebben bewonderd en gefotografeerd liepen ze verder naar laatste bouwput, waar je als bezoeker ook een fantastisch mooi uitzicht aangeboden wordt. Vooral als je de zon in de rug hebt. Er staan geen bomen in de weg, waardoor je heel ver uit kunt kijken. Prachtig! Je zou er uren kunnen blijven zitten. Het enige wat je daar hoort zijn de vogeltjes. Ruim een uur later waren ze terug bij de auto en reden ze verder over het zandpad, langs de oevers van het grote Västra Lagern meer. Er werd nog even gestopt bij de picknick- en grillplaats waar Heiko en ik al menigmaal een kopje koffie hebben genuttigd en gegrilld hebben. Via een mooie route reden ze terug naar Ödarp.
Vlak voor ons huis sloegen ze nog even rechtsaf, om het huurhuisje van Erling en Britt in Västorp te bekijken. Misschien een suggestie voor een volgende keer als Jan en Dietske weer naar Zweden komen. Toevallig troffen ze Erling en Britt daar aan en werd hen zelfs de mogelijkheid geboden om het huisje van binnen te bekijken. Dat aanbod werd afgeslagen, waarna ik ze even later met koffie en gebak ontving op de veranda. Daar zat het heerlijk in het zonnetje en uit de wind. Dat laatste dankzij het uitschuifbare windscherm. Vanochtend had ik niet alleen witte bolletjes en krentenbollen gemaakt, maar eveneens een kladdkaka, een soort chocoladetaart. Met slagroom en frambozenjam erbij smaakte die ons heerlijk!
Twee kopjes koffie later verdwenen Jan en Heiko weer naar de mancave, om een tweede potje te darten. Dinsdagmiddag had Heiko uiteindelijk met 4-1 in sets verloren. Gelukkig was Jan sportief genoeg, om Heiko vandaag een herkansing te geven. Jan had zijn pijlen dinsdag al achtergelaten. Twee uur waren ze aan het gooien. Toen riep ik ze, omdat we en hapje wilden eten. De beide mannen hadden op dat moment precies drie sets kunnen spelen, die alle drie door Heiko waren gewonnen. “Hmmm… We hadden net zo goed niet kunnen gooien!”, constateerde Jan. Dinsdag was het per saldo 3-0 voor Jan geworden en nu 3-0 voor Heiko. Oftewel: het staat weer gelijk. Het scoreverloop was eveneens weer exact dezelfde als dinsdag. Klein verschil: Heiko had vandaag een betere hand met het uitgooien in de juiste dubbel. Kwam het door zijn nieuwe bril? Ze hebben in ieder geval genoten van het spelletje en daar gaat het om!
We maakten ons klaar voor een ritje naar Aneby. Naar de Aneby Grill & Pizzeria! Daar waren we al eens eerder met Jan en Dietske geweest en hetgeen we daar vaak bestellen is heerlijk. De kipschotel met frites. We kozen alle vier voor hetzelfde menu en binnen een paar minuten stond het eten al voor onze neus. Zelf even het drinken pakken en het bestek en… Aanvallen! Het smaakte ons allen goed, met name door de zeer malse stukjes kip en de lekkere kruiden. Om de terugweg naar huis zagen we links en rechts nog een paar reetjes in het veld staan, maar de elanden lieten zich deze keer helaas niet zien. Thuis dronken we nog een paar kopjes koffie, waarna ons bezoek terugreed naar hun vakantiehuisje in Bunn. Een ritje van ongeveer 40 minuten. De dag zat er weer op. Een mooie dag in meerdere opzichten!
